|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 1 ΑΑΔ 1562
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αρ. Αίτησης: 108/2003)
5 Νοεμβρίου, 2003
[
ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
Επί τοις αφορώσι την αίτηση του Σάββα Βούρκα, Εναγομένου 3 στην αγωγή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού αρ. 4291/2003 διά
ΑΔΕΙΑ καταχώρησης αίτησης για διάταγμα CERTIORARI
ΚΑΙ
Επί τοις αφορώσι το διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερομηνίας 22.7.2003 με το οποίο εμποδίζεται ο Εναγόμενος 3 προσωπικώς και/ή μέσω υπαλλήλων και/ή αντιπροσώπων αυτού από του να αποσύρει και/ή χρησιμοποιήσει και/ή δεσμεύσει και/ή παραλάβει και/ή καθ΄ οιονδήποτε άλλο τρόπο αποξενώσει οιονδήποτε ποσό μέχρι συνολικού ποσού Λ.Κ.36.169 πλέον 10% επί του ποσού των Λ.Κ.38.183.86 από 7.4.2003 μέχρι εξοφλήσεως, εκ του παρά της Ελληνικής Τράπεζας Λτδ υποκατάστημα Αγίας Φυλάξεως, Λεμεσός, τηρουμένου λογαριασμού του με αριθμό 253-01-263899-01 μέχρι ακροάσεως και τελείας αποφάσεως της παρούσας αγωγής ή μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου.
ΚΑΙ
Επί τοις αφορώσι τους Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμούς Δ.51 Θ.3, 4, Δ.48 Θ.3, 4, Δ.64 τον Περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμο άρθρο 9 και τον Περί Δικαστηρίων Νόμο αρ. 14/60, άρθρα 19 και 30.
Επί τοις αφορώσι τα άρθρα 155.4, 19 και 30 του Συντάγματος της Δημοκρατίας και τα άρθρα 3 και 9 του Περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμου αρ. 33/64.
-------------------------------
Τ. Πούλλος, για τον αιτητή
.------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την αίτηση αυτή ο αιτητής ζητά την καταχώρηση άδειας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση του προνομιακού εντάλματος Certiorari. O αιτητής συγκεκριμένα, ζητά:
«΄Αδεια του Δικαστηρίου όπως υποβάλει αίτηση για την έκδοση Διατάγματος Certiorari για παραπομπή ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου για να ακυρωθεί το Διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού που εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού στην αγωγή αρ. 4291/03 την 22/7/2003 με το οποίο εμποδίζεται ο αιτητής προσωπικά και/ή μέσω των υπαλλήλων και/ή αντιπροσώπων αυτού από του να αποσύρει και/ή χρησιμοποιήσει και/ή δεσμεύσει και/ή παραλάβει και/ή καθ΄ οιονδήποτε τρόπο αποξενώσει οιονδήποτε ποσόν μέχρι συνολικού ποσού Λ.Κ.36.169.00 πλέον 10% επί του ποσού των Λ.Κ.38.183.86 από 7/4/03 μέχρι εξοφλήσεως εκ του παρά της Ελληνικής Τράπεζας Λτδ, υποκατάστημα Αγίας Φυλάξεως, Λεμεσός, τηρουμένου λογαριασμού του με αρ. 253-01-263899-01 μέχρι ακροάσεως και τελείας αποφάσεως της αγωγής 4291/03 ή μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου γιατί:
(α) Εκδόθηκε κατά παράβαση των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας Δ.51 Θ.3, 4, Δ.48 Θ.3, 4 του Περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου άρθρα 4 και 9(3), του Περί Δικαστηρίων Νόμου αρ. 14/60 άρθρα 30, 31 και 32, των άρθρων 30 2.3. (β)(δ) του Συντάγματος και των Κανονισμών της Φυσικής Δικαιοσύνης.
(β) Δεν δόθηκε ο δίκαιος χρόνος προς τον αιτητή για να πάρει νομική συμβουλή.
(γ) Η επίδοση της μονομερούς αίτησης των ενδιαφερομένων προσώπων η οποία έγινε το βράδυ της προηγούμενης της έκδοσης του συντηρητικού διατάγματος, ήταν κακή επίδοση και/ή αντίθετη με τις πρόνοιες του Νόμου και των Θεσμών.
(δ) Το συντηρητικό διάταγμα ημερομηνίας 22/7/03, το οποίο έγινε οριστικό με την έκδοση του, επιδόθηκε στον αιτητή στις 21/8/2003.»
΄Οπως είναι φανερό στο αιτητικό της αίτησης προστέθησαν και οι λόγοι στους οποίους βασίζεται η αιτούμενη θεραπεία.
Τα γεγονότα, όπως παρουσιάζονται στην ένορκη δήλωση του αιτητή που συνοδεύει την αίτηση καθώς και τα πρακτικά του Δικαστηρίου που επισυνάπτονται έχουν ως εξής:
Η Τράπεζα Κύπρου Λτδ κατεχώρησε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού την αγωγή αρ. 4291/2003 εναντίον τριών προσώπων ήτοι της V. & M. Petrol Co. Ltd, του Χρίστου Κυριακίδη και του Σάββα Βούρκα, αιτητή στην παρούσα διαδικασία. Με την αγωγή, η Τράπεζα Κύπρου Λτδ αιτείται την έκδοση απόφασης εναντίον των εναγομένων για το ποσό περίπου των £36,000.00 πλέον τόκους ως χρεωστικό υπόλοιπο λογαριασμού και δανείου. Η αγωγή καταχωρήθηκε στις 4.7.2003. Την ίδια μέρα η ενάγουσα Τράπεζα καταχώρησε και μονομερή αίτηση για έκδοση προσωρινού διατάγματος για τη δέσμευση τραπεζικού λογαριασμού του εναγομένου αρ. 3, δηλαδή του αιτητή στην παρούσα διαδικασία, μέχρι συνολικού ποσού £36,169.00.
΄Οπως προκύπτει από την ένορκη δήλωση του αιτητή, το Δικαστήριο ασκώντας τη διακριτικήν εξουσία που του παρέχουν οι διατάξεις των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, διέταξε την επίδοση της μονομερούς αίτησης στον αιτητή, προτού της επιληφθεί. ΄Ορισε δε την ακρόαση της αίτησης στις 22.7.2003.
Στις 21.7.2003 τόσον η αγωγή, όσο και η μονομερής αίτησης επεδόθηκε στον αιτητή ο οποίος όμως αμέλησε να παρουσιασθεί και υπερασπισθεί στο Δικαστήριο την επομένη που ήταν ορισμένη η υπόθεση. Το Δικαστήριο στην απουσία του αιτητή εξέδωσε το αιτούμενο διάταγμα ως οριστικό. Το διάταγμα επεδόθη στον αιτητή στις 21.8.2003.
Κατά την ακρόαση της παρούσας αίτησης έθεσα στο δικηγόρο του αιτητή το θέμα της καθυστέρησης στην καταχώρηση της παρούσας αίτησης για να εκφράσει τις απόψεις και τις θέσεις του για τις τυχόν συνέπειες που δημιουργεί για την εγκυρότητα της αίτησης. Υπέβαλε ότι η καθυστέρηση οφείλετο στην αλλαγή δικηγόρου στις 8.10.2003.
Στην άσκηση της διακριτικής του εξουσίας για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων, το Ανώτατο Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη και το κατά πόσον υπήρξεν αναιτιολόγητη καθυστέρηση από την πλευρά του αιτητή να ζητήσει τέτοιο ένταλμα. Δεν υπάρχουν καθορισμένα χρονικά πλαίσια. Επαφίεται τούτο στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου σταθμίζοντας όλα τα γεγονότα
της υπόθεσης. Στην υπόθεση Aeroporos (πιο πάνω) ο Πικής, Δ. (όπως ήταν τότε) έθεσε τα ορθά πλαίσια άσκησης της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου. Παραθέτουμε το απόσπασμα από τη σελίδα 308, το οποίο και επικροτώ γιατί εκφράζει και τη δική μου θέση:-"An order of certiorari is a discretionary remedy. Delay to apply is a valid reason for refusing review of the legality of the order challenged. The time element is so essential as to have caused the English legislator to rule out judicial review for the issue of an order of certiorari after the lapse of six months from the communication of the impugned order. In the absence of proper justification of the delay or more appropriately in the absence of any wish on the part of the applicants to challenge the legality of the orders prior to 7th December, 1987, and the reasons for so wishing to challenge it thereafter, I find the delay to apply inexcusable and on that account I would dismiss the application."
Το θέμα της καθυστέρησης εξετάσθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο σε πλείστες αποφάσεις του, πέραν της
Aeroporos (πιο πάνω). Ενδεικτικά αναφέρουμε τις πιο κάτω αυθεντίες: In re Antonios Mouskos (1977) 1 CLR 100, In re Christofis (1985) 1 CLR 692, In re Charalambous (1985) 1 CLR 746, In re Ellinas (1988) 1 CLR 371, Θεοδούλου (Αρ. 1) (1990) 1 ΑΑΔ 438, Τρύφωνος (1991) 1 ΑΑΔ 1124, Μιχαήλ (1992) 1 ΑΑΔ 472, Laertis Shipping Ent. (1992) 1 AAΔ 686, Καλοπαίδη (1993) 1 ΑΑΔ 114, Πιττάκης κ.ά. (1994) 1 ΑΑΔ 297, Beogradska Banka D.D. (1995) 1 AAΔ 737, Ερμής Ασφαλ. Εταιρεία Λτδ. κ.ά. (1995) 1 ΑΑΔ 811, Σωτηρούλλα Κωνσταντινίδου (1995) 1 ΑΑΔ 827.Στην Ερμής (πιο πάνω) ο Νικολάου, Δ. ανέφερε στη σελίδα 817 τα εξής τα οποία και επικροτούμε:-
"Τόση είναι η σημασία που αποδίδεται στην όσο το ταχύτερο αναζήτηση θεραπείας με τα ένδικα μέσα που τώρα επιδιώκουν οι αιτητές, που στην Αγγλία από καιρό εισήχθη με τους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας χρονικός περιορισμός: ήταν αρχικά έξι μήνες και έπειτα μειώθηκε σε τρεις. Το εν λόγω όριο αποτελεί βέβαια εκεί το ανώτατο επιτρεπτό. Αίτηση μπορεί να απορριφθεί λόγω αδικαιολόγητης καθυστέρησης ακόμα και αν καταχωρηθεί εντός της επιτρεπόμενης προθεσμίας. Στην Κύπρο δεν έχει τεθεί με τους Θεσμούς χρονικός περιορισμός αλλά η γενική αρχή την οποία ανέφερα ισχύει κατά τον ίδιο τρόπο. Υπάρχει επί τούτου μεγάλος αριθμός αποφάσεων: βλ. ενδεικτικά τις υποθέσεις
Στην δε
Laertis (πιο πάνω) ο Στυλιανίδης, Δ. (όπως ήταν τότε) ανέφερε τα εξής στις σελίδες 693-694, παραθέτοντας απόσπασμα από το Halsbury's και απόσπασμα από την απόφαση του Λόρδου Denning στην υπόθεση R. v. Herrod:-"Καθυστέρηση στην υποβολή αιτήσεων για έλεγχο με προνομιακό ένταλμα certiorari αποτελεί λόγο άρνησης έκδοσής του. Το Δικαστήριο, στην άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας για έκδοση του εντάλματος certiorari, λαμβάνει πολύ σοβαρά υπόψη την καθυστέρηση στην υποβολή της αίτησης. Στο Halsbury's Laws of England, 4η Έκδοση, Τόμος 1(1), παράγραφος 170 αναφέρεται:-
"170. Delay in applying for relief. Where the High Court considers that there has been undue delay in making an application for judicial review, it may refuse to grant leave for the making of the application or any relief sought on the application, if it considers that the granting of the relief sought would be likely to cause substantial hardship to, or substantially prejudice the rights of, any person or would be detrimental to good administration. The court may consider the question of delay of its own motion even if the respondent indicates that no point would be taken on delay."
Στην υπόθεση
R. v. Herrod [1976] 1 All E.R. 273, στη σελ. 278, ο Λόρδος Denning είπε:-"Τhe truth is, of course, that certiorari is not an appeal at all. It is an exercise by the High Court of its power to
"... the applicant could not succeed, for two months and a half had elapsed before he came to this court. If it is desired to take such an objection an application must be made at once...""
Στην παρούσα υπόθεση δεν δίδεται, στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση, καμιά ουσιαστική αιτιολογία για τη σημειωθείσα καθυστέρηση.
Η αίτηση αυτή καταχωρήθηκε τρεις μήνες και τρεις μέρες μετά την επίδοση της μονομερούς αίτησης στον αιτητή και την έκδοση του προσωρινού διατάγματος. Το γεγονός ότι στις 8.10.2003 είχε γίνει αλλαγή δικηγόρου από τον αιτητή δεν μπορεί να διασώσει την αίτηση, ούτε είναι δυνατό να θεωρηθεί εύλογος λόγος που να δικαιολογεί τη σημειωθείσα καθυστέρηση. Είναι φανερό ότι ο αιτητής αδιαφόρησε για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, σχετικά με την έκδοση του προσωρινού διατάγματος χωρίς να παρουσιάσει καμιά εύλογη αιτιολογία. Ενόψει της παντελούς έλλειψης οποιασδήποτε αιτιολογίας για την καθυστέρηση στην καταχώρηση της αίτησης και της παράλειψης του αιτητή να αμφισβητήσει την εγκυρότητα του προσωρινού διατάγματος έγκαιρα, έχω καταλήξει, επιβεβαιώνοντας τη νομολογία, ότι αυτή είναι καταλυτική για την υπόθεση.
Η αίτηση απορρίπτεται.
(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΕΣ