|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 1 ΑΑΔ 1772
18 Νοεμβρίου, 2002
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
TADAMON ISLAMIC BANK LIMITED,
Ενάγοντες,
ν.
1. ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ "MARWA M" ΣΗΜΑΙΑΣ ΚΥΠΡΟΥ,
ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΩΡΑ ΦΕΡΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ "KATRINA I"
ΚΑΙ ΣΗΜΑΙΑ ΚΑΜΠΟΤΙΑΣ,
2. DAMIATTA SHIPPING CO LTD,
Εναγομένων.
(Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 103/1999)
Ναυτοδικείο ― Μεταφορά αγαθών διά θαλάσσης ― Αγωγή in rem λόγω μη παράδοσης και/ή παράνομης κατακράτησης φορτίου, το οποίο κατά τον χρόνο αγοράς του ήταν φορτωμένο, επί του εναγόμενου πλοίου ― Ενάγοντες κατέβαλαν τη συμφωνηθείσα τιμή (περιλαμβανομένου του ναύλου) ― Επιδίκαση αποζημιώσεων προς όφελος των εναγόντων ίσων προς την αξία του φορτίου ― Οι αξιώσεις των εναγόντων για απώλεια του εύλογα αναμενόμενου κέρδους και για έκδοση διατάγματος παράδοσης του επίδικου φορτίου δεν έγιναν αποδεκτές.
Ναυτοδικείο ― Μεταφορά αγαθών διά θαλάσσης ― Φορτωτική ― Αγωγή in rem εναντίον του πλοίου που εξέδωσε τη φορτωτική ― Κατά πόσο αποτελούσε την ορθή διαδικασία ― Η φορτωτική αποτελεί απόδειξη συμφωνίας μεταφοράς του φορτίου από το εναγόμενο πλοίο στον προορισμό του.
Ναυτοδικείο ― Δικαιοδοσία Ναυτοδικείου ― Μεταφορά αγαθών διά θαλάσσης ― Αγωγή in rem εναντίον του πλοίου ― Ενεργοποίηση δικαιοδοσίας Ναυτοδικείου ― The Administration of Justice Act, 1956 Άρθρο 3(4).
Ναυτοδικείο ― Αγωγή in rem εναντίον πλοίου ― Εμφάνιση μάρτυρος υπέρ των εναγομένων-πλοιοκτητών ως ιδιοκτήτης του εναγόμενου πλοίου και του φορτίου ― Κατά πόσο το εν λόγω άτομο είχε «υποταχθεί στη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου και μπορούσε οποιαδήποτε απόφαση να εκτελεσθεί και εναντίον του απευθείας» - Διαφοροποίηση της παρούσας υπόθεσης από την Williams & Glyn's Bank v. Ship Maria (1992) 1 A.A.Δ. 309.
Οι ενάγοντες αγόρασαν 564 δέσμες σιδήρου αντί της συνολικής τιμής Δολ. ΗΠΑ 207.186,45 με τη συναίνεση του εναγόμενου πλοίου και των πλοιοκτητών Dalia Shipping Ltd, ποσό που πλήρωσαν στους πωλητές Dalia Shipping Ltd. Το φορτίο ήταν φορτωμένο στο εναγόμενο πλοίο στο λιμάνι της Λεμεσού. Μετά την έκδοση των φορτωτικών, το εναγόμενο πλοίο δεν απέπλευσε από το λιμάνι της Λεμεσού και ουδέποτε έφθασε στο λιμάνι του Χαρτούμ όπου οι εναγόμενοι είχαν υποχρέωση να παραδώσουν το φορτίο.
Οι ενάγοντες με την αγωγή τους αξιώνουν Δολ ΗΠΑ 307.000 για τις ζημιές και έξοδα που υπέστησαν. Διαζευκτικά με την πιο πάνω απαίτηση αξιώνουν.
Α. Διάταγμα για άμεση παράδοση του φορτίου.
Β. 129,522,75 Δολ. ΗΠΑ
Γ. Τόκους
Δ. Έξοδα και ΦΠΑ επί των εξόδων.
Οι εναγόμενοι 2 ισχυρίζονται στην απάντησή τους ότι στο παρελθόν ήταν οι ιδιοκτήτες του πλοίου MARWA M εγγεγραμμένου στο κυπριακό νηολόγιο. Αργότερα το πώλησαν σε τρίτους και συνεπώς δεν είναι πλέον οι ουσιαστικοί ιδιοκτήτες του πλοίου ούτε έχουν οποιαδήποτε σχέση με αυτό ή με το ΚΑTRINA 1, όπως οι ενάγοντες ισχυρίζονται. Αρνούνται επίσης ότι έχουν οποιαδήποτε σχέση με την Dalia Shipping Ltd ή ότι έδωσαν τη συγκατάθεσή τους για την αγορά του φορτίου από τους ενάγοντες, ή ότι πληρώθηκαν οποιοδήποτε ποσό από αυτούς ή ότι εξέδωσαν οι ίδιοι και/ή ο πλοίαρχος του πλοίου τις φορτωτικές που επικαλούνται οι ενάγοντες.
Το εναγόμενο πλοίο, που στο δικόγραφο της απαίτησης λέγει ότι ονομάζεται KATRINA 1, ισχυρίζεται, μεταξύ άλλων, ότι η αγωγή είναι νομικά και ουσιαστικά αβάσιμη γιατί οι ιδιοκτήτες του πλοίου κατά το χρόνο που προέκυψε η κατ' ισχυρισμόν αιτία αγωγής δεν είναι οι ίδιοι με αυτούς που ήταν και/ή είναι οι ιδιοκτήτες τούτου κατά το χρόνο έγερσης της αγωγής. Το εναγόμενο πλοίο αμφισβητεί και τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου να εκδικάσει την αξίωση των εναγόντων η οποία, εν πάση περιπτώσει, δεν αποκαλύπτει αιτία αγωγής εναντίον του πλοίου και/ή αιτία αγωγής in rem. Αρνείται επίσης ότι έχει οποιαδήποτε σχέση με τα πρόσωπα που υπήρξαν ιδιοκτήτες του πλοίου στο παρελθόν.
Σε προχωρημένο στάδιο της ακροαματικής διαδικασίας, ο δικηγόρος του εναγόμενου πλοίου, δήλωσε ότι το πλοίο MARWA M είναι το ίδιο σκάφος με το KATRINA 1.
To Ναυτοδικείο αφού αξιολόγησε τη προσαχθείσα μαρτυρία προέβη στις πιο κάτω διαπιστώσεις:
1. Μέχρι την έγερση της αγωγής το πλοίο ήταν εγγεγραμμένο στο κυπριακό νηολόγιο στο όνομα των εναγομένων 2 DAMIATTA SHIPPING CO. εκ Λεμεσού.
2. Η μαρτυρία που προσκόμισε το εναγόμενο πλοίο προς απόδειξη της κατ' ισχυρισμό αλλαγής της πλοιοκτησίας κρίνεται αξιόπιστη.
3. Οι ιδιοκτήτες του πλοίου καθόλο τον ουσιώδη χρόνο ήταν οι εναγόμενοι 2. Από της εκδόσεως της φορτωτικής το πλοίο δεν έχει μετανηολογηθεί. Και εφόσον δεν άλλαξε από τότε ούτε η ιδιοκτησία του πλοίου, οι ενάγοντες ορθά ενάγουν (in rem) το πλοίο που εξέδωσε τη φορτωτική.
