|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 1 ΑΑΔ 805
19 Iουνίου, 2002
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στής]
1. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΑΝΙΗΛ,
2. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΚΙΑΘΙΤΗ,
3. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΟΛΔΑΤΟΥ, ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Ενάγοντες,
ν.
ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ M/T ALEXANDER M, ΥΠΟ ΣΗΜΑΙΑ
ST. VINCENT/GRENADINES,
Εναγομένου.
(Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 91/2001)
Ναυτοδικείο ― Ναυτικοί ― Πλοίαρχος και πλήρωμα ― Αγωγή in rem για δεδουλευμένους μισθούς συμπεριλαμβανομένης και έκτακτης αμοιβής για έκτακτη εργασία, αποζημιώσεις βάσει του περί Εμπορικής Ναυτιλίας (Πλοίαρχοι και Ναυτικοί) Νόμου του 1963, Ν. 46/63 (όπως τροποποιήθηκε) και έξοδα επαναπατρισμού ― Σύλληψη και πώληση του πλοίου με δημόσιο πλειστηριασμό εκκρεμούσης της αγωγής ― Κατά πόσο οι ενάγοντες εδικαιούντο εναντίον του προϊόντος πώλησης του πλοίου τα διάφορα ποσά τα οποία πιστώθηκαν ως έκτακτη αμοιβή για τη λειτουργία του πλοίου και για ποιά χρονική περίοδο τα εδικαιούντο.
Ναυτοδικείο ― Πρακτική ― Διεκδίκηση, εναντίον του προϊόντος του πλοίου, από πλοίαρχο και πλήρωμα, ποσών που πιστώθηκαν ως έκτακτη αμοιβή τους, αναφορικά προς τα οποία δεν είχε γίνει δικογράφηση ― Κατά πόσο ήταν δυνατή η εξέταση τους.
Οι ενάγοντες, πλοίαρχος και πλήρωμα του εναγόμενου πλοίου αξιώνουν δεδουλευμένους μισθούς, συμπεριλαμβανομένης αμοιβής ή πρόσθετης (extra) αμοιβής για υπερωρίες ή έκτακτες εργασίες, όπως επίσης γενικότερες αποζημιώσεις και έξοδα επαναπατρισμού. Υπήρξε εμφάνιση εκ μέρους του πλοίου και της πλοιοκτήτριας εταιρείας και στη συνέχεια δόθηκε άδεια παρέμβασης στους εμφανιζόμενους ως πιστωτές, Riki Shipping & Trading Ltd, εναγόντων στην αγωγή αρ. 168/01.
Οι εναγόμενοι με την Απάντησή τους στην Αναφορά αμφισβήτησαν το ύψος των οφειλομένων μισθών και ειδικότερα αρνήθηκαν ότι προέκυψε οποιαδήποτε οφειλή για πρόσθετη αμοιβή. Οι παρεμβαίνοντες, στην Απάντησή τους υποστήριξαν ότι οι εναγόντες 1, 2 και 3 - ο πλοίαρχος, υποπλοίαρχος και πρώτος μηχανικός αντιστοίχως - δεν πρόσφεραν στο πλοίο υπηρεσίες ή τις υπηρεσίες που οι ίδιοι ισχυρίζονταν και ότι τόσο αυτοί όσο και οι άλλοι ενάγοντες δεν δικαιούνταν στις αξιώσεις τους, αφού αυτές ήταν αποτέλεσμα συμπαιγνίας με τους ιδιοκτήτες του πλοίου.
Οι ενάγοντες παρουσίασαν ως τεκμήρια διάφορα έγγραφα προς υποστήριξη των απαιτήσεων τους. Σ' αυτά συγκαταλέγονται μισθοδοτικοί λογαριασμοί όπως και δύο αναγνωρίσεις χρέους ημερομηνίας 12.4.2001, σε σχέση με τους ενάγοντες 1 και 3.
Σύμφωνα με τη μαρτυρία των εναγόντων 1 και 3 η εργοδότησή τους στο πλοίο άρχισε στις 26.10.1999. Η κατάσταση του πλοίου ήταν πολύ άσχημη, είχε λειτουργικά προβλήματα συμπεριλαμβανομένων και προβλημάτων εκφόρτωσης. Ο ενάγων 1 παρέμεινε ως πλοίαρχος στο πλοίο μέχρι 30 Ιουλίου 2000, επανήλθε στις 12 Οκτωβρίου 2000 και παρέμεινε μέχρι 25 Φεβρουαρίου 2001, για δε τελευταία φορά ανέλαβε στις 28 Μαΐου 2001 μέχρι 11 Οκτωβρίου 2001, δηλαδή λίγο μετά τη σύλληψη του πλοίου στην Κύπρο στις 2 Οκτωβρίου 2001 στην παρούσα αγωγή.
Ο ενάγων 3, διετέλεσε πρώτος μηχανικός μέχρι 10.8.2000, ήτοι για συνεχή περίοδο εννέα και πλέον μηνών, και μετά εργοδοτήθηκε υπό την ίδια ιδιότητα κατά διάφορα διαστήματα μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου 2001.
Οι ενάγοντες 1 και 3 υπογράμμισαν τις οικονομικές δυσκολίες της πλοιοκτήτριας εταιρείας για εκπλήρωση των οικονομικών της υποχρεώσεων που τους οδήγησαν στην αναζήτηση κάποιας κατοχύρωσης. Ως αποτέλεσμα καταρτίστηκαν οι από μέρους της πλοιοκτήτριας εταιρείας εγγραφές αναγνωρίσεως χρέους ημερ. 12.4.2001, οι οποίες βεβαίωναν πως μέχρι 25.2.2001 οφειλόταν στον ενάγοντα 1 ποσό Δρχ. 10.000.000 και στον ενάγοντα 3 οφειλόταν μέχρι 10.4.2001 ποσό Δρχ. 15.000.000. Σε σχέση με τα μετέπειτα οι μισθοδοτικοί λογαριασμοί δείχνουν για τον μεν ενάγοντα 1 οφειλή προς αυτόν μέχρι 30.9.2001 ύψους Δρχ. 16.000.000 χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το δώρο των Η.Π.Α. $4.000 που πληρώθηκε σ' αυτόν αντί περαιτέρω πληρωμής έναντι του οφειλόμενου υπολοίπου, για δε τον ενάγοντα 3 οφειλή προς αυτόν μέχρι 17.9.2001 ύψους Δρχ. 19.500.000 μείον το δώρο των Δρχ. 1.500.000. Τα πιο πάνω ποσά περιλάμβαναν και την πρόσθετη αμοιβή.
Αναφορικά με τον ενάγοντα 2, ο τελευταίος μισθοδοτικός λογαριασμός ημερ. 30.9.2001, έδειχνε ότι το προς αυτόν οφειλόμενο υπόλοιπο ήταν του ύψους των Δρχ. 1.800.000.
Εκκρεμούσης της αγωγής στις 15.4.2002 το πλοίο πωλήθηκε με δημόσιο πλειστηριασμό κατόπιν διατάγματος του Δικαστηρίου ημερ. 5 Μαρτίου 2002. Ο ενάγοντας 3 αποχώρησε λίγο μετά τη σύλληψη του πλοίου και στις 10 Οκτωβρίου αποχώρησε ο πλοίαρχος, ενάγοντας 1. Στις 21 Δεκεμβρίου 2001 ο Αξιωματικός Ναυτοδικείου διόρισε τον υποπλοίαρχο, ενάγοντα 2, να εκτελεί καθήκοντα πλοίαρχου με μηνιαίο επίδομα £700, το οποίο εμπίπτει στα έξοδα του Αξιωματικού Ναυτοδικείου, παραμένοντος του μισθού του ενάγοντα 2 ως υποπλοίαρχου. Τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος παρέμειναν στο πλοίο μέχρι την πώλησή του.
Το Ναυτοδικείο απέρριψε την θέση περί συμπαιγνίας, κατέληξε στη διαπίστωση ότι οι απαιτήσεις των εναγόντων ήταν γνήσιες και θεώρησε βάσιμη τη μαρτυρία και ως προς την ακρίβεια των αντίστοιχων ποσών. Στη συνέχεια εξέτασε το θέμα κατά πόσο οι ενάγοντες δικαιούνται εναντίον του προϊόντος του πλοίου τα διάφορα ποσά τα οποία πιστώθηκαν ως έκτακτη αμοιβή και σε τι είναι που δικαιούται ο καθένας από τους ενάγοντες και αποφάνθηκε ότι:
1. Οι περιστάσεις δείχνουν ότι τα ποσά που πιστώθηκαν ως έκτακτη αμοιβή αποτελούσαν μέρος των απολαβών των εναγόντων και είχαν αντιστοιχία με ότι οι ανάγκες επέβαλλαν ως έκτακτη εργασία για τη λειτουργία του πλοίου, και επομένως αναγνωρίζονται. Αυτό όμως ισχύει για το χρονικό διάστημα μέχρι τη σύλληψη του πλοίου αφού για τα μετέπειτα δεν προέκυψε οτιδήποτε από το οποίο να φαίνεται ότι υπήρχε ανάγκη για έκτακτη εργασία ώστε να εγείρεται θέμα έκτακτης αμοιβής. Τα μετέπειτα της καταχώρησης της αγωγής παρόλον ότι δεν είχαν προωθηθεί με γενικά διατυπωμένη απαίτηση, εντούτοις, θα εξετασθούν στη συνέχεια, δεδομένου ότι σύμφωνα με τη σχετική νομολογία εξετάζονται για συνολική επιδίκαση στο πλαίσιο της ίδιας αγωγής χωρίς άλλη δικογράφηση και δεν υπήρξε προς τούτο οποιαδήποτε ένσταση.
2. Αναφορικά με τον ενάγοντα 1 αφαιρείται από το ποσό των Δρχ. 16.000.000 το ποσό των ΗΠΑ $4.000 που του δόθηκε με τον χαρακτηρισμό δώρου. Προστίθεται όμως το αναλογούν μέρος του βασικού μισθού του για την μετέπειτα περίοδο μέχρι 10.10.2001, ήτοι ποσό Δρχ. 500.000. Το ίδιο και για τον ενάγοντα 3, αφαιρείται το ποσό των Δρχ. 1.500.000 δώρο και επομένως απομένει ως οφειλόμενο το ποσό των Δρχ. 18.000.000. Αναφορικά με τον ενάγοντα 2 και τους ενάγοντες 4-11 τα ποσά παραμένουν (όπως αναφέρονται στην απόφαση) για την περίοδο μέχρι τέλος Σεπτεμβρίου 2001, προστίθεται δε για τον καθένα ο αντίστοιχος βασικός μισθός για το διάστημα μεταξύ τέλους Σεπτεμβρίου 2001 και 15 Απριλίου 2002 (6½ μήνες) που πωλήθηκε το πλοίο.
3. Οι ενάγοντες 4-11 και ο ενάγοντας 2 δεν δικαιούνται σε αποζημίωση βάσει του περί Εμπορικής Ναυτιλίας (Πλοίαρχοι και Ναυτικοί) Νόμου του 1963, Ν. 46/63 (όπως τροποποιήθηκε) στην προκείμενη περίπτωση όπου η καθυστέρηση στην καταβολή των μισθών είχε καταστεί συνήθης τακτική σε ένα πλέγμα σχέσεων όπου αντισταθμιζόταν η καθυστέρηση από τους κάπως ψηλότερους μισθούς.
4. Οι ενάγοντες 4-11 δικαιούνται σε έξοδα επαναπατρισμού τους στην Αίγυπτο, τα οποία καθορίστηκαν στη διάρκεια της διαδικασίας σε £100.- για τον καθένα.
Εκδόθηκε απόφαση υπέρ των εναγόντων και εναντίον του προϊόντος του πλοίου και της πρώην πλοιοκτήτριας εταιρείας αλληλεγγύως και κεχωρισμένως, όπως λεπτομερώς εκτίθεται στην απόφαση, με έξοδα υπέρ των εναγόντων και εναντίον του προϊόντος του πλοίου και της πρώην πλοιοκτήτριας εταιρείας. Δεν εκδόθηκε διαταγή για έξοδα σε σχέση με τους παρεμβαίνοντες.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Karakiozopoulos a.o. v. Ship "Ayia Marina" (1980) 1 C.L.R. 19.
Αγωγή Ναυτοδικείου.
Αγωγή με την οποία οι ενάγοντες, πλοίαρχος και πλήρωμα του εναγόμενου πλοίου "Alexander M" υπό σημαία Αγ. Βικεντίου, αξιώνουν δεδουλευμένους μισθούς, συμπεριλαμβανομένης αμοιβής ή πρόσθετης (extra) αμοιβής για υπερωρίες ή έκτακτες εργασίες, όπως επίσης γενικότερες αποζημιώσεις και έξοδα επαναπατρισμού.
Ε. Μυριανθέας, για τους Ενάγοντες 1 και 3.
Α. Γιωρκάτζης, για όλους τους υπόλοιπους Ενάγοντες.
Χρ. Θεμιστοκλέους, για τους Εναγομένους.
Ε. Κουδουνάρη για Α. Νεοκλέους, για τους παρεμβαίνοντες Riki Shipping & Trading Ltd-Ενάγοντες στην Αγωγή Αρ. 168/2001.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Οι ενάγοντες, πλοίαρχος και πλήρωμα του πλοίου «Alexander M» υπό σημαία Αγ. Βικεντίου, αξιώνουν δεδουλευμένους μισθούς, συμπεριλαμβανομένης αμοιβής ή πρόσθετης (extra) αμοιβής για υπερωρίες ή έκτακτες εργασίες, όπως επίσης γενικότερες αποζημιώσεις και έξοδα επαναπατρισμού.
Υπήρξε εμφάνιση εκ μέρους του πλοίου και της πλοιοκτήτριας Λιβεριανής εταιρείας Simion Enterprises Corporation, η οποία έχει ως βάση για τη διεξαγωγή των εργασιών της την Ελλάδα, και εν συνεχεία δόθηκε άδεια παρέμβασης στους εμφανιζομένους ως πιστωτές, Riki Shipping & Trading Ltd, εναγόντων στην Αγωγή αρ. 168/01.
Οι εναγόμενοι με την Απάντηση τους στην Αναφορά αμφισβήτησαν το ύψος των οφειλομένων μισθών και ειδικότερα αρνήθηκαν ότι προέκυψε οποιαδήποτε οφειλή για πρόσθετη αμοιβή. Οι παρεμβαίνοντες, στη δική τους Απάντηση, προέβαλαν ότι οι ενάγοντες 1, 2 και 3 - ο πλοίαρχος, υποπλοίαρχος και πρώτος μηχανικός αντιστοίχως - δεν πρόσφεραν στο πλοίο υπηρεσίες ή τις υπηρεσίες που οι ίδιοι ισχυρίζονταν, και ότι τόσο αυτοί όσο και οι υπόλοιποι ενάγοντες δεν δικαιούνται στις αξιώσεις τους αφού, κατά τους παρεμβαίνοντες, αυτές είναι αποτέλεσμα συμπαιγνίας με τους ιδιοκτήτες του πλοίου, όπως αναφέρεται στο ακόλουθο απόσπασμα της Απάντησής τους:
«Οι παρεμβαίνοντες ισχυρίζονται ότι η υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο διαδικασία και/ή αγωγή κατεχωρήθη από τους Ενάγοντες εν συνεννοήσει και/ή εν συνεργασία με τους ιδιοκτήτες του Εναγομένου πλοίου και/ή με τον Διευθυντή αυτών κ. Νικόλαο Μανιά για να καταδολιευθούν οι πιστωτές του Εναγομένου πλοίου συμπεριλαμβανομένων και των παρεμβαινόντων από του να εισπράξουν το λαβείν αυτών.»
Κατέθεσαν προς υποστήριξη των απαιτήσεών τους όλοι οι ενάγοντες και παρουσίασαν ως τεκμήρια διάφορα έγγραφα. Σ' αυτά συγκαταλέγονται μισθοδοτικοί λογαριασμοί όπως και δύο αναγνωρίσεις χρέους, ημερομηνίας 12 Απριλίου 2001, σε σχέση με τους ενάγοντες 1 και 3. Για τους εναγομένους κατέθεσε ο Διευθυντής της πλοιοκτήτριας εταιρείας κ. Νικόλαος Μανιάς ενώ οι παρεμβαίνοντες, που δεν κάλεσαν μάρτυρες, περιορίστηκαν στη διενέργεια ελέγχου μέσω εκτενούς αντεξέτασης, αναφορικά κυρίως με τη σχέση μεταξύ από τη μια μεριά των εναγόντων 1 και 3 και από την άλλη του κ. Ν. Μανιά, τις περιόδους και τον τρόπο απασχόλησης των εν λόγω εναγόντων, με ιδιαίτερη έμφαση στο ρόλο που ο ενάγων 3 διαδραμάτισε και το πλαίσιο εντός του οποίου πρόσφερε τις υπηρεσίες του, όπως επίσης και στη φύση των υπηρεσιών του, επεκτάθηκε όμως και ευρύτερα, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την αξίωση όλων των εναγόντων για πρόσθετη αμοιβή.
Σύμφωνα με τη μαρτυρία του ενάγοντα 1 κ. Ν. Δανιήλ και του ενάγοντα 3 κ. Ν. Σολδάτου, η εργοδότησή τους στο πλοίο άρχισε στις 26 Οκτωβρίου 1999. Περιέγραψαν και οι δύο την τότε κατάσταση του πλοίου ως πάρα πολύ άσχημη και εξήγησαν τις επίπονες προσπάθειες που κατέβαλαν, με την προτροπή του τότε άμεσα υπευθύνου για τη διαχείριση του πλοίου, κ. Ρηγάκη, ώστε αυτό να καταστεί ικανό για πλεύση αλλά και για τα μετέπειτα μηχανικά και λειτουργικά προβλήματα συμπεριλαμβανομένων και των προβλημάτων εκφόρτωσης που συχνά παρουσιάζονταν. Ο ενάγων 1 παρέμεινε ως πλοίαρχος στο πλοίο μέχρι 30 Ιουλίου 2000, επανήλθε στις 12 Οκτωβρίου 2000 και παρέμεινε μέχρι 25 Φεβρουαρίου 2001, για δε τελευταία φορά ανέλαβε στις 28 Μαΐου 2001 μέχρι 11 Οκτωβρίου 2001, δηλαδή λίγο μετά τη σύλληψη του πλοίου στην Κύπρο στις 2 Οκτωβρίου 2001 στην παρούσα αγωγή.
Ο ενάγων 3, διετέλεσε πρώτος μηχανικός μέχρι 10 Αυγούστου 2000, ήτοι για συνεχή περίοδο εννέα και πλέον μηνών, και μετά εργοδοτήθηκε υπό την ίδια πάντοτε ιδιότητα κατά διάφορα διαστήματα μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου 2001. Όπως ο ίδιος εξήγησε και όπως επιβεβαίωσε ο πλοίαρχος, μετά τη συμπλήρωση της πρώτης περιόδου απασχόλησής του στο πλοίο καλείτο περιστασιακά και αναλάμβανε ως πρώτος μηχανικός οποτεδήποτε παρουσιάζονταν κάποια ιδιαίτερα προβλήματα σε σχέση με επισκευές ή επιδιορθώσεις εν πλω ή σε λιμάνι όπως και για φορτώσεις και εκφορτώσεις - τα φορτία μελάσας παρουσίαζαν όλως ιδιαίτερη δυσκολία - όταν χρειάζονταν εξειδικευμένοι χειρισμοί και δυνατότητα άμεσης αντιμετώπισης σοβαρών μηχανικών προβλημάτων ώστε το πλοίο να μπορεί να συνεχίσει τη λειτουργία του, ενώ στα ενδιάμεσα ο ενάγων 3 απασχολείτο αλλού. Σε εισήγηση των παρεμβαινόντων ότι ο ενάγων 3 ενεργούσε ως ανεξάρτητος εργολάβος ή ως διορισμένος αρχιμηχανικός ξηράς, ο ίδιος υπέδειξε και ο ενάγων 1 το επιβεβαίωσε ότι ναυτολογείτο επί του πλοίου για όσο χρειαζόταν και ταξίδευε με το πλοίο για εκτέλεση καθηκόντων πρώτου μηχανικού και ότι, ως προς το δεύτερο, ούτε το μέγεθος της επιχείρησης της πλοιοκτήτριας εταιρείας ούτε οι περιστάσεις με τα προβλήματα που το πλοίο παρουσίαζε εν πλω και σε ξένα λιμάνια αλλά ούτε και ο περιστασιακός τρόπος αντιμετώπισης της κακής κατάστασης του πλοίου λόγω συνεχούς οικονομικής αδυναμίας, καθιστούσαν εφικτή τη διατήρηση αρχιμηχανικού ξηράς. Σε ό,τι αφορά την αξίωση του ενάγοντα 3 για πρόσθετες εργασίες δόθηκαν λεπτομέρειες, συνάμα και η εξήγηση ότι επρόκειτο για εργασίες που υπερέβαιναν τα όσα η θέση πρώτου μηχανικού κανονικά απαιτούσε ως καθήκοντα, τα οποία συνίσταντο, κατά τον ίδιο τον ενάγοντα 3, στην παρακολούθηση των μηχανημάτων του πλοίου και στη συντήρησή του.
Έπειτα, η μαρτυρία των εναγόντων 1 και 3 υπογράμμισε τις δυσκολίες που η πλοιοκτήτρια αντιμετώπιζε για εκπλήρωση των οικονομικών της υποχρεώσεων, όχι μόνο έναντι του πλοιάρχου και του πληρώματος αλλά και των προμηθευτών υλικού, ώστε η καθυστέρηση στην εξόφληση των οφειλών της να είχε καταστεί συνήθης τακτική. Σύμφωνα δε με τη μαρτυρία όλων τόσο ο πλοίαρχος όσο και το πλήρωμα, ενώ πίεζαν για την πληρωμή δόσεων, δεν επέμεναν σε άμεση εξόφληση μέχρι που διαφάνηκε, προς το τέλος, πλήρης αδυναμία ανταπόκρισης της πλοιοκτήτριας προς τις υποχρεώσεις της. Σε ό,τι αφορά πιο συγκεκριμένα τους ενάγοντες 1 και 3, χωρίς την ιδιαίτερη συμβολή των οποίων το πλοίο δεν θα μπορούσε ευχερώς να συνεχίσει τη λειτουργία του, η δική τους ανησυχία για την οικονομική κατάσταση κορυφώθηκε μετά που, για σοβαρούς λόγους υγείας, ο κ. Ρηγάκης δεν μπορούσε πια να ασχοληθεί με τη διαχείριση του πλοίου οπότε αναζήτησαν κάποια κατοχύρωση. Ως αποτέλεσμα καταρτίστηκαν οι από μέρους της πλοιοκτήτριας εταιρείας έγγραφες αναγνωρίσεις χρέους, ημερ. 12 Απριλίου 2001. Οι οποίες βεβαίωναν πως μέχρι 25 Φεβρουαρίου 2001 οφειλόταν στον ενάγοντα 1 ποσό Δρχ. 10.000.000 και πως στον ενάγοντα 3 οφειλόταν μέχρι 10 Απριλίου 2001 ποσό Δρχ. 15.000.000.
Σύμφωνα με τις παρουσιασθείσες καταστάσεις ο μισθός του ενάγοντα 1 ήταν Δρχ. 1.500.000 πλέον Δρχ. 300.000 για πρόσθετη αμοιβή. Μετά δε την αφαίρεση των ποσών που αυτός είχε πληρωθεί, παρέμεινε το αναφερθέν υπόλοιπο των Δρχ. 10.000.000. Ας σημειωθεί ωστόσο πως όταν, κατά το τέλος της πρώτης περιόδου εργοδότησης, ήτοι τον Ιούλιο του 2000, διαπιστώθηκε από κοινού με τον τότε διαχειριστή κ. Ρηγάκη το οφειλόμενο υπόλοιπο που ανερχόταν σε Δρχ. 5.700.000, αντί περαιτέρω πληρωμής έναντι, ο κ. Ρηγάκης του έδωσε δώρο Η.Π.Α.$4.000. Ως προς τον ενάγοντα 3, σύμφωνα με τις δικές του καταστάσεις, με μηνιαίο μισθό Δρχ. 1.500.000 και πάγια πρόσθετη αμοιβή ύψους Δρχ. 500.000, η οποία όμως κατά περίπτωση ανερχόταν μέχρι και Δρχ. 1.500.000, παρέμενε, μετά τις πληρωμές που του έγιναν, το αναφερθέν ποσό των Δρχ. 15.000.000. Όμως, όπως σημειώνεται σε μισθοδοτικό λογαριασμό για την περίοδο 1 Αυγούστου 2000 μέχρι 10 Αυγούστου 2000, αυτό το ποσό περιλάμβανε δώρο Δρχ. 1.500.000. Οπότε αφαιρεθέντος του δώρου, το οφειλόμενο για διεκπεραιωθείσα εργασία ποσό ήταν μόνο Δρχ. 13.500.000.
Σε σχέση με τα μετέπειτα, οι μισθοδοτικοί λογαριασμοί που άρχισαν πλέον να εκδίδονται τακτικά, ενόψει της ανησυχίας που προκάλεσε η αποχώρηση του κ. Ρηγάκη από τη διαχείριση του πλοίου, όπως και οι αυξημένες και παρατεταμένες οικονομικές δυσκολίες της πλοιοκτήτριας, δείχνουν για τον μεν ενάγοντα 1 οφειλή προς αυτόν μέχρι 30 Σεπτεμβρίου 2001, ύψους Δρχ. 16.000.000, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη σε αυτό το ποσό το δώρο των Η.Π.Α.$4.000, ενώ για τον ενάγοντα 3 δείχνουν οφειλή προς αυτόν μέχρι 17 Σεπτεμβρίου 2001 ύψους Δρχ. 19.500.000 μείον το δώρο των Δρχ. 1.500.000. Η πρόσθετη αμοιβή που περιλαμβανόταν στα εν λόγω αντίστοιχα ποσά ανερχόταν, για μεν τον ενάγοντα 1 σε Δρχ. 5.400.000, για δε τον ενάγοντα 3 σε Δρχ. 10.900.000 ή, χωρίς το δώρο των 1.500.000, σε μόνο Δρχ. 9.400.000 το οποίο αποτελείτο από επιμέρους ποσά τα οποία δεν υπερέβαιναν τις Δρχ. 500.000 με εξαίρεση δύο περιπτώσεις που αφορούσαν, η κάθε μια, ποσό Δρχ. 1.000.000.
Προχωρώ στον ενάγοντα 2, υποπλοίαρχο κ. Γ. Σκιαθίτη. Αυτός προσλήφθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2001 καιη απασχόλησή του στο πλοίο άρχισε στις 25 Φεβρουαρίου 2001, με βασικό μισθό Δρχ. 700.000 και Δρχ, 100.000 επιπλέον αμοιβή ή «bonus» όπως ονομάστηκε. Στις 11 Οκτωβρίου 2001, μετά τη σύλληψη του πλοίου και κατόπιν αποχώρησης του ενάγοντα 1, ο Αξιωματικός Ναυτοδικείου τον διόρισε να εκτελεί καθήκοντα πλοιάρχου. Για την περίοδο 25 Φεβρουαρίου 2001 - 31 Μαΐου 2001, πέραν του βασικού μισθού και «bonus», ο ενάγοντας 2 πιστώθηκε με δύο ποσά συνολικού ύψους Δρχ. 60.000 ως έκτακτη αμοιβή κ.ά.· για τους μήνες Απρίλιο και Μάιο 2001 πιστώθηκε με ποσό στην κάθε περίπτωση Δρχ. 60.000 ως πρόσθετη αμοιβή· ενώ για τον Ιούνιο 2001 πιστώθηκε με ποσό Δρχ. 50.000 ως πρόσθετη αμοιβή. Το σύνολο για πρόσθετη αμοιβή - πέραν του «bonus» - ανερχόταν σε Δρχ. 230.000. Ο τελευταίος μισθοδοτικός λογαριασμός, ημερ. 30 Σεπτεμβρίου 2001, έδειχνε πως μετά τις πληρωμές που είχαν γίνει, του οφειλόταν υπόλοιπο ύψους Δρχ. 1.800.000.
Η μαρτυρία αναφορικά με τα όσα ενδιαφέρουν για τους άλλους ενάγοντες συνοψίζεται ως εξής. Ο ενάγων 4 Fouad Moharan ναυτολογήθηκε στο πλοίο ως λιπαντής στις 4 Μαρτίου 2001 με αρχικό μηνιαίο μισθό $650 που αυξήθηκε σε $700 από 1 Ιουνίου 2001, και με πρόσθετη αμοιβή, από την αρχή, που κυμαινόταν μεταξύ $50 και $200. Ως το τέλος Σεπτεμβρίου 2001 υπήρχε οφειλόμενο ποσό ύψους $3.650. Ο ενάγων 5 Zakaria El Tanarg ναυτολογήθηκε ως μάγειρας στις 4 Μαρτίου 2001 με μηνιαίο μισθό $800 και $100 έκτακτη αμοιβή. Ως το τέλος Σεπτεμβρίου 2001 υπήρχε οφειλόμενο ποσό ύψους $3.800. Ο ενάγων 6 Abdou El Sayed ναυτολογήθηκε στο πλοίο στις 16 Μαΐου 2001 ως δεύτερος μηχανικός με μηνιαίο μισθό $1.500 και επιπλέον πιστώθηκε για τον Ιούνιο 2001 με $200 έκτακτη αμοιβή. Ως το τέλος Σεπτεμβρίου 2001 υπήρχε οφειλόμενο προς όφελός του υπόλοιπο, ποσό $5.000. Ο ενάγων 7 Abdoul El Tanarg ναυτολογήθηκε στο πλοίο στις 9 Ιουνίου 2001 ως λιπαντής με μηνιαίο μισθό $700 και πιστώθηκε με έκτακτη αμοιβή $150 για τους πρώτους τρεις μήνες και με $100 για τον Σεπτέμβριο 2001, μέχρι το τέλος του οποίου απέμενε οφειλόμενο υπόλοιπο ύψους $2.650. Ο ενάγων 8 Sahid Hamid ναυτολογήθηκε στο πλοίο ως πρώτος μηχανικός από 9 Ιουνίου με μηνιαίο μισθό $1.800 και $200 για πρόσθετη αμοιβή. Όταν ανέλαβε βρήκε στο πλοίο ως πρώτο μηχανικό τον ενάγοντα 3, ο οποίος επίσης παρέμεινε για άλλες δύο εβδομάδες ή περισσότερο. Παρέμενε, μέχρι τέλος Σεπτεμβρίου 2001, οφειλόμενο ποσό ύψους $5.500. Ο ενάγων 9 Mohamed Kewan ναυτολογήθηκε στο πλοίο στις 9 Ιουνίου 2001 ως ναύτης για δεύτερη φορά, έχοντας υπηρετήσει και κατά την περίοδο Σεπτεμβρίου 1999 - Νοεμβρίου 2000. Ο βασικός του μηνιαίος μισθός ήταν $700. Έως το τέλος Σεπτεμβρίου 2001 υπήρχε υπόλοιπο οφειλόμενο, σε σχέση με τη δεύτερη περίοδο απασχόλησης, ύψους $2.670. Ο ενάγων 10 Mochamed Ahmed ναυτολογήθηκε στις 17 Αυγούστου 2000, ως ναύτης, με μισθό $700 που μειώθηκε από τον Νοέμβριο 2000 σε $650 αλλά αυξήθηκε και πάλι σε $700 από τον Ιούνιο 2001. Επίσης λάμβανε μηνιαίως, ως πρόσθετη αμοιβή, διάφορα ποσά που κυμαίνονταν μεταξύ $50 και $250. Είχε να λαμβάνει ως το τέλος Σεπτεμβρίου 2001, υπόλοιπο ύψους $3.670. Ο ενάγων 11 Talat Osta ναυτολογήθηκε στο πλοίο στις 8 Νοεμβρίου 2000 για να εργαστεί ως ναύτης με μηνιαίο μισθό $650 ο οποίος από τον Ιούνιο 2001 αυξήθηκε σε $700. Λάμβανε δε και έκτακτη αμοιβή που κυμαίνετο μεταξύ $50 και $200 μηνιαίως. Έως το τέλος Σεπτεμβρίου παρέμενε οφειλόμενο υπόλοιπο ύψους $3.670.
Ο κ. Ν. Μανιάς, καταθέτοντας για την πλοιοκτήτρια, αναφέρθηκε στις δυσκολίες, μεταξύ άλλων, της επάνδρωσης και λειτουργίας του πλοίου ενόψει ιδιαίτερα της οικονομικής στενότητας με την οποία διεξαγόταν η επιχείρηση, αλλά και του μικρού μεγέθους όπως και των μηχανικών προβλημάτων που κατ' ανάγκη αντιμετωπίζονταν περιστασιακά και συχνά υπό την πίεση των περιστάσεων. Εξήγησε πως για τέτοιο πλοίο δεν ήταν εφικτή η εξεύρεση πλοιάρχου και πληρώματος με μόνο τον βασικό μισθό και γι' αυτό συμφωνείτο πρόσθετη αμοιβή που λάμβανε υπόψη γενικά το ότι σε ένα μικρό πλοίο με ολιγάριθμο πλήρωμα ο εργάσιμος χρόνος του καθενός δεν μπορούσε να περιοριστεί σε οκτάωρο. Εξάλλου, καθώς πρόσθεσε, η αδυναμία να καταβάλλονται έγκαιρα οι μισθοί είχε και αυτή ως αντιστάθμισμα να συμφωνούνται κάπως ψηλότεροι μισθοί. Ενώ δε στην αρχή της μαρτυρίας του εξέφρασε αντιρρήσεις για την πρόσθετη αμοιβή τόσο των αξιωματούχων του πλοίου όσο και του κατώτερου πληρώματος, αργότερα αναγνώρισε ως δίκαιη την πρόσθετη αμοιβή του κατώτερου πληρώματος, και στο τέλος περιόρισε την αντίρρηση του για τις περιπτώσεις μόνο των εναγόντων 1 και 3 αλλά σε σχέση με μόνο μέρος της αξιούμενης πρόσθετης αμοιβής, ήτοι για Δρχ. 1.200.000 και Δρχ. 1.600.000 αντιστοίχως επειδή, καθώς ανέφερε, δεν του είχε δοθεί η ευκαιρία να τα ελέγξει αυτά. Σε σχέση, πιο συγκεκριμένα, με τα μηχανικά προβλήματα του πλοίου ο κ. Ν. Μανιάς αναφέρθηκε ειδικότερα στο καθεστώς απασχόλησης του ενάγοντα 3. Εξήγησε πως εκτός από τα διαστήματα κατά τα οποία η απασχόληση του ενάγοντα 3 στο πλοίο ήταν σχετικά μακράς διάρκειας, ναυτολογείτο περιστασιακά και για μικρά διαστήματα των 5-10 ημερών σε περιπτώσεις κατά τις οποίες παρουσιάζονταν κάποια ιδιαίτερα μηχανικά προβλήματα ή ειδικές ανάγκες κυρίως σε σχέση με την εκφόρτωση μελάσας, παρόλον που υπήρχε ταυτόχρονα στο πλοίο άλλος πρώτος μηχανικός αφού εκείνος δεν διέθετε τις ίδιες δυνατότητες. Επρόκειτο πάντοτε, καθώς ανέφερε ο κ. Μανιάς, για εργασίες που ο ενάγοντας 3 διεξήγαγε επί του πλοίου, είτε στο λιμάνι είτε εν πλω ως πρώτος μηχανικός. Και πάντως, καθώς πρόσθεσε, αναφερόμενος στο ύψος της αμοιβής του ενάγοντα 3, επρόκειτο για λύση οικονομικώς συμφέρουσα στο πλοίο αφού, καθώς εκτιμούσε, αν ανέθετε τις ίδιες εργασίες σε συνεργείο ίσως να στοίχιζε διπλάσια.
