CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(2003) 1 ΑΑΔ 1833

< I>(Αίτηση αρ.114/2003)

Ο αιτητής, μετά που καταδικάστηκε από το Κακουργιοδικείο Λάρνακας στην ποινική υπόθεση 8352/00, του επιβλήθηκε στις 12.1.01 ποινή φυλάκισης 5 ετών, που άρχιζε από 23.12.00. Με το υπό συζήτηση ένδικο διάβημα ο αιτητής αξιώνει από το Δικαστήριο την έκδοση εντάλματος Habeas Corpus, απευθυνόμενο στο Διευθυντή Φυλακών διατάσσοντας τον να τον αποφυλακίσει πάραυτα. Η αίτηση υποστηρίζεται με ένορκη δήλωση του ίδιου του αιτητή, ο οποίος διατείνεται πως έχει εκτίσει την περίοδο της ποινής του, εφόσον, κατά τους υπολογισμούς του, έληξε στις 11.11.03, και ως εκ τούτου η κράτηση του στις φυλακές είναι παράνομη. Στην ίδια την ένορκη δήλωση η πιο πάνω θέση υποστηρίζεται με την εξής συλλογιστική. Στις 27.9.01 έτυχε αναστολής της ποινής του από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας για να μεταβεί στον Καναδά για εγχείριση. Επέστρεψε στις 24.5.02. Παρέμεινε δηλαδή στον Καναδά για 7 μήνες και 27 ημέρες, διάστημα που ο ίδιος θεωρεί πως πρέπει να προσμετρήσει στο χρόνο έκτισης της ποινής του. Λέγει επίσης πως πρέπει να τύχει έκπτωσης της ποινής του για καλή διαγωγή σύμφωνα με τον περί Φυλακών Νόμο του 1996, Ν.62(1)/96, που υπολογίζει σε 6 ημέρες κατά μήνα φυλάκισης, γιατί θεωρεί τον εαυτό του ως λευκού ποινικού μητρώου. Και τούτο με αναφορά επίσης στους περί Αποκαταστάσεως Καταδικασθέντων Νόμους του 1981 και 1988.

Παρατήρησα αμέσως πως δεν αναφερόταν τίποτε στην ένορκη δήλωση σε σχέση με την εφαρμογή της πιο πάνω διάταξης, αν δηλαδή είχε αποταθεί ο αιτητής στο αρμόδιο δικαστήριο, όπως τούτο ορίζεται στο άρθρο 5(3) του Νόμου, για αποκατάσταση, με την εξάλειψη δηλαδή της προηγούμενης καταδίκης του σε 4 χρόνια φυλάκιση. Ο δικηγόρος του αιτητή δέχθηκε πως ήταν παράλειψη του και ζήτησε χρόνο για να καταχωρίσει συμπληρωματική ένορκη δήλωση, στην οποία να αναφέρεται το γεγονός πως έγινε τέτοια αίτηση στο Επαρχιακό Δικαστήριο, η οποία όμως απορρίφθηκε. Ο συνήγορος παρατήρησε, επιπλέον πως η απόφαση του Δικαστηρίου στηρίχτηκε σε διαδικαστικούς λόγους, ενώ στην ουσία είχε αναγνωριστεί το δικαίωμα του αιτητή για εξάλειψη της καταδίκης του. Αποδέχθηκα το αίτημα και ανέβαλα την ακρόαση της υπόθεσης για να δοθεί η ευκαιρία στον αιτητή να καταχωρίσει συμπληρωματική ένορκη δήλωση, για το σκοπό που μόλις ανέφερα. Η συμπληρωματική ένορκη δήλωση κατατέθηκε στις 17.11.03, πριν δηλαδή από την ακρόαση, που ορίστηκε στις 4.12.03. Σ΄αυτή επισυνάφθηκε και η σχετική απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου, με την οποία απορρίφθηκε το διάβημα του αιτητή για αποκατάσταση του με την εξάλειψη της προηγούμενης ποινής.

Στην αγόρευση του ο δικηγόρος του αιτητή παρέκαμψε τη βασική εισήγηση του, όπως αυτή διατυπώνεται στην αίτηση, ότι δηλαδή ο αιτητής έχει εκτίσει την ποινή του, για τους λόγους που επικαλέστηκε, και εξέθεσα πιο πάνω. ΄Εθεσε δε νέα εισήγηση, όπως ο ίδιος τη χαρακτήρισε, βασισμένη σε ευρύτερο πλαίσιο ενός νέου ισχυρισμού, τον οποίο μάλιστα προώθησε στο Δικαστήριο ως την κύρια επιχειρηματολογία του. Προτείνει πως το Δικαστήριο οφείλει να διατάξει την άμεση απόλυση του αιτητή από τις φυλακές, γιατί με την παραπέρα παραμονή του εκεί παραβιάζονται τα άρθρα 7, 8 και 9 του Συντάγματος, δηλαδή κινδυνεύει η ζωή του και ταυτόχρονα υποβάλλεται σε απάνθρωπη και ταπεινωτική τιμωρία ή μεταχείριση, ενώ αντίθετα δικαιούται αξιοπρεπούς διαβίωσης.

Για να είμαι δίκαιος στο δικηγόρο του αιτητή πρέπει να αναφέρω πως κατά τη διάρκεια της διαδικασίας εξέφρασα την ασυμφωνία μου με τον τρόπο χειρισμού της υπόθεσης, η οποία άρχισε με αίτηση στην οποία παρασιωπήθηκαν ουσιαστικά στοιχεία της υπόθεσης. Και δεν λέω ότι τούτο ήταν σκόπιμο, αλλά στοιχειωδώς αναμενόταν αυτά τα στοιχεία να προσκομιστούν. Τέθηκαν ενώπιον μου με τη συμπληρωματική ένορκη δήλωση, αφού έδωσα αυτή την ευκαιρία. Τα πιο πάνω στοιχεία προφανώς καθιστούσαν ανεδαφική την επιχειρηματολογία πως ο αιτητής είχε εκτίσει την περίοδο φυλάκισης που του επιβλήθηκε. Προτάθηκε τότε η εισήγηση, που συνόψισα πιο πάνω, με παραπομπή στα σχετικά άρθρα του Συντάγματος, με τον ισχυρισμό πως το δικαστήριο έχει εξουσία να διατάξει την αποφυλάκιση του αιτητή, ανεξάρτητα αν αυτός εξέτισε ή όχι την ποινή του. Οι εισηγήσεις αυτές παρουσιάστηκαν, θα πρέπει να πω, με ρητορική γλώσσα και κατ΄αόριστη επίκληση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με κίνδυνο να δίδεται εσφαλμένη εντύπωση στον ίδιο τον αιτητή, ως προς τη διεκδίκηση των νομίμων δικαιωμάτων του, αλλά, και τούτο είναι εξίσου σοβαρό, και ευρύτερα. Είναι γεγονός πως τα σχετικά άρθρα του Συντάγματος αναγράφονται στην αίτηση, καθώς και τα γεγονότα που αφορούν στην υγεία του αιτητή, αλλά νέα θέση προωθήθηκε κατά την αγόρευση. Δεν αποτελούσε όμως η εισήγηση αυτή τη βάση της αίτησης, όπως εξήγησα πιο πάνω.

Το Δικαστήριο στην παρούσα διαδικασία, καθώς η νομολογία καθιερώνει, εξετάζει τη νομιμότητα του αντικειμένου της αίτησης. Ο αιτητής εκτίει ποινή φυλάκισης 5 ετών που του επέβαλε το Κακουργιοδικείο στις 12.1.01. Η στέρηση της ελευθερίας του έγινε σύμφωνα με το άρθρο 11.2(α) του Συντάγματος. Η έννοια αναστολής ποινής, ανεξάρτητα από τους ρητούς και σαφείς όρους που το ένταλμα του Προέδρου της Δημοκρατίας περιέχει στη συγκεκριμένη περίπτωση, έχει ερμηνευθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο σε αριθμό αποφάσεων όπως:

- ΚυριάκοςΚοσιάρη Παναγή ν. Δημοκρατίας, Αιτ.αρ.76/01, 10.8.01