|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 1 ΑΑΔ 969
4 Ιουλίου, 2003
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΚΑΛΛΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΣΠΡΟΜΑΛΛΗΣ,
Εφεσείων-Αιτητής,
ν.
FREETOWN HOTELS LTD,
Εφεσίβλητης-Καθ' ης η αίτηση.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11518)
Εργοδότης και εργοδοτούμενος — Ο περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμος, 1967 (Νόμος 24/67) όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 6/1973 — Καταχώρηση αγωγής από εργοδοτούμενο εναντίον εργοδότη στο Επαρχιακό Δικαστήριο — Απόσυρση της αγωγής από τον εργοδοτούμενο με επιφύλαξη δικαιωμάτων να καταχωρήσει αίτηση στο Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών — Εργοδοτούμενος δεν δικαιούται να υποβάλει αίτηση στο Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών για επίλυση των διαφορών του με τον εργοδότη — Επιφύλαξη της παραγράφου 2 του Άρθρου 30 του Νόμου.
Στις 2.10.2000 ο εφεσείων-ενάγων καταχώρησε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου αγωγή εναντίον της εφεσίβλητης και κάποιου Α. Γρηγοριάδη με την οποία διεκδικούσε Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η δήλωση του εφεσείοντος-ενάγοντος προς τον εναγόμενο 1 ότι επιθυμεί να τερματίσει τη σχέση εργοδότησης του με τους εναγόμενους 2 είναι νομικά ανυπόστατη και/ή άκυρη, καθώς και αποζημιώσεις. Η εφεσίβλητη και ο Α. Γρηγοριάδης καταχώρησαν σημείωμα εμφάνισης αλλά αργότερα ο εφεσείων έδωσε μέσω των δικηγόρων του ειδοποίηση διακοπής της αγωγής εναντίον της εφεσίβλητης με επιφύλαξη του δικαιώματος του να εγείρει νέα αγωγή και οποιαδήποτε άλλη διαδικασία. Ακολούθως καταχώρησε στο Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών την αίτηση υπ' αρ. 911/2000 με την οποία αξίωνε από την εφεσίβλητη θεραπείες πάνω στην ίδια βάση όπως και με την αγωγή την οποία είχε διακόψει. Το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών στηριζόμενο στην απόφαση του Εφετείου στην Cyprus Phassouri Plantations Ltd v. Georgiou αποδέχθηκε την προδικαστική ένσταση της εφεσίβλητης ότι η εναντίον της αίτηση δεν μπορούσε να προχωρήσει λόγω της επιφύλαξης της παραγράφου 2 του Άρθρου 30 του περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμου 24/1967 όπως τροποποιήθηκε από τον Νόμο 6/1973 και απέρριψε την αίτηση του εφεσείοντος αφού έκρινε ότι λόγω της προηγουμένως καταχωρηθείσας αγωγής ο εφεσείων έχασε το δικαίωμα να προωθήσει την αίτηση του ενώπιον του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών.
Με την έφεση αμφισβητήθηκε η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης για απόρριψη της αίτησης του εφεσείοντος και τέθηκε και θέμα κακής σύνθεσης του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών.
Το Εφετείο απέρριψε την έφεση και επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση. Ενόψει της πιο πάνω κατάληξης του, το Εφετείο δεν εξέτασε το θέμα της σύνθεσης του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντος.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Cyprus Phassouri Plantations Co Ltd v. Georgiou (1982) 1 C.L.R. 766.
Έφεση.
Έφεση από τον αιτητή κατά της απόφασης του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών Πάφου που δόθηκε στις 29/10/02 (Αρ. Αίτησης 911/00) με την οποία αποδέχθηκε την ένσταση της καθ' ης η αίτηση εταιρείας και απέρριψε την αίτηση του αιτητή αφού έκρινε ότι ο αιτητής λόγω προηγούμενης αποσυρθείσας αγωγής του στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου απώλεσε τα δικαιώματά του ενώπιον του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών.
Χρ. Γεωργιάδης, για τον Εφεσείοντα.
Γ. Χριστοδούλου, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Ρ. Γαβριηλίδης.
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Στις 2.10.2000 ο εφεσείων καταχώρησε στο Ε.Δ. Πάφου την υπ΄αριθμό 3697/2000 αγωγή εναντίον της εφεσίβλητης και κάποιου Α. Γρηγοριάδη. Με την αγωγή διεκδικούσε, στην κλίμακα Λ.Κ.5.000 έως Λ.Κ.25.000 τις ακόλουθες θεραπείες:
"α. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η δήλωση του Ενάγοντα που περιέχεται στην επιστολή του ημερ. 2/10/00 προς τον Εναγόμενο αρ. 1 ότι επιθυμεί να τερματίσει την σχέση εργοδότησής του με τους Εναγόμενους αρ. 2 είναι νομικά ανυπόστατη και ή άκυρη και ή πρέπει να ακυρωθεί σαν αποτέλεσμα απάτης και ή ψευδών παραστάσεων και ή συνωμοσίας και ή χωρίς βλάβη των παραπάνω επιπρόσθετα και/ή διαζευκτικά, σαν αποτέλεσμα αμελών παραστάσεων, από μέρους των εναγομένων και ή οποιουδήποτε από αυτούς και ή επίσης χωρίς βλάβη των παραπάνω, επιπρόσθετα και ή διαζευκτικά λόγω ελλείψεως ανταλλάγματος.
β. Γενικές και ειδικές αποζημιώσεις, λόγω απάτης και/ή συνωμοσίας και/ή ψευδών παραστάσεων και/ή χωρίς βλάβη των παραπάνω επιπρόσθετα και ή διαζευκτικά λόγω αμελών παραστάσεων, όπως αναφέρεται στο "α", παραπάνω και/ή επίσης χωρίς βλάβη των παραπάνω επιπρόσθετα και ή διαζευκτικά, λόγω αθέτησης σύμβασης και/ή περαιτέρω χωρίς βλάβη των παραπάνω, επιπρόσθετα και/ή διαζευκτικά, με βάση τον αδικαιολόγητο πλουτισμό και/ή το δίκαιο της αποκατάστασης και/ή άλλης σχέσης που προσομοιάζει με συμβατική.
γ. Νόμιμους τόκους, έξοδα και Φ.Π.Α. (αρ. Μητρώου 50271429R)."
Αφού, στις 7.11.2000, η εφεσίβλητη και ο Α. Γρηγοριάδης καταχώρησαν σημείωμα εμφανίσεως, ο εφεσείων, κατ' επίκληση της Δ.15 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, στις 29.11.2000, έδωσε, μέσω των δικηγόρων του, ειδοποίηση διακοπής της αγωγής εναντίον της εφεσίβλητης με επιφύλαξη του δικαιώματός του να γίνει νέα αγωγή και οποιαδήποτε άλλη διαδικασία δυνατό να προσφερόταν.
Στις 4.12.2000 ο εφεσείων καταχώρησε στο Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών - Πάφος την υπ' αριθμό 911/2000 αίτηση, αξιώνοντας από την εφεσίβλητη θεραπείες πάνω στην ίδια βάση όπως και με την αγωγή 3697/2000.
Η εφεσίβλητη, στους γενικούς λόγους της έγγραφης εμφάνισής της, που καταχώρησε στις 19.1.2001, ήγειρε προδικαστική ένσταση ότι η εναντίον της αίτηση δεν μπορούσε να προχωρήσει για το λόγο ότι τούτο ήταν αντίθετο με την επιφύλαξη της παραγράφου 2 του άρθρου 30 του περί Τερματισμού Απασχόλησης Νόμου 24/1967 όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 6/1973.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, στηριζόμενο στην απόφαση του Εφετείου στην Cyprus Phassouri Plantations Co Ltd v. Stephanos Georgiou (1982) 1 C.L.R. 766, αποδέχθηκε την ένσταση και απέρριψε την αίτηση του εφεσείοντος. Έκρινε ότι, λόγω της προηγουμένως καταχωρηθείσας αγωγής στο Ε.Δ. Πάφου, ο εφεσείων απώλεσε το δικαίωμά του να προωθήσει την επίδικη αίτηση ενώπιον του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών.
Με την έφεση αμφισβητείται η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης ενώ, ταυτόχρονα, εγείρεται και θέμα κακής σύνθεσης του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών καθότι η απόφαση λήφθηκε από τον Πρόεδρο χωρίς τη συμμετοχή των παρέδρων.
Η έφεση δεν ευσταθεί. Εφόσον ο εφεσείων επέλεξε να προσφύγει πρώτα στο Επαρχιακό Δικαστήριο για επίλυση των διαφορών του με την εφεσίβλητη, όπως αυτές προέκυψαν από τον τερματισμό της εργοδότησής του, δεν μπορούσε στη συνέχεια, αποσύροντας την αγωγή, έστω και με επιφύλαξη των δικαιωμάτων του, να καταχωρήσει αίτηση στο Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών για την επίλυση των εν λόγω διαφορών.Το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση στην Cyprus Phassouri (ανωτέρω), απόφαση από την οποία δεν μας ζητήθηκε να αποστούμε, είναι σχετικό:
"From the wording of section 30, it is clear that the Industrial Disputes Court has exclusive jurisdiction to decide on all industrial disputes arising out of the operation of the law or any regulations made thereunder or both of them. It is, also, clear from the wording of this section that an employee has the right, in relation to the termination of his employment, to file an action in the District Court of the district where he was employed at the time of the arising of the dispute, provided that his claim is for damages which exceed the amount of damages he can recover under the Termination of Employment Law, 1967.
Section 30, by its proviso, in clear and unambiguous words deprives an employee of the right of action to the District Court if he has filed an application before the Industrial Disputes Court and it further provides that if an employee files an action in the District Court, he is not entitled to apply to the Industrial Disputes Court. The mere filing of an application before the Industrial Disputes Court bars any proceedings before the District Court. ......
In view of the wording of section 30, we find that the respondent, having filed his recourse in the Industrial Disputes Court, even though he withdrew it and as a result it was dismissed, cannot now claim damages by an action in the District Court."
Σε μετάφραση (ελεύθερη):
"Από το λεκτικό του άρθρου 30 είναι σαφές ότι το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών έχει αποκλειστική δικαιοδοσία να αποφασίζει επί όλων των εργατικών διαφορών που προκύπτουν από την εφαρμογή του νόμου ή οιωνδήποτε κανονισμών που έγιναν βάσει αυτού ή και από τα δύο. Είναι επίσης σαφές από το λεκτικό του ίδιου άρθρου ότι ο εργοδοτούμενος έχει το δικαίωμα, αναφορικά με τον τερματισμό της εργοδότησής του, να καταχωρήσει αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο της επαρχίας όπου εργοδοτείτο κατά το χρόνο που προέκυψε η διαφορά νοουμένου ότι η απαίτησή του είναι για αποζημιώσεις που υπερβαίνουν το ποσό των αποζημιώσεων που μπορεί να εξασφαλίσει βάσει του περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμου του 1967.
Το άρθρο 30, με την επιφύλαξή του, με σαφήνεια αποστερεί τον εργοδοτούμενο του δικαιώματος αγωγής στο Επαρχιακό Δικαστήριο εάν έχει καταχωρήσει αίτηση ενώπιον του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών και, επιπλέον, προβλέπει ότι αν ένας εργοδοτούμενος καταχωρήσει αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο δεν δικαιούται να υποβάλει αίτηση στο Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών. Η απλή καταχώρηση αίτησης ενώπιον του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών συνιστά κώλυμα για οποιαδήποτε διαδικασία ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου. Ενόψει του λεκτικού του άρθρου 30 κρίνουμε ότι ο εφεσίβλητος εφόσον καταχώρησε αίτηση ενώπιον του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών, έστω και αν την απέσυρε και, ως αποτέλεσμα, αυτή απορρίφθηκε, δεν δικαιούται τώρα να διεκδικεί αποζημιώσεις με αγωγή ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου."
Ενόψει του ότι, σύμφωνα με τα πιο πάνω, η αίτηση δεν μπορούσε να προωθηθεί ενώπιον του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών, δεν θα εξετάσουμε το θέμα της σύνθεσης του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών εφόσον, κάτι τέτοιο, δεν θα είχε παρά μόνο ακαδημαϊκή σημασία.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντος.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντος.