ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
(2003) 1 ΑΑΔ 1293
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΝΑΥΤΟΔΙΚΕΙΟΥ
(Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 166/2001)
30 Σεπτεμβρίου, 2003
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΔΗΣ
,Ενάγων,
ΚΑΙ
1. AEGEAS NAVIGATION LIMITED,
2. ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ ΤΖΙΟΒΑΝΗΣ & ΥΙΟΣ ΛΙΜΙΤΕΔ
,Εναγόμενοι.
__________
Αίτηση ημερ. 7.7.2003 για τροποποίηση της απόφασης.
Λ. Γεωργίου (κα) για Στ. Στυλιανού, για τον Ενάγοντα-Αιτητή.
__________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Στις 23.5.2002 εκδόθηκε απόφαση υπέρ του ενάγοντα-αιτητή για ποσό £5.513,88, πλέον νόμιμο τόκο και έξοδα. Το ποσό επιδικάστηκε ως γενικές και ειδικές αποζημιώσεις, μια και ο ενάγων είχε τραυματιστεί υπαιτιότητι των εναγομένων 1, ενώ εργαζόταν σε πλοίο που ναυλοχούσε στο λιμάνι Λεμεσού.
Με την παρούσα αίτηση αξιώνεται η τροποποίηση της απόφασης που εκδόθηκε, ούτως ώστε η αναφορά σε νόμιμο τόκο να αντικατασταθεί με τόκο προς 8% ετησίως από 28.12.1999 μέχρι εξόφλησης.
Η αίτηση βασίζεται ουσιαστικά στον Κανονισμό 159 των Διαδικαστικών Κανονισμών Ναυτοδικείου του 1893, ο οποίος προβλέπει ότι το Δικαστήριο, τη αιτήσει οιουδήποτε διαδίκου, δύναται να τροποποιήσει ή διορθώσει οποιανδήποτε εκδοθείσα απόφαση. Ο αιτητής στηρίζει, αντιλαμβάνομαι, την αίτησή του στην υπόθεση ότι το Δικαστήριο λανθασμένα αναφέρτηκε σε νόμιμο τόκο, αντί στον τόκο όπως προβλέπεται στο άρθρο 58Α του περί Αστικών Αδικημάτων Νόμου, Κεφ. 148.
Το άρθρο 58Α προβλέπει ότι τηρουμένων των διατάξεων των εδαφίων (2) και (3) του άρθρου 33 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960, Ν.14/60, όπως έχει τροποποιηθεί, σε οποιαδήποτε διαδικασία για είσπραξη αποζημιώσεων για σωματική βλάβη ή θάνατο συνεπεία αστικού αδικήματος, το δικαστήριο επιδικάζει, εκτός αν είναι ικανοποιημένο ότι συντρέχουν ειδικοί περί του αντιθέτου λόγοι, τόκο ύψους 8% ετησίως, αναφορικά με ολόκληρο ή μέρος του ποσού των αποζημιώσεων που έχουν επιδικαστεί για ολόκληρη ή για μέρος της περιόδου μεταξύ της ημερομηνίας κατά την οποία γεννήθηκε το αγώγιμο δικαίωμα και της ημερομηνίας καταχώρησης της αγωγής.
Πουθενά στο φάκελο της υπόθεσης, ούτε και οτιδήποτε στο κείμενο της απόφασης δημιουργεί την πεποίθηση ότι το Δικαστήριο λανθασμένα δεν επιδίκασε τόκο με διαφορετικό επιτόκιο από ό,τι αναφέρεται. Βέβαια δεν αναφέρονται οποιοιδήποτε λόγοι για τη μη εφαρμογή του άρθρου 58 Α,
αλλά αυτό δεν δικαιολογεί το συμπέρασμα ότι το Δικαστήριο εσφαλμένα κατέληξε στον υπολογισμό του τόκου.Σύμφωνα με το άρθρο 33(2) του Νόμου 14/60, όπως τροποποιήθηκε με τον περί Δικαστηρίων (Τροποποιητικό) Νόμο του 1996, Ν.102(Ι)/96, κάθε απόφαση θα φέρει τόκο προς 8% ετησίως από της ημερομηνίας καταχώρησης της αγωγής. Ο τόκος αυτός είναι ο νόμιμος τόκος. Αυτό τον τόκο είχε προφανώς πρόθεση να επιδικάσει το Δικαστήριο και συνεπώς δεν τίθεται θέμα διόρθωσης λάθους.
Ο Κανονισμός 159 παρέχει τη δυνατότητα τροποποίησης ή διόρθωσης οποιασδήποτε απόφασης. Σύμφωνα με τη Διαταγή 25, θ.6 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, παρέχεται η δυνατότητα διόρθωσης γραμματικών λαθών ή λαθών που προκύπτουν από τυχαία παράλειψη σε δικαστικές αποφάσεις ή διατάγματα. Στην υπόθεση Σιβιτανίδης ν. Χαραλάμπους (1993) 1 Α.Α.Δ. 179 προσδιορίστηκε ότι αντικείμενο της Δ.25, θ.6 καθώς και της σύμφυτης εξουσίας του δικαστηρίου για διόρθωση λαθών σε δικαστικές αποφάσεις είναι η προσαρμογή ατελούς κειμένου στην έκδηλη κατά τα άλλα πρόθεση του δικαστηρίου. Γραμματικό λάθος είναι λάθος στη διατύπωση και όχι στον προσδιορισμό της ουσίας της πρότασης (Γεωργίου ν. Κυπριακών Αερογραμμών Λτδ, Π.Ε. 8957, ημερ. 9.7.1999). ΄Οπως επίσης επισημαίνεται, γραμματικά λάθη προκύπτουν οποτεδήποτε το δικαστήριο παραλείπει ή αποτυγχάνει να δώσει σωστή λεκτική έκφραση στις εμφανείς προθέσεις του (βλέπε επίσης
Koumi v. Republic (1987) 3 C.L.R. 1519 και Ε. Φιλίππου Λτδ ν. Compass Insurance (1989)1 A.A.Δ. (Ε) 664).Στην παρούσα περίπτωση η απόφαση είναι σαφής ως προς την πρόθεση του Δικαστηρίου να επιδικάσει νόμιμο τόκο και συνεπώς δεν υπάρχει γραμματικό λάθος. Ουσιαστικά επιδιώκεται όχι η διόρθωση γραμματικού λάθους, παράλειψης ή τυχαίας διολίσθησης στη διατύπωση της απόφασης, αλλά η διόρθωση κατ΄ ισχυρισμόν νομικού σφάλματος το οποίο κατά τον αιτητή διαφαίνεται στην απόφαση. Αξιώνεται ουσιαστικά, όπως και στην περίπτωση Γεωργίου ν. Κυπριακών Αερογραμμών Λτδ, ανωτέρω, η αναθεώρηση προηγούμενης τελεσίδικης απόφασης του Δικαστηρίου, πράγμα ανέφικτο. Ακόμα κι΄ αν υποτεθεί ότι βρισκόμαστε ενώπιον νομικού σφάλματος η διόρθωσή του δεν είναι δυνατή με την παρούσα διαδικασία (βλέπε Αγαθοκλέους ν. ΕΔΑΞΥΛ Λτδ κ.α., (1997) 1 Α.Α.Δ. 302
).Η αίτηση απορρίπτεται, χωρίς καμιά διαταγή ως προς τα έξοδα.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.