|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 1 ΑΑΔ 1810
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 111/2002
ΕΝΩΠΙΟΝ: Π. ΑΡΤΕΜΗ, Δ.
Αναφορικά με το άρθρο 155.4 του Συντάγματος και τα άρθρα 3
και 9 του περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλες Διατάξεις)
Νόμου του 1964, Ν. 33/64, όπως τροποποιήθηκε
και
Αναφορικά με αίτηση της Άντρης Παναγιώτου για άδεια να
καταχωρήσει αίτηση για έκδοση εντάλματος της φύσεως
Certiorari
και
Αναφορικά με το ένταλμα έρευνας που εξέδωσε το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας στις 14.9.2002 για έρευνα της κατοικίας
της Άντρης Παναγιώτου, που βρίσκεται στην οδό Αντώνη Παυλίδη 9Α, Λακατάμεια.
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ:
21.11.02Για την αιτήτρια: κ. Γ. Παπαϊωάννου
Για τους καθ΄ων η αίτηση: κ. Π. Κληρίδης, Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με απόφαση μου στις 18.10.02 δόθηκε άδεια στην αιτήτρια για να καταχωρήσει αίτηση για έκδοση εντάλματος Certiorari για ακύρωση εντάλματος έρευνας της κατοικίας της, που εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, με βάση τις πρόνοιες του άρθρου 183(2) του Περί Τελωνείων και Φόρου Καταναλώσεως Νόμου 82/67.
Στην Έκθεση που συνόδευε τη μονομερή αίτηση αναφέρονταν έξι λόγοι, στους οποίους βασιζόταν η αιτήτρια. Αφού άκουσα επιχειρηματολογία επί του πρώτου λόγου, με τον οποίο υποβάλλετο στο Δικαστήριο ότι με το άρθρο 183(2) δεν εδίδετο εξουσία για έκδοση εντάλματος έρευνας αναφορικά με κατοικία, θεώρησα ότι αποδείχθηκε εκ πρώτης όψεως υπόθεση για
να δοθεί η άδεια και απέτρεψα ακολούθως το συνήγορο της αιτήτριας από του να αγορεύσει επί των υπόλοιπων λόγων που περιέχονταν στην αίτησή του.Μετά από τα πιο πάνω καταχωρήθηκε η παρούσα αίτηση, στην οποία δηλώνεται ότι η αιτήτρια βασίζεται στους ίδιους λόγους που περιέχονται στην Έκθεσή της, η οποία και επισυνάφθηκε.
Ο ευπαίδευτος Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας που εμφανίζεται για τους καθ΄ων η αίτηση, πρόβαλε προδικαστική ένσταση υποβάλλοντας ότι δεν μπορούσε η αιτήτρια να προχωρήσει επί των υπόλοιπων λόγων στους οποίους βάσισε την αίτησή της, παρά μόνο για το λόγο της ύπαρξης ή μη εξουσίας για έκδοση εντάλματος ερεύνης κατοικίας, για τον οποίο ουσιαστικά και μόνο είχε δοθεί άδεια πρωτοδίκως, βασιζόμενος σε σχετική νομολογία.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος της αιτήτριας, χωρίς βασικά να αμφισβητεί τις γενικές αρχές και με αναφορά και πάλι σε αυθεντίες, εισηγήθηκε πως, κάτω από τις συνθήκες, δεν αποκλειόταν από του να εγείρει και τους υπόλοιπους λόγους, αφού αυτοί περιέχονταν στην Έκθεσή του και έχοντας και υπόψη τη διαδικασία που επέλεξα πρωτοδίκως να ακολουθήσω.
Στην υπόθεση Ευθυμίου (1990) 1 Α.Α.Δ. 1 στη σελ. 6 αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«Σε καμιά από τις αποφάσεις στις οποίες έγινε αναφορά από τον δικηγόρο του αιτητή δεν υποστηρίζεται ότι η δικαιοδοσία για την έκδοση διατάγματος σερτιοράρι μπορεί να ασκηθεί για οποιουσδήποτε λόγους άλλους από εκείνους για τους οποίους είχε δοθεί η άδεια.
Υιοθέτηση τέτοιας αρχής θα εξουδετέρωνε την ανάγκη για την παροχή άδειας ως αναγκαίας προϋπόθεσης για την υποβολή αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος. Η δικαιοδοσία του δικαστηρίου περιορίζεται στην εξέταση των λόγων για τους οποίους επιδιώκεται η ακύρωση της απόφασης κατώτερου δικαστηρίου όπως βεβαιώνεται από την άδεια η οποία παραχωρείται και κατ΄ακολουθία διατυπώνεται
Επίσης, στη Θεοδούλου (Αρ.2) (1990) 1 Α.Α.Δ. 756, ο Πικής, Δ., όπως ήταν τότε, ανέφερε και πάλι τα πιο κάτω, στη σελ. 758:
«Όπως είχα την ευκαιρία να εξηγήσω και σε προγενέστερες αποφάσεις του Δικαστηρίου, η αίτηση για την έκδοση εντάλματος Certiorari πρέπει να περιορίζεται στους λόγους για τους οποίους έχει παραχωρηθεί η άδεια. Διαφορετικά, η ανάγκη για την παραχώρηση άδειας για την έκδοση προνομιακού εντάλματος θα εξουδετερωνόταν, καθώς και η διακριτική
Οι πιο πάνω αρχές με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όπου το Δικαστήριο εξετάζει όλους τους λόγους που προβάλλονται και δίδει άδεια μόνο για ένα ή μερικούς, απορρίπτοντας τους άλλους, οι τελευταίοι αυτοί δεν μπορούν να εγερθούν στην Αίτηση με Κλήση. Το πρόβλημα όμως που δημιουργείται σε αυτή την περίπτωση είναι ότι το Δικαστήριο εδώ, αφού εξέτασε τον πρώτο λόγο, έδωσε άδεια χωρίς στην ουσία να επιληφθεί και να αποφασίσει επί των άλλων λόγων.
Στην υπόθεση
In Re Nina Panaretou (1972) 1 C.L.R. 165 ο Τριανταφυλλίδης, Π., ανέφερε τα ακόλουθα στη σελ. 167:"I am, indeed, satisfied that such an arguable case has been made out, in relation, at any rate, to the issue of a breach of a rule of natural justice, in view of the fact that because of the procedure followed the District Judge did not afford at all to the applicant or her counsel an opportunity to be heard before giving the direction complained of and I, therefore, have decided to grant leave to the applicant to apply for an order of certiorari. At this stage I will not limit the grounds on which the application is to be based and so counsel for the applicant is allowed to rely on the other ground, too, upon which an order of certiorari has been sought; I have allowed her to do so because I am not pronouncing at this stage as to whether on such ground there might properly be granted an order of certiorari."
(H υπογράμμιση είναι δική μου).
Πρόθεση μου πρωτόδικα στην υπόθεση αυτή δεν ήταν να αποκλείσω ανάπτυξη των υπόλοιπων λόγων στην Αίτηση με Κλήση, όμως ο ευπαίδευτος Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας υπέβαλε πως το θέμα θα πρέπει να κριθεί με το τι λέχθηκε στην απόφαση και όχι με την πρόθεση του Δικαστή.
Στην ενδιάμεση απόφαση μου, αφού εξέφρασα την άποψη ότι υπήρχε εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση αναφορικά με το κατά πόσο ο Δικαστής είχε δικαιοδοσία να εκδώσει το ένταλμα, κατέληξα ως ακολούθως:
«Ως εκ τούτου δίδεται η αιτούμενη άδεια»
(Η υπογράμμιση είναι δική μου)
Η αιτούμενη όμως άδεια ήταν για όλους τους λόγους που περιέχονταν στην Έκθεση, λόγους που ουσιαστικά δεν απέρριψα.
Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω, δηλαδή την πρόθεσή μου πρωτόδικα, όπως επιμαρτυρείται από την κατάληξη της απόφασης, στην οποία μόλις αναφέρθηκα, και έχοντας υπόψη τη διαδικασία που ακολουθήθηκε και τα όσα λέχθηκαν και στην
In re Nina Panaretou (πιο πάνω), κρίνω ορθό και δίκαιο, καθώς και δικαιολογημένο υπό τις περιστάσεις, όπως επιτραπεί στην αιτήτρια να αναπτύξει όλους τους λόγους που περιέχονται στην Έκθεσή της και αποφασίζω αναλόγως.
Π. Αρτέμης,
Δ.
/Χ.Π.