Cook Neil Lee (Αρ. 1) (2004) 1 ΑΑΔ 1056

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 11 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 18 ΚΑΙ 19 ΤΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, ΚΕΦ.155 ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 5 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ NEIL LEE COOK (ΑΡ. 1) ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΥΠΟΒΟΛΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI

KAI

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ THN AΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗ ΤΟΥ Ε.Δ.ΠΑΦΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 21.5.04 ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ NEIL LEE COOK.

(Αίτηση Αρ. 70/2004)

Προνομιακά Εντάλματα ― Certiorari ― Καταχώρηση μονομερούς αίτησης για ακύρωση με Certiorari εντάλματος σύλληψης εναντίον του αιτητή πριν την καταχώρηση αίτησης για άδεια ― Διάκριση της παρούσας υπόθεσης από την υπόθεση In Re HjiCostas.

Προνομιακά Εντάλματα ― Στη διαδικασία έκδοσης προνομιακών ενταλμάτων το Ανώτατο Δικαστήριο ακολουθεί τους Κανονισμούς που ίσχυαν στην Αγγλία κατά το χρόνο της εφαρμογής του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Με την παρούσα αίτηση ο αιτητής, παρακάμπτοντας τη διαδικασία για εξασφάλιση άδειας για καταχώρηση αίτησης προς έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari εναντίον εντάλματος σύλληψης που εκδόθηκε εναντίον του, ζητά την τελική θεραπεία, ακύρωση δηλαδή του εντάλματος σύλληψης που θα ζητούσε με την ίδια την αίτηση για Certiorari νοουμένου ότι του παραχωρείτο η σχετική άδεια. Η παρούσα υπόθεση διακρίνεται από την υπόθεση In Re HjiCostas (1984) 1 C.L.R. 513, όπου εκεί υπήρχε άδεια αλλά με τη σύμφωνη γνώμη της άλλης πλευράς το Δικαστήριο θεώρησε αυτή ως κανονική αίτηση για Certiorari και έτσι εξετάστηκε ως τέτοια από το Δικαστήριο.

Η αίτηση απορρίφθηκε. Δεν εκδόθηκε διαταγή για έξοδα.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Γεωργιάδης, Πολιτική Έφεση 11239, ημερ. 27.9.02,

Γιάγκου (Αρ. 1) (1998) 1 Α.Α.Δ. 1265,

HadjiCostas (1984) 1 C.L.R. 513.

Αίτηση.

Αίτηση από τον αιτητή, άγγλο στρατιωτικό, για έκδοση διατάγματος Certiorari προς ακύρωση του εντάλματος σύλληψής του το οποίο εξέδωσε Δικαστής του Ε.Δ. Πάφου ως υπόπτου για τη διάπραξη του αδικήματος του βιασμού κατά παράβαση των Άρθρων 144 και 145 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154, όπως τροποποιήθηκε.

Α. Χαραλάμπους, για τον Αιτητή.

Cur. adv. vult.

ΦΩΤΙΟΥ, Δ.: Στις 21.5.04 και ώρα 14.25 δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου εξέδωσε ένταλμα σύλληψης του αιτητή, άγγλου στρατιωτικού της Βρετανικής Επισταθμίας Επισκοπής, ως υπόπτου για το αδίκημα του βιασμού σε βάρος της Aimee Marie MCKESSY που διαπράχθηκε στις 15.5.04 στην Πάφο και που είναι αδίκημα με βάση τα άρθρα 144 και 145 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ.154 (ως έχει τροποποιηθεί).

Στο μεταξύ ο αιτητής είχε συλληφθεί στις 21.5.04 και ώρα 17.26 από την Αστυνομία των Βρετανικών Βάσεων, η οποία παρέδωσε τον αιτητή μαζί με σχετικά τεκμήρια σε άνδρες του ΤΑΕ Πάφου και αμέσως συνελήφθηκε και δυνάμει του προαναφερθέντος εντάλματος σύλληψης που εξέδωσε δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου.

Με την παρούσα αίτηση ο αιτητής ζητά «Έκδοση διατάγματος certiorari με το οποίο να ακυρώνεται το ένταλμα σύλληψης που εκδόθηκε εναντίον του αιτητή από το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου στις 21.5.04».

Οι λόγοι για τους οποίους ζητείται η ακύρωση του εντάλματος φαίνονται στις υποπαραγράφους α-ε της παραγράφου 3 της αίτησης. Η ουσία τους είναι ότι το ένταλμα δεν έχει τη δέουσα ή επαρκή αιτιολογία, εκδόθηκε κατά παράβαση του άρθρου 18 του Κεφ.155, του άρθρου 11.2 του Συντάγματος, και του άρθρου 5.1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ότι η μαρτυρία που ήταν ενώπιον του Δικαστηρίου δεν δικαιολογούσε την έκδοση του.

Από άποψης γεγονότων η αίτηση συνοδεύεται από σχετική ένορκη δήλωση της κας. Αννίτας Σολουκίδου, δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο των δικηγόρων του αιτητή. Παραθέτει, όπως ισχυρίζεται η ενόρκως δηλούσα, τα γεγονότα τα οποία γνωρίζει προσωπικά από τα διάφορα έγγραφα που υπάρχουν στο φάκελο της υπόθεσης, και στην έκταση που δεν έχει προσωπική γνώση, αυτά είναι σύμφωνα με πληροφορίες που έχει πάρει από τον κ.Ανδρέα Χαραλάμπους, δικηγόρο του αιτητή, ο οποίος και χειρίζεται προσωπικά την υπόθεση. Παρά το ότι η ένορκη δήλωση καλύπτει έξι περίπου σελίδες, ουσιαστικά αυτή επαναλαμβάνει τους πιο πάνω λόγους ένστασης. Καταλήγει η ενόρκως δηλούσα ως ακολούθως:

«Έντιμα και ειλικρινά πιστεύω, ότι είναι δίκαιο και ορθό να ακυρωθεί το προσβαλλόμενο ένταλμα σύλληψης εναντίον του αιτητή.»

Αφού άκουσα τον ευπαίδευτο συνήγορο του αιτητή ενωρίτερα σήμερα, επεφύλαξα για αργότερα σήμερα την απόφαση μου, καθότι παρασυρόμενος από τον τίτλο αυτής είχα θεωρήσει την αίτηση, ως αίτηση για άδεια για καταχώριση αίτησης για έκδοση τέτοιου διατάγματος.

Από προσεκτική όμως εξέταση της αίτησης τόσο στο αιτητικό αυτής όσο και στην κατάληξη του αιτήματος της ενόρκως δηλούσας, φαίνεται ότι ο αιτητής παρακάμπτοντας τη διαδικασία για εξασφάλιση άδειας, ζητά την τελική θεραπεία, ακύρωση δηλαδή του εντάλματος που θα ζητούσε με την ίδια την αίτηση για certiorari νοουμένου ότι του παραχωρείτο η σχετική άδεια.

Στην υπόθεση Αναφορικά με την αίτηση του Δώρου Γεωργιάδη, Πολιτική Έφεση 11239, ημερ. 27.9.02, σελ.8 και 9, το Ανώτατο Δικαστήριο ασχολήθηκε με το θέμα αυτό των προνομιακών ενταλμάτων και ανέφερε ότι η θέση της νομολογίας μας είναι ότι το Ανώτατο Δικαστήριο έχει με σταθερότητα ακολουθήσει τους Κανονισμούς που ίσχυαν στην Αγγλία κατά το χρόνο εφαρμογής του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας αναφέροντας μεταξύ άλλων τα εξής:

«Στην Γιάγκου (Αρ.1) (1998) 1 Α.Α.Δ. 1265 λέχθηκαν τα ακόλουθα:

«Στην Κύπρο το Ανώτατο Δικαστήριο έχει αποκλειστικό δικαίωμα για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων σύμφωνα με τις πρόνοιες του Άρθρου 154.4 του συντάγματος. Επειδή δε, δεν έχουν εκδοθεί διαδικαστικοί κανονισμοί που διέπουν τη διαδικασία έκδοσης προνομιακών ενταλμάτων, εφαρμόζονται οι αντίστοιχοι Αγγλικοί Κανόνες (ίδε In re Aeroporos (1988) 1 C.L.R. 302, Ροδοθέου (1997) 1(Β) Α.Α.Δ. 602) που είναι η διαταγή 53, Θεσμοί 1-14 των Αγγλικών Θεσμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Rules of the Supreme Court of England). (ίδε The Supreme Court Practice 1979, V.1, σ.819 που αντιστοιχεί στη Διαταγή 59, θεσμοί 3-8 των παλαιών Αγγλικών Θεσμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου (The Annual Practice 1956, σ.1302) Ίδε επίσης Halsbury's Laws of England, 4th Edition, V.11, paras 1528-1573)"

H Aγγλική Δ.53 θ.1(2) προνοεί τα ακόλουθα:

"An application for such leave must be made ex parte to a Divisional court of the Queen's Bench Division, except in vacation when it may be made to a judge in chambers, and must be supported by a statement setting out the name and description of the applicant, the relief sought and the grounds on which it is sought, and by affidavits, to be filed before the application is made, verifying the facts relied on."

Όπως προκύπτει από τα πιο πάνω, το αίτημα θα πρέπει να αποτελείται από τρία έγγραφα: (α) μονομερής αίτηση για άδεια, (β) δήλωση (statement) που πρέπει να περιέχει το όνομα και περιγραφή του αιτητή, την αιτούμενη θεραπεία και τους λόγους στους οποίους βασίζεται και (γ) ένορκη/ες δήλωση/εις. Στην υπό εξέταση περίπτωση υπάρχουν μόνο δύο έγγραφα.»

Στη δική μας περίπτωση παρόλο που η αίτηση είναι μονομερής εντούτοις αυτή δεν είναι για άδεια αλλά για την τελική θεραπεία. Καταλήγω λοιπόν ότι ο πιο πάνω λόγος είναι αρκετός για απόρριψη της αίτησης, χωρίς την ανάγκη να εξετάσω αν ήταν, κατά τα υπόλοιπα, κατάλληλη περίπτωση για έκδοση άδειας για καταχώριση αίτησης για certiorari ή όχι.

Στην όλη εξέταση της υπόθεσης έλαβα υπόψη μου και τα όσα λέχθηκαν στην υπόθεση In Re HjiCostas (1984) 1 C.L.R. 513 όπου υπήρχε αίτηση για άδεια αλλά με τη σύμφωνη γνώμη της άλλης πλευράς το Δικαστήριο θεώρησε αυτή ως κανονική αίτηση για certiorari και έτσι εξετάστηκε ως τέτοια από το Δικαστήριο. Εδώ όμως η αίτηση είναι για την τελική θεραπεία και όχι για άδεια που είναι αναγκαία προϋπόθεση προτού καταχωρηθεί αίτηση για την τελική θεραπεία, δηλαδή την ακύρωση του εντάλματος σύλληψης.

Σαν αποτέλεσμα η παρούσα αίτηση απορρίπτεται. Καμιά διαταγή για έξοδα.

Η αίτηση απορρίπτεται. Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία