|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 1 ΑΑΔ 1164
24 Ιουλίου, 2002
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
1. ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,
2. RED FEATHER ENTERPRISES LTD,
Εφεσείοντες-Εναγόμενοι,
ν.
ROYAL RIS LTD,
Εφεσιβλήτων-Εναγόντων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11099)
Αποφάσεις και διατάγματα ― Ενδιάμεσο απαγορευτικό διάταγμα το οποίο εκδόθηκε με μονομερή αίτηση ― Ακυρώθηκε κατ' έφεση λόγω (α) της μη τεκμηρίωσης από τους ενάγοντες του αντικειμένου προς προστασία και (β) της αποστέρησης των συμβατικών δικαιωμάτων των εναγομένων η οποία προέκυπτε με την έκδοση του διατάγματος.
Οι διάδικοι ήταν ενοικιαστές ξεχωριστών υποστατικών στο ίδιο κτιριακό συγκρότημα στη Λάρνακα. Το ενοικιαστήριο μεταξύ εφεσειόντων και ιδιοκτητών συνομολογήθηκε στις 3.7.92. Η μεταξύ των εφεσιβλήτων και ιδιοκτητών σύμβαση ενοικίασης εκτελέστηκε στις 2.3.88. Στα ενοικιαστήρια προσδιορίζονταν τα ενοικιαζόμενα υποστατικά καθώς και η χρήση των κοινών χώρων. Οι εφεσίβλητοι ενήγαγαν τους εφεσείοντες αξιώνοντας δήλωση ότι οι εφεσείοντες δεν δικαιούνται να κάμνουν χρήση των χώρων οι οποίοι αποτελούν το αντικείμενο ενοικίασης ημερομηνίας 2.3.88. Αξίωναν επίσης αποζημιώσεις για παράνομη επέμβαση στο χώρο που κατέχουν, διάταγμα το οποίο να εμποδίζει τους εφεσείοντες να κάμνουν χρήση των υποστατικών τα οποία οι ίδιοι κατέχουν και δήλωση ότι οι εφεσίβλητοι ήταν οι μόνοι που δικαιούνται να κάμνουν χρήση της κοινής εισόδου και του διαδρόμου που οδηγεί στα υποστατικά τους.
Μετά από μονομερή αίτηση των εφεσιβλήτων το δικαστήριο εξέδωσε ενδιάμεσο διάταγμα το οποίο απαγορεύει στους εφεσείοντες να χρησιμοποιούν οποιοδήποτε χώρο τον οποίο κατέχουν οι εφεσίβλητοι (συμπεριλαμβανομένης της αυλής και της κοινής εισόδου που οδηγεί στα υποστατικά τους). Η αυλή και το δικαίωμα χρήσης της ήταν στο επίκεντρο της διαφοράς.
Οι εφεσείοντες εφεσίβαλαν την απόφαση.
Αποφασίστηκε ότι:
Όπως προκύπτει από τα δύο ενοικιαστήρια συμβόλαια το δικαίωμα των εφεσειόντων περιοριζόταν στο μέρος της αυλής το οποίο δεν περιλαμβανόταν στο χώρο που ενοικιάστηκε στους εφεσίβλητους. Ποίο ήταν το μέρος αυτό καθορίζεται στη σύμβαση των εφεσιβλήτων με τους ιδιοκτήτες. Ποίο ήταν το μέρος αυτό δεν καθορίστηκε ούτε δόθηκε μαρτυρία επί τούτου. Η διαπίστωση αυτή καταρρίπτει το βάθρο του διατάγματος, πρώτο διότι οι εφεσίβλητοι δεν τεκμηρίωσαν ποίο το αντικείμενο προς προστασία, δηλαδή το μέρος της αυλής του οποίου εδικαιούντο αποκλειστική χρήση και συνακόλουθα το δικαίωμα για την έκδοση διατάγματος, και δεύτερο διότι το εκδοθέν διάταγμα αποκλείει τους εφεσείοντες εξ ολοκλήρου από τη χρήση κάθε μέρους της αυλής κατά παράβαση των δικαιωμάτων τους.
Η έφεση επιτράπηκε με έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Odysseos v. Pieris Estate (1982) 1 C.L.R. 557.
Έφεση.
Έφεση από τους εναγόμενους κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας που δόθηκε στις 31/5/00 (Αρ. Αγωγής 5106/00) με την οποία, κατόπιν αίτησης των εναγόντων, οι οποίοι μαζί με τους εναγόμενους ήταν ενοικιαστές ξεχωριστών υποστατικών στο ίδιο κτιριακό συγκρότημα στη Λάρνακα, εκδόθηκε διάταγμα ανάλογο προς τις διεκδικήσεις των εναγόντων και απαγόρευσε στους εναγόμενους να χρησιμοποιούν οποιοδήποτε χώρο κατείχαν οι ενάγοντες περιλαμβανομένης της αυλής και της κοινής εισόδου στο ανώγειο.
Α. Μυλωνάς προσωπικά και για Α. Δημητρίου, για τους Εφεσείοντες.
Ε. Ανδρέου, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του δικαστηρίου θα δώσει ο Γ. Μ. Πικής, Π..
ΠΙΚΗΣ, Π.: Εφεσείοντες και εφεσίβλητοι είναι ενοικιαστές ξεχωριστών υποστατικών σε κτιριακό συγκρότημα στη Λάρνακα το οποίο ανήκει στο κληροδότημα Ευανθίας Πιερίδου (εφεξής οι ιδιοκτήτες). Το αντικείμενο της ενοικίασης, δηλαδή τα υποστατικά, προσδιορίζονται σε κάθε περίπτωση στις αντίστοιχες συμβάσεις ενοικίασης.
Το ενοικιαστήριο μεταξύ των εφεσειόντων και των ιδιοκτητών, συνομολογήθηκε στις 3.7.92.* Η μεταξύ των εφεσιβλήτων και των ιδιοκτητών σύμβαση ενοικίασης εκτελέστηκε στις 2.3.1988. Και στις δύο περιπτώσεις προσδιορίζονται τα ενοικιαζόμενα υποστατικά καθώς και η χρήση των κοινών χώρων. Τα υποστατικά των εφεσιβλήτων περιλάμβαναν ανώγειο κατοικία με δικαίωμα πρόσβασης σ' αυτή κατ' ανάλογο τρόπο προς τις ρυθμίσεις για όλα τα ανώγεια διαμερίσματα του συγκροτήματος μαζί με αυλή που μέχρι την ημέρα της ενοικίασης κατείχε και χρησιμοποιούσε σαν εργαστήριο η κα. Λίλη Σεραφείμ.
Τα υποστατικά τα οποία ενοικίασαν οι εφεσείοντες προσδιορίζονται ως το υποστατικό στη Λεωφόρο Αθηνών γνωστό ως «Μέιφεαρ», με έξοδο κινδύνου στην πίσω πλευρά του κτιρίου και «με δικαίωμα χρησιμοποίησης μέρους της αυλής στο πίσω μέρος, πλην εκείνης που δικαιούται να χρησιμοποιεί η Εταιρεία Royal Ris Ltd, και το Εστιατόριο ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ.»
Οι εφεσίβλητοι ενήγαγαν τους εφεσείοντες αξιώνοντας:
Δήλωση ότι οι εφεσείοντες δεν δικαιούνται να κάμνουν χρήση των χώρων οι οποίοι αποτελούν το αντικείμενο της ενοικίασης ημερομηνίας 2.3.88. Αποζημιώσεις για παράνομη επέμβαση στο χώρο τον οποίο κατέχουν και διάταγμα το οποίο να εμποδίζει τους εφεσείοντες προσωπικά ή μέσω των υπαλλήλων ή αντιπροσώπων τους να κάμνουν χρήση των υποστατικών τα οποία οι ίδιοι κατέχουν.
Αξίωσαν επίσης όπως το δικαστήριο προβεί σε δήλωση ότι οι ένοικοι των ανωγείων υποστατικών είναι οι μόνοι δικαιούμενοι να κάμνουν χρήση της κοινής εισόδου του διαδρόμου που οδηγεί στα ανώγεια υποστατικά και στο εσωτερικό υπαίθριο εστιατόριο των εναγόντων.
Μετά από μονομερή αίτηση των εφεσιβλήτων το δικαστήριο εξέδωσε ενδιάμεσο διάταγμα ανάλογο προς τις διεκδικήσεις τους. Στο διάταγμα και την παράταση της ισχύος του οι εφεσείοντες έφεραν ένσταση. Ακολούθησε η προσαγωγή μαρτυρίας προς υποστήριξη των εκατέρωθεν ισχυρισμών ως προς τα γεγονότα τα οποία υποστηρίζουν αντίστοιχα την αίτηση και την ένσταση.
Στην απόφασή του το δικαστήριο κάμνει αναφορά στα υποστατικά τα οποία οι διάδικοι ενοικίασαν και το μέρος που εδικαιούντο να κατέχουν ή να χρησιμοποιούν ως διάβαση ή πρόσβαση εισερχόμενοι ή εξερχόμενοι από τα υποστατικά τους καθώς και τις προϋποθέσεις που πρέπει να ικανοποιηθούν για τη χορήγηση ενδιάμεσης θεραπείας με επίκεντρο την απόφαση στην Odysseos v. Pieris Estate (1982) 1 C.L.R. 557. Αντίθετα προς τη θέση των εφεσιβλήτων το δικαστήριο διαπίστωσε ότι οι εφεσείοντες είχαν δικαίωμα: (α) Χρησιμοποίησης σε περίπτωση κινδύνου της εξόδου η οποία οδηγεί στην αυλή του εστιατορίου. (β) Εγκατάστασης πίνακα παροχής ηλεκτρικού ρεύματος στον κεντρικό διάδρομο του κτιρίου με δικαίωμα πρόσβασης σ' αυτό. (γ) Εγκατάστασης «κομπρεσόρου κλιματισμού» στην άκρη της βεράντας της ανώγειας κατοικίας ύπερθεν των υποστατικών τα οποία κατείχαν. Ακόμα, διαπίστωσε και ως στοιχείο (δ) ότι οι ίδιοι οι εφεσίβλητοι επέτρεψαν την εγκατάσταση μόνωσης επί της βεράντας της ανώγειας κατοικίας. Εξαιρουμένων αυτών των χρήσεων και λειτουργιών συναφών προς αυτές το δικαστήριο εξέδωσε διάταγμα το οποίο απαγορεύει στους εφεσείοντες να χρησιμοποιούν οποιοδήποτε χώρο τον οποίο κατέχουν οι εφεσίβλητοι (συμπεριλαμβανομένης της αυλής και της κοινής εισόδου για τα ανώγεια υποστατικά). Η αυλή και το δικαίωμα χρήσης της ήταν στο επίκεντρο της διαφοράς, εκτός από τις άλλες διαφορές που κατ' ουσία επιλύθηκαν υπέρ των εφεσειόντων.
Το ενοικιαστήριο των εφεσειόντων τους παρέχει δικαίωμα χρησιμοποίησης μέρους της αυλής στο πίσω μέρος εξαιρουμένου εκείνου του οποίου εχρησιμοποιείτο από τους εφεσιβλήτους. Καθώς προκύπτει από τα δύο ενοικιαστήρια συμβόλαια δικαίωμα χρήσης της αυλής παρασχέθηκε και στους δύο διαδίκους με την εξής επιφύλαξη. Το δικαίωμα των εφεσειόντων περιοριζόταν στο μέρος της αυλής το οποίο δεν περιλαμβανόταν στο χώρο που ενοικιάστηκε στους εφεσίβλητους. Ποίο ήτο το μέρος αυτό καθορίζεται στη σύμβαση των εφεσιβλήτων με τους ιδιοκτήτες. Αυτό ήταν το μέρος που μέχρι την ημερομηνία συνομολόγησης της σύμβασης της 2.3.1988, κατείχε η κυρία Λίλη Σεραφείμ ως εργαστήριο. Ποίο ήταν το μέρος αυτό δεν καθορίστηκε, ούτε δόθηκε μαρτυρία επί τούτου. Η διαπίστωση αυτή καταρρίπτει το βάθρο του διατάγματος, πρώτο διότι οι εφεσίβλητοι δεν τεκμηρίωσαν ποίο το αντικείμενο προς προστασία, δηλαδή το μέρος της αυλής του οποίου εδικαιούντο αποκλειστική χρήση και συνακόλουθα το δικαίωμα για την έκδοση διατάγματος, και δεύτερο διότι το εκδοθέν διάταγμα αποκλείει τους εφεσείοντες εξ ολοκλήρου από τη χρήση κάθε μέρους της αυλής κατά παράβαση των δικαιωμάτων τους.
Η απόφαση του δικαστηρίου έχει ως βάση τη θέση ότι οι εφεσίβλητοι έχουν δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης ολόκληρης της αυλής αφενός, και ότι οι εφεσείοντες δεν έχουν δικαίωμα χρήσης της αυλής αφετέρου. Και οι δύο αλληλένδετες θέσεις είναι εσφαλμένες για τους λόγους που εξηγήσαμε. Η διαπίστωση αυτή εκθεμελιώνει το εκδοθέν διάταγμα και το καθιστά ανυπόστατο.
Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα. Το εκδοθέν διάταγμα ακυρώνεται και η αίτηση για ενδιάμεση θεραπεία απορρίπτεται με έξοδα.
Η�έφεση επιτρέπεται με έξοδα.