|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2005) 1 ΑΑΔ 617
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Αίτηση αρ. 34/2005
9 Μαϊου, 2005
[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
- και -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28.1 ΚΑΙ 30.2 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΓΕΣ 48 ΚΑΙ 64 ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
- και -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΗΜΕΡ. 4/4/05 ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΑΡ. 7915/03
- και -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΖΗΝΑΣ ΜΗΛΙΟΥ
----------------------------------- ---
Ε. Πουργουρίδης, για την αιτήτρια
------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Στο Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού καταχωρήθηκε η αγωγή αρ. 7915/03 με ενάγοντα τον Ανδρέα Χρίστου και εναγόμενους 1. Ζήνα Μήλλιου, 2. Σάββα Μήλλιο και 3. Μ.C. AESTETIC MEDICAL LASERS LIMITED. Πέραν της αγωγής καταχωρήθηκε και αίτηση για προσωρινό διάταγμα εναντίον των εναγομένων 1 και 2 οι οποίοι δήλωσαν πρόθεση ένστασης και στη συνέχεια καταχωρήθηκε εμπρόθεσμα και η ένσταση. Όμως η πλευρά του αιτητή ήγειρε, προφορικά, θέμα παρατυπίας της ένστασης, η οποία, όπως διαπιστώθηκε από το πρωτόδικο δικαστήριο, είχε ως ακολούθως:
«Από τα γεγονότα που έχει ενώπιον του το Δικαστήριο και μετά τη δήλωση του συνηγόρου της καθ' ης η αίτηση, βρίσκει ότι η καταχωρηθείσα ένσταση εκ μέρους της καθ' ης η αίτηση δεν είναι σύμφωνη με τον τύπο που καθορίζουν οι δικονομικοί κανονισμοί γιατί η αναγραφομένη φράση «πρόθεση ένστασης στην αίτηση του ενάγοντα αιτητή ημερ. 30.4.04 και ορισμένη για ακρόαση τις 24.6.04» δεν είναι ορθή και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, ούτε σχετίζεται με την υπό εκδίκαση αίτηση γιατί η ορθή φράση που θα έπρεπε να αναγράφεται στην ένσταση είναι «στην αίτηση του ενάγοντα-αιτητή ημερ. 23.2.05 και ορισμένη για ακρόαση στις 23.3.05».»
Το ότι υπήρχε η πιο πάνω παρατυπία ήταν δεκτό από την πλευρά των καθών η αίτηση (ένας από τους οποίους ήταν και η αιτήτρια στην παρούσα αίτηση) οι οποίοι όμως απέδωσαν το γεγονός σε γραφικό λάθος και ζήτησαν, προφορικά, όπως διορθωθούν οι σχετικές ημερομηνίες αφού κατά τα υπόλοιπα το περιεχόμενο της ένστασης έδειχνε ότι αναφερόταν στην αίτηση ημερ. 23/2/05 που ήταν για ακρόαση στις 23/3/05.
Το πρωτόδικο δικαστήριο αφού έκανε αναφορά στη Δ.64 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών, (της οποίας μάλιστα παράθεσε το κείμενο) καθώς και στη Δ.48 Κ.2(1) κατάληξε ότι το αίτημα από πλευράς των καθών η αίτηση για διόρθωση του λάθους και/ή της παρατυπίας έπρεπε να είναι με γραπτή αίτηση. Διατύπωσε το θέμα ως ακολούθως:
«Κάτω από το φως των πιο πάνω το δικαστήριο βρίσκει ότι η αίτηση θα πρέπει να γίνει γραπτώς από πλευράς της καθής η αίτηση και τα έξοδα της παρούσας διαδικασίας βαρύνουν την πλευρά του καθού η αίτηση.»
Η αιτήτρια (εναγόμενη 1) καταχώρησε την παρούσα αίτηση με την οποία ζητά άδεια για την καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος certiorari ισχυριζόμενη ότι το πρωτόδικο δικαστήριο (α) ενήργησε χωρίς και/ή καθ' υπέρβαση δικαιοδοσίας, (β) υπάρχει νομικό σφάλμα στην όψη της απόφασης και (γ) ότι παραβιάστηκε η αρχή της ισότητας.
Tα κριτήρια που πρέπει να ικανοποιούνται για τη χορήγηση άδειας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος, έχουν διασαφηνιστεί από όγκο νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Στην υπόθεση Αναφορικά με την αίτηση του Αλέκου Κωνσταντινίδη (2003) 1 (Β) Α.Α.Δ. 1298 σελ. 1303 ο Αρέστης Δ. (όπως ήταν τότε) διατύπωσε το θέμα ως ακολούθως:
«Στο παρόν στάδιο το δικαστήριο κατά την ενάσκηση της διακριτικής του εξουσίας εξετάζει κατά πόσον υπάρχει συζητήσιμη εκ πρώτης όψεως υπόθεση που να δικαιολογεί επαρκώς την παραχώρηση της αιτούμενης άδειας. Δεν χρειάζεται να εμβαθύνει περισσότερο στην υπόθεση. Είναι αρκετό σε αυτό το στάδιο με βάση το υλικό που βρίσκεται ενώπιον του δικαστηρίου να δικαιολογείται η παραχώρηση τέτοιας άδειας: Γενικός Εισαγγελέας ν. Π. Χρίστου (1962) C.L.R. 129, Εξ πάρτε Νίνα Παναρέτου (1972) 1 C.L.R. 165, Kακος (1985) 1 C.L.R. 250, Αργυρίδης (1987) 1 C.L.R. 23, A.L.S. Aircraft Leasing System Ltd., Αίτηση (2000) 1 Α.Α.Δ. 51.
Οι λόγοι για τους οποίους εκδίδονται προνομιακά εντάλματα περιλαμβάνουν:
(α) Έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας.
(β) Έκδηλη πλάνη Νόμου.
(γ) Προκατάληψη ή συμφέρον από τα πρόσωπα που λαμβάνουν την απόφαση.
(δ) Δόλο ή ψευδορκία στη λήψη της απόφασης.
(ε) Παράβαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης.
(Βλ. μεταξύ άλλων, Αναφορικά με το Genaro Perella (1995) 1 A.Α.Δ. 692).»
Πιο πρόσφατα στην Π.Ε 11353 Αναφορικά με την αίτηση των εταιρειών FASTACT DEVELOPMENTS LTD κ.α. ημερ. 13/9/04 ο Γαβριηλίδης Δ. εκδίδοντας την απόφαση του Εφετείου, διατύπωσε το θέμα ως ακολούθως:
«Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος παρέχεται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα και, περαιτέρω, στην περίπτωση όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα. (Βλ. μεταξύ άλλων, R. v Secretary of State (1986) 1 All ER 717, Ανθίμου (1991) 1 ΑΑΔ 41, Στ. Μεστάνα, Πολ. Εφ. 9906, 22.9.2000 και Χρ. Μιχαήλ και Στ. Μιχαηλίδη, Αίτηση Αρ. 13/2001, 1.3.2001). Στη Hellenger Trading Ltd, Aίτηση αρ. 94/2000, 30.11.2000, διευκρινίστηκε, ορθά ότι η αρχή αυτή «ισχύει γενικά, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα». Έστω, δηλαδή, και αν ο προβαλλόμενος λόγος είναι έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας. (Βλ. επίσης, Σ. Μαρκίδης κ.α., Αίτηση αρ. 133/03, 20.2.04). Αν δε, παρά τη μη ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, χορηγηθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για certiorari, η μη ύπαρξη τέτοιων περιστάσεων συνιστά, a fortiori λόγω απόρριψης της αίτησης.»
Είναι φανερό από τα πιο πάνω ότι εκεί που προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο, αίτηση αυτής της φύσης δε δικαιολογείται εκτός αν υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις (Βλ. περαιτέρω Αναφορικά με την αίτηση του Χριστόδουλου Μεττή (2003) 1 (Γ) Α.Α.Δ. 1909, Αναφορικά με την αίτηση των Αδάμου Μανώλη κ.α. αίτηση αρ. 114/04 ημερ. 22/7/04 και την προαναφερθείσα Π.Ε. 11353).
Στις δυο τελευταίες υποθέσεις κρίθηκε ότι δε θα έπρεπε να εκδοθεί τέτοια άδεια, αφού υπήρχε θεραπεία με άλλο ένδικο μέσο και η περίπτωση δεν ήταν τέτοια που να υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις ούτως ώστε να μπορούσε να χορηγηθεί άδεια παρά την ύπαρξη άλλου ένδικου μέσου.
Στρεφόμενος στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης και έχοντας υπόψη τις εξουσίες του δικαστηρίου που προβλέπονται από τη Δ.64 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών όπως αυτή ερμηνεύθηκε μεταξύ άλλων στην υπόθεση Karl Heinz Wunderlich κ.α. ν. Ευθύβουλου Παναγιώτου (1999) 1 Α.Α.Δ. 366 που επικαλέστηκε και ο συνήγορος της αιτήτριας, καταλήγω ότι η αιτήτρια απέδειξε εκ πρώτης όψης υπόθεση για τη χορήγηση τέτοιας άδειας. Πολύ περιληπτικά φαίνεται, πάντοτε εκ πρώτης όψης, ότι το πρωτόδικο δικαστήριο καταλήγοντας ότι η αιτήτρια είχε υποχρέωση καταχώρησης γραπτής αίτησης για διόρθωση του γραφικού λάθους και/ή παρατυπίας που υπήρχε στην ένσταση να ενήργησε καθ' υπέρβαση δικαιοδοσίας. Ενώ φαίνεται να βασίζεται πάνω στο λεκτικό της Δ.64, σε κάποιο στάδιο της απόφασης αποφαίνεται ότι εξέτασε τα γεγονότα της υπόθεσης σε συνδυασμό με τη Δ.64 αλλά «χωρίς να αποφασίζει στο στάδιο αυτό κατά πόσον τυγχάνει ή όχι εφαρμογής η Δ.64 ή οποιαδήποτε άλλη διαταγή των περί Πολιτικής Δικονομίας Κανονισμών» καταλήγει ότι «το αίτημα του συνηγόρου της καθής η αίτηση για να θεραπεύσει την αντικανονικότητα του τύπου της καταχωρηθείσας ένστασης με την ορθή καταγραφή της», θα πρέπει να γίνει γραπτώς με βάση τη Δ.48 Κ. 2.
Από άποψης ύπαρξης άλλου ένδικου μέσου, όπως για παράδειγμα καταχώρησης έφεσης, κρίνω, και εδώ εκ πρώτης όψης, ότι δεν υπάρχει.
Με βάση τα πιο πάνω δίδεται άδεια για καταχώρηση αίτησης για certiorari, η οποία να καταχωρηθεί το αργότερο σε 15 μέρες και να επιδοθεί στην άλλη πλευρά. Το θέμα των εξόδων επιφυλάσσεται.
Μ. Φωτίου, Δ.
/ΚΑς