19 Φεβρουαρίου 2003

Για την εφεσείουσα: Δ. Χατζηνέστωρος.

Για τους εφεσίβλητους: Δ. Κούσιου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας.

Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου

θα δοθεί από τον Δικαστή Κωνσταντινίδη

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ: Με επιστολή της Cyprus Import Corporation Ltd (εργοδότες), ημερομηνίας 11.11.99, τερματίστηκε η πολύχρονη απασχόληση της εφεσείουσας, τότε ως ιδιαιτέρας γραμματέως του Υπεύθυνου του Βιομηχανικού Τμήματος της εταιρείας και η εφεσείουσα, με αίτησή της ημερομηνίας 17.9.99, διεκδίκησε αποζημίωση από το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού (το Ταμείο). Εξήγησε κατά την ακροαματική διαδικασία πως δεν ήθελε να στραφεί κατά των εργοδοτών της για παράνομο τερματισμό επειδή, στο μεταξύ, συγκεκριμένα στις 12.6.00, είχε επαναπροσληφθεί έστω σε άλλη θέση, με μειωμένο μισθό. Το Ταμείο απέρριψε το αίτημα και το ζήτημα άχθηκε καταλλήλως ενώπιον του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών (το Δικαστήριο). Με την εφεσείουσα να φέρει το βάρος της απόδειξης του δικού της ισχυρισμού πλέον πως ο τερματισμός της απασχόλησής της οφειλόταν σε πλεονασμό. (Βλ. το άρθρο 6(1) του περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμου του 1967 (Ν. 24/67).

Το Δικαστήριο έκρινε πως απέτυχε να αποδείξει τον ισχυρισμό της και με την έφεση που ασκήθηκε, κατ΄ευθείαν πλέον ενόψει της τροποποίησης του άρθρου 12 του περί Ετησίων Αδειών Μετ΄ Απολαβών Νόμου του 1967 (Ν. 8/67) από το Ν. 110(Ι)/99, αμφισβητεί την ορθότητα αυτής της κατάληξης.

Είχαν καταθέσει ως μάρτυρες η ίδια η εφεσείουσα και ο Α. Μιχαήλ, Οικονομικός Διευθυντής των εργοδοτών. Η εφεσείουσα δεν ήταν σε θέση να θεμελειώσει η ίδια, ως φυσιολογικά μή έχουσα τις προσβάσεις στα σχετικά στοιχεία, οτιδήποτε που θα ενέτασσε την περίπτωσή της στο άρθρο 18(γ)(νιι) [περιορισμός του όγκου της εργασίας ή της επιχείρησης] ή (ι) [αναδιοργάνωση] του Ν. 24/67, που επικαλείτο. Οι λόγοι έφεσης αφορούν αποκλειστικά στον τρόπο με τον οποίο αξιολογήθηκε η μαρτυρία του Α. Μιχαήλ, σε συνάρτηση προς την επιστολή τερματισμού.

Κατά τη βασική θέση της εφεσείουσας, έχουμε εν προκειμένω χειρισμό κατά τρόπο ακριβώς όμοιο με τον αποδοκιμασθέντα από το Ανώτατο Δικαστήριο στην Σωτήρης Χρυσάνθου κ.α. ν. Petros Pitsillis (Glass Market) Ltd κ.α. Πολ. ΄Εφ. 10728 ημερομηνίας 27.3.01. Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε. Οι δυο περιπτώσεις διαφέρουν ριζικά. Στην πιο πάνω, το πρωτόδικο δικαστήριο θεώρησε πως η προφορική μαρτυρία που είχε προσαχθεί ήταν "άνευ σημασίας" αφού δεν είχαν προσκομιστεί οι ισολογισμοί και τα άλλα λογιστικά στοιχεία αναφορικά με τον κύκλο εργασιών του εργοδότη. Ενώ, όπως εξηγήθηκε στην απόφαση που εξέδωσε ο Χατζηχαμπής Δ., όσο και αν τα στοιχεία που δεν προσκομίστηκαν "μπορεί να είναι σημαντικά", δεν είναι "τα μόνα και αποκλειστικά στοιχεία που να μπορούν να συνιστούν τέτοια μαρτυρία, ούτε περιορίζεται νομολογιακά το είδος της μαρτυρίας που ενδεχόμενα να τεκμηρίωνε πλεονασμό". Οπότε, η μαρτυρία που είχε προσαχθεί, "ήταν μαρτυρία που θα έπρεπε να σταθμιστεί από το Δικαστήριο και όχι να αποκλειστεί a priori ως μή σχετική".

Εδώ τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Αναφέρθηκε το Δικαστήριο στην παράλειψη προσκόμισης των ελεγμένων λογαριασμών των εργοδοτών ή άλλων συγκριτικών στοιχείων, ενόψει της Α. Ιάσωνος Λτδ ν. Χρίστου κ.α. (1994) 1 ΑΑΔ 703 τα οποία είναι γεγονός πως χαρακτήρισε ως την "κάλλιστη μαρτυρία", όχι όμως για να απορρίψει τη διεκδίκηση πάνω σ΄αυτή τη βάση. Είχε αμέσως πιο πριν απορρίψει τη μαρτυρία του Α. Μιχαήλ ως εντελώς αναξιόπιστη και, με την επίμαχη αναφορά, υποδεικνύει και την έλλειψη των άλλων στοιχείων. Σκόπιμη, μάλιστα, όπως εξήγησε, στο πλαίσιο των δεδομένων όπως τα ανέλυσε.

Το Δικαστήριο επισήμανε βασικά σημεία από τη μαρτυρία του Α. Μιχαήλ ως ενδεικτικά της αναξιοπιστίας του, για να καταλήξει ως εξής:

"Η συνολική εντύπωση που μας έδωσε ο πιο πάνω μάρτυρας είναι ότι απαντούσε στις ερωτήσεις διαφοροποιούμενος κάθε φορά ανάλογα με το πώς το βόλευε στη δεδομένη στιγμή. Για το λόγο αυτό και πέρα από τις διαφοροποιήσεις, δεν μας έπεισε ότι έλεγε την αλήθεια".

Η εφεσείουσα επιχειρεί, με ξεχωριστούς λόγους έφεσης, να αμβλύνει τη σημασία των επισημάνσεων του πρωτόδικου δικαστηρίου, στην προσπάθειά της να πείσει πως εν τέλει ο Α. Μιχαήλ θα έπρεπε να είχε κριθεί ως αξιόπιστος μάρτυρας.

Δεν προτιθέμεθα να υπεισέλθουμε στις λεπτομέρειες. Και με την τροποποίηση που επέφερε ο Ν. 110(Ι)/99, έφεση κατά απόφασης του Δικαστηρίου χωρεί μόνο για νομικό σημείο και δεν διακρίνουμε να διατυπώνεται οτιδήποτε που θα μπορούσε να ταξινομηθεί ως κάποιο, συγκεκριμένου περιεχομένου, νομικό σημείο. Οπότε, ευστόχως το Ταμείο επικαλείται την απόφαση του Εφετείου που εξέδωσε ο Γαβριηλίδης Δ. στην Αντωνάκης Λοϊζου ν. Stylson Engineering Co. Ltd, Υπόμνημα 323, ημερομηνίας 12.11.98, στην οποία, με αναφορά και στην προηγούμενη νομολογία, εξήγησε πως ο όρος νομικό σημείο "δεν περιλαμβάνει ευρήματα πρωτογενών γεγονότων".

Συζητήθηκε και η κρίση του πρωτόδικου δικαστηρίου σε σχέση με τη σημασία της πρόσληψης άλλων υπαλλήλων από τους εργοδότες και την προβληθείσα ως αναδιοργάνωση. ΄Ομως, με την απόρριψη της μαρτυρίας του Α. Μιχαήλ δεν είχε παραμείνει υπόβαθρο για την προώθηση της διεκδίκησης της εφεσείουσας. Η επιστολή τερματισμού, χωρίς στοιχεία προερχόμενα από αξιόπιστη πηγή που θα θεμελίωναν το περιεχόμενό της, απέμεινε γράμμα κενό για τους σκοπούς του επίδικου ζητήματος. Επομένως, παρέλκει και η εξέταση του κατά πόσο θα προέκυπτε ζήτημα πλεονασμού ακόμα και στην περίπτωση κατά την οποία η μαρτυρία του Α. Μιχαήλ γινόταν αποδεκτή ως αξιόπιστη βάση εξαγωγής συμπερασμάτων. Η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα.

Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.

Π. Καλλής, Δ.

Α. Κραμβής, Δ.

/ΜΣι.C:\My Documents\DIRECTIO\PROSFIGE\DIR01\11145.doc

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία