Η αίτηση βασίζεται στις πρόνοιες της Δ.35 θ.2 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας. Στην ένορκη δήλωση των αιτητών αναφέρεται πως ο καθ΄ου η αίτηση καταδικάστηκε, σε διάφορες πρωτόδικες διαδικασίες, σε έξοδα τα οποία ουδέποτε κατέβαλε ΄Ενταλμα εκποίησης κινητών που εκδόθηκε από τους αιτητές εναντίον του δεν εκτελέστηκε γιατί στερείται κινητής περιουσίας. Ο καθ΄ου η αίτηση ενίσταται στο υπό συζήτηση ένδικο διάβημα. Στην ένορκη του δήλωση υποστηρίζει πως δεν έχει τα οικονομικά μέσα για να παράσχει οποιαδήποτε εγγύηση για πιθανά έξοδα που θα προκύψουν εις βάρος του στην έφεση, γιατί δεν έχει καμιά περιουσία, ο μισθός του, £632 το μήνα ως εργάτης στο Δήμο ΄Εγκωμης, μόλις αρκεί για τη συντήρηση του ιδίου και της συζύγου του, που είναι έγκυος.

Ο δικηγόρος των αιτητών υποστήριξε ενώπιον μας πως από τα γεγονότα της υπόθεσης ο καθ΄ου η αίτηση αποδεικνύεται αναξιόχρεο άτομο, με αποτέλεσμα οι ίδιοι να σύρονται από αυτόν στα Δικαστήρια, να επωμίζονται έξοδα, τα οποία ο καθ΄ου η αίτηση δεν πληρώνει.

Η νομική πτυχή του ζητήματος έχει ευθυγραμμιστεί από τη νομολογία μας, στην οποία γίνεται αναφορά στο άρθρο 30.2 του Συντάγματος μας και στο άρθρο 6(1) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, που έχει κυρωθεί από την πολιτεία μας με το Ν. 39/62. Οι σχετικές αποφάσεις είναι: Continental Ins.co of Hampshsire v. O΄Regan (1998) 1 A.Α.Δ. 1087, που υιοθετήθηκε και στην πολιτική έφεση 11265 Vincent David Conway ν. Νεόφυτου Ηλία, ημερ. 21.10.2002.

Στις πιο πάνω υποθέσεις αντικείμενο συζήτησης ήταν η Δ.60 θ.1, που προνοεί για ασφάλεια εξόδων όταν ενάγων στην αγωγή ή εφεσείων σε έφεση είναι μόνιμος κάτοικος εξωτερικού και στερείται οποιασδήποτε περιουσίας στην Κύπρο. Οι νομικές όμως αρχές που ισχύουν για την πιο πάνω διάταξη, και τη Δ.35 που μας αφορά, είναι οι ίδιες. Η θεμελιακή σκέψη είναι πως η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου, κατά την εξέταση τέτοιας αίτησης, έχει ως βάση τη δυνατότητα του ενάγοντος, ή του εφεσείοντος ανάλογα με την περίπτωση, να παράσχει την αιτούμενη ασφάλεια. Αν δεν διαθέτει τα οικονομικά μέσα το αίτημα απορρίπτεται. Η λογική πίσω από τη σκέψη έγκειται στην αρχή πως, αν η έκδοση διαταγής για παροχή ασφάλειας εξόδων απολήγει σε στέρηση του δικαιώματος πρόσβασης στο Δικαστήριο, τότε δεν εκδίδεται η διαταγή. Υπερισχύει το δικαίωμα πρόσβασης στο Δικαστήριο, που διασφαλίζουν οι πιο πάνω συνταγματικές και νομοθετικές διατάξεις.

Στην υπόθεση που εξετάζουμε οι ίδιοι οι αιτητές αναφέρουν στην ένορκη τους δήλωση πως προχώρησαν με εκτέλεση των αποφάσεων εναντίον του καθ΄ου η αίτηση, η οποία όμως δεν τελεσφόρησε γιατί δεν διαθέτει οποιαδήποτε περιουσία. Αφήνεται δε να νοηθεί, πως ο καθ΄ου η αίτηση δεν πληρώνει γιατί δεν έχει τα μέσα. Τα ίδια ισχυρίζεται και ο καθ΄ου στην ένσταση του.

Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.

Δ.

Δ.

Δ.