Σημειώνω και τις ακόλουθες εξελίξεις. Εκκρεμούσης της αγωγής, στις 15 Απριλίου 2002 το πλοίο πωλήθηκε με δημόσιο πλειστηριασμό κατόπιν διατάγματος του Δικαστηρίου ημερ. 5 Μαρτίου 2002. Ο ενάγοντας 3 αποχώρησε λίγο μετά τη σύλληψη του πλοίου και στις 10 Οκτωβρίου αποχώρησε ο πλοίαρχος, ενάγοντας 1. Στις 21 Δεκεμβρίου 2001 ο Αξιωματικός Ναυτοδικείου διόρισε τον υποπλοίαρχο, ενάγοντα 2, να εκτελεί καθήκοντα πλοίαρχου με μηνιαίο επίδομα £700, το οποίο εμπίπτει στα έξοδα του Αξιωματικού Ναυτοδικείου, παραμένοντος του μισθού του ενάγοντα 2 ως υποπλοίαρχου. Τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος παρέμειναν στο πλοίο μέχρι την πώλησή του. Τα μεταγενέστερα δεν ενδιαφέρουν σε αυτή την αγωγή.
Δεν διέκρινα οτιδήποτε που να δικαιολογεί αμφισβήτηση της προσαχθείσας μαρτυρίας ως προς τα ουσιώδη σημεία της. Τα οποία, καθώς μου φαίνεται, παρά τις κάποιες επιμέρους αποκλίσεις - κυρίως χαρακτηρισμού ή τονισμού - που εξηγούνται από την αντίστοιχη οπτική γωνία από την οποία ο καθένας έβλεπε τα πράγματα, συνέθεταν μια ενιαία εικόνα ως προς το ποια ήταν η πραγματικότητα. Δεν υπάρχει επομένως έδαφος για υποστήριξη της άποψης περί συμπαιγνίας. Καταλήγω λοιπόν ότι οι απαιτήσεις των εναγόντων είναι γνήσιες. Επιπλέον θεωρώ βάσιμη τη μαρτυρία και ως προς την ακρίβεια των αντίστοιχων ποσών.
Με αυτά τα δεδομένα το πρώτο θέμα, γενικής εμβέλειας, που εν συνεχεία χρήζει εξέτασης είναι το κατά πόσο οι ενάγοντες δικαιούνται εναντίον του προϊόντος του πλοίου τα διάφορα ποσά τα οποία πιστώθηκαν ως έκτακτη αμοιβή. Οι περιστάσεις δείχνουν ότι τα εν λόγω ποσά αποτελούσαν μέρος των απολαβών των εναγόντων και είχαν αντιστοιχία με ό,τι οι ανάγκες επέβαλλαν ως έκτακτη εργασία για τη λειτουργία του πλοίου, και επομένως αναγνωρίζονται, όπως εξηγείται στη νομολογία, εκτενής αναφορά στην οποία γίνεται στην Karakiozopoulos & Others v. Ship "Ayia Marina" (1980) 1 C.L.R. 19. Αυτό όμως ισχύει για το χρονικό διάστημα μέχρι τη σύλληψη του πλοίου αφού για τα μετέπειτα δεν προέκυψε ο,τιδήποτε από το οποίο να φαίνεται ότι υπήρχε ανάγκη για έκτακτη εργασία ώστε να εγείρεται θέμα έκτακτης αμοιβής. Έπειτα, θα πρέπει να σημειωθεί ότι ενώ σε κάποιο στάδιο δηλώθηκε η μη προώθηση γενικά διατυπωμένης απαίτησης σε ό,τι αφορά τα μετέπειτα της καταχώρισης της αγωγής, εντούτοις εν συνεχεία απασχόλησαν και αυτά δεδομένου ότι σύμφωνα με τη νομολογία - βλ. τις Αγγλικές αυθεντίες στις οποίες παραπέμπει η Karakiozopoulos & Others (ανωτέρω) - εξετάζονται για συνολική επιδίκαση στο πλαίσιο της ίδιας αγωγής χωρίς άλλη δικογράφηση και δεν υπήρξε προς τούτο οποιαδήποτε ένσταση.
Θα εξετάσω τώρα σε τι είναι που δικαιούται ο καθένας. Σε ό,τι αφορά τον ενάγοντα 1 το ποσό των ΗΠΑ$4.000 το οποίο, ενώ του οφείλονταν περισσότερα ως μισθοί, του δόθηκε με τον χαρακτηρισμό δώρου θα πρέπει να αφαιρεθεί από το σύνολο της εμφανιζόμενης οφειλής αφού, κατά την άποψή μου, η υπό τις περιστάσεις εξ αντικειμένου ταξινόμηση της εν λόγω πληρωμής δεν δικαιολογούσε τον χαρακτηρισμό της ως δώρου. Γι' αυτό, από το ποσό των Δρχ. 16.000.000 που οφειλόταν μέχρι 30 Σεπτεμβρίου 2001 αφαιρείται το ποσό των ΗΠΑ$4.000. Προστίθεται όμως το αναλογούν μέρος του βασικού μισθού του για την μετέπειτα περίοδο μέχρι 10 Οκτωβρίου 2001, ήτοι ποσό Δρχ. 500.000. Το ίδιο και για τον ενάγοντα 3, αφαιρείται το ποσό των Δρχ. 1.500.000 δώρο και επομένως απομένει ως οφειλόμενο το ποσό των Δρχ. 18.000.000. Αναφορικά με τον ενάγοντα 2 και τους ενάγοντες 4-11 τα ποσά για την περίοδο μέχρι τέλος Σεπτεμβρίου 2001 παραμένουν όπως τα ανέφερα, προστίθεται δε για τον καθένα ο αντίστοιχος βασικός μισθός για το διάστημα μεταξύ τέλος Σεπτεμβρίου 2001 και 15 Απριλίου 2002 (6½ μήνες) που πωλήθηκε το πλοίο. Το αποτέλεσμα για αυτούς τους ενάγοντες είναι το εξής:
ενάγοντας 2: στο ποσό των Δρχ. 1.800.000 προστίθεται ποσό Δρχ. 5.200.000, σύνολο Δρχ. 7.000.000.
ενάγοντας 4: στο ποσό των $3.650 προστίθεται το ποσό των $4.550, σύνολο $8.200.
ενάγοντας 5: στο ποσό των $3.800 προστίθεται το ποσό των $5.200, σύνολο $9.000.
ενάγοντας 6: στο ποσό των $5.000 προστίθεται το ποσό των $9.750, σύνολο $14.750.
ενάγοντας 7: στο ποσό των $2.650 προστίθεται το ποσό των $4.550, σύνολο $7.200.
ενάγοντας 8: στο ποσό των $5.500 προστίθεται το ποσό των $11.700, σύνολο $17.200.
ενάγοντας 9: στο ποσό των $2.670 προστίθεται το ποσό των $4.550, σύνολο $7.220.
ενάγοντας 10: στο ποσό των $3.670 προστίθεται το ποσό των $4.550, σύνολο $8.220.
ενάγοντας 11: στο ποσό των $3.670 προστίθεται το ποσό των $4.550, σύνολο $8.220.
Σε ό,τι αφορά τα ποσά, σε δραχμές, που οφείλονται στους ενάγοντες 1, 2 και 3, επειδή εκείνο το νόμισμα έχει πλέον αντικατασταθεί με το Ευρώ και επειδή, καθώς δηλώθηκε, η αντιστοιχία κατά τον ουσιώδη χρόνο ήταν 341 δραχμές στο Ευρώ, θα γίνει, για την έκδοση της απόφασης, η αναγκαία μετατροπή.
Οι ενάγοντες 4-11 έχουν επιπλέον ζητήσει και την επιδίκαση αποζημίωσης βάσει του άρθρου 25 του περί Εμπορικής Ναυτιλίας (Πλοίαρχοι και Ναυτικοί) Νόμου του 1963, Ν. 46/63 (όπως τροποποιήθηκε). Προβλέπεται ότι αν, χωρίς εύλογη αιτία, ο πλοιοκτήτης παραλείψει να καταβάλει τους μισθούς «κατά τον προσήκοντα χρόνον» καταβάλλεται η εκεί εξειδικευθείσα αποζημίωση. Το ίδιο έχει ζητήσει και ο ενάγοντας 2 βάσει ανάλογης πρόνοιας στο άρθρο 45. Στην προκείμενη όμως περίπτωση προκύπτει ότι η καθυστέρηση είχε καταστεί συνήθης τακτική σε ένα πλέγμα σχέσεων όπου, όπως υποδείχθηκε εκ μέρους της πλοιοκτήτριας, αντισταθμιζόταν η καθυστέρηση από τους κάπως ψηλότερους μισθούς. Κρίνω λοιπόν ότι οι ενάγοντες δεν δικαιούνται σε τέτοιου είδους αποζημίωση. Τέλος, οι ενάγοντες 4-11 δικαιούνται σε έξοδα επαναπατρισμού τους στην Αίγυπτο, τα οποία καθορίστηκαν στη διάρκεια της διαδικασίας σε £100.= για τον καθένα.
Εκδίδεται υπέρ των εναγόντων και εναντίον του προϊόντος του πλοίου όπως και της πρώην πλοιοκτήτριας εταιρείας Simion Enterprises Corporation, αλληλεγγύως και κεχωρισμένως, απόφαση ως ακολούθως:
για τον ενάγοντα 1 ποσό 48.387,096 Ευρώ μείον ΗΠΑ$4.000.
για τον ενάγοντα 2 ποσό 18.621,7 Ευρώ.
για τον ενάγοντα 3 ποσό 52.785,923 Ευρώ.
για τον ενάγοντα 4 ποσό ΗΠΑ$8.200 πλέον £100.=.
για τον ενάγοντα 5 ποσό ΗΠΑ$9.000 πλέον £100.=.
για τον ενάγοντα 6 ποσό ΗΠΑ$14.750 πλέον £100.=.
για τον ενάγοντα 7 ποσό ΗΠΑ$7.200 πλέον £100.=.
για τον ενάγοντα 8 ποσό ΗΠΑ$17.200 πλέον £100.=.
για τον ενάγοντα 9 ποσό ΗΠΑ$7.220 πλέον £100.=.
για τον ενάγοντα 10 ποσό ΗΠΑ$8.220 πλέον £100.=.
για τον ενάγοντα 11 ποσό ΗΠΑ$8.220 πλέον £100.=.
Ως προς τα έξοδα, εκδίδεται διάταγμα υπέρ των εναγόντων και εναντίον του προϊόντος του πλοίου και της πρώην πλοιοκτήτριας εταιρείας ενώ σε σχέση με τους παρεμβαίνοντες δεν εκδίδεται υπό τις περιστάσεις οποιοδήποτε διάταγμα.
Εκδίδεται απόφαση υπέρ των εναγόντων και εναντίον του προϊόντος του πλοίου και της πρώην πλοιοκτήτριας εταιρείας αλληλεγγύως και κεχωρισμένως, όπως λεπτομερώς εκτίθεται στην απόφαση, με έξοδα υπέρ των εναγόντων και εναντίον του προϊόντος του πλοίου και της πρώην πλοιοκτήτριας εταιρείας. Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα σε σχέση με τους παρεμβαίνοντες.