ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

[ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ SOHARAB HOSSAIN KHAN,

ΑΠΟ ΤΗΝ BANGLADESH ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ ΤΗΣ

ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΑΡ. 10 ΣΤΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ,

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ

1. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ,
2. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
3. ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ,

ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Με την παρούσα αίτηση ο αιτητής ζητά την έκδοση εντάλματος Habeas Corpus για να αφεθεί ελεύθερος, καθ' ον χρόνο εκκρεμεί εναντίον του, κατόπιν καταδίκης του από Ποινικό Δικαστήριο, διάταγμα κράτησης και απέλασης (σύμφωνα με τις πρόνοιες του Κεφ. 105) και ταυτόχρονα εξέταση αίτησής του για την παραχώρηση διεθνούς προστασίας (ασύλου) σύμφωνα με τις πρόνοιες των περί Προσφύγων Νόμων του 2000-2004.

Ο αιτητής αφίχθηκε στην Κύπρο από την Μπαγκλαντές στις 22/6/2003 για να φοιτήσει στο KES College και του παραχωρήθηκε άδεια παραμονής ως φοιτητή μέχρι τις 30/6/2004. Στις 19/2/2003 οι υπεύθυνοι του πιο πάνω Κολλεγίου πληροφόρησαν το Υπουργείο Εσωτερικών ότι ο αιτητής εγκατέλειψε τη φοίτηση και τον τόπο διαμονής του. Στις 3/3/2004 ο αιτητής συνελήφθηκε εργαζόμενος παράνομα και καταδικάστηκε σε ένα μήνα φυλάκιση για το αδίκημα της παράνομης απασχόλησης και επιπρόσθετα σε 15 μέρες φυλάκιση για επίθεση εναντίον αστυνομικού.

Ο Ν. 9(1)/2004 που τέθηκε σε ισχύ στις 6/2/2004, θεσπίζει τις αρχές που διέπουν τις διαδικασίες ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου ως το όργανο που επιλαμβάνεται σε πρώτο βαθμό των αιτήσεων, οι αποφάσεις της οποίας υπόκεινται σε "διοικητική προσφυγή" ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων. Σύμφωνα με το άρθρο 18(6),

Στην κρινόμενη περίπτωση, η αίτηση του αιτητή, που υποβλήθηκε στις 19/3/2004, απορρίφθηκε με αιτιολογημένη απόφαση του Προϊσταμένου της Αρχής Ασύλου ημερομηνίας 8/4/2004. Οι προθεσμίες υποβολής διοικητικής προσφυγής καθορίζονται στο άρθρο 28ΣΤ του Ν. 9(1)/2004 ως ακολούθως:

Στην παρούσα περίπτωση φαίνεται ότι η έκδοση των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης του αιτητή στις 2/4/2004, ενώ εκκρεμούσε η αίτηση του για παραχώρηση διεθνούς προστασίας, ερχόταν σε αντίθεση με τις πρόνοιες του άρθρου 18(6) του Ν. 9(1)/2004, το οποίο παρείχε στον αιτητή δικαίωμα παραμονής στη Δημοκρατία, αλλά και στο ίδιο το άρθρο 14 του Κεφ. 105, το οποίο θέτει την ενεργοποίηση των μέτρων κράτησης και απέλασης, κάτω από την επιφύλαξη αντίθετων προβλέψεων στους περί Προσφύγων Νόμους. Επιπρόσθετα διαπιστώνεται ότι ο αιτητής υφίσταται τις συνέπειες παράνομης κράτησης, ελεγχόμενης με ένταλμα της φύσεως Habeas Corpus. Όπως δηλώθηκε ενόρκως από τους καθ'ων η αίτηση, το διάταγμα απέλασης αναστάληκε δύο φορές, στις 13/4/2004 και 29/4/2004, για να διερευνηθούν οι ισχυρισμοί του ότι είχε υποβάλει διοικητική προσφυγή εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου. Το διάταγμα κράτησης αντίθετα, παρέμεινε σε ισχύ και το ερώτημα που τίθεται είναι το κατά πόσο μπορεί αυτό να ελεγχθεί με προνομιακό διάταγμα Habeas Corpus με δεδομένη τη νομολογιακή αρχή ότι θέματα που αφορούν τη σύλληψη και κράτηση αλλοδαπών εμπίπτουν στη σφαίρα του δημόσιου δικαίου.

Η κράτηση αλλοδαπού με σκοπό την απέλαση του σε συσχετισμό με την εξέταση αίτησης που υποβάλλει για την παροχή ασύλου, εξετάστηκε πρόσφατα σε τρεις υποθέσεις από το Ανώτατο Δικαστήριο.

Παρόμοιο ερώτημα εξετάστηκε στην υπόθεση Bilal Ahmed v. Δημοκρατίας (Αίτηση αρ. 22/04, της 18/3/2004). Σε αυτή την περίπτωση ο αιτητής - αλλοδαπός εξέτιε ποινή φυλάκισης εννέα μηνών κατόπιν καταδίκης του από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας για πλαστοπροσωπία. Ενώ εξέτιε την ποινή του υπέβαλε αίτηση ασύλου προς την Αρχή Προσφύγων. Εκκρεμούσης της αίτησης αποφυλακίστηκε, στις 12/2/2004, ημερομηνία κατά την οποία εκδόθηκαν διατάγματα απέλασης και κράτησής του επειδή ήταν απαγορευμένος μετανάστης, δυνάμει των προνοιών των άρθρων 6(1)(κ) και 14 του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου. Την ίδια μέρα αναστάληκε το διάταγμα απέλασης, ενόψει προφανώς της ολοκλήρωσης της διαδικασίας για την αίτηση ασύλου, όχι όμως και το διάταγμα κράτησης. Ο αλλοδαπός παρέμεινε κρατούμενος μέχρι την 18/3/2004, που εκδικάστηκε το αίτημά του για έκδοση εντάλματος Habeas Corpus. Διατάσσοντας την απελευθέρωσή του ο Δικαστής Κραμβής σημείωσε μεταξύ άλλων στην απόφαση του τα ακόλουθα:

Σε μια τρίτη περίπτωση αίτησης με παρόμοια γεγονότα που εκδικάστηκε λίγο αργότερα, στην Hassan Ibrar v. Δημοκρατίας, Αρ. Αίτησης 48/2004, της 30/4/2004, ο αιτητής αφού κατέστη απαγορευμένος μετανάστης, είχε τεθεί υπό κράτηση για το σκοπό απέλασης, από τις 7/4/2004. Στις 28/4/2004 ανεστάλη το διάταγμα απέλασής του λόγω του ότι επανεξεταζόταν αίτημα του για παραχώρηση πολιτικού ασύλου, χωρίς οποιαδήποτε αναφορά στο διάταγμα κράτησης και ο αιτητής παρέμεινε κρατούμενος. Εκδίδοντας την απόφασή του ο Χατζηχαμπής, Δ. τόνισε μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα:

Η ανασκόπηση της πρόσφατης επί του θέματος νομολογίας, τείνει να καταδείξει ότι δεν είναι δυνατός ο διαχωρισμός του διατάγματος απέλασης από εκείνο της κράτησης προς το σκοπό απέλασης και ότι τυχόν αναστολή του διατάγματος απέλασης επιφέρει αναπόφευκτα την αναστολή και του διατάγματος κράτησης, το οποίο έχει χαρακτήρα προσωρινής κράτησης προς το σκοπό διευκόλυνσης της εκτέλεσης του διατάγματος απέλασης.

Στην Ελλάδα η κράτηση αλλοδαπού στα πλαίσια της διαδικασίας απέλασης αποτελεί εξαιρετικό μέτρο που διατάσσεται όταν ο αλλοδαπός κρίνεται ύποπτος φυγής ή επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη. Στο σύγγραμμα του Σπ. Βλ. Βρέλλη, "Δίκαιο Αλλοδαπών" (πιο πάνω) σελ. 183, αναφέρονται τα εξής σχετικά:

Από τα πιο πάνω φαίνεται ότι η εκκρεμούσα αίτηση του αιτητή για την παροχή ασύλου του επιτρέπει να επικαλεστεί τις πρόνοιες των περί Προσφύγων Νόμων, οι οποίες του παρέχουν το δικαίωμα παραμονής στη Δημοκρατία μέχρι την τελική έκβαση της αίτησης του. Η αναστολή του διατάγματος απέλασης ανέστειλε ταυτόχρονα και το διάταγμα κράτησης του, αφού η κράτηση είναι αναπόσπαστο μέρος της διαδικασίας απέλασης.

Η αίτηση επιτυγχάνει. Εκδίδεται διάταγμα απόλυσης του αιτητή, με έξοδα εναντίον των καθ'ων η αίτηση.

Τ. ΗΛΙΑΔΗΣ,

Δ.

/ΔΓ