Η μεταβίβαση των μετοχών επ΄ ονόματι των αγοραστών συμφωνήθηκε να λάβει χώραν «με την ταυτόχρονη υπογραφή της συμφωνίας». Βλ. παραγ. 3 της συμφωνίας στην οποία υπάρχει η πιο κάτω επιφύλαξη:

Σύμφωνα με τον όρο 4 της συμφωνίας «οι αγοραστές με την υπογραφή της συμφωνίας θα έχουν το δικαίωμα κατοχής και χρήσης των εγγεγραμμένων κτημάτων της εταιρείας». Σημειώνεται ότι στο προοίμιο της συμφωνίας αναφέρεται ότι «ο πωλητής είναι ο εγγεγραμμένος ιδιοκτήτης των κτημάτων με αριθμό εγγραφής 3950 και 3951 Φ/Σχ XLIX.17, τεμάχια 124 και 125 αντίστοιχα, στο χωριό Βαβατσινιά».

Η συμφωνία φέρει την υπογραφή του εφεσίβλητου 1 ο οποίος την υπέγραψε ως «πωλητής» και του εφεσείοντος ο οποίος την υπέγραψε ως «αγοραστής».

Με αγωγή του ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας ο εφεσίβλητος 1 αξίωσε εναντίον του εφεσείοντος «£20.000 ποσόν οφειλόμενον δυνάμει επιταγών ή/και ποσό οφειλόμενο δυνάμει πώλησης και μεταβίβασης μετοχών ή/και σαν χρέος ή/και σαν αποζημιώσεις ή/και σαν οφειλή ή/και άλλως πως». Ισχυρίστηκε ότι στις 15.5.95 ο εφεσείων έναντι νομίμου ανταλλάγματος και ειδικά από πώληση και μεταβίβαση μετοχών επ΄ ονόματι του από τον εφεσίβλητο 1 εξέδωσε 2 επιταγές για ποσό Λ.Κ.10000 η κάθε μια. Ισχυρίστηκε, επίσης, ότι οι επιταγές κατατέθηκαν δεόντως στην Τράπεζα πλην όμως επεστράφησαν απλήρωτες ή/και ατίμητες για το λόγο ότι ο εφεσείων σταμάτησε την πληρωμή τους.

(α) η εταιρεία δεν ετήρησε όλους τους όρους της συμφωνίας ημερ. 14.2.95,

(β) η εταιρεία, παρά τις διαβεβαιώσεις του εφεσίβλητου 1, είχε χρέη πέραν των όσων ο τελευταίος απεκάλυψε,

(γ) ο εφεσίβλητος 1 ηρνείτο να παρουσιάσει ισολογισμό της εταιρείας κατά την ημερομηνία μεταβίβασης των μετοχών, και

(δ) ο εφεσίβλητος 1 «δολίως και/ή ψευδώς επρόσθεσε χρέη δικά του στην εταιρεία».

Ήταν, επίσης, η θέση του εφεσείοντος ότι ο εφεσίβλητος 1 την 7.8.95 «εγγράφως και προφορικά συμφώνησε με την ακύρωση της συμφωνίας, ανέλαβε να δεχθεί επιστροφή των μετοχών της εταιρείας και να μεταβιβάσει ένα κτήμα της εταιρείας με αρ. εγγραφής 3951 (αφού γίνει διευθυντής και 100% μέτοχος της εταιρείας) στον εφεσείοντα υποθηκευμένο κατά το ισόποσο της αξίας του μετά το ποσό που έλαβε μέχρι εκείνη την ημέρα Λ.Κ. 10,50 (ήτοι υποθήκη για Λ.Κ.70.000)». Περαιτέρω ο εφεσίβλητος 1 ανέλαβε να επιστρέψει τις επίδικες επιταγές στον εφεσείοντα εντός είκοσι ημερών (βλ. παραγ. 7 της υπεράσπισης).

Τέλος ο εφεσείων ισχυρίστηκε ότι ήταν και είναι έτοιμος να υλοποιήσει όλα τα πιο πάνω συμφωνηθέντα (βλ. παραγ. 7 της υπεράσπισης) αλλά ο εφεσίβλητος 1 παρέλειψε να προσέλθει «για να γίνουν οι αναγκαίες διευθετήσεις για τις υποθήκες και να υπογράψει τις μεταβιβάσεις μετοχών παρά το ότι εκλήθη επανειλημμένα υπό του εναγομένου και του λογιστή του να προσέλθει για να γίνουν οι διευθετήσεις».

Με την ανταπαίτηση του ο εφεσείων αξίωσε, ανάμεσα σ΄ άλλα, δήλωση του Δικαστηρίου ότι οι επίδικες επιταγές «είναι άκυρες και άνευ ουδενός αποτελέσματος και/ή δεν είναι πληρωτέες». Αξίωσε, επίσης, διάταγμα «διατάττον τον εφεσίβλητο 1 να δεχθεί μεταβίβαση των μετοχών της εταιρείας και να ενεργήσει ούτως ώστε να μεταβιβασθεί επ΄ ονόματι του εφεσείοντος το κτήμα με αρ. εγγραφής 3951 υποθηκευμένο για Λ.Κ.70.000 μόνον».

Με την αρχική απάντηση και υπεράσπιση στην ανταπαίτηση ο εφεσίβλητος 1 αρνήθηκε τους πιο πάνω ισχυρισμούς του εφεσείοντος περί ακύρωσης της συμφωνίας και επιστροφής των μετοχών και μεταβίβασης του κτήματος με αρ. εγγραφής 3951 (βλ. παραγ. 7 της Υπεράσπισης). Με τροποποιημένο δικόγραφο του μετέβαλε τη θέση του. Παραθέτουμε το σχετικό μέρος του δικογράφου:

Ο εφεσίβλητος 1 υποστήριξε τις δικογραφημένες θέσεις του με την προφορική του μαρτυρία. Την παραθέτουμε, όπως έχει συνοψισθεί από το Πρωτόδικο Δικαστήριο:

Στα πλαίσια της συμφωνίας ημερ. 14.2.95 ο εφεσίβλητος προσωπικά εξέδωσε 2 επιταγές ημερ. 15.5.95 για £10.000,00 έκαστη (Τεκ. Ε) προς τον εφεσίβλητο 1 τις οποίες ο τελευταίος κατέθεσε σε λογαριασμό στην Εθνική Τράπεζα χωρίς όμως να εξαργυρωθούν. Ο εφεσίβλητος 1 είχε όμως στις 14.2.95 ημέρα δηλαδή της υπογραφής της συμφωνίας υπογράψει και παραδώσει στον εφεσείοντα και τη σύζυγο του έγγραφα μεταβίβασης του συνόλου των μετοχών από τον ίδιο και τις δύο θυγατέρες του που ήσαν επίσης μέτοχοι στην εταιρεία.

Παρά τις πιο πάνω διευθετήσεις ο εφεσείων δεν τίμησε τις επιταγές και τις σταμάτησε με επιστολή του ημερ. 4.5.95 προς την Τράπεζα Κύπρου Λτδ. Ο εφεσίβλητος 1 ζήτησε κατ΄ επανάληψη από τον εφεσείοντα όπως τιμηθούν οι επιταγές και ο ίδιος αφού του ζήτησε συγνώμη του ανέφερε ότι τις σταμάτησε διότι δεν είχε χρήματα στην Τράπεζα ζητώντας ταυτόχρονα δεκαπενθήμερη προθεσμία για διευθέτηση. Παρά ταύτα ο εφεσείων τίποτε δεν έπραξε και έτσι συμφώνησαν μεταξύ τους όπως καταβληθεί στον εφεσίβλητο 1 το υπόλοιπο των χρημάτων και να του μεταβιβασθεί ένα κτήμα ως το Τεκ. Κ ημερ. 4.8.95. Ταυτόχρονα είχε συμφωνηθεί η επαναμεταβίβαση των μετοχών στον ενάγοντα, πράγμα το οποίο όμως και πάλι δεν επετεύχθη.

Το Τεκ. Λ αποτελεί συμφωνία μεταξύ του εφεσείοντος και του εφεσίβλητου 1 για επιστροφή του ισόποσου δύο επιταγών από τον εφεσίβλητο 1 στον εφεσείοντα. Παραθέτουμε το κείμενο των δύο τεκμηρίων:

• στο συμφωνητικό έγγραφο υπάρχουν λάθη και αντικρουόμενα σημεία, όπως οι όροι 2(Β) και 3.
• παρόλες τις προφορικές διαβεβαιώσεις σας για παρουσίαση της οικονομικής κατάστασης της εταιρείας κατά τη μέρα μεταβίβασης αυτό δεν έγινε από δική σας αμέλεια ή παράλειψη. Έτσι όπως εμφανίστηκε εκ των υστέρων, σε παράβαση του όρου 3, κατά τη μέρα της μεταβίβασης η εταιρεία είχε ανειλημμένες υποχρεώσεις έναντι τρίτων.

Ενώπιον του Πρωτόδικου Δικαστηρίου ο συνήγορος του εφεσίβλητου 1 υπέβαλε ότι ο εφεσείων προσπάθησε να «αποσπάσει κατ΄ ουσία το κτήμα» - με αρ. εγγραφής 3951 - από τον εφεσίβλητο 1 και ότι ουδέποτε η συμφωνία ακυρώθηκε με αποτέλεσμα να ισχύει και ο εφεσίβλητος 1 να δικαιούται στην αξίωση του. Από την άλλη ο συνήγορος του εφεσείοντος υπέβαλε ότι η μαρτυρία έχει δείξει ότι η συμφωνία ακυρώθηκε με την μεταγενέστερη επιστολή - Τεκ. Κ - και άρα η ανταπαίτηση θα πρέπει να επιτύχει δεδομένου ότι ουδέποτε λήφθηκε αντάλλαγμα για τις επιταγές που είχε εκδώσει ο εφεσείων.

Αξιολογώντας τη μαρτυρία για σκοπούς ευρημάτων το Πρωτόδικο Δικαστήριο σημείωσε ότι ο εφεσίβλητος 1 «εντυπωσίασε ευνοϊκά το Δικαστήριο ως. μάρτυρας αληθείας, η κατάθεση του δε, συγκλίνει με τα κατατατεθέντα τεκμήρια και την υπόλοιπη παρασχεθείσα μαρτυρία». Οι βασικές του θέσεις - συνέχισε - συνάδουν με τη δικογραφία του ενώ ταυτόχρονα παρουσιάστηκαν λογικοφανείς και συνάδουσες με την πορεία της όλης συναλλαγής όπως αυτή τεκμηριώθηκε από τα έγγραφα.

Αναφορικά με τη μαρτυρία του εφεσείοντος το Πρωτόδικο Δικαστήριο παρατήρησε ότι η θέση του ότι η εταιρεία «χρωστούσε περισσότερα χρήματα από ότι είχαν αναφερθεί κατά τη συμφωνία δεν τεκμηριώθηκε καθόλου και ήταν εντελώς ασαφής και αόριστη».

Το Πρωτόδικο Δικαστήριο παρατήρησε επίσης:

Αναφορικά με τα Τεκ. Κ και Λ (έχουν παρατεθεί στις σελ. 6-8, πιο πάνω) το Πρωτόδικο Δικαστήριο παρατήρησε:

Το Πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το Τεκ. Κ «νομικά δεν μπορούσε να ανατρέψει τα δεδομένα της συμφωνίας, ημερ. 14.2.95», και ότι δεν εκτελέστηκε ποτέ εξ υπαιτιότητας του εφεσείοντα ο οποίος δεν ήταν έτοιμος και στην ουσία, δεν ήθελε την ενεργοποίηση των όσων συμφωνήθηκαν «με την επιστολή του Τεκ. Κ και τα όσα προφορικά, μέσα από τη μαρτυρία που δέχθηκε ο ενάγων πρόσθετα αποτέλεσαν κοινή αντίληψη μεταξύ του ιδίου και του εναγομένου». Περαιτέρω το Πρωτόδικο Δικαστήριο διαπίστωσε ότι ο εφεσείων επιχείρησε μέσα από την αποστολή του Τεκ. Κ «να απεγκλωβηστεί από τις υποχρεώσεις του όπως αυτές απέρρεαν από τη συμφωνία και προς εκτέλεση της οποίας και ως αποτέλεσμα αυτής εξέδωσε σωρεία επιταγών προς όφελος του Ενάγοντα. Δύο από αυτές για μεγάλα ποσά (Τεκ. Ε) είναι το επίδικο θέμα της αγωγής».

Ως αποτέλεσμα της αξιολόγησης της μαρτυρίας και των πιο πάνω συμπερασμάτων και διαπιστώσεων του το Πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι ο εφεσείων έλαβε πλήρως την αντιπαροχή των επιδίκων επιταγών η οποία δεν ήταν άλλη από τη μεταβίβαση των μετόχων της εταιρείας - στον εφεσείοντα. Ως εκ τούτου εξέδωσε απόφαση υπέρ του εφεσίβλητου 1 για το ποσό των £20,000.- και απέρριψε την ανταπαίτηση.

Η ορθότητα της πιο πάνω απόφασης έχει αμφισβητηθεί με 5 λόγους έφεσης. Με τον ένα από αυτούς υποστηρίχθηκε ότι εσφαλμένα το Πρωτόδικο Δικαστήριο αντιμετώπισε την υπόθεση ως ζήτημα αξιοπιστίας των μαρτύρων και διαδίκων και περαιτέρω εσφαλμένα έκρινε την αξιοπιστία των μαρτύρων. Ο κ. Χ΄΄ Ιωάννου, εκ μέρους του εφεσείοντος, υπέβαλε ότι το Πρωτόδικο Δικαστήριο:

(α) Προτίμησε την καλά προετοιμασμένη αφήγηση από τη μαρτυρία από μνήμης από τη γραπτή μαρτυρία (Τεκμήρια δικόγραφα).

(β) Αντί να ελέγξει την αλήθεια της προφορικής μαρτυρίας με βάση τα Τεκμήρια και κατά πόσον συνάδει με αυτά έπραξε το αντίθετο δηλαδή έλεγξε τα Τεκμήρια κατά πόσον ήταν σύμφωνα με την προφορική μαρτυρία και έδωσε σε αυτά ερμηνεία που δεν προέκυπτε από τα κείμενά τους.

(γ) Απέδωσε μεγαλύτερη σημασία στην εντύπωση από τη συμπεριφορά του μάρτυρα από το περιεχόμενο της μαρτυρίας και τη σύγκρισή της με τα Τεκμήρια.

Παρά το ότι στην επιστολή Τεκ. Κ ο εφεσίβλητος 1 κατηγορήθηκε για μη αποκάλυψη της πραγματικής οικονομικής κατάστασης της εταιρείας και παρά τις προειδοποιήσεις και απειλές του εφεσείοντος δέχθηκε την πρόταση του τελευταίου να του μεταβιβάσει το κτήμα με αρ. εγγραφής 3951.

Παρατηρούμε:

(α) Σύμφωνα με το προοίμιο της συμφωνίας πώλησης των μετοχών ημερ. 14.2.95 το κτήμα με αρ. εγγραφής 3951 ήταν εγγεγραμμένο στο όνομα της εταιρείας.

(β) Με την συμφωνία ημερ. 14.2.95 και την μεταβίβαση των μετοχών το κτήμα συνέχισε να παραμένει στην ιδιοκτησία της εταιρείας της οποίας οι μετοχές είχαν αγορασθεί από τον εφεσείοντα και τη σύζυγο του.

Η τελευταία παρατήρηση μας αναφέρεται στο συμπέρασμα του Πρωτόδικου Δικαστηρίου (βλ. σελ. 10, πιο πάνω) με το οποίο κρίθηκε ότι ο εφεσείων «δεν ήταν έτοιμος και στην ουσία δεν ήθελε την ενεργοποίηση των όσων συμφωνήθηκαν με την επιστολή του «Τεκ. Κ». Αυτό το συμπέρασμα του Πρωτόδικου Δικαστηρίου συνάδει με την δικογραφημένη θέση του εφεσίβλητου 1 στην απάντηση του στην υπεράσπιση σύμφωνα με την οποία:

Ο εφεσίβλητος απεδέχθη την επιστροφή των μετοχών και την μεταβίβαση ενός κτήματος στην εταιρεία του εφεσείοντος, πλην όμως παρά το ότι επανειλημμένα ο εφεσίβλητος 1 κάλεσε τον εφεσείοντα να προσέλθει για μεταβίβαση, ο εφεσείων δεν προσήλθε με αποτέλεσμα το κτήμα που ήταν υποθήκη να πωληθεί στην δημοπρασία σε τρίτο πρόσωπο από το οποίο το αγόρασε πολύ φθηνότερα ο εφεσείων ή και πρόσωπο της οικογένειας του.

Το πιο πάνω συμπέρασμα του Πρωτόδικου Δικαστηρίου με το οποίο - επαναλαμβάνουμε - δέχθηκε την πιο πάνω δικογραφημένη θέση του εφεσίβλητου 1, παραγνωρίζει ότι ο εφεσείων με την ανταπαίτηση του, η οποία καταχωρήθηκε στις 17.5.96, αξίωσε - στην ουσία - ειδική εκτέλεση των όσων συμφωνήθηκαν με την επιστολή Τεκ. Κ. Παραγνωρίζει επίσης ότι το εν λόγω κτήμα πωλήθηκε με δημοπρασία στις 23.10.96 ήτοι μετά την καταχώριση της ανταπαίτησης.

Εν όψει των πιο πάνω παρατηρήσεων μας εγείρεται το πιο κάτω ερώτημα:

Τί νόημα είχε η αποδοχή από τον εφεσίβλητο 1 της πρότασης του εφεσείοντος να του μεταβιβάσει το κτήμα με αρ. εγγραφής 3951 εφόσον το κτήμα βρισκόταν - στην ουσία - ήδη υπό την ιδιοκτησία του εφεσείοντος λόγω της αγοράς των μετοχών;

Έχουμε την άποψη πως η αποδοχή του εφεσίβλητου 1 να μεταβιβάσει το κτήμα με αρ. 3951 στον εφεσείοντα δεν είναι συμβατή με την ύπαρξη σε ισχύ της συμφωνίας πώλησης των μετοχών. Τονίζουμε ότι το κτήμα εκείνο ήταν ιδιοκτησία της εταιρείας της οποίας οι μετοχές είχαν μεταβιβασθεί στον εφεσείοντα και τη σύζυγο του.

Εν όψει της πιο πάνω κατάληξης μας δεν παρίσταται ανάγκη να εξετάσουμε τους υπόλοιπους λόγους της έφεσης.

Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα. Τα πρωτόδικα έξοδα και τα έξοδα της επανεκδίκασης θα ακολουθήσουν το αποτέλεσμα της επανεκδίκασης.

Δ.

Δ.

Δ.

/ΕΑΠ.