Elnajar Mohammed Saad (2004) 1 ΑΑΔ 675

Προνομιακά εντάλματα ― Habeas Corpus ― Διατάγματα κράτησης και απέλασης ― Αίτηση για έκδοση εντάλματος Habeas Corpus προς απελευθέρωση του αιτητή του οποίου το διάταγμα απέλασης αναστάληκε ενόψει αίτησής του για πολιτικό άσυλο παρέμεινε, όμως, σε ισχύ το διάταγμα κράτησής του ― Απόρριψη αίτησης λόγω μη δυνατότητας άσκησης δικαστικού ελέγχου της νομιμότητας του διατάγματος κράτησης για σκοπούς απέλασης με ένταλμα Habeas Corpus.

Ο αιτητής, ο οποίος εκρατείτο στη φυλακή δυνάμει διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, υπέβαλε αίτηση για παροχή πολιτικού ασύλου, οπόταν η εκτέλεση του διατάγματος απέλασης ανεστάλη μέχρις ότου αποφασισθεί η αίτηση αυτή, αλλά συνεχίστηκε η κράτησή του.

Με την παρούσα αίτηση ο αιτητής ζητά την έκδοση εντάλματος Habeas Corpus, με τον ισχυρισμό ότι η κράτησή του είναι παράνομη.

Αποφασίστηκε ότι:

Στα πλαίσια αυτής της διαδικασίας το Ανώτατο Δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία να προχωρήσει στο δικαστικό έλεγχο της νομιμότητας του διατάγματος κράτησης, αφού η νομιμότητα του διατάγματος εμπίπτει στην αναθεωρητική δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος.

Η αίτηση απορρίφθηκε.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Barquwi (2004) 1 Α.Α.Δ. 1,

Πολιτίδης (1999) 1 Α.Α.Δ. 1256,

Sharif (2004) 1 Α.Α.Δ. 644,

Barquwi (2003) 1 Α.Α.Δ. 1417.

Αίτηση.

Αίτηση από τον αιτητή, από την Παλαιστίνη, εναντίον του οποίου εκδόθηκαν διατάγματα κράτησης και απέλασης και του οποίου το διάταγμα απέλασης ανεστάλη μέχρι την εκδίκαση της αίτησής του για παροχή πολιτικού ασύλου για έκδοση διατάγματος πολιτικού ασύλου για έκδοση διατάγματος Habeas Corpus για άμεση απελευθέρωσή του από τις Κεντρικές Φυλακές, όπου κρατείται.

Γ. Ερωτοκρίτου, για τον Αιτητή.

Α. Μαππουρίδης, για τους Καθ΄ων η αίτηση.

Ο αιτητής είναι παρών.

Cur. adv. vult.

ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Ο αιτητής ήρθε παράνομα στην Κύπρο σε άγνωστη ημερομηνία, και στις 29.12.03 το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου τον καταδίκασε σε 2 μήνες φυλάκιση για παράνομη είσοδο στη Δημοκρατία.

Στις 13.2.04, ενώ βρισκόταν στη φυλακή, εκδόθηκαν διατάγματα κράτησης και απέλασής του και έκτοτε κρατείται στα κρατητήρια των φυλακών. Επειδή στις 12.2.04 είχε παραδοθεί στις αρχές αίτηση του αιτητή για παροχή πολιτικού ασύλου, η εκτέλεση του διατάγματος απέλασης ανεστάλη από τη Διοίκηση μέχρις ότου αποφασισθεί η αίτηση αυτή, αλλά συνεχίστηκε η κράτησή του.

Κατά τη διάρκεια της ακρόασης, με αναφορά στις σχετικές περί Αλλοδαπών και περί Πολιτικού Ασύλου Νομοθεσίες, ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή υπέβαλε ότι, αφ΄ης στιγμής υπήρχε αίτηση για άσυλο, η κράτηση ήταν παράνομη. Επιπρόσθετα, ισχυρίστηκε ότι η αναστολή του διατάγματος απέλασης επηρέαζε και την ισχύ του διατάγματος κράτησης, καθιστώντας την κράτηση αυθαίρετη και χωρίς νομικό έρεισμα.

