|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 1 ΑΑΔ 1050
25 Μαΐου, 2004
[ΚΑΛΛΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 154.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΛΤΔ (ΑΡ. 1) ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΝΤΑΛΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΛΤΔ (ΑΡ. 1) ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΝΤΑΛΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ PROHIBITION
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗ ΣΤΙΣ 17.5.2004 ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 18/2004.
(Αίτηση Αρ. 63/2004)
Προνομιακά Εντάλματα ― Certiorari ― Αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης Certiorari προς ακύρωση απόφασης του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών για τη μη εξαίρεση της Προέδρου από εκδίκαση υπόθεσης ― Απόδειξη εκ πρώτης όψεως υπόθεσης για χορήγηση της αιτούμενης άδειας.
Δικαστές ― Εξαίρεση Δικαστού από εκδίκαση υπόθεσης ― Εφαρμοστέο κριτήριο.
Σε υπόθεση τερματισμού απασχολήσεως, οι εργοδότες, αιτητές στην παρούσα διαδικασία, ήγειραν ένσταση στη συμμετοχή της Προέδρου του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών, επειδή ο εργοδοτούμενος διετέλεσε για χρονικό διάστημα Πάρεδρος του Δικαστηρίου του οποίου προήδρευε η Πρόεδρος και μάλιστα παρεκάθησε σε αριθμό υποθέσεων με αυτή.
Το Δικαστήριο απέρριψε την ένσταση.
Οι αιτητές καταχώρησαν αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης Certiorari προς ακύρωση της σχετικής απόφασης του Δικαστηρίου.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Σύμφωνα με τη νομολογία «το κριτήριο για εξαίρεση Δικαστή είναι η δημιουργία δικαιολογημένης εντύπωσης ύπαρξης πιθανότητας προκατάληψης από το Δικαστή στο νου του μέσου εχέφρονα πολίτη ο οποίος γνώριζε τα γεγονότα. Εικασίες και καχυποψίες μόνο δεν είναι αρκετές».
2. Λαμβανομένου υπόψη του πιο πάνω κριτηρίου σε συνάρτηση με τα γεγονότα που περιβάλλουν το αίτημα των αιτητών, οι αιτητές έχουν θεμελιώσει εκ πρώτης όψεως υπόθεση.
Η αίτηση έγινε δεκτή.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Makrides v. Republic (1984) 3 C.L.R. 304,
Πίτσιλλος ν. Δημοκρατίας κ.ά. (1994) 1 Α.Α.Δ. 268,
Adidas Ltd v. Krashias (1990) 1 C.L.R. 873,
Σοφοκλέους ν. Ταβελούδη κ.ά. (2003) 1 A.A.Δ. 837,
Locabail (U.K.) Ltd v. Bayfield Properties [2001] 1 All E.R. 65,
Taylor a.o. v. Lawrence a.o. [2002] 2 All E.R. 363,
Αποστολίδου ν. Δημοκρατίας (Αρ. 1) (2002) 3 Α.Α.Δ. 80.
Αίτηση.
Αίτηση από τους αιτητές για άδεια καταχώρισης αίτησης για έκδοση διατάγματος Certiorari προς ακύρωση της απόφασης του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών ημερομηνίας 17/5/02 με την οποία απορρίφθηκε αίτησή τους ημερομηνίας 3/5/04 για ύπαρξη κωλύματος της Προέδρου του πιο πάνω Δικαστηρίου για συμμετοχή της στη διαδικασία εκδίκασης της αίτησης με αρ. 18/04 με την οποία ο αιτητής απολυθείς Γενικός Διευθυντής αξίωνε από τους καθ' ων η αίτηση, αιτητές στην παρούσα, αποζημιώσεις για αδικαιολόγητο και παράνομο τερματισμό της απασχόλησης του και δεδουλευμένους τόκους.
Π. Πολυβίου, για τους Αιτητές.
Cur. adv. vult.
ΚΑΛΛΗΣ, Δ.: Την 1.1.1998 ο Γεώργιος Λάμπρου από τη Λάρνακα (ο Γενικός Διευθυντής) διορίσθηκε Γενικός Διευθυντής του Κυπριακού Διϋλιστηρίου Πετρελαίου Λτδ (οι αιτητές). Με απόφαση τους ημερ. 25.11.2003 οι αιτητές τερμάτισαν την υπηρεσία του Γενικού Διευθυντή. Στις 12.1.2004 ο Γενικός Διευθυντής καταχώρησε ενώπιον του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών την αίτηση με αρ. 18/2004. Αξίωσε, ανάμεσα σ΄ άλλα, αποζημιώσεις για αδικαιολόγητο ή και παράνομο τερματισμό απασχόλησης και δεδουλευμένους μισθούς.
Στις 18.2.2004 οι αιτητές καταχώρησαν εμφάνιση/υπεράσπιση στην πιο πάνω απαίτηση του Γενικού Διευθυντή.
Στις 3.5.2004 οι αιτητές μέσω του δικηγόρου τους, ήγειραν «θέμα κωλύματος της Προέδρου του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών κας Μόσχως Ζαμπακίδου Μουρτουβάνη» (η Πρόεδρος). Η ένσταση στη συμμετοχή της Προέδρου βασίζετο στο ότι ο Γενικός Διευθυντής ήταν για χρονικό διάστημα Πάρεδρος του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών, του οποίου προήδρευε η Πρόεδρος και μάλιστα παρεκάθησε σε αριθμό υποθέσεων με την ίδια.
Το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών στη Λάρνακα με απόφαση του ημερ. 17.5.2002 (η εκκαλούμενη απόφαση) απέρριψε την πιο πάνω ένσταση. Στην εκκαλούμενη απόφαση αναφέρεται ότι με τον Γενικό Διευθυντή «ως Πρόεδρο εξ΄ όσων φαίνονται από τους φακέλους εκδίκασε η Δικαστής με πλήρη ακρόαση τέσσερεις υποθέσεις για τις οποίες εκδόθηκαν αποφάσεις. Η τελευταία απόφαση εκδόθηκε στις 22.9.2003».
Περαιτέρω στην εκκαλούμενη απόφαση γίνεται εκτεταμένη αναφορά στη σχετική νομολογία (βλ. Makrides v. Republic (1984) 3 C.L.R. 304, Πίτσιλλος ν. Δημοκρατίας κ.ά. (1994) 1 Α.Α.Δ. 268, Adidas Ltd v. Krashias (1990) 1 C.L.R. 873, Σοφοκλέους ν. Ταβελούδη κ.ά. (2003) 1 Α.Α.Δ. 837, Locabail (U.K.) Ltd v. Bayfield Properties [2001] 1 All E.R. 65, Taylor and Another v. Lawrence and Another [2002] 2 All E.R. 363 και Αποστολίδου ν. Δημοκρατίας (Αρ. 1) (2002) 3 Α.Α.Δ. 80).
Η απόφαση του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών καταλήγει ως εξής:
«Παρόλον ότι και η Δικαστής έχει ιδιαίτερη προσωπική ευαισθησία στο να δικάσει την παρούσα υπόθεση εντούτοις το θέμα δεν πρέπει να τελειώνει στην προσωπική ευαισθησία της Δικαστού. Ούτε θα πρέπει να ακολουθήσει τη γνώμη ενός διαδίκου που ισχυρίζεται ότι η Δικαστής δεν είναι αντικειμενικά αμερόληπτος.
Όπως εκτεταμένα αναφέραμε πιο πάνω παραθέτοντας σχετική νομολογία θα πρέπει να συντρέχουν βάσιμοι λόγοι που να δικαιολογούν τον αποκλεισμό του Δικαστή από τη σύνθεση του Δικαστηρίου.
Ο μόνος λόγος εξαίρεσης της Δικαστού αφού αποκλείστηκαν όλοι οι άλλοι είναι η ιδιάζουσα σχέση του αιτητή ως μέλους του Δικαστηρίου το οποίο συνεδριάζει στη Λάρνακα και στο οποίο προεδρεύει η Δικαστής και η εκδίκαση ορισμένων υποθέσεων στις οποίες παρακάθησε ο αιτητής ως πάρεδρος.
Η συμμετοχή του αιτητή ως παρέδρου στο παρελθόν δεν μπορεί να αποτελέσει λόγο επηρεασμού ή εξαίρεσης της Δικαστού σε μεταγενέστερη διαδικασία όπου παρουσιάζεται ως διάδικος (Βλέπε υπόθεση Locabail U.K. Ltd, ανωτέρω και Lawal v. Northern Spirit Limited (H.L.) [2004] 1 All E.R. 187).
Εν όψει όλων των πιο πάνω έχουμε καταλήξει ότι δεν υπάρχει κανένας καλός λόγος που να δικαιολογεί την εξαίρεση της Δικαστού και ως εκ τούτου το αίτημα των καθ΄ ων η αίτηση για εξαίρεση απορρίπτεται. Η υπόθεση ορίζεται για οδηγίες στις 2.6.2004 στις 9.00 π.μ..»
Στις 18.5.2004 οι αιτητές καταχώρησαν την παρούσα αίτηση με την οποία ζητούν:
«(α) Άδεια για καταχώρηση αίτησης για την έκδοση εντάλματος Certiorari για παραπομπή ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου προς ακύρωση της απόφασης του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών που εκδόθηκε στις 17.5.2004 στην Υπόθεση Αρ. 18/2004 (Τεκμήριο 3).
(β) Άδεια για καταχώρηση αίτησης για την έκδοση εντάλματος Prohibition με το οποίο να απαγορεύεται στο Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών - υπό την προεδρία της Δικαστού κας Μόσχως Ζαμπακίδου Μουρτουβάνη - να προχωρήσει με την εκδίκαση της παρούσας υπόθεσης.
(γ) Όπως η ισχύς της πιο πάνω απόφασης του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών ημερ. 17.5.2004 ανασταλεί μέχρι αποπεράτωσης της παρούσας διαδικασίας ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου ή μέχρι νεώτερης διαταγής του Ανωτάτου Δικαστηρίου και όπως δοθούν από το Ανώτατο Δικαστήριο όλες οι απαραίτητες οδηγίες.
(δ) Όπως όλα τα διαβήματα και διαδικασίες σε σχέση και/ή σε συνέχεια της πιο πάνω απόφασης του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών ημερ. 17.5.2004 ανασταλούν μέχρι νεώτερης απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου.»
Ο κύριος λόγος για τον οποίο επιδιώκονται οι πιο πάνω θεραπείες έχει ως εξής:
Στην παρούσα περίπτωση ο Γενικός Διευθυντής υπήρξε μέλος του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών που συνεδρίαζε στη Λάρνακα από το 1999 μέχρι το τέλος του 2003 και, ως πάρεδρος, ο Γενικός Διευθυντής έλαβε μέρος σε υποθέσεις ενώπιον του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών υπό την προεδρία της κας Μόσχως Ζαμπακίδου Μουρτουβάνη (της Προέδρου). Ως εκ τούτου υπάρχει «εξ αντικειμένου κώλυμα», καθότι υπάρχει και/ή υπήρχε ιδιάζουσα σχέση μεταξύ της Προέδρου του Δικαστηρίου και του Γενικού Διευθυντή. Η Πρόεδρος και ο Γενικός Διευθυντής ήταν μέλη του ιδίου Δικαστηρίου σε αριθμό υποθέσεων. Μεταξύ μελών του ιδίου Δικαστηρίου αναπτύσσεται ιδιάζουσα σχέση, τέτοια ώστε να δημιουργείται η εντύπωση σε τρίτα πρόσωπα ότι είναι δυνατό να υπάρχει «προκατάληψη» εκ μέρους του εκδικάζοντος Δικαστού (δηλαδή της Προέδρου). Στην παρούσα περίπτωση υπάρχει μια ιδιάζουσα σχέση, ότι δηλαδή η Πρόεδρος και ο Γενικός Διευθυντής παρεκάθησαν μαζί - ως εκδικάζον Δικαστήριο - σε σειρά υποθέσεων παρόμοιας φύσης με την παρούσα. Από μέλος του Δικαστηρίου ο Γενικός Διευθυντής είναι τώρα διάδικος και η υπόθεσή του θα εκδικασθεί από την Πρόεδρο (με την οποία είχε εκδικάσει αριθμό υποθέσεων παρόμοιας φύσης). Αυτό - κατά την εισήγηση των καθ΄ων η αίτηση (νυν αιτητών) - δημιουργεί εξ αντικειμένου κώλυμα και/ή προκατάληψη (πάντα από την νομική άποψη).
Σε αίτηση για χορήγηση της αιτούμενης άδειας ο αιτητής πρέπει να αποδείξει εκ πρώτης όψεως ή συζητήσιμη υπόθεση. Σύμφωνα με τη νομολογία «το κριτήριο για εξαίρεση Δικαστή είναι η δημιουργία δικαιολογημένης εντύπωσης ύπαρξης πιθανότητας προκατάληψης από το Δικαστή στο νου του μέσου εχέφρονα πολίτη ο οποίος γνώριζε τα γεγονότα. Εικασίες και καχυποψίες μόνο δεν είναι αρκετές» (βλ. Πίτσιλλος, πιο πάνω).
Αφού έλαβα υπόψη το πιο πάνω κριτήριο σε συνάρτηση με τα γεγονότα που περιβάλλουν το αίτημα των αιτητών για εξαίρεση της Προέδρου θεωρώ ότι οι αιτητές έχουν θεμελιώσει εκ πρώτης όψεως υπόθεση.
Η αίτηση εγκρίνεται. Εκδίδεται διάταγμα ως η αίτηση. Η αίτηση να καταχωρηθεί σε 15 μέρες από σήμερα και να επιδοθεί στο Γενικό Διευθυντή, καθώς και στον Πρωτοκολλητή του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών.
Η αίτηση γίνεται δεκτή.