4. Ο ισχυρισμός των εναγομένων 2 ότι η φορτωτική είναι προϊόν δόλου ή απάτης δεν έχει αποδειχθεί. Και εφόσον οι εναγόμενοι απέτυχαν να αποδείξουν την κατοχή τίτλου επί του επίδικου φορτίου, καλύτερου από τον τίτλο της φορτωτικής των εναγόντων, αναμφίβολα η φορτωτική συνιστά απόδειξη συμφωνίας μεταφοράς του φορτίου από το εναγόμενο πλοίο στον προορισμό του. Αυτό ισχύει ακόμα και αν υπήρχε ναύλωση του πλοίου που και πάλιν η φορτωτική θα συνιστούσε καλή απόδειξη συμφωνίας για μεταφορά του φορτίου με τον πλοιοκτήτη και το ίδιο το πλοίο. Κατά συνέπεια, το πρόσωπο που θα ήταν υπεύθυνο in personam, εν προκειμένω οι πλοιοκτήτες και η φράση "the person who would be liable" του Άρθρου (3Α) Administration of Justice Act 1956 έχει ερμηνευθεί ότι σημαίνει "would be liable in the assumption that the action (against him) succeeds".
5. Στην προκείμενη περίπτωση η αξίωση των εναγόντων πηγάζει σε σχέση με το εναγόμενο πλοίο (στην έννοια του Άρθρου 3(4) του Administration of Justice Act 1956) από συμφωνία σχετιζόμενη με τη μεταφορά αγαθών σε πλοίο (Άρθρο 1(1) του A.J.A. 1996). Και σύμφωνα με το Άρθρο 3(4) του Administration of Justice Act 1956 σε τέτοιες αξιώσεις «όταν το πρόσωπο που θα ήταν υπεύθυνο για την αξίωση σε προσωπική αγωγή ήταν, όταν δημιουργήθηκε η αιτία αγωγής, ο πλοιοκτήτης ............. του πλοίου η δικαιοδοσία του Ναυτοδικείου δύναται να ενεργοποιηθεί με αγωγή in rem εναντίον του πλοίου (που έκαμε τη μεταφορά) εάν κατά το χρόνο έγερσης της αγωγής το πλοίο ανήκει ουσιαστικά (is beneficially owned) ως προς όλα τα μερίδια σε αυτό το ίδιο πρόσωπο.
6. Είναι άγνωστο κατά πόσο ολόκληρο ή μέρος του φορτίου των εναγόντων εξακολουθεί να βρίσκεται στο εναγόμενο πλοίο. Εκ των πραγμάτων, καθίσταται φανερό πως η αξίωση των εναγόντων για έκδοση διατάγματος παράδοσης του συγκεκριμένου επίδικου φορτίου δεν μπορεί να επιτύχει. Ωστόσο, οι ενάγοντες πέτυχαν να αποδείξουν με θετική και αξιόπιστη μαρτυρία την αξία του επίδικου φορτίου την οποία κατέβαλαν ήτοι, Δολ. ΗΠΑ 207.186,45 και η οποία αναγράφεται στο σχετικό τιμολόγιο. Για το εν λόγω ποσό οι ενάγοντες δικαιούνται να πάρουν απόφαση. Οι υπόλοιπες αξιώσεις των εναγόντων για ζημιές, απώλεια του εύλογα αναμενόμενου κέρδους κλπ δεν έχουν αποδειχθεί.
Η αγωγή έγινε δεκτή. Εκδόθηκε απόφαση ως ανωτέρω εναντίον των εναγομένων 1 και 2 μαζί και/ή χωριστά. Οι εναγόμενοι 1 και 2 καταδικάσθηκαν στην πληρωμή των εξόδων των εναγόντων.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Shwarz & Co (Grain) Ltd v. Owners of St. Eleftherio ex "Arion" (Owners) [1957] 2 All E.R. 374,
Williams & Glyn's Bank v. Ship Maria (1992) 1 A.A.Δ. 341.
Αγωγή Ναυτοδικείου.
Αγωγή των εναγόντων, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι είναι οι αγοραστές 564 δεσμών σιδήρου το οποίο αγόρασαν ενώ αυτό βρισκόταν φορτωμένο στο εναγόμενο πλοίο στο λιμάνι της Λεμεσού και είναι κάτοχοι δεόντως οπισθογραφημένων φορτωτικών, με την οποία αξιώνουν ποσό 307.000 για ζημιές και έξοδα τα οποία υπέστησαν λόγω μη παράδοσης του φορτίου στο λιμάνι του Χαρτούμ ή διαζευκτικά, διάταγμα με το οποίο να διατάζεται η άμεση παράδοση του φορτίου.
Α. Θεοφίλου, για τους Ενάγοντες.
A. Γιωρκάτζης, για το Εναγόμενο Αρ. 1 πλοίο.
Καμιά εμφάνιση για τους Εναγόμενους Αρ. 2.
Cur. adv. vult.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Οι ενάγοντες ισχυρίζονται ότι τον Ιούνιο 1999 με τη συναίνεση του εναγόμενου πλοίου και των πλοιοκτητών, αγόρασαν από την Dalia Shipping Limited μέσω των Al-Aj Aweed for Trading & Contracting Co Ltd 564 δέσμες σιδήρου, βάρους 1090,455 τόνων αντί της συνολικής τιμής (περιλαμβανομένου του ναύλου) Δολ. ΗΠΑ 207.186,45 ποσό το οποίο, πλήρωσαν στους πωλητές Dalia Shipping Limited. Όταν αγόρασαν το πιο πάνω φορτίο τούτο ήταν φορτωμένο στο εναγόμενο πλοίο που βρισκόταν στο λιμάνι της Λεμεσού. Οι ενάγοντες ισχυρίζονται ότι κατέχουν τις πρωτότυπες φορτωτικές που εκδόθηκαν από και/ή εκ μέρους του πλοιάρχου του πλοίου, δεόντως οπισθογραφημένες.
Μετά την έκδοση των φορτωτικών, το εναγόμενο πλοίο δεν απέπλευσε από το λιμάνι της Λεμεσού και ουδέποτε έφθασε στο λιμάνι του Χαρτούμ όπου οι εναγόμενοι είχαν υποχρέωση να παραδώσουν το φορτίο.
Οι ενάγοντες λόγω της μη παράδοσης και/ή της παράνομης κατακράτησης του φορτίου ισχυρίζονται ότι υπέστησαν ζημιές, έξοδα και απώλειες που ανέρχονται περίπου σε Δολ. ΗΠΑ 307.000 ήτοι, Δολ. ΗΠΑ 207.186,45 που πλήρωσαν για την απόκτηση του φορτίου και Δολ. ΗΠΑ 100.000 απώλεια του εύλογα αναμενόμενου κέρδους. Ακόμη και αν τους παραδοθεί το φορτίο θα πληρώσουν Δολ. ΗΠΑ 75.000 σε ναύλα και θα υποστούν ζημιές Δολ. ΗΠΑ 54.522 λόγω μείωσης της αξίας του επίδικου φορτίου κατά Δολ. ΗΠΑ 50 ανά τόνο. Με βάση τα ανωτέρω οι ενάγοντες απαιτούν:
«(Α) 307.000 δολλάρια ΗΠΑ
Διαζευκτικά προς το Α ανωτέρω:
(Α1) Διάταγμα με το οποίο να διατάσσεται η άμεση παράδοση στην Ενάγουσα του φορτίου το οποίο αποτελείται από 564 δέσμες (bundles) συνολικού βάρους 1090,455 kgs το οποίο βρίσκεται φορτωμένο επί του πλοίου «MARWA M» που τώρα φέρει το όνομα «KATRINA I» και το οποίο βρίσκεται στο λιμάνι Λεμεσού.
