|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 1 ΑΑΔ 1562
5 Νοεμβρίου, 2003
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΒΟΥΡΚΑ,
ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ 3 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟY ΑΡ. 4291/2003 ΔΙΑ
ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΔΙΑΤΑΓΜΑ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 22.7.2003 ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΜΠΟΔΙΖΕΤΑΙ Ο ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΣ 3 ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΣ ΚΑΙ/ Η ΜΕΣΩ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΚΑΙ/ Η ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ ΑΥΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΕΙ ΚΑΙ/ Η ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΚΑΙ/Η
ΔΕΣΜΕΥΣΕΙ ΚΑΙ/ Η ΠΑΡΑΛΑΒΕΙ ΚΑΙ/ Η ΚΑΘ' ΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ
ΑΛΛΟ ΤΡΟΠΟ ΑΠΟΞΕΝΩΣΕΙ ΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΠΟΣΟ ΜΕΧΡΙ
ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ ΠΟΣΟΥ Λ.Κ.36.169 ΠΛΕΟΝ 10% ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΟΣΟΥ ΤΩΝ Λ.Κ.38.183.86 ΑΠΟ 7.4.2003 ΜΕΧΡΙ ΕΞΟΦΛΗΣΕΩΣ, ΕΚ ΤΟΥ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΛΤΔ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΑΓΙΑΣ ΦΥΛΑΞΕΩΣ, ΛΕΜΕΣΟΣ, ΤΗΡΟΥΜΕΝΟΥ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ ΤΟΥ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 253-01-263899-01 ΜΕΧΡΙ ΑΚΡΟΑΣΕΩΣ ΚΑΙ
ΤΕΛΕΙΑΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΑΣ ΑΓΩΓΗΣ Ή ΜΕΧΡΙ
ΝΕΩΤΕΡΑΣ ΔΙΑΤΑΓΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
ΘΕΣΜΟΥΣ Δ.51 Θ.3, 4, Δ.48 Θ.3, 4, Δ.64 ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟ ΑΡΘΡΟ 9 ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ
ΝΟΜΟ ΑΡ. 14/60, ΑΡΘΡΑ 19 ΚΑΙ 30
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 155.4, 19 ΚΑΙ 30 ΤΟΥ
ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΑΡ. 33/64.
(Αίτηση Αρ. 108/2003)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης Certiorari προς ακύρωση προσωρινού διατάγματος για τη δέσμευση τραπεζικού λογαριασμού του αιτητή μέχρι την αποπεράτωση αγωγής που είχε κινηθεί εναντίον του ― Καθυστέρηση στην υποβολή της αίτησης ― Οδήγησε σε απόρριψή της.
Η Τράπεζα Κύπρου καταχώρησε αγωγή στις 4.7.2003 εναντίον των εναγομένων, μεταξύ των οποίων ήταν και ο αιτητής στην παρούσα διαδικασία, για το ποσό περίπου των £36.000,00 πλέον τόκους ως χρεωστικό υπόλοιπο λογαριασμού και δανείου. Την ίδια μέρα καταχώρησε και μονομερή αίτηση για έκδοση προσωρινού διατάγματος για τη δέσμευση τραπεζικού λογαριασμού του αιτητή στην Ελληνική Τράπεζα, μέχρι συνολικού ποσού £36.169,00. Ο αιτητής δεν παρουσιάστηκε στις 22.7.2003 που ορίσθηκε η υπόθεση και το Δικαστήριο εξέδωσε στην απουσία του το αιτούμενο διάταγμα ως οριστικό. Το διάταγμα επεδόθη στον αιτητή στις 21.8.2003.
Ο αιτητής ζητά άδεια καταχώρησης αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari προς ακύρωση του εκδοθέντος προσωρινού διατάγματος.
Ο αιτητής ισχυρίσθηκε, μεταξύ άλλων, ότι το διάταγμα εκδόθηκε κατά παράβαση του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου και των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, του περί Δικαστηρίων Νόμου αρ. 14/60, του Συντάγματος και των Κανόνων φυσικής δικαιοσύνης.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, αφού αναφέρθηκε στους παράγοντες που λαμβάνει υπόψη στην άσκηση της διακριτικής του εξουσίας για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων, μεταξύ των οποίων ειναι και η αναιτιολόγητη καθυστέρηση από πλευράς αιτητή να ζητήσει τέτοιο ένταλμα, απέρριψε την αίτηση, αφού διαπίστωσε ότι η αίτηση είχε καταχωρηθεί τρεις μήνες και τρεις μέρες μετά την επίδοση της μονομερούς αίτησης στον αιτητή και την έκδοση του προσωρινού διατάγματος. Αποφάνθηκε επίσης ότι ο προβληθείς λόγος της καθυστέρησης περί αλλαγής δικηγόρου του αιτητή στις 8.10.2003, δεν μπορεί να διασώσει την αίτηση ούτε είναι δυνατό να θεωρηθεί εύλογος χρόνος που να δικαιολογεί τη σημειωθείσα καθυστέρηση.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Mouskos (1977) 1 C.L.R. 100,
Christofis (1985) 1 C.L.R. 692,
Charalambous (1985) 1 C.L.R. 746,
Ellinas (1988) 1 C.L.R. 371,
Θεοδούλου (Αρ. 1) (1990) 1 Α.Α.Δ. 438,
Τρύφωνος (1991) 1 Α.Α.Δ. 1124,
Μιχαήλ (1992) 1 Α.Α.Δ. 472,
Laertis Shipping Ent. (1992) 1 Α.Α.Δ. 686,
Καλοπαίδη (1993) 1 Α.Α.Δ. 114,
Πιττάκης κ.ά. (1994) 1 Α.Α.Δ. 297,
Beogradska Banka D.D. (1995) 1 Α.Α.Δ. 737,
Ερμής Ασφαλ. Εταιρεία Λτδ κ.ά. (1995) 1 Α.Α.Δ. 811,
Κωνσταντινίδου (1995) 1 Α.Α.Δ. 827.
Αίτηση.
Αίτηση από τον αιτητή-εναγόμενο 3 στην αγωγή του Ε.Δ. Λεμεσού, Υπ. Αρ. 4291/03 για άδεια καταχώρισης αίτησης προς έκδοση διατάγματος Certiorari για ακύρωση του διατάγματος του Ε.Δ. Λεμεσού ημερ. 22/7/03 με το οποίο εμποδίζετο να αποξενώσει με οποιοδήποτε τρόπο ποσόν μέχρι συνολικού ποσού Λ.Κ.36.169,00 πλέον 10% επί του ποσού των Λ.Κ.38.183.86 από 7/4/03 μέχρι εξόφλησης του λογαριασμού του στην Ελληνική Τράπεζα, υποκατάστημα Αγίας Φυλάξεως, Λεμεσός, με αρ. 253-01-263899-01 μέχρι ακροάσεως και αποπερατώσεως της αγωγής 4291/03.
Τ. Πούλλος, για τον Αιτητή.
Cur. adv. vult.
ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ.: Με την αίτηση αυτή ο αιτητής ζητά την καταχώρηση άδειας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση του προνομιακού εντάλματος Certiorari. O αιτητής συγκεκριμένα, ζητά:
«Άδεια του Δικαστηρίου όπως υποβάλει αίτηση για την έκδοση Διατάγματος Certiorari για παραπομπή ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου για να ακυρωθεί το Διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού που εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού στην αγωγή αρ. 4291/03 την 22/7/2003 με το οποίο εμποδίζεται ο αιτητής προσωπικά και/ή μέσω των υπαλλήλων και/ή αντιπροσώπων αυτού από του να αποσύρει και/ή χρησιμοποιήσει και/ή δεσμεύσει και/ή παραλάβει και/ή καθ΄ οιονδήποτε τρόπο αποξενώσει οιονδήποτε ποσόν μέχρι συνολικού ποσού Λ.Κ.36.169.00 πλέον 10% επί του ποσού των Λ.Κ.38.183.86 από 7/4/03 μέχρι εξοφλήσεως εκ του παρά της Ελληνικής Τράπεζας Λτδ, υποκατάστημα Αγίας Φυλάξεως, Λεμεσός, τηρουμένου λογαριασμού του με αρ. 253-01-263899-01 μέχρι ακροάσεως και τελείας αποφάσεως της αγωγής 4291/03 ή μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου γιατί:
(α) Εκδόθηκε κατά παράβαση των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας Δ.51 Θ.3, 4, Δ.48 Θ.3, 4 του Περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου άρθρα 4 και 9(3), του Περί Δικαστηρίων Νόμου αρ. 14/60 άρθρα 30, 31 και 32, των άρθρων 30 2.3. (β)(δ) του Συντάγματος και των Κανονισμών της Φυσικής Δικαιοσύνης.
(β) Δεν δόθηκε ο δίκαιος χρόνος προς τον αιτητή για να πάρει νομική συμβουλή.
(γ) Η επίδοση της μονομερούς αίτησης των ενδιαφερομένων προσώπων η οποία έγινε το βράδυ της προηγούμενης της έκδοσης του συντηρητικού διατάγματος, ήταν κακή επίδοση και/ή αντίθετη με τις πρόνοιες του Νόμου και των Θεσμών.
(δ) Το συντηρητικό διάταγμα ημερομηνίας 22/7/03, το οποίο έγινε οριστικό με την έκδοση του, επιδόθηκε στον αιτητή στις 21/8/2003.»
Όπως είναι φανερό στο αιτητικό της αίτησης προστέθησαν και οι λόγοι στους οποίους βασίζεται η αιτούμενη θεραπεία.
Τα γεγονότα, όπως παρουσιάζονται στην ένορκη δήλωση του αιτητή που συνοδεύει την αίτηση καθώς και τα πρακτικά του Δικαστηρίου που επισυνάπτονται έχουν ως εξής:
Η Τράπεζα Κύπρου Λτδ κατεχώρησε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού την αγωγή αρ. 4291/2003 εναντίον τριών προσώπων ήτοι της V. & M. Petrol Co. Ltd, του Χρίστου Κυριακίδη και του Σάββα Βούρκα, αιτητή στην παρούσα διαδικασία. Με την αγωγή, η Τράπεζα Κύπρου Λτδ αιτείται την έκδοση απόφασης εναντίον των εναγομένων για το ποσό περίπου των £36,000.00 πλέον τόκους ως χρεωστικό υπόλοιπο λογαριασμού και δανείου. Η αγωγή καταχωρήθηκε στις 4.7.2003. Την ίδια μέρα η ενάγουσα Τράπεζα καταχώρησε και μονομερή αίτηση για έκδοση προσωρινού διατάγματος για τη δέσμευση τραπεζικού λογαριασμού του εναγομένου αρ. 3, δηλαδή του αιτητή στην παρούσα διαδικασία, μέχρι συνολικού ποσού £36,169.00.
Όπως προκύπτει από την ένορκη δήλωση του αιτητή, το Δικαστήριο ασκώντας τη διακριτικήν εξουσία που του παρέχουν οι διατάξεις των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, διέταξε την επίδοση της μονομερούς αίτησης στον αιτητή, προτού της επιληφθεί. Όρισε δε την ακρόαση της αίτησης στις 22.7.2003.
Στις 21.7.2003 τόσον η αγωγή, όσο και η μονομερής αίτησης επεδόθηκε στον αιτητή ο οποίος όμως αμέλησε να παρουσιασθεί και υπερασπισθεί στο Δικαστήριο την επομένη που ήταν ορισμένη η υπόθεση. Το Δικαστήριο στην απουσία του αιτητή εξέδωσε το αιτούμενο διάταγμα ως οριστικό. Το διάταγμα επεδόθη στον αιτητή στις 21.8.2003.
Κατά την ακρόαση της παρούσας αίτησης έθεσα στο δικηγόρο του αιτητή το θέμα της καθυστέρησης στην καταχώρηση της παρούσας αίτησης για να εκφράσει τις απόψεις και τις θέσεις του για τις τυχόν συνέπειες που δημιουργεί για την εγκυρότητα της αίτησης. Υπέβαλε ότι η καθυστέρηση οφείλετο στην αλλαγή δικηγόρου στις 8.10.2003.
Στην άσκηση της διακριτικής του εξουσίας για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων, το Ανώτατο Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη και το κατά πόσον υπήρξεν αναιτιολόγητη καθυστέρηση από την πλευρά του αιτητή να ζητήσει τέτοιο ένταλμα. Δεν υπάρχουν καθορισμένα χρονικά πλαίσια. Επαφίεται τούτο στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου σταθμίζοντας όλα τα γεγονότα της υπόθεσης. Στην υπόθεση Aeroporos (πιο πάνω) ο Πικής, Δ. (όπως ήταν τότε) έθεσε τα ορθά πλαίσια άσκησης της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου. Παραθέτουμε το απόσπασμα από τη σελίδα 308, το οποίο και επικροτώ γιατί εκφράζει και τη δική μου θέση:-
"An order of certiorari is a discretionary remedy. Delay to apply is a valid reason for refusing review of the legality of the order challenged. The time element is so essential as to have caused the English legislator to rule out judicial review for the issue of an order of certiorari after the lapse of six months from the communication of the impugned order. In the absence of proper justification of the delay or more appropriately in the absence of any wish on the part of the applicants to challenge the legality of the orders prior to 7th December, 1987, and the reasons for so wishing to challenge it thereafter, I find the delay to apply inexcusable and on that account I would dismiss the application."
Το θέμα της καθυστέρησης εξετάσθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο σε πλείστες αποφάσεις του, πέραν της Aeroporos (πιο πάνω). Ενδεικτικά αναφέρουμε τις πιο κάτω αυθεντίες: In re Antonios Mouskos (1977) 1 C.L.R. 100, In re Christofis (1985) 1 C.L.R. 692, In re Charalambous (1985) 1 C.L.R. 746, In re Ellinas (1988) 1 C.L.R. 371, Θεοδούλου (Αρ. 1) (1990) 1 Α.Α.Δ. 438, Τρύφωνος (1991) 1 Α.Α.Δ. 1124, Μιχαήλ (1992) 1 Α.Α.Δ. 472, Laertis Shipping Ent. (1992) 1 A.A.Δ. 686, Καλοπαίδη (1993) 1 Α.Α.Δ. 114, Πιττάκης κ.ά. (1994) 1 Α.Α.Δ. 297, Beogradska Banka D.D. (1995) 1 A.A.Δ. 737, Ερμής Ασφαλ. Εταιρεία Λτδ. κ.ά. (1995) 1 Α.Α.Δ. 811, Σωτηρούλλα Κωνσταντινίδου (1995) 1 Α.Α.Δ. 827.
Στην Ερμής (πιο πάνω) ο Νικολάου, Δ. ανέφερε στη σελίδα 817 τα εξής τα οποία και επικροτούμε:-
"Τόση είναι η σημασία που αποδίδεται στην όσο το ταχύτερο αναζήτηση θεραπείας με τα ένδικα μέσα που τώρα επιδιώκουν οι αιτητές, που στην Αγγλία από καιρό εισήχθη με τους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας χρονικός περιορισμός: ήταν αρχικά έξι μήνες και έπειτα μειώθηκε σε τρεις. Το εν λόγω όριο αποτελεί βέβαια εκεί το ανώτατο επιτρεπτό. Αίτηση μπορεί να απορριφθεί λόγω αδικαιολόγητης καθυστέρησης ακόμα και αν καταχωρηθεί εντός της επιτρεπόμενης προθεσμίας. Στην Κύπρο δεν έχει τεθεί με τους Θεσμούς χρονικός περιορισμός αλλά η γενική αρχή την οποία ανέφερα ισχύει κατά τον ίδιο τρόπο. Υπάρχει επί τούτου μεγάλος αριθμός αποφάσεων: βλ. ενδεικτικά τις υποθέσεις In re Manolis Christophi (1985) 1 C.L.R. 692, και Τρύφωνος (1991) 1 Α.Α.Δ. 455. Στην παρούσα περίπτωση, ακόμα και αν γινόταν για σκοπούς συζήτησης δεκτό ότι οι αιτητές κατά πρώτο έλαβαν γνώση του διατάγματος κατεδάφισης τον Νοέμβριο του 1994 που ήχθη η υπόθεση για απείθεια ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου, παρήλθαν περίπου δέκα μήνες μέχρι που τώρα αποφάσισαν να αποταθούν στο Ανώτατο Δικαστήριο. Και το έπραξαν μόνο δύο μέρες πριν από την ημερομηνία που ορίστηκε για συνέχιση η ακρόαση της εκκρεμούσας υπόθεσης στο Επαρχιακό Δικαστήριο. Η εξήγηση την οποία πρόσφερε ο συνήγορος των αιτητών κατά την αγόρευσή του, αναφέρεται σε κατάσταση πραγμάτων, ήτοι, σε ισχυριζόμενες διαβεβαιώσεις που παρέμειναν χωρίς εμπέδωση. Ανεξάρτητα όμως από αυτό, η δοθείσα εξήγηση ακόμα και αν ληφθεί υπόψη, δεν δικαιολογεί κατά την άποψή μου την τόσο μεγάλη σημειωθείσα καθυστέρηση."
Στην δε Laertis (πιο πάνω) ο Στυλιανίδης, Δ. (όπως ήταν τότε) ανέφερε τα εξής στις σελίδες 693-694, παραθέτοντας απόσπασμα από το Halsbury's και απόσπασμα από την απόφαση του Λόρδου Denning στην υπόθεση R. v. Herrod:-
"Καθυστέρηση στην υποβολή αιτήσεων για έλεγχο με προνομιακό ένταλμα certiorari αποτελεί λόγο άρνησης έκδοσής του. Το Δικαστήριο, στην άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας για έκδοση του εντάλματος certiorari, λαμβάνει πολύ σοβαρά υπόψη την καθυστέρηση στην υποβολή της αίτησης. Στο Halsbury's Laws of England, 4η Έκδοση, Τόμος 1(1), παράγραφος 170 αναφέρεται:-
"170. Delay in applying for relief. Where the High Court considers that there has been undue delay in making an application for judicial review, it may refuse to grant leave for the making of the application or any relief sought on the application, if it considers that the granting of the relief sought would be likely to cause substantial hardship to, or substantially prejudice the rights of, any person or would be detrimental to good administration. The court may consider the question of delay of its own motion even if the respondent indicates that no point would be taken on delay."
Στην υπόθεση R. v. Herrod [1976] 1 All E.R. 273, στη σελ. 278, ο Λόρδος Denning είπε:-
"Τhe truth is, of course, that certiorari is not an appeal at all. It is an exercise by the High Court of its power to supervise inferior tribunals: see R. v. Northumberland Compensation Appeal Tribunal, ex parte Shaw. The time limit of six months is not an entitlement. It is a maximum rarely to be exceeded. Short of six months, there is the overriding rule that the remedy by certiorari is discretionary. If a person comes to the High Court seeking certiorari to quash the decision of the Crown Court - or any other inferior tribunal for that matter - he should act promptly and before the other party has taken any step on the faith of the decision. Else he may find that the High Court will refuse him a remedy. If he has been guilty of any delay at all, it is for him to get over it and not for the other side. In support, I would refer to R. v. Sheward where five months elapsed. And in R. v. Glamorgan Appeal Tribunal, ex parte Fricker Lord Reading CJ said:
"... the applicant could not succeed, for two months and a half had elapsed before he came to this court. If it is desired to take such an objection an application must be made at once...""
Στην παρούσα υπόθεση δεν δίδεται, στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση, καμιά ουσιαστική αιτιολογία για τη σημειωθείσα καθυστέρηση.
Η αίτηση αυτή καταχωρήθηκε τρεις μήνες και τρεις μέρες μετά την επίδοση της μονομερούς αίτησης στον αιτητή και την έκδοση του προσωρινού διατάγματος. Το γεγονός ότι στις 8.10.2003 είχε γίνει αλλαγή δικηγόρου από τον αιτητή δεν μπορεί να διασώσει την αίτηση, ούτε είναι δυνατό να θεωρηθεί εύλογος λόγος που να δικαιολογεί τη σημειωθείσα καθυστέρηση. Είναι φανερό ότι ο αιτητής αδιαφόρησε για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, σχετικά με την έκδοση του προσωρινού διατάγματος χωρίς να παρουσιάσει καμιά εύλογη αιτιολογία. Ενόψει της παντελούς έλλειψης οποιασδήποτε αιτιολογίας για την καθυστέρηση στην καταχώρηση της αίτησης και της παράλειψης του αιτητή να αμφισβητήσει την εγκυρότητα του προσωρινού διατάγματος έγκαιρα, έχω καταλήξει, επιβεβαιώνοντας τη νομολογία, ότι αυτή είναι καταλυτική για την υπόθεση.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.