|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 1 ΑΑΔ 13
10 Ιανουαρίου, 2002
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΣΤΑΥΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ,
Εφεσείων-Ενάγων,
ν.
ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΛΟΪΖΟΣ ΙΟΡΔΑΝΟΥΣ ΛΙΜΙΤΕΔ,
Εφεσίβλητης-Εναγομένης.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 10574)
Έφεση ― Τροποποίηση λόγων έφεσης ― Η προσθήκη νέων λόγων έφεσης δεν δικαιολογεί την αποδοχή αίτησης για τροποποίηση ― Το συμφέρον της δικαιοσύνης είναι το σημαντικότερο στοιχείο που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη.
Στην υπόθεση αυτή ο εφεσείων δεν προσέβαλε το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι ως εκ της δικής του αμέλειας, και μόνο, υπείχε πλήρη ευθύνη για εργατικό ατύχημα στο οποίο είχε εμπλακεί ως ανεξάρτητος υπεργολάβος και όχι ως υπάλληλος της εφεσίβλητης. Το αίτημα του δικηγόρου του να τροποποιήσει τους λόγους έφεσης, ώστε να συμπεριληφθεί σχετικός λόγος, απορρίφθηκε.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η εκ μέρους του εκδίκαση της έφεσης, στη βάση των προβαλλόμενων λόγων, δεν θα είχε παρά μόνο ακαδημαϊκή σημασία. Και αυτό διότι, έστω και αν ο εφεσείων έπειθε για τη βασιμότητά τους, η τελική απόφαση με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή του εναντίον της εφεσίβλητης, θα παρέμεινε ανέπαφη.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντος.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Χριστοφόρου ν. Οικοδομικές Επιχειρήσεις Λοΐζος Ιορδάνους Λίμιτεδ (2001) 1 A.A.Δ. 743.
Έφεση.
Έφεση από τον ενάγοντα κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου που δόθηκε στις 27/5/99 (Αρ. Αγωγής 364/95) με την οποία απέρριψε την αγωγή του εναντίον της εναγόμενης εταιρείας για γενικές και ειδικές αποζημιώσεις λόγω τραυματισμού του σε εργατικό ατύχημα αφού κατέληξε ότι ο ενάγοντας δεν ήταν υπάλληλος της εναγόμενης, αλλά ανεξάρτητος υπεργολάβος.
Χρ. Χ"Λοΐζου, για τον Εφεσείοντα.
Π. Αθηνοδώρου, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γαβριηλίδης, Δ..
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Με την αγωγή ο εφεσείων αξίωσε από την εφεσίβλητη γενικές και ειδικές αποζημιώσεις λόγω τραυματισμού του σε εργατικό ατύχημα. Σύμφωνα με την έκθεση απαιτήσεως, στις 26.8.1993, ενώ ο εφεσείων ασχολείτο με σουβατίσματα σε ανεγειρόμενη οικοδομή στην Κάτω Πάφο, ως εργάτης της εφεσίβλητης, ανέβηκε σε σκαλωσιά η οποία υποχώρησε με αποτέλεσμα να πέσει στο έδαφος και να υποστεί σοβαρό τραυματισμό στη φτέρνα. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αμέλειας και ή παράβασης των εκ του Νόμου απορρεόντων καθηκόντων της εφεσίβλητης, η τελευταία επέδειξε, μεταξύ άλλων, αμέλεια ως προς την κατασκευή της σκαλωσιάς με αποτέλεσμα αυτή να είναι ακατάλληλη και επικίνδυνη ενώ, ταυτόχρονα, δεν προνόησε, για τον εφεσείοντα, ασφαλές σύστημα εργασίας.
Με την υπεράσπισή της η εφεσίβλητη αφενός αρνήθηκε ότι υπήρξε οποτεδήποτε συμβατική σχέση εργοδότη και εργοδοτούμενου μεταξύ της και του εφεσείοντα, αφετέρου δε πρόβαλε τη θέση ότι ο εφεσείων, κατά το χρόνο του ατυχήματος, ενεργούσε ως ανεξάρτητος υπεργολάβος της εφεσίβλητης. Διαζευκτικά, η εφεσίβλητη πρόβαλε τη θέση ότι το ατύχημα, το οποίο και παραδέχθηκε, οφειλόταν στην αποκλειστική και ή συντρέχουσα αμέλεια του εφεσείοντα ο οποίος κατασκεύασε πρόχειρα ξύλινη σκαλωσιά κατά παράβαση των οδηγιών της εφεσίβλητης και ή χωρίς την εντολή της. Βασική θέση της υπεράσπισης ήταν, επίσης, ότι ο εφεσείων, παρά το γεγονός ότι ήταν ανεξάρτητος υπεργολάβος της εφεσίβλητης, παρακάλεσε την τελευταία να του επιτρέψει να δηλώνεται ως υπάλληλός της «και να πράξουν και αυτοί το ίδιο με σκοπό να βοηθηθεί αυτός μέχρις ότου εγγραφή νόμιμα ως εργολάβος, γεγονός που εσυνέβη».
Αφού αξιολόγησε την εκατέρωθεν μαρτυρία, το πρωτόδικο Δικαστήριο δέχθηκε ότι τα πραγματικά γεγονότα είχαν, σε συντομία, ως εξής:
Ο εφεσείων ξεκίνησε να αναλαμβάνει, ως ανεξάρτητος υπεργολάβος, οικοδομικές εργασίες για την εφεσίβλητη από το 1991. Τα εργαλεία και τα υλικά τα προμήθευε η εφεσίβλητη, την όλη όμως εργασία εκτελούσε ο εφεσείων σε συνεργασία με τον αδελφό του και ένα υπάλληλό τους. Ο έλεγχος της εργασίας, η διεκπεραίωση και ο τρόπος διεξαγωγής της ανήκαν στη σφαίρα των δραστηριοτήτων του εφεσείοντα και των συνεργατών του και μόνο. Στην ίδια σφαίρα ανήκε και η κατασκευή της οποιασδήποτε σκαλωσιάς για σκοπούς διεξαγωγής της εργασίας. Στην προκείμενη περίπτωση η κατασκευή της σκαλωσιάς έγινε από τον εφεσείοντα με σκοπό να σουβατιστούν οι τοίχοι, χωρίς οποιαδήποτε οδηγία ή έλεγχο από την εφεσίβλητη ή τους υπηρέτες της. Ο εφεσείων ενήργησε αμελώς, το δε ατύχημα οφειλόταν εξ ολοκλήρου στις δικές του ενέργειες. Συγκεκριμένα, χρησιμοποίησε ξύλινο στύλο αντί σιδερένιο, πράγμα ιδιαίτερα ανασφαλές και για το οποίο, αν και ο εφεσείων είχε ιδία αντίληψη, αποδέχθηκε τον κίνδυνο.
Με την έφεση προσβάλλονται διάφορα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου στη βάση των οποίων κατέληξε ότι ο εφεσείων δεν ήταν υπάλληλος της εφεσίβλητης, αλλά ανεξάρτητος υπεργολάβος. Δεν προσβάλλεται το εύρημα ότι ο εφεσείων, ως εκ της δικής του αμέλειας, και μόνο, υπείχε πλήρη ευθύνη για το ατύχημα. Αίτημα, μάλιστα, του δικηγόρου του να τροποποιήσει τους λόγους έφεσης, ώστε να συμπεριληφθεί σχετικός λόγος, απορρίφθηκε.* Με αυτά τα δεδομένα, η εκ μέρους μας εκδίκαση της έφεσης, στη βάση των προβαλλόμενων λόγων, δεν θα είχε παρά μόνο ακαδημαϊκή σημασία. Και τούτο διότι, έστω και αν ο εφεσείων μας έπειθε για τη βασιμότητά τους, η τελική απόφαση, με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή, θα παρέμενε ανέπαφη. Δεν έχουμε παρά να απορρίψουμε την έφεση.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντος.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντος.