|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 1 ΑΑΔ 1759
13 Νοεμβρίου, 2002
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
MARKETRENDS (CAPITAL MARKET) LTD,
Εφεσείοντες,
ν.
ΜΙΧΑΛΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ,
Εφεσιβλήτου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11261)
Αποφάσεις και διατάγματα ― Προσωρινά διατάγματα ― Προϋποθέσεις εκδόσεως ― Άρθρο 4 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6 και Άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου, 1960 (Ν. 14/60) ― Εφαρμοστέες αρχές.
Οι εφεσείοντες εφεσιβάλλουν την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου με την οποία είχε απορριφθεί αίτημά τους για έκδοση προσωρινού διατάγματος εναντίον του εφεσίβλητου. Βασικός άξονας της κατάληξης του πρωτόδικου Δικαστηρίου ήταν η αποδοχή της μαρτυρίας του ιδίου του εφεσίβλητου ότι διατηρεί οικονομική δυνατότητα να ανταποκριθεί σε περίπτωση που θα εκδοθεί εναντίον του απόφαση, και η απόρριψη της μαρτυρίας της άλλης πλευράς.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Δεν διακρίνεται οποιοδήποτε σφάλμα στην προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου που να δικαιολογεί την παρέμβαση του Εφετείου.
2. Η εξουσία του Άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου για έκδοση προσωρινού διατάγματος έξω από τα όρια του Άρθρου 4 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου πρέπει να ασκείται με φειδώ, όχι ως μέτρο γενικής εξασφάλισης ενάγοντα που βρίσκεται αντιμέτωπος με τη μη πληρωμή χρέους.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τους ενάγοντες - αιτητές κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 29/11/01 (Αρ. Αγωγής 3315/01) με την οποία απορρίφθηκε η αίτησή τους για έκδοση παρεμπίπτοντος απαγορευτικού διατάγματος με το οποίο να εμποδίζεται ο εναγόμενος να πωλήσει ή αποξενώσει 13.000 μετοχές οι οποίες εκδόθηκαν στο όνομα του από τους ενάγοντες.
Χρ. Νικολάου, για τους Εφεσείοντες.
Γ. Παπαντωνίου, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάου, Δ..
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Εξετάσαμε τα όσα προβλήθηκαν με την έφεση με κάθε προσοχή και προσπαθήσαμε να ελέγξουμε τους λόγους προς υποστήριξή της με τη συζήτηση που διεξήχθη. Δεν διακρίναμε οποιοδήποτε σφάλμα στην προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Ο βασικός άξονας της κατάληξής του ήταν η αποδοχή της μαρτυρίας του ιδίου του εφεσίβλητου ότι διατηρεί οικονομική δυνατότητα να ανταποκριθεί σε περίπτωση που θα εκδοθεί εναντίον του απόφαση, απορρίπτοντας ταυτόχρονα τη μαρτυρία την οποία προσήγαγε η άλλη πλευρά, μαρτυρία που, αντίθετα με ό,τι προτάθηκε από τους εφεσείοντες ενώπιον μας, έγινε δεκτή από το Δικαστήριο μόνο που δεν της δόθηκε η βαρύτητα που δόθηκε στη μαρτυρία της άλλης πλευράς, ως μαρτυρίας πειστικής στην οποία η μαρτυρία των εφεσειόντων δεν θα μπορούσε να υπερισχύσει για να υποστηριχθεί το αίτημα έκδοσης προσωρινού διατάγματος.
Πέραν όμως από αυτό θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και το εξής σχόλιο. Στην προκείμενη περίπτωση το αντικείμενο του προσωρινού διατάγματος δεν ήταν το αντικείμενο της αγωγής παρόλον που συνδέετο άμεσα με το χρέος. Η παλαιότερη αντίληψη ότι σε τέτοιες περιπτώσεις δεν προσφερόταν δυνατότητα έκδοσης προσωρινού διατάγματος διότι δεν ίσχυε το άρθρο 4 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 6, έχει υποκατασταθεί από την αντίληψη ότι το άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου έχει ευρύτητα που παρέχει τη δυνατότητα έκδοσης διαταγμάτων έξω από τα όρια του άρθρου 4 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου. Πρόκειται ωστόσο για εξουσία η οποία πρέπει να ασκείται με φειδώ, όχι ως μέτρο γενικής εξασφάλισης ενάγοντα που βρίσκεται αντιμέτωπος με τη μη πληρωμή χρέους. Κλασικό παράδειγμα της εξαίρεσης που έχουμε υπόψη αποτελούν περιπτώσεις διαταγμάτων mareva, εκεί όπου προκύπτει κίνδυνος απομάκρυνσης των περιουσιακών του στοιχείων του χρεώστη από τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου, ιδίως όταν και ο ίδιος ο χρεώστης βρίσκεται εκτός. Δεν θέλουμε να πούμε ότι αυτές οι περιπτώσεις εξαντλούν τις δυνατότητες. Δεν χρειάζεται όμως να προβούμε σε εξαντλητική αναφορά.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η�έφεση απορρίπτεται με έξοδα.