ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

19 Μαρτίου, 2004

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]

1. ΜΑΡΟΥΛΛΑ Α. ΚΩΣΤΟΥΛΛΟΥ
2. ΗΒΗ ΤΟΥΜΑΖΟΥ

ν.

1. ΠΑΝΤΕΛΗ ΛΟΪΖΟΥ
2. ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΡΓΥΡΟΥ

---------------

Γ. Κορφιώτης, για τις Εφεσείουσες.

Χρ. Παρπόττα για Α. Παπαχαραλάμπους, για τους Εφεσίβλητους.

Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου

θα δοθεί από τον Δικαστή Γ. Κωνσταντινίδη.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ: Αναβλήθηκε η ακρόαση της έφεσης για να ελέγξουν και οι εφεσείουσες την ορθότητα της εισήγησης των εφεσιβλήτων ότι η έφεση ασκήθηκε εκπροθέσμως και διαπιστώθηκε πως πράγματι, όπως δέχθηκαν εν τέλει και οι εφεσείουσες, η έφεση είναι εκπρόθεσμη. Η περαιτέρω συζήτηση αφορούσε στο κατά πόσο παρέχεται δυνατότητα διάσωσής της.

Οι εφεσείουσες επικαλούνται τη Δ.64 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας με την εισήγηση πως εδώ έχουμε απλή θεραπεύσιμη παρατυπία και, συναφώς, τον Κανονισμό 10 των περί Εφέσεων (Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων, Περιορισμός του Χρόνου των Προφορικών Αγορεύσεων και Συνοπτική Διαδικασία για την Απόρριψη Προδήλως Αβάσιμων Εφέσεων) Διαδικαστικό Κανονισμό του 1996 σε σχέση με την παράλειψη έγερσης του θέματος στο στάδιο της προδικασίας. Για να αναγνωρίσουν όμως πως αυτό το θέμα, ως απτόμενο ουσιαστικά της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου, εξετάζεται και αυτεπαγγέλτως. Οι εφεσίβλητοι εισηγούνται την απόρριψη της έφεσης ως εκπρόθεσμης και επικαλούνται την περίπτωση της Μιχαηλίδης ν. Χρίστου (1996) 1 ΑΑΔ 1190. Εξηγήθηκε εκεί πως η Δ.64 ήταν άσχετη ως προς το αίτημα "για την απόρριψη έφεσης που καταχωρήθηκε μετά τη λήξη της επιτακτικής προθεσμίας των 42 ημερών που θεσπίζει η Δ.35 θ.2" και με αναφορά στην Αθανασιάδη ν. Αλεξάνδρου (1991) 1 ΑΑΔ 945 η έφεση απορρίφθηκε, ως απαράδεκτη.

Όπως αναφέρθηκε στην Αθανασιάδη (ανωτέρω), ενώ η παρέλευση μιας προθεσμίας δεν είναι μοιραία αφού παρέχεται η δυνατότητα παράτασής της, η Δ.64 δεν είναι εναλλακτικός τρόπος για την εξασφάλιση τέτοιου αποτελέσματος. Προβλέπει και η ίδια η Δ.35 θ.2 τη δυνατότητα παράτασης της προθεσμίας και πρέπει εδώ να επισημάνουμε πως αυτή μπορεί να εγκριθεί είτε από το πρωτόδικο δικαστήριο είτε από το Ανώτατο Δικαστήριο. Οπότε, κατ΄ εφαρμογή της Δ.35 θ.19, η σχετική αίτηση θα πρέπει, σε πρώτο στάδιο, να υποβληθεί στο πρωτόδικο δικαστήριο. Το εμπρόθεσμο της έφεσης είναι όρος για τη γέννηση της και την ανάληψη δικαιοδοσίας. Το γεγονός της κατάθεσης της έφεσης σε ελάχιστο χρόνο μετά την εκπνοή της προθεσμίας σε συνδυασμό και με την παράλειψη άμεσης έγερσης του θέματος ενώπιόν μας, ασφαλώς θα είναι παράγοντες που θα σταθμίζονταν εφόσον υποβαλλόταν, κατά τους Κανονισμούς, αίτηση για παράταση. Ως προς την παρούσα διαδικασία, την αργοπορημένη έγερση του θέματος τη λαμβάνουμε υπόψη σε σχέση με το ζήτημα των εξόδων. Η έφεση απορρίπτεται, χωρίς διαταγή για έξοδα.

C:\My Documents\2004\part1\11374.doc