Ο ευπαίδευτος δικηγόρος της Δημοκρατίας, απαντώντας στους πιο πάνω ισχυρισμούς, αντέταξε ότι δεν είχαν εφαρμογή οι περί Ασύλου Νόμοι, αφού είχαν εκδοθεί διατάγματα απέλασης και η κράτηση ήταν δυνάμει των διαταγμάτων αυτών, αλλά περαιτέρω ισχυρίστηκε ότι το Δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία να εξετάσει την αίτηση, αφού η απέλαση είναι διοικητικό μέτρο και έλεγχος της νομιμότητάς της και της συνεπακόλουθης κράτησης εμπίπτει στις πρόνοιες του Άρθρου 146 του Συντάγματος.

Ασχολήθηκα με παρόμοιο θέμα στη Refaat Barquwi (2004) 1 Α.Α.Δ. 1 με αναφορά, μεταξύ άλλων, στις υποθέσεις Πολιτίδης (1999) 1 Α.Α.Δ. 1256 και Refaat Barquwi (2003) 1 Α.Α.Δ. 1417 και έκρινα ότι η περίπτωση εμπίπτει στον τομέα του Δημοσίου Δικαίου και δεν υπάρχει δικαιοδοσία για έκδοση προνομιακού εντάλματος.

Στη Muhammed Hassan (2004) 1 Α.Α.Δ. 648, ο Χατζηχαμπής, Δ., επί παρόμοιων γεγονότων, έκρινε ότι, αφού είχε ανασταλεί το διάταγμα απέλασης, δεν μπορούσε να ισχύει το διάταγμα κράτησης, η κράτηση ήταν παράνομη και δεν ετίθετο θέμα δικαιοδοσίας δυνάμει του Α.146 του Συντάγματος ως εκ τούτου. Με την πιο πάνω θέση διαφωνώ. Επισημαίνω πως η αναστολή εκτέλεσης του διατάγματος απέλασης δεν επηρεάζει τη νομιμότητα και τη συνέχιση της ισχύος του διατάγματος, αφού η αναστολή εκτέλεσης δεν ακυρώνει το διάταγμα αυτό καθ' εαυτό, και έτσι δεν επηρεάζεται ούτε και το συνακόλουθο διάταγμα κράτησης.

Σχετική, κατά αναλογία, είναι και η απόφαση του Νικολαΐδη, Δ., στη Seyithan Kerem Dogan ν. Αστυνομίας (1995) 1 Α.Α.Δ. 301, η οποία με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Στην υπόθεση αυτή ο αιτητής καταχώρισε προσφυγή για ακύρωση του διατάγματος απέλασής του και εξασφάλισε και προσωρινό διάταγμα αναστολής του διατάγματος απέλασης. Ακολούθως καταχώρισε αίτηση για έκδοση εντάλματος habeas corpus, προβάλλοντας, όπως και εδώ, ότι η αναστολή του διατάγματος απέλασης ισοδυναμούσε με παύση των ενεργειών απέλασης και καθιστούσε την κράτησή του παράνομη. Αποφασίστηκε πως το προσωρινό διάταγμα αναστολής της εκτέλεσης του διατάγματος δε συνιστούσε ανάκλησή του και, παρά την αναστολή της εκτέλεσης, το διάταγμα εξακολουθούσε να βρίσκεται σε ισχύ, αφού η νομιμότητά του δεν επηρεαζόταν από την αναστολή του, το δε ένταλμα κράτησης, που εκδόθηκε για να καταστεί δυνατή η απέλασή του, συνδεόταν άμεσα με αυτό.

Με βάση ταυτόσημα σχεδόν με την παρούσα υπόθεση γεγονότα, ο Γαβριηλίδης Δ., στην υπόθεση Ali Sharif (2004) 1 Α.Α.Δ. 644, αποφάσισε πως, στα πλαίσια αυτής της διαδικασίας, δεν είχε δικαιοδοσία να προχωρήσει στο δικαστικό έλεγχο της νομιμότητας του διατάγματος της κράτησης, αφού η νομιμότητα του διατάγματος ενέπιπτε στην αναθεωρητική δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος.

Το σκεπτικό της απόφασης του Γαβριηλίδη, Δ., στην Ali Sharif με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο και το υιοθετώ.

Καταλήγω ότι δεν έχω δικαιοδοσία έκδοσης του αιτούμενου εντάλματος εν όψει του ότι το θέμα εμπίπτει στην αναθεωρητική δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου.

Η αίτηση απορρίπτεται.

Η�αίτηση απορρίπτεται.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία