|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 1 ΑΑΔ 1640
19 Νοεμβρίου, 2003
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΦΟΡΑ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ALFA CONCRETE LTD ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI ΚΑΙ/ Ή PROHIBITION ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ
ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ 323/02 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΠΟΥ ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΗΚΕ ΤΗΝ 25.11.2002 ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΗ ΓΙΑ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΑΙΤΗΤΡΙΑΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ALFA CONCRETE LTD
ΚΑΙ
ΑΦΟΡΑ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΚΑΙ/ Ή ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΗΜΕΡ. 5.11.2003 ΜΕ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΔΙΕΤΑΧΘΗ Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΕΩΣ 323/92.
(Αίτηση Αρ. 115/2003)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari και Prohibition ― Αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης για έκδοση ενταλμάτων Certiorari και/ή Prohibition για ακύρωση διαταγής και/ή οδηγιών που εκδόθηκαν από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, για δημοσίευση ειδοποίησης για διάλυση της αιτήτριας εταιρείας.
Στις 5.11.03 το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού εξέδωσε διαταγή στην Αίτηση Εταιρείας 323/92, για δημοσίευση της αίτησης για διάλυση της αιτήτριας εταιρείας στην παρούσα διαδικασία (η αιτήτρια εταιρεία).
Η αιτήτρια εταιρεία καταχώρησε την παρούσα αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης για έκδοση Ενταλμάτων Certiorari και/ή Prohibition για ακύρωση της πιο πάνω διαταγής για κατ' ισχυρισμό (α) ύπαρξη προφανούς νομικού σφάλματος στο φάκελλο της διαδικασίας κατά την έκδοση του σχετικού διατάγματος και των οδηγιών και (β) παραβίαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης γιατί οι οδηγίες δόθηκαν στην απουσία της αιτήτριας εταιρείας.
Σύμφωνα με τα γεγονότα της υπόθεσης η αιτήτρια εταιρεία είχε υποβάλει πρώτα προφορικό αίτημα το οποίο απορρίφθηκε και μετά γραπτή αίτηση με τους ισχυρισμούς της και το αίτημα όπως μη διαταχθεί η δημοσίευση για λόγους περί κακόπιστης διαδικασίας που περιέχονταν στην αίτηση. Στις 5.11.03 που ήταν ορισμένη η αίτηση της για μη δημοσίευση δεν εμφανίστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου και το Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση αυτή και διέταξε τη δημοσίευση της αίτησης για διάλυση της αιτήτριας εταιρείας.
Το θέμα που εγείρεται είναι κατά πόσο το Δικαστήριο ορθώς διέταξε τη δημοσίευση της αίτησης για διάλυση της αιτήτριας εταιρείας.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το Δικαστήριο μετά την απόρριψη της αίτησης και τον ορισμό της κύριας αίτησης για ακρόαση είχε καθήκον να μεριμνήσει για την επίδοση της κύριας αίτησης στα επηρεαζόμενα πρόσωπα. Επέλεξε δε να διατάξει τη δημοσίευση της αίτησης, με βάση την ορθή πρακτική που ακολουθείται σε τέτοιες περίπτώσεις.
2. Η αιτήτρια εταιρεία, δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι δεν της δόθηκε η ευκαιρία να ακουστεί επί του προκειμένου, εφόσον είχε παραλείψει να εμφανισθεί ενώπιον του Δικαστηρίου κατά την καθορισθείσα ημερομηνία και να προωθήσει τις θέσεις της.
3. Δεν έχει ικανοποιηθεί η προϋπόθεση της απόδειξης εκ πρώτης όψεως υπόθεσης για παραχώρηση άδειας καταχώρησης αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος.
4. Το αιτούμενο ένταλμα Prohibition δεν θα μπορούσε ποτέ να εκδοθεί, αφού η παρούσα αίτηση στοχεύει στην ακύρωση προηγούμενου διατάγματος και/ή οδηγιών και δεν υπάρχει οποιοδήποτε αίτημα για απαγόρευση συνέχισης της διαδικασίας από το Δικαστήριο.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αίτηση.
Αίτηση από την αιτήτρια εταιρεία για άδεια καταχώρισης αίτησης για έκδοση διαταγμάτων Certiorari και Prohibition προς ακύρωση του διατάγματος και/ή των οδηγιών οι οποίες δόθηκαν από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού στις 5/11/03 (Αίτηση Εταιρειών Αρ. 323/02) για δημοσίευση της ειδοποίησης για διάλυση της αιτήτριας εταιρείας.
Α. Χαβιαράς, για την Αιτήτρια Εταιρεία.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Με την παρούσα της αίτηση η αιτήτρια εταιρεία ζητά άδεια του Δικαστηρίου για καταχώρηση αίτησης για την έκδοση Ενταλμάτων Certiorari και/ή Prohibition για ακύρωση της διαταγής και/ή οδηγιών ημερομηνίας 5.11.03, που εκδόθηκαν στην Αίτηση Εταιρείας 323/92 από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, για δημοσίευση ειδοποίησης για διάλυση της αιτήτριας εταιρείας.
Οι λόγοι πάνω στους οποίους βασίζεται η αίτηση είναι η κατ' ισχυρισμό (α) ύπαρξη προφανούς νομικού σφάλματος και/ή ελαττώματος στο φάκελο της διαδικασίας κατά την έκδοση του σχετικού διατάγματος και των οδηγιών και (β) η παραβίαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης, γιατί οι οδηγίες δόθηκαν στην απουσία της αιτήτριας εταιρείας.
Όπως φαίνεται από ενδιάμεση απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου, ημερομηνίας 4.2.03 (Τεκμήριο ΑΑ3), στις 20.1.03 ζητήθηκε από την πλευρά των αιτητών ο ορισμός της κύριας αίτησης για ακρόαση. Εκ μέρους της καθ΄ης η αίτηση εταιρείας υπεβλήθη προφορικό αίτημα να μην δοθούν οδηγίες για δημοσιεύσεις για λόγους που αναφέρθηκαν στη συνέχεια. Επιχειρηματολογώντας, ο ευπαίδευτος συνήγορος για την εταιρεία ισχυρίστηκε ότι, για να δοθούν τέτοιες οδηγίες για δημοσίευση θα έπρεπε να είχε υποβληθεί γραπτή αίτηση, ώστε να δοθεί η ευκαιρία στην εταιρεία να τοποθετηθεί επί του θέματος και πρόβαλε ως λόγο για μη δημοσίευση το ότι η αίτηση ήταν εκβιαστική ή κακόπιστη και αποτελούσε κατάχρηση της διαδικασίας.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο στην απόφαση εκείνη θεώρησε ότι οι οδηγίες για δημοσίευση ήταν μέρος της υποχρέωσης του Δικαστηρίου να διατάσσει την επίδοση αιτήσεων με βάση τη Δ.48 θ.3, που εφαρμόζεται δυνάμει του Κανονισμού 92 των Περί Εταιρειών (Εκκαθάριση) Κανονισμών, 1933. Το δε διάταγμα για δημοσίευση είναι ο καλύτερος τρόπος για να περιέρχεται σε γνώση όλων των ενδιαφερομένων, αντί μέσω επιδόσεως, η ύπαρξη της αίτησης για διάταγμα εκκαθάρισης.
Έχω μελετήσει με προσοχή το σκεπτικό και τη νομολογία στην οποία γίνεται αναφορά στην πιο πάνω ενδιάμεση απόφαση από το Επαρχιακό Δικαστήριο και οι θέσεις που εκφράζονται με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο.
Η αιτήτρια εταιρεία στην παρούσα αίτηση είχε υποβάλει γραπτή αίτηση με τους ισχυρισμούς της και το αίτημα όπως μη διαταχθεί η δημοσίευση για τους λόγους περί κακόπιστης διαδικασίας, που περιέχονταν στην αίτηση. Στις 5.11.03, που ήταν ορισμένη η αίτησή της, δεν εμφανίστηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου και το τελευταίο, αναπόφευκτα, απέρριψε την αίτηση για μη δημοσίευση. Ήταν ως εκ τούτου καθήκον του Δικαστηρίου, μετά την απόρριψη της αίτησης και τον ορισμό της κύριας αίτησης για ακρόαση, να μεριμνήσει για την επίδοση της κύριας αίτησης στα επηρεαζόμενα πρόσωπα. Επέλεξε δε να διατάξει τη δημοσίευση της αίτησης, με βάση την ορθή πρακτική που ακολουθείται σε τέτοιες περιπτώσεις. Έτσι, η διαταγή για δημοσίευση της αίτησης δεν ήταν τίποτε περισσότερο από διαταγή για επίδοσή της σε ενδιαφερόμενα πρόσωπα, με τρόπο ώστε να περιέλθει στη γνώση όσο το δυνατό περισσότερων ενδιαφερομένων προσώπων, κάτι για το οποίο το Δικαστήριο είχε ευθύνη να μεριμνήσει. Έτσι, δεν ήταν αυτό θέμα για το οποίο απαιτείτο η υποβολή γραπτής αίτησης, όπως εισηγήθηκε ο ευπαίδευτος συνήγορος της αιτήτριας εταιρείας με αναφορά σε θεσμούς και κανονισμούς για την ανάγκη υποβολής γραπτών αιτήσεων.
Περαιτέρω, και συνεπεία του γεγονότος της μη εμφάνισης εκ μέρους της εταιρείας, δεν τίθεται θέμα παράβασης της αρχής της φυσικής δικαιοσύνης, γιατί είχε δοθεί η ευκαιρία στην εταιρεία να ακουστεί, αφού ορίστηκε για ακρόαση η αίτησή της και υπεύθυνη ήταν η ίδια η εταιρεία για τη μη προώθηση των θέσεων της, με την παράλειψη της να εμφανισθεί ενώπιον του Δικαστηρίου κατά την καθορισθείσα ημερομηνία. Δεν μπορεί ως εκ τούτου να ισχυρίζεται η εταιρεία ότι δεν της δόθηκε η ευκαιρία να ακουστεί επί του προκειμένου.
Είναι αρχή που προκύπτει από τη νομολογία, τόσο Κυπριακή όσο και Αγγλική, πως για να δοθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος πρέπει να αποδειχθεί εκ πρώτης όψεως υπόθεση, με την έννοια της ύπαρξης συζητήσιμης υπόθεσης αναφορικά με το θέμα που εγείρεται. Στην παρούσα περίπτωση κρίνω ότι δεν έχει ικανοποιηθεί η πιο πάνω προϋπόθεση και ως εκ τούτου το αίτημα για άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση Εντάλματος Certiorari πρέπει να απορριφθεί.
Όσον αφορά το αίτημα για έκδοση Εντάλματος Prohibition, κρίνω πως τέτοιο ένταλμα δεν θα μπορούσε ποτέ να εκδοθεί, αφού το τι επιζητείται είναι η ακύρωση προηγούμενου διατάγματος και/ή οδηγιών και δεν υπάρχει οποιοδήποτε αίτημα για απαγόρευση συνέχισης της διαδικασίας από το Δικαστήριο.
Κατά συνέπεια, η αίτηση απορρίπτεται.
H αίτηση απορρίπτεται.