(Α2) 129,522.75 Δολ. ΗΠΑ ως η παράγραφος 10 ανωτέρω.
(Β) Τόκους.
(Γ) Έξοδα και ΦΠΑ επί των εξόδων.»
Οι εναγόμενοι 2 ισχυρίζονται στην απάντησή τους ότι στο παρελθόν, ήταν οι ιδιοκτήτες του πλοίου MARWA M εγγεγραμμένου στο κυπριακό νηολόγιο. Αργότερα, πώλησαν το πλοίο σε τρίτους και συνεπώς δεν είναι πλέον οι ουσιαστικοί ιδιοκτήτες του πλοίου ούτε έχουν οποιαδήποτε σχέση με αυτό ή με το πλοίο KATRINA I όπως οι ενάγοντες ισχυρίζονται. Με δεδομένη την πιο πάνω τοποθέτηση, οι εναγόμενοι 2 αρνούνται και τους λοιπούς ισχυρισμούς των εναγόντων. Συγκεκριμένα, αρνούνται ότι έχουν οποιαδήποτε σχέση με την εταιρεία Dalia Shpping Ltd ή ότι παραχώρησαν τη συγκατάθεσή τους για την αγορά του επίδικου φορτίου από τους ενάγοντες ή ότι πληρώθηκαν οποιοδήποτε ποσό από αυτούς ή ότι εξέδωσαν οι ίδιοι και/ή ο πλοίαρχος του πλοίου τις φορτωτικές που επικαλούνται οι ενάγοντες. Όμως, σε περίπτωση που θα αποδειχθεί η ύπαρξη τέτοιων φορτωτικών, ισχυρίζονται ότι αυτές εκδόθηκαν χωρίς τη συγκατάθεση και εν αγνοία τους και ότι η έκδοση των φορτωτικών είναι το αποτέλεσμα απάτης ή δόλου.
Το εναγόμενο πλοίο, που στο δικόγραφο της απαίτησης λέγει ότι ονομάζεται KATRINA I, ισχυρίζεται ότι η αγωγή είναι ουσιαστικά και νομικά αβάσιμη γιατί οι ιδιοκτήτες του πλοίου κατά το χρόνο που προέκυψε η κατ' ισχυρισμόν αιτία αγωγής δεν είναι οι ίδιοι με αυτούς που ήταν και/ή είναι οι ιδιοκτήτες τούτου κατά το χρόνο έγερσης της αγωγής.
Το εναγόμενο πλοίο ισχυρίζεται περαιτέρω ότι το Δικαστήριο στερείται δικαιοδοσίας να εκδικάσει την αξίωση των εναγόντων η οποία εν πάση περιπτώσει, δεν αποκαλύπτει αιτία αγωγής εναντίον του πλοίου και/ή αιτία αγωγής in rem. Οι ιδιοκτήτες του πλοίου είναι και οι ιδιοκτήτες ολόκληρου του φορτίου που βρίσκεται φορτωμένο σ' αυτό η δε Dalia Shipping Ltd δεν είχε οποιαδήποτε δικαιώματα επί του φορτίου του σιδήρου ώστε να της παρέχεται δικαίωμα πώλησης τούτου σε τρίτους. Το πλοίο, αρνείται ότι οι πλοιοκτήτες συμφώνησαν με τους ενάγοντες ή οποιοδήποτε τρίτο για τη μεταφορά του επίδικου φορτίου στο Σουδάν και αρνείται ότι εξέδωσε και/ή παρέδωσε τη φορτωτική που επικαλούνται οι ενάγοντες και/ή ότι εισέπραξε οποιοδήποτε ποσό ως ναύλο για τη μεταφορά του φορτίου. Τέλος το εναγόμενο πλοίο, αρνείται ότι έχει οποιαδήποτε σχέση με τα πρόσωπα που υπήρξαν ιδιοκτήτες (του πλοίου) στο παρελθόν.
Εδώ ίσως είναι το κατάλληλο σημείο για να σημειωθεί ότι σε προχωρημένο στάδιο της ακροαματικής διαδικασίας, ο δικηγόρος του εναγόμενου πλοίου, δήλωσε ότι το πλοίο MARWA M είναι το ίδιο σκάφος με αυτό που φέρει το όνομα KATRINA I.
Η εκδοχή των εναγόντων όπως αναδύεται από τη μαρτυρία που έχει προσαχθεί είναι ότι η Σουδανική εταιρεία Al-Aj Aweed for Trading & Contracting Co Ltd (στο εξής η Al-Aj Aweed) αγόρασε μέσω του διευθυντή της κ. Jamaludin Mustafa Ramadan (M.E.3 - στο εξής ο κ. Ramadan) το επίδικο φορτίο σιδήρου από την Dalia Shipping Co Ltd. Oι εν λόγω εταιρείες, έτυχε να συνεργαστούν στο παρελθόν επαγγελματικά η δε πρόταση για την πώληση του σιδήρου έγινε από το διευθυντή της Dalia Shipping κ. Awad Ebeid.
Για τη χρηματοδότηση της αγοράς του επίδικου φορτίου, η Al-Aj Aweed αποτάθηκε στους ενάγοντες οι οποίοι είναι τραπεζίτες. Οι ενάγοντες, αποδέχθηκαν την πρόταση και ανέλαβαν τη χρηματοδότηση. Η Al-Aj Awee πλήρωσε στους ενάγοντες 15% του τιμήματος του φορτίου και 2% προμήθεια. Γραπτή συμφωνία μεταξύ εναγόντων και Al-Aj Aweed αναφορικά με τους όρους χρηματοδότησης κλπ έχει κατατεθεί (τεκμ. 17).
Οι ενάγοντες μέσω της γαλλικής τράπεζας Union de Banques Arabes et Francaises Paris, άνοιξαν πίστωση προς όφελος της Dalia Shipping Ltd. Τα έγγραφα διαβιβάστηκαν στο εν Κύπρω κατάστημα της Banque SBA και σύμφωνα με τη μαρτυρία του κ. Λουκή Αυξεντίου (ΜΕ2), υπαλλήλου της εν λόγω τράπεζας, επρόκειτο για ενέγγυο πίστωση (irrevocable documentary credit) που εκδόθηκε για λογαριασμό των εναγόντων από την Banques Arabes et Francaises Paris (μεσολαβούσα τράπεζα) με δικαιούχο την Dalia Shipping. Κατόπιν συνεννόησης, έγιναν κάποιες τροποποιήσεις στους όρους της πίστωσης και ακολούθως η Dalia Shipping παρουσίασε στην Banque SBA τα αναγκαία έγγραφα για την εκτέλεση της πίστωσης (τιμολόγιο, πρωτότυπος φορτωτική, packing list και γενικά τα έγγραφα που αναφέρονται στο έγγραφο - τεκμ. 13).
Με γραπτή εντολή (τεκμ. 16) της Dalia Shipping υπογραμμένη από το διευθυντή της εν λόγω εταιρείας κ. Awad Ebeid, η Banque SBA πίστωσε λογαριασμό της Neveen Navigation Co Ltd που η εν λόγω εταιρεία διατηρούσε στην Banque SBA με το ποσό της πίστωσης αφού αφαιρέθηκαν προηγουμένως τα ανάλογα τραπεζικά δικαιώματα.
Μεταξύ των βασικών όρων εκτέλεσης της πίστωσης ήταν η προπληρωμή του ναύλου, και η έκδοση και παράδοση της φορτωτικής στους ενάγοντες. Οι όροι εκπληρώθηκαν. Η φορτωτική (τεκμ. 23), εκδόθηκε στη Λεμεσό στις 15.6.1999 από τον καπετάνιο του εναγόμενου πλοίου KATRINA I και παραδόθηκε στους εδώ αντιπροσώπους των εναγόντων. Η φορτωτική που φέρει και τη σφραγίδα του πλοίου, επιμαρτυρεί την προπληρωμή του ναύλου και διαλαμβάνει ότι το λιμάνι φόρτωσης του επίδικου φορτίου είναι το Iskenderun ενώ το λιμάνι του Χαρτούμ καθορίζεται ως το λιμάνι εκφόρτωσης του φορτίου. Ο φορτωτής με βάση τη φορτωτική είναι η Dalia Shipping Ltd και παραλήπτες οι ενάγοντες με υποχρέωση ειδοποίησης της Al-Aj Aweed - Χαρτούμ. Στη φορτωτική περιγράφεται το επίδικο φορτίο ως ακολούθως:
NEWLY DEFORMED REINFORCED STEEL (RE-BARS)
LENGTH 12 meters ribbed 1090.455 kgs
KGS MM WEIGHT IN ΝΟ. ΟF THE
BUNDLES BUNDLES
50.000 8 2000 25.00
149.604 12 1918 78.00
519.651 16 1991 261.00
250.560 20 1856 135.00
120.640 25 1856 65.00
-----------
TOTAL QUANTITY 1090.455 kgs
O κ. Ramadan, ύστερα από παράκληση του διευθυντή των εναγομένων 2 κ. Mustafa Abdel Mottaleb El Adle, ήλθε στην Κύπρο όπου συναντήθηκαν στη Λεμεσό στην παρουσία τρίτου προσώπου. Στη συνάντηση ο κ. El Adle είπε στον κ. Ramadan ότι είναι κάτοχος του εναγόμενου πλοίου και του φορτίου επί του πλοίου. Μέρος του φορτίου σιδήρου πωλήθηκε στην Dalia Shipping Ltd και οι εναγόμενοι 2 πήραν από τον κ. Awad Ebeid, διευθυντή της Dalia Shipping τραπεζική επιταγή Δολ. ΗΠΑ 1.000.000. Ο κ. Mustafa El Adle είπε ακόμα στον κ. Ramadan πως για να σταλεί το φορτίο σιδήρου που η Al-Aj Aweed αγόρασε από την Dalia Shipping θα έπρεπε να αγοραστούν ακόμα 6000 τόνοι σιδήρου. Αν όμως η πρότασή του δεν θα γινόταν δεκτή, είπε πως θα του πλήρωνε το ποσό που εισέπραξε από τον κ. Awad Ebeid. Όταν ο κ. Ramadan επέλεξε να πάρει το ποσό των Δολ. ΗΠΑ 1.000.000 αντί να αγοράσει και άλλο σίδηρο, ο κ. Mustafa El Adle υπαναχώρησε λέγοντας πως θα έπρεπε να αγοράσουν (η Al-Aj Aweed) και το υπόλοιπο του εμπορεύματος. Σε δεύτερη συνάντηση που είχαν μεταξύ τους, αυτή τη φορά στο γραφείο του δικηγόρου κου Α. Γιωρκάτζη, η στάση του κ. Mustafa El Adle παρέμεινε αμετάβλητη και ενόψει τούτου ακολούθησε η καταχώρηση της παρούσας αγωγής από τους ενάγοντες.
Ο διευθυντής της Al-Aj Aweed κ. Ramadan αντεξεταζόμενος ανέφερε πως ο διευθυντής της Dalia Shipping κ. Awad Ebeid επανειλημμένα τον διαβεβαίωσε ότι το επίδικο φορτίο θα έφθανε τελικά στον προορισμό του. Άλλοτε του έλεγε ότι τούτο βρισκόταν καθ΄ οδόν και ότι θα έφθανε πότε τη μια και πότε την άλλη ημερομηνία στον προορισμό του. Μια άλλη φορά του είπε ότι το πλοίο βρισκόταν χαλασμένο στην Αίγυπτο και μέχρι την επιδιόρθωση θα καθυστερούσε η άφιξή του στο Σουδάν. Υποβλήθηκε στο μάρτυρα η εισήγηση πως σε περίπτωση που τα έγγραφα που επικαλούνται οι ενάγοντες προς απόδειξη της απαίτησης τους είναι πλαστά, η εταιρεία Al-Aj Aweed με την εντολή που έδωσε στην τράπεζα να δεχθεί τα εν λόγω έγγραφα «as presented», αφαίρεσε ουσιαστικά από την τράπεζα το δικαίωμα της μη αποδοχής των εγγράφων ως πλαστών. Η θέση του μάρτυρα ήταν ότι τα έγγραφα ήταν γνήσια και αφορούσαν υπαρκτό φορτίο. Ο κ. Ramadan δέχθηκε ως ορθή εισήγηση της υπεράσπισης ότι ο διευθυντής της Dalia Shipping κ. Awad Ebeid του παρέδωσε έγγραφο με το οποίο αναγνώρισε προσωπική ευθύνη για την καθυστέρηση άφιξης του επίδικου φορτίου στον προορισμό του και ότι με το ίδιο έγγραφο, αναγνώρισε ότι εισέπραξε το συμφωνηθέν τίμημα πώλησης του επίδικου φορτίου και συνάμα, ανέλαβε ευθύνη παράδοσης του εν λόγω φορτίου μέσα σε δώδεκα μήνες ή επιστροφής του τιμήματος στην Al-Aj Aweed (βλ. τεκμ. 18).
Ο Musaad Muhamed A. Abdulkareem (ΜΕ2) κατέθεσε ότι είναι διευθυντής των εξωτερικών υποθέσεων και του τμήματος επενδύσεων των εναγόντων. Ο μάρτυρας, αναφέρθηκε στη συμφωνία μεταξύ εναγόντων και της Al-Aj Aweed για την αγορά του επίδικου φορτίου και στα έγγραφα που επιμαρτυρούν την εν λόγω συμφωνία καθώς και την πίστωση που συνακόλουθα ανοίχθηκε (βλ. τεκμ. 13 και τεκμ. 17). Οι ενάγοντες πλήρωσαν το ποσό της πίστωσης (Δολ. ΗΠΑ 207186) και παρέλαβαν τα πρωτότυπα των φορτωτικών καθώς και όλα τα σχετικά έγγραφα που ήταν απαραίτητα για το άνοιγμα της πίστωσης και την απόδειξη της εμπορικής πράξης (βλ. τεκμ. 23, 24, 25 και 26). Οι ενάγοντες κατέβαλαν το 85% του τιμήματος πώλησης του φορτίου και η Al-Aj Aweed το 15%. Το επίδικο φορτίο ουδέποτε έφθασε στον προορισμό του ούτε και παραδόθηκε στους δικαιούχους παραλήπτες δυνάμει της φορτωτικής (τεκμ. 23) μολονότι οι ενάγοντες, κατέβαλαν το συμφωνηθέν τίμημα και εκπλήρωσαν όλες τις υποχρεώσεις που αυτοί ανέλαβαν για την αγορά, μεταφορά και παράδοση του στο Σουδάν. Οι ενάγοντες προκειμένου να προωθήσουν τη συγκεκριμένη πράξη έδωσαν πίστη στο περιεχόμενο της φορτωτικής, που ήταν εντάξει από κάθε άποψη, καθώς και στη γνώμη και τις πληροφορίες που πήραν από την τράπεζα SBA. Οι παρατηρήσεις στις οποίες προέβη η τράπεζα SBA αφορούσαν επουσιώδη θέματα και έτσι, με οδηγίες των εναγόντων προς την εν λόγω τράπεζα, τα έγγραφα θα μπορούσαν να γίνουν αποδεκτά όπως παρουσιάζονται (documents will be accepted as presented).
Εκ συμφώνου κατατέθηκαν μια επιταγή της Τράπεζας Κύπρου εκδοθείσα από τον Awad Ebeid για ποσό Δολ. ΗΠΑ 1.000.000 με δικαιούχο τον Mustafa Abdel Mottaleb El Adle ο οποίος και την εξαργύρωσε [τεκμ. 29(Α) - και τεκμ. 29(Β) (το δελτίο πληρωμής)].
Ο Αιγύπτιος Sami Abdel Rahman El Leithy (ΜΕ5) κατέθεσε ότι τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια ασχολείται με την εγγραφή εταιρειών στην Αίγυπτο και εξήγησε τη διαδικασία που ακολουθείται προκειμένου να καταστεί δυνατή η εγγραφή μιας εταιρείας στην Αίγυπτο. Ενεργώντας κατ' εντολή του δικηγόρου κ. Α. Θεοφίλου, αποτάθηκε γραπτώς στην αρμόδια αρχή εγγραφής εταιρειών της χώρας του για να πληροφορηθεί κατά πόσο τα ονόματα DAMIETTA SHIPPING CO LTD, DAMIETTA SHIPPING CO και DAMIETTA SHIPPING CO S.A., προσομοιάζουν με όνομα εταιρείας που είναι ήδη καταχωρημένη στο τηρούμενο από την αρμόδια αρχή μητρώο.
Η αρμόδια αρχή εξέδωσε κεκυρωμένο πιστοποιητικό (τεκμ. 33) σύμφωνα με το οποίο,το όνομα DAMIETTA SHIPPING AND TOURIST SERVICES CO ήταν το μόνο όνομα που προσομοίαζε με τα πιο πάνω τρία ονόματα και ότι καμιά εταιρεία δεν είναι εγγεγραμμένη με οποιοδήποτε από τα τρία αυτά ονόματα.
Ο Πάμπος Χαραλάμπους (ΜΕ6) κατέθεσε ότι είναι υπάλληλος της Amathus Navigation, υπεύθυνος του τμήματος επιθεώρησης και επίβλεψης εμπορευμάτων που διεξάγει η αλλοδαπή εταιρεία Societe Generale de Surveillance S.A (SGS). Στις 25.5.99 επιθεώρησε το φορτίο σιδήρου επί του εναγόμενου πλοίου στο λιμάνι Λεμεσού. Τον Οκτώβριο 2000, προέβη, κατόπιν οδηγιών του δικηγόρου κ. Α. Θεοφίλου, σε νέα επιθεώρηση του φορτίου επί του ιδίου πλοίου και ετοίμασε έκθεση (τεκμ. 34). Διαπίστωσε ότι στο πλοίο υπήρχαν διάφορα μεγέθη σιδήρου με αντίστοιχες σημάνσεις όπως και κατά την προηγούμενη επιθεώρηση. Σε δύο αμπάρια του πλοίου υπήρχε χύδην πεντονίτης και κάτω από τους σωρούς του πεντονίτη υπήρχαν ποσότητες σιδήρου. Χωρίς ο μάρτυρας να εξειδικεύσει ποσότητες ή αριθμούς, ανέφερε ότι κατά το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης επιθεώρησης πρέπει να αφαιρέθηκε από το πλοίο κάποια ποσότητα σιδήρου. Με οπτική και όχι πραγματική καταμέτρηση υπολόγισε ότι υπήρχαν ακόμα στο πλοίο κατά τη δεύτερη επιθεώρηση πέραν των 1090 τόνων σιδήρου.
Η Χριστιάνα Θεοφίλου (ΜΕ7) δικηγόρος στο γραφείο του δικηγόρου των εναγόντων κατέθεσε πιστοποιητικό ημερ. 31.7.2000 της Αρχής Νηολόγησης Πλοίων του Παναμά σύμφωνα με το οποίο, το πλοίο MARWA M ex ADVENTURE είναι εγγεγραμμένο στο όνομα της ALMARWA SHIPPING CO με Provisional Navigation Patent No. 27242 - PEXT and Radio Call Letters 3FNJ8. Ενα άλλο πιστοποιητικό (τεκμ. 39) της Αρχής Νηολόγησης Πλοίων του Παναμά που κατατέθηκε εκ συμφώνου, αναφέρεται σε προσωρινή εγγραφή του εναγόμενου πλοίου στο νηολόγιο του Παναμά (valid until November 14th 1998).
Οι φερόμενοι ως πλοιοκτήτες του εναγόμενου πλοίου, εναγόμενοι 2, παρέμειναν ουσιαστικά αμέτοχοι στη διαδικασία. Ο δικηγόρος που ανέλαβε την εκπροσώπησή τους δεν εμφανίστηκε σε καμιά από τις δικασίμους ούτε και στο στάδιο των αγορεύσεων.
Για το εναγόμενο πλοίο κατέθεσαν δύο μάρτυρες. Ο Abdul Rahman Tabalo (Μ.Ε/νου 1) είναι σύριος μόνιμος κάτοικος Κύπρου. Διευθύνει την υπεράκτια εταιρεία Tarbin Maritime Ltd η οποία ασχολείται με τη διαχείριση πλοίων και ναυλομεσιτείες. Ο κ. Tabalo κατέθεσε ότι το Σεπτέμβριο 1999 ήταν παρών σε συνάντηση που πραγματοποιήθηκε σε ξενοδοχείο της Λεμεσού μεταξύ των κ. Ramadan (ΜΕ3), κάποιου Sami Eid, του Mustafa El Adle διευθυντή των εναγομένων 2 και κάποιου Rafei. Ο ίδιος πήγε σ' εκείνη τη συνάντηση για να βοηθήσει τον κ. Ramadan με τον οποίο ήταν γνωστοί.
Οι Sami Eid και Rafei εμφανίστηκαν ως οι ιδιοκτήτες του εναγόμενου πλοίου καθώς και, όλου του φορτίου σιδήρου που βρισκόταν στο πλοίο. Ο κ. Mustafa ανέφερε σε εκείνη τη συνάντηση ότι είχε συνάψει με τον κ. Awad Ebeid (ο κ. Awad Ebeid είναι ο διευθυντής της Dalia Shipping) συμφωνία πώλησης του πλοίου και του φορτίου σιδήρου (10000 τόνοι) που ήταν φορτωμένο στο πλοίο καθώς και 3800 τόνους περλίτη που επίσης ήταν φορτωμένος στο πλοίο. Η εν λόγω συμφωνία τελικά ματαιώθηκε γιατί ο κ. Awad Ebeid έφυγε από την Κύπρο χωρίς να πληρώσει το συμφωνηθέν τίμημα. Ενόψει αυτής της εξέλιξης προχώρησε στη σύναψη νέας συμφωνίας πώλησης του πλοίου και όλου του φορτίου με τους κυρίους Sami και Rafei. Ο κ. Mustafa είπε επίσης ότι ο κ. Awad Ebeid δεν είχε εξουσία για πώληση του φορτίου που βρισκόταν στο πλοίο και ότι οποιαδήποτε πώληση σιδήρου που έγινε από τον Awad Ebeid ήταν παράνομη.
