ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

(Πολιτική Έφεση αρ. 11555.)

[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΚΡΑΜΒΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ Δ/στές]

(Ημερομηνία, 12 Μαϊου, 2005)

Μεταξύ:

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΖΙΑΡΖΤΑΖΗ, ΑΠΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑ,

Εφε σείοντος-Ενάγοντος,

ΔΗΜΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,

Εφε σίβλητου-Εναγόμενου.

- - -

Χρ. Χριστάκη εκ μέρους Α. Σ. Αγγελίδη, για τον εφεσείοντα.

Γ. Γεωργίου εκ μέρους Κ. Μιχαηλίδη, για τον εφεσίβλητο.

- - -

Την ομόφωνη απόφαση του δικαστηρίου θα δώσει ο

Αρτεμίδης, Π.

- - -

ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Ο εφεσείων υπηρετούσε στη θέση Ανώτερου Ελεγκτή στον εφεσίβλητο Δήμο Λευκωσίας. Στις 8 Ιουνίου 1995, το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε την κατάργηση της θέσης του εφεσείοντα και την αναγκαστική αφυπηρέτησή του από 1.10.95 Ταυτόχρονα αποφάσισε να τοποθετήσει τον εφεσείοντα, από 1.9.95, στην ανώτερη βαθμίδα μισθολογικής κλίμακας, προφανώς για να πάρει μεγαλύτερα ωφελήματα κατά την αφυπηρέτησή του, και επιπλέον να του καταβάλει £18,000 κατά χάρη, ως αποζημίωση για την πρόωρη αφυπηρέτησή του.

Τα πιο πάνω είχαν συμφωνηθεί μεταξύ των διαδίκων, και ο εφεσείων αποχώρησε από την υπηρεσία του την 1.10.1995. Το φιλοδώρημα του εφεσείοντα ανερχόταν στο ποσό των £42.717,64. Ο εφεσίβλητος κατέβαλε στον εφεσείοντα τον Οκτώβριο του 1995, £30,000, έναντι του συμφωνηθέντος ποσού, όταν ο τελευταίος αποχώρησε από την υπηρεσία. Καθυστέρησε όμως να πληρώσει το υπόλοιπο ποσό του φιλοδωρήματος, £12.717,64, και το ποσό της αποζημίωσης των £18,000. Ο εφεσίβλητος εξήγησε την πιο πάνω καθυστέρηση. Συναφώς ο λογιστής του δεν ενέκρινε την πληρωμή του ποσού των £18,000, γιατί είχε τη γνώμη πως παραβίαζε τους κανονισμούς του Δήμου Λευκωσίας. Ανεξάρτητα όμως από αυτή την εσωτερική διαφορά ο εφεσίβλητος πλήρωσε στον εφεσείοντα, τον Οκτώβριο του 1996, ένα χρόνο δηλαδή μετά την αφυπηρέτησή του, και τα δύο πιο πάνω ποσά.

Με την αγωγή του ο εφεσείων αξίωνε αποζημιώσεις γενικές, μάλιστα και τιμωρητικές, για αντισυμβατική ενέργεια του εφεσίβλητου, όπως την αποκαλούσε, τόκο 8.5% επί του ποσού των £18,000 και του υπολοίπου του φιλοδωρήματος £12.717,64, από 1 Οκτωβρίου 1995, ημερομηνία που ο εφεσείων ισχυριζόταν ότι έπρεπε να του καταβληθούν πάραυτα με την αφυπηρέτηση.

Στο πρωτόδικο Δικαστήριο δηλώθηκαν παραδεκτά γεγονότα, αυτά που συνοψίσαμε στην απόφαση μας, αλλά προωθήθηκε υπό μορφή επιχειρηματολογίας πολύ υλικό, παντελώς άσχετο με το μοναδικό επίδικο ζήτημα. Υλικό όμως το οποίο η δικαστής θεώρησε ορθό να παραθέσει και σχολιάσει στην απόφασή της.

Το επίμαχο ζήτημα ήταν αν ο εφεσείων δικαιούται, σύμφωνα με το νόμο, στις θεραπείες που ζητούσε. Το πρωτόδικο Δικαστήριο ορθά απάντησε αρνητικά στο πιο πάνω ερώτημα. Ο νόμος και οι νομολογιακές αρχές, τις οποίες παραθέτει στην απόφασή της η πρωτόδικος δικαστής, οδηγούσαν αναπόφευκτα στην ορθή κρίση της για απόρριψη της αγωγής. Συγκεκριμένα, η δικαστής αποφάνθηκε, στη βάση ευθυγραμμισμένης νομολογίας, πως, εκτός όπου υπάρχει ρητή πρόνοια σε συγκεκριμένο νόμο ή στη μεταξύ των μερών συμφωνία για πληρωμή τόκου, τέτοια υποχρέωση δεν προκύπτει. Ο τόκος δεν θεωρείται προβλεπτή ζημιά η οποία ανακύπτει από τη διάρρηξη συμφωνίας, εκτός αν προβλέπεται ειδικά στη σύμβαση ή κατά πάγια πρακτική των συναλλαγών εξυπακούεται, και σ΄ αυτή την τελευταία περίπτωση εφόσον ο ενάγοντας υποχρεώθηκε να πληρώσει τόκους στην προσπάθεια του να εξασφαλίσει χρηματοδότηση από άλλη πηγή. (Δες, την καταληκτική παράγραφο στη Δρυάδης κ.ά. ν. Καλησπέρα (1998)1(Β) Α.Α.Δ. 881.)

Στην υπόθεση που εξετάζουμε τίποτε από τα πιο πάνω δεν ισχύει. Ο εφεσείων δεν είχε ουσιαστικά αιτία αγωγής, και γι΄ αυτό ορθά απορρίφθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο.

Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.

Αρτεμίδης, Π.

Κραμβής, Δ.

Νικολάτος, Δ.

/ΑυΦ.