ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

(Αίτηση αρ. 44/03)

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής)

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ

PETER JIMMY PALMER ALIAS AL MONSOL

BABAJIDE OLUGBILE,

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ

1. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ

2. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
3. ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ,

Γ. Ερωτοκρίτου, για τον αιτητή

Λ. Χριστοδουλίδου, για τους καθών η αίτηση

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ: Επιδιώκεται η έκδοση εντάλματος της φύσης habeas corpus. Η αίτηση προσδιορίζει ως νομική της βάση σειρά άρθρων του Συντάγματος και διαφόρων νόμων αλλά, εν τέλει, όπως εξηγήθηκε κατά την ακρόαση, υποβάλλεται βασικά κατ' επίκληση του Άρθρου 11.6 του Συντάγματος.

Τα γεγονότα προκύπτουν από τις ένορκες δηλώσεις του αιτητή και της Α. Σιακαλλή, Αν. Λειτουργού Μετανάστευσης. Επίσης από την προφορική μαρτυρία των ιδίων και του λοχία Γ. Βαρνάβα. Ο βασικός πυρήνας δεν αμφισβητείται και θα περιορισθώ σε όσα χρειάζονται για να γίνει κατανοητή η εξέλιξη του θέματος.

Στις 2/4/02, με το όνομα Al Monsol Babajide Olugbile, ο αιτητής αποτάθηκε στην Αρχή Προσφύγων για αναγνώριση του ως πολιτικού πρόσφυγα. Στο πλαίσιο της εξέτασης του αιτήματος του εμφανίστηκε να είχε αφιχθεί στην Κύπρο από την Αίγυπτο χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα. Ανέφερε πως είχε εγκαταλείψει τη Νιγηρία, απ' όπου κατάγεται, μετά από περιστατικό έκρηξης, εξαιτίας του οποίου έχασε τους γονείς και την αδελφή του. Επίσης πως ήταν ενεργά αναμεμειγμένος σε φοιτητικές εκδηλώσεις κατά της κυβέρνησης της χώρας, η οποία τον καταζητούσε για να τον συλλάβει και να τον φυλακίσει εφ' όρου ζωής.

Είναι η εισήγηση του αιτητή πως, ανεξάρτητα από την κατά τα άλλα νομιμότητα του διατάγματος για τη σύλληψη του, την οποία δεν αμφισβήτησε, αυτό έπασχε ως προσκρούον στο Άρθρο 11.6 του Συντάγματος. Κατά τη θέση του, δυνάμει αυτού του Άρθρου, το διάταγμα για την κράτηση του θα μπορούσε να ισχύει μόνο για 8 ημέρες και πως, απ' εκεί και πέρα, θα έπρεπε να προβλεφθεί και να ακολουθήσει διαδικασία ανανέωσης του. Μαζί με αυτά επισήμανε το γεγονός ότι ενώ η Αρχή Προσφύγων με το έγγραφο της ημερ. 22/4/03 τον πληροφορούσε πως θα έπρεπε να προβεί σε διευθετήσεις ώστε να εγκαταλείψει την Κύπρο εντός 14 ημερών, την επομένη εκδόθηκαν τα διατάγματα για την απέλαση και την κράτηση του. Οπότε, όπως το έθεσε, προκύπτει ζήτημα κατάχρησης εξουσίας και κακής πίστης.

Οι καθών η αίτηση θέτουν θέμα δικαιοδοσίας ενόψει σειράς πρωτοδίκων αποφάσεων σύμφωνα με τις οποίες η απέλαση-κράτηση, ως πράξη στον τομέα του δημόσιου δικαίου υποκείμενη σε αναθεώρηση αποκλειστικά δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος, εκφεύγουν του πλαισίου του προνομιακού διατάγματος της φύσεως habeas corpus ως θεσμού του ιδωτικού δικαίου: (βλ. Αναφορικά με την αίτηση Γ. Πολιτίδη, αίτηση αρ. 112/99, ημερ. 25/8/99, Αναφορικά με την αίτηση Valentina Popa, αίτηση αρ. 7/00, ημερ. 14/1/00 και Αναφορικά με την αίτηση του Shahriar Jowhari Sardasht, αίτηση αρ. 25/03, ημερ. 6/3/03).

Δεν υπήρξε επ΄ αυτού οποιοσδήποτε αντίλογος από την πλευρά του αιτητή. Δεν προβλήθηκε οτιδήποτε ως λόγος για τον οποίο θα έπρεπε να αποστώ από τις προηγούμενες αποφάσεις ή, γενικότερα, για τον οποίo θα έπρεπε, έστω ενόψει τους, να καταλήξω διαφορετικά. Στη βάση των πιο πάνω, αφού και εδώ η επιχειρηματολογία του αιτητή εν τέλει παραπέμπει στο ίδιο το διάταγμα όπως αυτό εξεδόθη ως παρακολουθηματικό του διατάγματος απέλασης, καταλήγω πως η περίπτωση εκφεύγει της δικαιοδοσίας μου δυνάμει του Άρθρου 155.4 του Συντάγματος.

Θα σημείωνα όμως και την άποψη μου σε σχέση με τις εισηγήσεις του αιτητή. Το Άρθρο 11.6 αφορά στη διαφορετική περίπτωση συλληφθέντος προσαχθησομένου ενώπιον του δικαστηρίου και σημειώνω ως ευθέως σχετική την απόφαση του Στυλιανίδη, Δ., όπως ήταν τότε, στη Γενικός Εισαγγελέας (αρ. 1) (1992) 1 Α.Α.Δ. 136, στην οποία ακριβώς εξηγήθηκε το ανεφάρμοστο του Άρθρου 11.6 σε ό,τι καλύπτεται από το Άρθρο 11.2(στ), στην περίπτωση εκείνη σε σχέση με κράτηση για σκοπούς έκδοσης. Κατά το Άρθρο 11.2(στ) του Συντάγματος, όταν και όπως ο νόμος ορίζει (βλ. σχετικά και το Άρθρο 32 του Συντάγματος), είναι επιτρεπτή η σύλληψη και η κράτηση αλλοδαπού "καθού εγένοντο ενέργειαι προς τον σκοπόν απέλασης ή έκδοσης". Προσθέτω και τις υποθέσεις Seyithan Kerem Dogan v. Αστυνομίας (1995) 1 Α.Α.Δ. 301 και In re Uckac (1988) 1 A.A.Δ. 271, σε σχέση με τη διάρκεια της κράτησης, με τη διευκρίνιση, βεβαίως, πως δεν έχουν εγερθεί εδώ τα θέματα που εκεί απασχόλησαν.

Τελικά, τα περί την κακή πίστη ή την κατάχρηση εξουσίας, με αναφορά στην ειδοποίηση από την Αρχή Προσφύγων, παραγνωρίζουν πως η Αν. Λειτουργός Μετανάστευσης άσκησε αυτόνομη αρμοδιότητα, ρητά προβλεπόμενη στο Άρθρο 14 του Κεφ. 105.