Ο κ. Tabalo είπε πως μετά από την πιο πάνω συνάντηση, συνόδευσε τον κ. Ramadan στην αστυνομία όπου ο τελευταίος κατάγγειλε την υπόθεση. Ο κ. Ramadan έφυγε από την Κύπρο και όταν επανήλθε, ανάθεσε την υπόθεση στο δικηγόρο κ. Α. Θεοφίλου για να κινήσει αγωγή. Ο κ. Tabalo αναφέρθηκε επίσης και στο έγγραφο (τεκμ. 18) και στις περιστάσεις κάτω από τις οποίες έγινε. Σύμφωνα με το περιεχόμενο του εν λόγω εγγράφου ο κ. Awad Ebeid, διευθυντής της Dalia Shipping Co Ltd αναγνωρίζει ότι εισέπραξε το ποσό της πίστωσης που άνοιξαν οι ενάγοντες για λογαριασμό της Al-Aj Aweed και προς όφελος της Dalia Shipping (Δολ. ΗΠΑ 207.186,45) και δηλώνει επίσης ότι αναλαμβάνει προσωπική υποχρέωση για την πληρωμή του εν λόγω ποσού στον κ. Ramadan, ιδιοκτήτη της Al-Aj Aweed το αργότερο μέσα σε 12 μήνες από την ημερομηνία υπογραφής του εν λόγω εγγράφου. Στο ίδιο έγγραφο υπέγραψε ως μάρτυρας της υπογραφής του κ. Awad Ebeid και για την κατάρτιση (σύνταξη) του συμμετέσχε ενεργά ο κ. Ramadan με εισηγήσεις που υπέβαλε.
Ο κ. Sami Eid, (ΜΕ/νου 2), κατέθεσε ότι είναι από το Λίβανο, νυμφευμένος με κύπρια και διαμένει στην Κύπρο από το 1975. Είναι ιδιοκτήτης εστιατορίων στην Κύπρο και στο Λίβανο. Στην Κύπρο, γνωρίστηκε με τον αιγύπτιο Mustafa Abdel Mottaleb ο οποίος του ανέφερε ότι έχει στην Κύπρο ένα πλοίο φορτωμένο σίδηρο και ότι αναζητούσε αγοραστή για να το πωλήσει. Ο κ. Mustafa, πρότεινε να του πληρώσει προμήθεια 10% σε περίπτωση που θα του εύρισκε αγοραστή. Το 1999 έτυχε να βρίσκεται στην Κύπρο ο λιβάνιος κ. Rafei ο οποίος έχει επιχειρήσεις στην Ουκρανία και ασχολείται με το εμπόριο σιδήρου. Αφού έφερε τους δύο σε επαφή, αυτοί συμφώνησαν μεταξύ τους να αγοράσει ο κ. Rafei από τον κ. Mustafa το πλοίο και μαζί το φορτίο σιδήρου στην τιμή των Δολ. ΗΠΑ 1.500.000. Η συμφωνία έγινε τον Αύγουστο του 1999 και οι συμβαλλόμενοι υπέγραψαν σχετικό έγγραφο. Η συμφωνία προνοούσε όπως η παράδοση του πλοίου και του φορτίου γίνουν στη Βηρυτό. Ο Rafei ζήτησε εγγύηση για την πιστή εκτέλεση της συμφωνίας αναφορικά με την παράδοση του πλοίου και του φορτίου στη Βηρυτό. Κατόπιν παράκλησης του κ. Mustafa, παρέδωσε (ο μάρτυρας Sami Eid) προσωπική του επιταγή για το ποσό των ΛΚ750.000 την οποία θα κρατούσε ο κ. Rafei ως εγγύηση μέχρι την παράδοση του πλοίου και φορτίου στη Βηρυτό. Σε μεταγενέστερο χρόνο τέθηκε στο τέλος του κειμένου του εγγράφου (τεκμ. 31) η πιο κάτω επιπρόσθετη ρήτρα την οποία και υπέγραψε: «I Sami Eid guarantee and undertake the delivery of M/V Katrina I to Beirut Port».
Αφού έγιναν τα πιο πάνω συνόδευσε τον κ. Rafei στη Βηρυτό με προοπτική να εξεύρουν εμπόρους σιδήρου για τη μεταπώληση του σιδήρου. Ο κ. Rafei βρήκε αγοραστή ο οποίος ενδιαφέρθηκε να αγοράσει 5000 τόνους σιδήρου. Όμως προτού γίνει οτιδήποτε άλλο πήρε πληροφορία ότι το εναγόμενο πλοίο συνελήφθη προτού αποπλεύσει από το λιμάνι της Λεμεσού. Ενόψει τούτου, ο μάρτυρας επέστρεψε στην Κύπρο μαζί με τον Rafei όπου συνάντησαν τον κ. Mustafa με τον οποίο μίλησαν για το πρόβλημα που προέκυψε. Ενώ η κατάσταση ήταν ακόμα θολή ξεφόρτωσαν από το εναγόμενο πλοίο μέρος του φορτίου σιδήρου και το έστειλαν στην Τρίπολη του Λιβάνου με το πλοίο MARWAΝ. Σχετικές είναι οι φορτωτικές τεκμ. 40 και τεκμ. 41. Από τη συγκεκριμένη πώληση σιδήρου εισπράχθηκαν Δολ. ΗΠΑ 690.000 ποσό το οποίο, στάληκε με έμβασμα στο λογαριασμό του κ. Mustafa στην Αίγυπτο.
Εκτός από το φορτίο σιδήρου που στάληκε στην Τρίπολη του Λιβάνου, ο κ. Rafei, δυνάμει γραπτής συμφωνίας (τεκμ. 42), πώλησε και παρέδωσε σε κάποιο Alquassem άλλους 1700 τόνους σιδήρου από το όλο φορτίο σιδήρου που βρισκόταν στο πλοίο. Το προϊόν της πώλησης Δολ. ΗΠΑ 300.000, παραδόθηκε στο δικηγόρο κ. Γιωρκάτζη μαζί με γραπτές οδηγίες (τεκμ. 43) ως προς τη διάθεσή του. Ο κ. Sami Eid ανέφερε ότι κατέβαλε ο ίδιος από δικά του χρήματα άλλα Δολ. ΗΠΑ 500.000 στον κ. Mustafa. Τελικά ο κ. Rafei αποσύρθηκε από την υπόθεση και παρέμεινε ως μόνος αγοραστής και κατ' ουσίαν ιδιοκτήτης του εναγόμενου πλοίου και του φορτίου που απέμεινε φορτωμένο στο πλοίο.
Μετά τις πιο πάνω εξελίξεις και την τροπή που πήραν τα πράγματα, άρχισαν να εμφανίζονται διάφοροι και να διεκδικούν άλλοι μεν την κυριότητα του πλοίου και άλλοι την κυριότητα του φορτίου. Μεταξύ των εν λόγω διεκδικητών, ήταν ο καπετάνιος του πλοίου κ. Awad και κάποιος κ. Mahmoud από το Σουδάν. Ο κ. Sami Eid κατέθεσε ότι ο λόγος που αποφάσισε να εμπλακεί στην υπόθεση και τελικά να αγοράσει το πλοίο και το φορτίο ήταν γιατί είδε κάποια πιστοποιητικά καθώς και αποφάσεις δικαστηρίου της Αιγύπτου και με βάση αυτά τα έγγραφα βεβαιώθηκε ότι επρόκειτο για καθαρή υπόθεση.
Ο κ. Sami Eid αντεξεταζόμενος είπε πως η επιταγή των ΛΚ750.000 δεν δόθηκε στο Rafei όπως ανέφερε στην κύρια εξέτασή του αλλά στον Mustafa. Η παράδοση της εν λόγω επιταγής στο Mustafa έγινε μετά που τέθηκε η εγγυητική ρήτρα στο έγγραφο (τεκμ. 31) με την οποία εγγυήθηκε την παράδοση του εναγόμενου πλοίου στο λιμάνι της Βηρυτού. Ο μάρτυρας δεν ήταν σε θέση να τεκμηριώσει έστω και αμυδρά τον ισχυρισμό του περί πληρωμής Δολ. ΗΠΑ 500.000 στον Mustafa από το δικό του λογαριασμό ενώ παράλληλα ομολόγησε ότι η επιταγή των ΛΚ750.000 είχε ανοικτή ημερομηνία και ότι ακόμα δεν έχει εξαργυρωθεί.
Ο κ. Sami Eid κατέθεσε ότι δεν έκαμε ο ίδιος συμφωνία με τον Mustafa για την αγορά του πλοίου και του φορτίου. Η συμφωνία με την οποία αγόρασε το πλοίο και το φορτίο έγινε προφορικά μεταξύ αυτού και του Rafei μετά από την πώληση των δύο φορτίων σιδήρου που στάληκαν στο Λίβανο και εν πάση περιπτώσει μετά τις 5.10.99 που έγινε η πώληση του σιδήρου στον Alquassem. Ο μάρτυρας αναστρέφοντας ό,τι ανέφερε προηγουμένως περί προφορικής συμφωνίας μεταξύ αυτού και του Rafei είπε πως ένα έγγραφο που βρίσκεται στην κατοχή του δικηγόρου κ. Γιωρκάτζη μπορεί να διαλαμβάνει όρους της συμφωνίας δυνάμει της οποίας αποχώρησε ο Rafei και ανέλαβε ο ίδιος την ιδιοκτησία πλοίου και φορτίου.
Βασικό έρεισμα της αξίωσης των εναγόντων αποτελεί η φορτωτική (τεκμ. 23) που εξέδωσε το εναγόμενο πλοίο στις 15.6.99. Κατά την έκδοση της φορτωτικής το επίδικο φορτίο σιδήρου βρισκόταν επί του πλοίου στο λιμάνι της Λεμεσού. Η φορτωτική επιμαρτυρεί ότι ο σίδηρος φορτώθηκε στο λιμάνι Iskenderun της Τουρκίας. Το λιμάνι του Χαρτούμ καθορίζεται στη φορτωτική ως το λιμάνι εκφόρτωσης του επίδικου φορτίου. Η φορτωτική εκδόθηκε σε διαταγή των εναγόντων με υποχρέωση ειδοποίησης της Al-Aj Aweed - Χαρτούμ.
Με βάση τα στοιχεία που έχω ενώπιό μου (transcript of register - τεκμ. 1) διαπιστώνω ότι το εναγόμενο πλοίο ενεγράφη στο κυπριακό νηολόγιο το 1992 στο όνομα των εναγομένων 2, DAMIATTA SHIPPING CO εκ Λεμεσού. Το πλοίο ενώ ήταν εγγεγραμμένο στο κυπριακό νηολόγιο ενεγράφη προσωρινά στο νηολόγιο του Παναμά στο όνομα της εταιρείας AL MARWA SHIPPING CO χωρίς ποτέ να έχει διαγραφεί από το κυπριακό νηολόγιο. Σύμφωνα με το πιστοποιητικό εγγραφής στο νηολόγιο του Παναμά (τεκμ. 39) η προσωρινή εγγραφή του πλοίου στο εν λόγω νηολόγιο ήταν καθορισμένης διάρκειας ήτοι μέχρι τις 14.11.98. Δεν υπάρχει μαρτυρία ότι έχει ανανεωθεί η προσωρινή εγγραφή του πλοίου στο νηολόγιο του Παναμά. Όταν εκδόθηκε η φορτωτική (τεκμ. 23) στις 15.5.99 το εναγόμενο πλοίο έφερε το όνομα KATRINA I και σημαία Καμποτίας. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι δεν έχει αποδειχθεί νηολόγηση του πλοίου στην Καμποτία ούτε υπάρχουν στοιχεία αποδεκτής μαρτυρίας τα οποία να αποδεικνύουν αλλαγή της πλοιοκτησίας του πλοίου. Και εφόσον δεν έχει αποδειχθεί μετανηολόγηση του εναγόμενου πλοίου μετά την έκδοση της φορτωτικής (τεκμ. 23) ημερ. 15.5.99, αποφαίνομαι πως μέχρι την έγερση της αγωγής το προϋπάρχον νομικό καθεστώς του εναγόμενου πλοίου παρέμεινε αμετάβλητο.
Η μαρτυρία που προσκόμισε το εναγόμενο πλοίο προς απόδειξη της κατ' ισχυρισμό αλλαγής της πλοιοκτησίας κρίνεται ως αναξιόπιστη. Οι όροι της γραπτής συμφωνίας (τεκμ. 31) δυνάμει της οποίας ο κ. Mustafa ως διευθυντής της Damietta Shipping Co από την Αίγυπτο συμφώνησε με τον κ. Rafei να πωλήσει στον τελευταίο το πλοίο κλπ δεν εκτελέστηκαν και συνεπώς δεν μπορεί να γίνεται λόγος για αλλαγή πλοιοκτησίας. Εξάλλου, έχει αποδειχθεί με αξιόπιστη μαρτυρία (τεκμ. 33) ότι η Damietta Shipping Co που εμφανίζεται ως η πωλήτρια του πλοίου με βάση το έγγραφο τεκμήριο 31 είναι ανύπαρκτη στην Αίγυπτο ως νομικό πρόσωπο εγγεγραμμένο στο μητρώο εταιρειών της αρμόδιας αρχής της Αιγύπτου για την εγγραφή εταιρειών.
Ο κ. Sami Eid ισχυρίστηκε ότι μετά την «αποχώρηση» του κ. Rafei από τη συμφωνία (τεκμ. 31) και τη «εξαφάνιση» του από την Κύπρο συνήψε (ο Sami Eid) μετά τις 5.10.99, νέα συμφωνία με τον κ. Mustafa με την οποία κατέστη ο μόνος ιδιοκτήτης του πλοίου και του φορτίου. Ισχυρίστηκε επίσης ότι παρέλαβε από τον κ. Mustafa το bill of sale του πλοίου. Το εν λόγω έγγραφο δεν έχει παρουσιαστεί ενώ η κατ' ισχυρισμό συμφωνία πώλησης πλοίου και φορτίου στερείται νομικού ερείσματος καθότι ο κ. Mustafa ουδέποτε υπήρξε πλοιοκτήτης του πλοίου ή νόμιμος ιδιοκτήτης του φορτίου.
Κατόπιν των ανωτέρω διαπιστώνω ότι οι ιδιοκτήτες του πλοίου καθόλο τον ουσιώδη χρόνο ήταν οι εναγόμενοι 2. Διαπιστώνω επίσης ότι από της εκδόσεως της φορτωτικής το πλοίο δεν έχει μετανηολογηθεί. Και εφόσον δεν άλλαξε από τότε ούτε η ιδιοκτησία του πλοίου αποφαίνομαι ότι οι ενάγοντες ορθά ενάγουν (in rem) το πλοίο που εξέδωσε τη φορτωτική.
Ο ισχυρισμός των εναγομένων 2 ότι η φορτωτική (τεκμ. 23) είναι προϊόν δόλου ή απάτης δεν εξειδικεύεται ούτε παρέχονται οι απαιτούμενες λεπτομέρειες στη δικογραφία. Ο εν λόγω ισχυρισμός παρέμεινε αναπόδεικτος. Και εφόσον οι εναγόμενοι απέτυχαν να αποδείξουν την κατοχή τίτλου επί του επίδικου φορτίου, καλύτερου από τον τίτλο της φορτωτικής των εναγόντων, αναμφίβολα η φορτωτική (τεκμ. 23) συνιστά απόδειξη συμφωνίας μεταφοράς του φορτίου από το εναγόμενο πλοίο στον προορισμό του. Αυτό ισχύει ακόμα και αν υπήρχε ναύλωση του πλοίου που και πάλιν η φορτωτική θα συνιστούσε καλή απόδειξη συμφωνίας για μεταφορά του φορτίου με τον πλοιοκτήτη και το ίδιο το πλοίο. Βλ. Chorley & Giles Shipping Law, 8th ed., σελ. 262-270. Κατά συνέπεια, το πρόσωπο που θα ήταν υπεύθυνο in personam, εν προκειμένω οι πλοιοκτήτες και η φράση «the person who would be liable» του άρθρου (3Α) Administration of Justice Act 1956 έχει ερμηνευθεί ότι σημαίνει «would be liable in the assumption that the action (against him) succeeds». Βλ. Shwarz & Co (Grain) Ltd v. Owners of St. Elefterio ex "Arion" (Owners) [1957] 2 All E.R. 374.
Στην προκείμενη περίπτωση η αξίωση των εναγόντων πηγάζει σε σχέση με το εναγόμενο πλοίο (στην έννοια του άρθρου 3(4) του Administration of Justice Act 1956) από συμφωνία σχετιζόμενη με τη μεταφορά αγαθών σε πλοίο (άρθρο 1(1) του A.J.A. 1996). Και σύμφωνα με το άρθρο 3(4) του Administration of Justice Act 1956 σε τέτοιες αξιώσεις «όταν το πρόσωπο που θα ήταν υπεύθυνο για την αξίωση σε προσωπική αγωγή ήταν, όταν δημιουργήθηκε η αιτία αγωγής, ο πλοιοκτήτης .............. του πλοίου η δικαιοδοσία του Ναυτοδικείου δύναται να ενεργοποιηθεί με αγωγή in rem εναντίον του πλοίου (που έκαμε τη μεταφορά) εάν κατά το χρόνο έγερσης της αγωγής το πλοίο ανήκει ουσιαστικά (is beneficially owned) ως προς όλα τα μερίδια σε αυτό το ίδιο πρόσωπο.
Ο περί Εμπορικής Ναυτιλίας (Νηολόγηση, Πώληση και Υποθήκευση Πλοίων) Νόμος Αρ. 45/63 - άρθρο 44(10)(11) καθορίζει τις προϋποθέσεις που πρέπει να τηρούνται «για να θεωρείται η νηολόγηση συντελεσθείσα σε περίπτωση πώλησης κυπριακού πλοίου σε αλλοδαπούς και τη διαγραφή του από το κυπριακό νηολόγιο». Στην προκείμενη περίπτωση το εναγόμενο πλοίο δεν διαγράφηκε από το κυπριακό νηολόγιο εφόσον υπαιτίως κατά τη γνώμη μου δεν κατατέθηκαν τα προβλεπόμενα από τις πιο πάνω διατάξεις έγγραφα.
Η ποσότητα σιδήρου που εκφορτώθηκε από το εναγόμενο πλοίο μέχρι τις 5.10.99 υπερβαίνει την ποσότητα του φορτίου που διεκδικούν οι ενάγοντες. Είναι άγνωστο κατά πόσο ο σίδηρος που εκφορτώθηκε μέχρι τις 5.10.99 περιλαμβάνει μέρος ή ακόμα και ολόκληρο το επίδικο φορτίο. Ένεκα της κατάστασης του φορτίου σιδήρου επί του πλοίου και του τρόπου που ήταν τούτο φορτωμένο στο πλοίο δεν παρεχόταν η δυνατότητα διάκρισης ή χωρισμού του φορτίου από τον επιθεωρητή. Αυτή η πραγματική κατάσταση οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τώρα είναι άγνωστο κατά πόσο ολόκληρο ή μέρος του φορτίου των εναγόντων εξακολουθεί να βρίσκεται στο εναγόμενο πλοίο. Εκ των πραγμάτων, καθίσταται φανερό πως η αξίωση των εναγόντων για έκδοση διατάγματος παράδοσης του συγκεκριμένου επίδικου φορτίου δεν μπορεί να επιτύχει. Ωστόσο, οι ενάγοντες πέτυχαν να αποδείξουν με θετική και αξιόπιστη μαρτυρία την αξία του επίδικου φορτίου την οποία κατέβαλαν ήτοι, Δολ. ΗΠΑ 207.186,45 και η οποία αναγράφεται στο σχετικό τιμολόγιο (τεκμ. 25). Για το εν λόγω ποσό οι ενάγοντες δικαιούνται να πάρουν απόφαση. Οι υπόλοιπες αξιώσεις των εναγόντων για ζημιές, απώλεια του εύλογα αναμενόμενου κέρδους κλπ δεν έχουν αποδειχθεί.
Η εισήγηση των εναγόντων η οποία διαλαμβάνεται στη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου τους για έκδοση απόφασης και εναντίον του κ. Sami Eid ως έχοντος προσωπική ευθύνη γιατί έχει, καθώς λέγουν, «υποταχθεί στη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου και μπορεί οποιαδήποτε απόφαση να εκτελεσθεί και εναντίον του απευθείας» δεν ευσταθεί και η περίπτωση διακρίνεται από το λόγο (ratio decidendi) επί του θέματος της Williams & Glyn's Bank v. Ship Maria (1992) 1 A.A.Δ. 341. Ο κ. Sami Eid κατέθεσε ως μάρτυρας των εναγομένων και ουδόλως προκύπτει ότι έχει υποταχθεί στη δικαιοδοσία αυτού του Δικαστηρίου.
Κατόπιν των ανωτέρω εκδίδεται απόφαση υπέρ των εναγόντων και εναντίον των εναγομένων 1 και 2 μαζί και/ή χωριστά για το ποσό των Δολ. ΗΠΑ 207.186,45 ή το αντίστοιχο σε κυπριακές λίρες. Οι εναγόμενοι 1 και 2 καταδικάζονται στην πληρωμή των εξόδων των εναγόντων.
Η αγωγή γίνεται δεκτή. Εκδίδεται απόφαση ως ανωτέρω εναντίον των εναγομένων 1 και 2 μαζί και/ή χωριστά. Οι εναγόμενοι 1 και 2 καταδικάζονται στην πληρωμή των εξόδων των εναγόντων.