|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 1 ΑΑΔ 1138
8 Σεπτεμβρίου, 2003
[ΚΑΛΛΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ
ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ)
ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 (ΝΟΜΟΣ 33 ΤΟΥ 1964 ΟΠΩΣ ΑΥΤΟΣ
ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΑ)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ & ΣΙΑ ΛΙΜΙΤΕΔ ΓΙΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ CERTIORARI ΚΑΙ/ Ή PROHIBITION ΚΑΙ/ Ή MANDAMUS
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 18.8.2003
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΟΝΟΜΕΡΗ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΕΛΗ ΧΟΤΕΛΣ ΛΙΜΙΤΕΔ ΗΜΕΡ. 4.8.2003 ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
ΑΓΩΓΗΣ 5736/93 ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ & ΣΙΑ ΛΙΜΙΤΕΔ ν. ΠΕΝΤΕΛΗ ΧΟΤΕΛΣ ΛΙΜΙΤΕΔ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΙΑΤΑΧΘΗΚΕ Η ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΤΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ
ΕΚΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΚΙΝΗΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ
ΠΕΝΤΕΛΗ ΧΟΤΕΛΣ ΛΙΜΙΤΕΔ ΗΜΕΡ. 13.1.2003.
(Αίτηση Αρ. 73/2003)
Προνομιακά εντάλματα — Certiorari, Prohibition και Mandamus — Διάταγμα αναστολής εκτέλεσης εντάλματος εκποίησης κινητής περιουσίας μέχρι την εκδίκαση έφεσης — Αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης προς έκδοση των πιο πάνω προνομιακών ενταλμάτων για ισχυριζόμενη μονομερή έκδοσή του — Άρνηση άδειας λόγω απουσίας του πραγματικού βάθρου επί του οποίου εστηρίζετο η αίτηση.
Πρακτικά δίκης — Τα πρακτικά της δίκης αποτελούν τον αναντικατάστατο οδηγό για τα διαδραματισθέντα στη δίκη — Μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις το Εφετείο έχει τη δυνατότητα να συμβουλευθεί οτιδήποτε που δεν περιλαμβάνεται στα πρακτικά της δίκης — Οι παρουσίες που λαμβάνει το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν μπορεί να αμφισβητηθούν εκ των υστέρων εάν δεν προηγηθεί η δέουσα διαδικασία ενώπιόν του για διόρθωση του πρακτικού —Διαφοροποίηση της παρούσας υπόθεσης από την Unitica Enterprises Ltd v. The Slovak Republic (2000) 1 Α.Α.Δ. 110.
Η αιτήτρια καταχώρησε αίτηση για απόκτηση άδειας καταχώρησης αίτησης:
α) Certiorari διά του οποίου να ακυρώνεται διάταγμα αναστολής εκτέλεσης εντάλματος εκποίησης κινητής περιουσίας μέχρι την εκδίκαση έφεσης, η οποία είχε καταχωρηθεί από την καθ' ης η αίτηση, για ανατροπή της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημ. 24.7.2003.
β) Prohibition διά του οποίου να απαγορεύεται στο Επαρχιακό Δικαστήριο να επιληφθεί και/ή συνεχίσει την εκδίκαση της μονομερούς αίτησης στη βάση της οποίας εκδόθηκε το πιο πάνω αναφερόμενο διάταγμα,
γ) Διατάγματος αναστολής του πιο πάνω διατάγματος και
δ) Διατάγματος αναστολής των διαβημάτων και διαδικασιών αναφορικά με την πιο πάνω μονομερή αίτηση μέχρι νεότερης απόφασης και/ή διαταγής του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Τα γεγονότα της υπόθεσης είναι εν συντομία τα εξής:
Στις 24.7.2003 το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού απέρριψε αίτηση διά κλήσεως της εναγομένης - καθ' ης η αίτηση στην παρούσα διαδικασία για αναστολή εκτέλεσης εντάλματος εκποίησης κινητής περιουσίας το οποίο είχε εξασφαλίσει η ενάγουσα-αιτήτρια στην αγωγή 5736/93 που είχε καταχωρήσει εναντίον της.
Η εναγόμενη-καθ' ης η αίτηση καταχώρησε έφεση εναντίον της απόφασης ημ. 24.7.2003. Ταυτόχρονα καταχώρησε μονομερή Αίτηση με την οποία αιτείτο αναστολή εκτέλεσης του εντάλματος μέχρι την εκδίκαση της έφεσης. Στις 18.8.2003, το Δικαστήριο ανέστειλε το ένταλμα μέχρι τις 28.8.2003.
Η αιτήτρια υποστήριξε ότι ενόψει των γεγονότων της υπόθεσης:
α) Το δικαστήριο δεν είχε δικαιοδοσία να επιληφθεί της αίτησης με την οποία αιτείτο αναστολή εκτέλεσης του εντάλματος μέχρι την εκδίκαση της έφεσης επειδή δεν είχε αποδειχθεί το κατεπείγον ή άλλες ιδιαίτερες περιστάσεις που να δικαιολογούν την εξέταση της μονομερώς.
β) Ο χρόνος που μεσολάβησε από την έκδοση του διατάγματος μέχρι την ημέρα που ορίστηκε επιστρεπτέο ήταν μεγαλύτερος από τον αναγκαίο για την επίδοσή του.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το περιεχόμενο του πρακτικού φέρει την αιτήτρια να είχε εκπροσωπηθεί από δικηγόρο στη διαδικασία έκδοσης του επίδικου διατάγματος. Επομένως δεν έχει εκδοθεί μονομερώς όπως υποστηρίζει η αιτήτρια. Τούτου δοθέντος το πραγματικό βάθρο επί του οποίου στηρίζεται η αίτηση, ήτοι ότι το επίδικο διάταγμα είχε εκδοθεί μονομερώς, δεν υφίσταται.
2. Η διαπίστωση αυτή εκθεμελιώνει το νομικό λόγο επί του οποίου βασίζεται η αίτηση ο οποίος έχει σαν μοναδικό υπόβαθρο του τη θέση της αιτήτριας ότι το επίδικο διάταγμα είχε εκδοθεί μονομερώς.
3. Η παρούσα υπόθεση διαφοροποιείται από την υπόθεση Unitica Enterprises Limited v. Slovak Republic γιατί στην παρούσα υπόθεση δεν έχει γίνει προσπάθεια παρουσίασης οποιουδήποτε άλλου κειμένου ούτε και προσπάθεια διόρθωσης του σχετικού πρακτικού.
Η αίτηση απορρίφθηκε χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Σωτηριάδης ν. Βασιλείου κ.ά. (Αρ. 1) (1992) 1 Α.Α.Δ. 801,
Χαραλάμπους ν. Χαραλάμπους (1993) 1 Α.Α.Δ. 1053,
ABP Holdings Ltd κ.ά. (Αρ. 1) (1995) 1 Α.Α.Δ. 185,
Μιχαήλ ν. Αστυνομίας (1995) 2 Α.Α.Δ. 250,
Ματθαίου ν. Θεμιστοκλέους (1998) 1 Α.Α.Δ. 1372,
Γεωργιάδη ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 35,
Αδελφοί Αναστασίου Λτδ ν. Μυλωνά (1997) 1 Α.Α.Δ. 1280,
Παντελή ν. Κωνσταντίνου (2001) 2 Α.Α.Δ. 708,
Μορφίτης ν. Δήμου Λεμεσού, Ποινικές Εφέσεις 7207-7208, ημερ. 24.7.2002,
Μιχαηλίδης κ.ά. ν. Σκορδή, Πολιτική Έφεση 11102, ημερ. 18.9.2002,
Shacolas v. Universal Life (1984) 1 C.L.R. 47,
Σοφοκλέους ν. Ταβελούδη κ.ά., Πολιτική Έφεση 10932, ημερ. 28.1.2002,
Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας (Αρ.1) (2000) 1 Α.Α.Δ. 110.
Αίτηση.
Αίτηση από την αιτήτρια-ενάγουσα στην αγωγή 5736/93 για άδεια καταχώρισης αίτησης για έκδοση ενταλμάτων Certiorari, Mandamus και/ή Prohibition προς ακύρωση του διατάγματος του Ε.Δ. Λεμεσού ημερομηνίας 18/8/03 με το οποίο διατάχθηκε αναστολή της εκτέλεσης του εντάλματος εκποίησης της κινητής περιουσίας της καθ' ης η αίτηση ημερομηνίας 13.1.03 μέχρι την εκδίκαση της έφεσης που καταχώρησε η καθ' ης η αίτηση για ανατροπή της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερομηνίας 24.7.2003.
Γ. Λοϊζου για Α. Ευαγγέλου, για την Αιτήτρια.
Cur. adv. vult.
ΚΑΛΛΗΣ, Δ.: Με την παρούσα αίτηση η αιτήτρια ζητά τις πιο κάτω θεραπείες:
«1. Άδεια για καταχώριση Αίτησης για την έκδοση εντάλματος φύσης Certiorari για τη μεταφορά από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού και την παραπομπή ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Κύπρου προς ακύρωση του Διατάγματος ημ. 18.8.2003 με το οποίο, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού διέταξε την αναστολή της εκτέλεσης του Εντάλματος Εκποίησης της κινητής περιουσίας της Καθ΄ ης η Αίτηση ημ. 13.1.2003 μέχρι την εκδίκαση της έφεσης που καταχώρισε η Καθ' ης η Αίτηση για ανατροπή της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημ. 24.7.2003.
2. Επιπρόσθετα και/ή διαζευκτικά, άδεια για καταχώριση Αίτησης για την έκδοση εντάλματος φύσης Prohibition με το οποίο, το Ανώτατο Δικαστήριο να απαγορεύει στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού να επιληφθεί και/ή να θέσει ενώπιον του για περαιτέρω χειρισμό και/ή μεταχείριση τη Μονομερή Αίτηση ημ. 4.8.2003 στη βάση της οποίας εκδόθηκε το πιο πάνω αναφερόμενο Διάταγμα.
3. Επιπρόσθετα και/ή διαζευκτικά, διάταγμα και/ή οδηγίες και/ή διαταγή του Ανωτάτου Δικαστηρίου όπως η ισχύς του πιο πάνω αναφερόμενου Διατάγματος ημ. 4.8.2003 ανασταλεί μέχρι την αποπεράτωση της παρούσας διαδικασίας ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου και όπως δοθούν από το Ανώτατο Δικαστήριο όλες οι απαραίτητες οδηγίες.
4. Επιπρόσθετα και/ή διαζευκτικά, διάταγμα και/ή οδηγίες και/ή διαταγή του δικαστηρίου όπως όλα τα διαβήματα, ενέργειες και διαδικασίες (proceedings) αναφορικά με την πιο πάνω αναφερόμενη Μονομερή Αίτηση ημ. 4.8.2003 ανασταλούν μέχρι νεότερης απόφασης και/ή διαταγής του Ανωτάτου Δικαστηρίου.»
Το ιστορικό της διαδικασίας, όπως εκτίθεται στην αίτηση, έχει ως εξής:
Η αιτήτρια ήταν ενάγουσα στην Αγωγή 5736/93 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού. Εναγόμενη ήταν η Πεντέλη Χοτέλς Λίμιτεδ. Στις 16.6.94 το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού εξέδωσε απόφαση υπέρ της αιτήτριας και εναντίον της πιο πάνω εναγόμενης για το ποσό των Λ.Κ.171.714,00 πλέον τόκο προς 6% ετησίως από 16.6.94 πλέον δικηγορικά έξοδα. Στις 13.1.2003 η αιτήτρια έλαβε μέτρα εκτέλεσης της πιο πάνω απόφασης τα οποία αποτελούντο από την έκδοση Εντάλματος εκποίησης της κινητής περιουσίας της εναγομένης.
Την 3.3.2003 το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού εξέδωσε μετά από σχετική μονομερή αίτηση της εναγομένης ημ. 24.2.2003 διάταγμα με το οποίο διέταξε την αναστολή της εκτέλεσης του Εντάλματος μέχρι την εκδίκαση Αίτησης δια κλήσεως ημ. 24.2.2003 που καταχώρισε η εναγομένη για ακύρωση του Εντάλματος. Το εν λόγω διάταγμα κατέστη απόλυτο με τη σύμφωνη γνώμη της αιτήτριας και με απόσυρση της ένστασης που στο μεταξύ καταχώρισε. Στη συνέχεια το δικαστήριο προχώρησε στην εκδίκαση της πιο πάνω Αίτησης διά κλήσεως ημ. 24.2.2003. Το δικαστήριο απέρριψε την εν λόγω Αίτηση με απόφαση του ημ. 24.7.2003.
Την 4.8.2003 η εναγόμενη καταχώρισε έφεση εναντίον της απόφασης ημ. 24.7.2003. Ταυτόχρονα καταχώρισε μονομερή Αίτηση ημ. 4.8.2003 με την οποία αιτείτο αναστολή εκτέλεσης του Εντάλματος μέχρι την εκδίκαση της έφεσης.
Η μονομερής αίτηση επιδόθηκε στην αιτήτρια στις 25.8.2003, συνοδευόμενη από επιστολή των δικηγόρων της εναγομένης προς την αιτήτρια, με την οποία την πληροφορούσαν ότι η αίτηση ορίστηκε στις 28.8.2003 «κατόπιν οδηγιών του δικαστηρίου με σκοπό να εμφανιστούν και να τοποθετηθούν επί της αίτησης».
Στις 27.8.2003 οι δικηγόροι της αιτήτριας απέστειλαν επιστολή στους δικηγόρους της εναγομένης και τους πληροφορούσαν μεταξύ άλλων ότι:
(α) Θα εμφανιστούν εκ μέρους της αιτήτριας και θα ζητήσουν χρόνο για να καταχωρίσουν ένσταση.
(β) Ότι η εμφάνιση θα γινόταν χωρίς επηρεασμό του δικαιώματος της αιτήτριας να λάβει οποιαδήποτε άλλα δικαστικά μέτρα προς αμφισβήτηση της διαδικασίας που ακολουθήθηκε.
Την ίδια μέρα οι δικηγόροι της εναγομένης απάντησαν στους δικηγόρους της αιτήτριας ότι το δικαστήριο στις 18.8.2003 ανέστειλε το ένταλμα μέχρι τις 28.8.2003.
Ήταν η θέση της αιτήτριας ότι εν όψει των πιο πάνω γεγονότων:
«(α) Το δικαστήριο δεν είχε, υπό τις περιστάσεις, δικαιοδοσία να επιληφθεί της Αίτησης στην οποία, όπως και στην ένορκη δήλωση που τη συνοδεύει, δεν αποδεικνύεται κατεπείγον ή άλλες ιδιαίτερες περιστάσεις που να δικαιολογούν την εξέταση μιας τέτοιας αίτησης και/ή την έκδοση τέτοιου διατάγματος μονομερώς.
(β) Ανεξάρτητα και χωρίς επηρεασμό της πιο πάνω θέσης ο χρόνος που μεσολάβησε από την έκδοση του Διατάγματος μέχρι την ημέρα που ορίστηκε επιστρεπτέο ήταν υπερβολικός και/ή μεγαλύτερος από τον αναγκαίο για την επίδοση του και της Αίτησης.»
Το πρακτικό του διατάγματος ημ. 18.8.2003 (το επίδικο διάταγμα) του οποίου η αιτήτρια επιδιώκει την ακύρωση είναι το Τεκ. Β στη συμπληρωματική ένορκη δήλωση, η οποία έχει καταχωρηθεί εκ μέρους της αιτήτριας. Το παραθέτω αυτούσιο:
«ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Σ. Σταυρινίδη, Α.Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 6563/1994
ΜΕΤΑΞΥ:
ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ & ΣΙΑ ΛΤΔ
ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ/ΚΑΘ' ΗΣ Η ΑΙΤΗΣΗ
ΚΑΙ
PENDELI HOTELS LTD
ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ/ΑΙΤΗΤΡΙΑΣ
Ημερομηνίας: 18/08/03
Για Ενάγουσα/Καθ΄ ης η Αίτηση: κ. Ιωάννου για κ. Πουργουρίδη
Για Εναγόμενη/Αιτήτρια: κ. Ντίνος Παναγίδης
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧXΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ
Δικαστήριο: Θα υπάρχει αναστολή εκτέλεσης του εντάλματος κινητού μέχρι τις 28/08/03 ώστε να επιδοθεί στην αντίδικη πλευρά.
(Υπ.) Σ. Σταυρινίδης, Α.Ε.Δ.
ΠΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ»
Ενόψει του περιεχομένου του πιο πάνω πρακτικού, το οποίο φέρει την αιτήτρια στην παρούσα διαδικασία να είχε εκπροσωπηθεί από δικηγόρο στη διαδικασία έκδοσης του επίδικου διατάγματος, το Δικαστήριο ζήτησε τις απόψεις του συνήγορου της αιτήτριας επί του προκειμένου. Παραθέτω το σχετικό μέρος των πρακτικών:
«Δικαστήριο: Παραπονείστε ότι το επίδικο διάταγμα δόθηκε σε μονομερή αίτηση. Από το πρακτικό της διαδικασίας το οποίο έχετε επισυνάψει στη συμπληρωματική ένορκη δήλωση σας ως Τεκ. Β φαίνεται ότι το επίδικο διάταγμα δεν έχει δοθεί σε μονομερή αίτηση αλλά υπήρξε εκπροσώπηση και των δυο πλευρών. Επ' αυτού το δικαστήριο θα επιθυμούσε να ακούσει τις απόψεις σας.
κ. Λοΐζου: Σίγουρα στο στάδιο αυτό, στα πλαίσια αυτής της διαδικασίας το Δικαστήριο δεν έχει εξουσία να διαφοροποιήσει το πρακτικό του προηγούμενου Δικαστηρίου. Η θέση μου είναι η εξής: Διαβάζοντας το πρακτικό στο σύνολό του θα μπορούσε να εξαχθεί ότι το συγκεκριμένο διάταγμα εκδόθηκε μονομερώς για τον εξής λόγο. Εάν η ενάγουσα εκείνη την ημέρα είχε εκπροσωπηθεί από δικηγόρο τότε δεν βλέπω το λόγο γιατί να είχαν δοθεί οδηγίες ούτως ώστε να επιδοθεί το διάταγμα αυτό στην άλλη πλευρά, πράγμα το οποίο οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι συγκεκριμένες οδηγίες δείχνουν ότι το διάταγμα αυτό είχε εκδοθεί μονομερώς.
Δικαστήριο: Είναι η θέση σας δηλαδή ότι το πρακτικό δεν αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα;
κ. Λοΐζου: Ως προς την εκπροσώπηση.
Δικαστήριο: Η νομολογία υπαγορεύει ότι όπου υπάρχει ισχυρισμός για λανθασμένο πρακτικό λαμβάνονται διαβήματα ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου για διόρθωση του. Δεν μπορώ να σας ακούω να λέτε ότι το πρακτικό δεν αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα. Το πρακτικό το παίρνω ως έχει.
κ. Λοΐζου: Δεν έχω τίποτε άλλο να προσθέσω σε ότι αφορά αυτή την παρατήρηση εκτός αν το Δικαστήριο το κοιτάξει και με τα υπόλοιπα. Φαίνεται ότι ο κ. Πουργουρίδης, ο δικηγόρος της αιτήτριας στην αίτηση που εκδόθηκε, ήταν στο Δικαστήριο οπότε είναι αδύνατο να εμφανίστηκε για μας.»
Αναφορικά με τη θέση του κ. Λοΐζου ότι τα πρακτικά του Πρωτόδικου Δικαστηρίου δεν αντιπροσωπεύουν την πραγματικότητα ως προς την εκπροσώπηση, η θέση της Νομολογίας επί του προκειμένου έχει τεθεί στη Σωτηριάδης ν. Βασιλείου κ.ά. (Αρ. 1) (1992) 1 Α.Α.Δ. 801, 807 - απόφαση Πική, Δ., όπως ήταν τότε:
«Κανένας κανόνας δεν παρέχει εξουσία στο Εφετείο διόρθωσης των πρακτικών του Πρωτόδικου Δικαστηρίου. Τα πρακτικά του δικαστηρίου, δεόντως πιστοποιημένα, αποτελούν τη μόνη πηγή γνώσης για τα διαδραματισθέντα ενώπιον του Πρωτόδικου Δικαστηρίου. Ανάληψη εξουσίας από το Εφετείο για την αναμόρφωση των πρακτικών, θα συνιστούσε διείσδυση στο έργο του Πρωτόδικου Δικαστηρίου, χωρίς πρωτογενή γνώση των γεγονότων.
...............................................................................................................
Δυνατότητα για διόρθωση του πρακτικού του Δικαστηρίου ενδεχομένως ενυπάρχει στο Πρωτόδικο Δικαστήριο κατόπιν διαδικαστικού διαβήματος το οποίο λαμβάνεται για το σκοπό αυτό.»
Βλ. και Χαραλάμπους ν. Χαραλάμπους (1993) 1 Α.Α.Δ. 1053, 1057-1058 - απόφαση Παπαδόπουλου, Δ., ABP Holdings Ltd κ.ά. (Αρ. 1) (1995) 1 Α.Α.Δ. 185, 196, 197 - απόφαση Κωνσταντινίδη, Δ., Μιχαήλ ν. Αστυνομίας (1995) 2 Α.Α.Δ. 250, 253 - απόφαση Κούρρη, Δ, Ματθαίου ν. Θεμιστοκλέους (1998) 1 Α.Α.Δ. 1372, 1374, Γεωργιάδη ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 35- απόφαση Νικήτα, Δ., Αδελφοί Αναστασίου Λτδ. ν. Μυλωνά (1997) 1 Α.Α.Δ. 1280 - απόφαση Νικήτα, Δ., Παντελή ν. Κωνσταντίνου (2001) 2 Α.Α.Δ. 708 - απόφαση Νικήτα, Δ., Μορφίτης ν. Δήμου Λεμεσού, Ποινικές Εφέσεις 7207-7208/24.7.2002 - απόφαση Νικολάου, Δ., και Μιχαηλίδης κ.ά. ν. Σκορδή, Πολιτική Έφεση 11102, 18.9.2002 - απόφαση Κωνσταντινίδη, Δ..
Βλ. επίσης Shacolas v. Universal Life (1984) 1 C.L.R. 47 στην οποία έχει επισημανθεί ότι τα πρακτικά της δίκης αποτελούν τον αναντικατάστατο οδηγό για τα διαδραματισθέντα στη δίκη και ότι μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις είναι αποδεκτό το Εφετείο να συμβουλευθεί οτιδήποτε έξω από τα πρακτικά της δίκης.
Αναφορικά με τη λήψη των παρουσιών από το Δικαστήριο στη Σοφοκλέους ν. Ταβελούδη κ.ά., Πολιτική Έφεση 10932, 28.1.2002 (απόφαση Νικήτα, Δ.) λέχθηκε ότι το επίσημο πρακτικό είναι το μοναδικό έγκυρο υπόβαθρο για συζήτηση της υπόθεσης. Λέχθηκε επίσης ότι οι παρουσίες που λαμβάνει το Πρωτόδικο Δικαστήριο δεν μπορεί εκ των υστέρων να αμφισβητηθούν εκτός αν ακολουθηθεί η δέουσα διαδικασία ενώπιον του για διόρθωση του πρακτικού.
Ενόψει της πιο πάνω θέσης της νομολογίας η εξέταση της παρούσας αίτησης θα λάβει χώραν στη βάση του πρακτικού Τεκ. Β. Το πρακτικό αυτό, όπως έχει ήδη υποδειχθεί, φέρει την αιτήτρια να είχε εκπροσωπηθεί από δικηγόρο στη διαδικασία έκδοσης του επίδικου διατάγματος. Κρίνω, επομένως, ότι το επίδικο διάταγμα δεν έχει «εκδοθεί μονομερώς» όπως διατείνεται η αιτήτρια. Τούτου δοθέντος το πραγματικό βάθρο επί του οποίου στηρίζεται η αίτηση, ήτοι ότι το επίδικο διάταγμα είχε εκδοθεί «μονομερώς» δεν υφίσταται.
Η διαπίστωση αυτή εκθεμελιώνει το νομικό λόγο επί του οποίου βασίζεται η αίτηση ο οποίος έχει σαν μοναδικό υπόβαθρο του τη θέση της αιτήτριας ότι το επίδικο διάταγμα είχε εκδοθεί μονομερώς.
Έχω βέβαια υπόψη μου την Unitica Enterprises Limited v. The Slovak Republic (2000) 1 Α.Α.Δ. 110 στην οποία η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου έχει ενεργήσει στη βάση του πρακτικού της διαδικασίας το οποίο ήταν διαφορετικό από το κείμενο του συνταχθέντος διατακτικού της απόφασης και το οποίο είχε τεθεί ενώπιον του Πρωτόδικου Δικαστηρίου. Η παρούσα υπόθεση διαφοροποιείται γιατί δεν έχει γίνει προσπάθεια παρουσίασης οποιουδήποτε άλλου κειμένου - όπως έχει συμβεί στην Unitica Enterprises (πιο πάνω), ούτε και προσπάθεια διόρθωσης του πρακτικού Τεκ. Β.
Για τους πιο πάνω λόγους η αίτηση αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Καμιά διαταγή για τα έξοδα.
Η�αίτηση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.