|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 83/2002
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Τ. ΗΛΙΑΔΗ, Δ.
Επί τοις αφορώσι την ενδιάμεση απόφαση εκδοθείσα υπό του
Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων Πάφου εις την υπόθεση Ε9/2002
την 25/4/02 διά της οποίας απεφασίσθη και διετάχθη η έκδοση
διατάγματος ανάκτησης κατοχής του καταστήματος στην οδό
Απ. Παύλου 9 στην Πάφου του οποίοι οι αιτήτριες είναι
νόμιμοι ενοικιαστές
και
Επί τοις αφορώσι την αίτησιν (α) για αναστολή του πιο πάνω
επίδικου διατάγματος ημερ. 25/4/02 και (β) την αίτηση για
παραμερισμό του επίδικου διατάγματος 25/4/02
και
Επί τοις αφορώσι την αίτησιν δι' έκδοσιν άδειας διά την
καταχώρησιν αιτήσεως δι' έκδοσιν διαταγμάτων Certiorari
και Prohibition υπό ή εκ μέρους της Ανθής Κλεάνθους
και Δέσπως Κλεάνθους εκ Πάφου
----------------------------------- ----
30 Αυγούστου 2002
Για τις Αιτήτριες: κ. Ν. Κληρίδης.
-------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Στις 25/4/2002 εκδόθηκε από το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων Λεμεσού-Πάφου (Τμήμα Δικαστηρίου Πάφου) διάταγμα με το οποίο οι αιτήτριες Ανθή και Δέσπω Κλεάνθους διατάσσονταν να παραδώσουν ελευθέραν κατοχή του καταστήματος που ενοικίαζαν στην οδό Αποστόλου Παύλου 9 στην Πάφο προς τον ιδιοκτήτη του καταστήματος Ανδρέα Ζαβρό.
Με την παρούσα αίτηση οι αιτήτριες ζητούν την άδεια του Δικαστηρίου για την έκδοση διατάγματος Certiorari με το οποίο
(α) Θα ακυρώνεται η πιο πάνω απόφαση της 25/4/2002, και
(β) Θα αναστέλλεται η εκτέλεση του διατάγματος έξωσης
μέχρι εκδίκασης της παρούσας αίτησης.
Οι λόγοι πάνω στους οποίους βασίζεται η παρούσα αίτηση είναι, σύμφωνα με το δικηγόρο των αιτητριών οι πιο κάτω:
(i)
Το διάταγμα ανάκτησης κατοχής εκδόθηκε στην απουσία των αιτητριώνΕίναι η θέση των αιτητριών ότι δεν ήταν παρούσες στις 25/4/2002 όταν είχε εκδοθεί το διάταγμα ανάκτησης κατοχής του καταστήματος το οποίο ενοικίαζαν.
Στη σχετική απόφαση που εκδόθηκε στις 25/4/2002 φαίνεται ότι οι αιτήτριες ήταν παρούσες. Στο αρχικό μέρος της πιο πάνω απόφασης αναφέρονται συγκεκριμένα τα πιο κάτω:
"Η αίτηση αυτή που παρουσιάστηκε στο Δικαστήριο για ακρόαση στην παρουσία του κ. Ν. Καλλή για κ. Ηρακλή Δημοσθένους, Δικηγόρου για τον αιτητή και των Καθ'ων η αίτηση παρευρισκομένων, το Δικαστήριο τούτον αφού άκουσε όλα όσα ελέχθησαν από ή από μέρους των διαδίκων αντίστοιχα και με τη σύμφωνη γνώμη των παρέδρων ..."
Τα δεόντως πιστοποιημένα πρακτικά αποτελούν τη μόνη πηγή πληροφόρησης ως προς το τι έχει διαδραματισθεί ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Οπως έχει λεχθεί στην υπόθεση Σωτηριάδης ν. Βασιλείου και άλλων (Αρ. 1) (1992) 1(Β) ΑΑΔ 801,
"Κανένας κανόνας δεν παρέχει εξουσία στο Εφετείο διόρθωσης των πρακτικών του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Τα πρακτικά αυτά, κανονικά πιστοποιημένα, αποτελούν τη μόνη πηγή γνώσης για τα διαδραματισθέντα ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Ανάληψη εξουσίας από το Εφετείο για την αναμόρφωση των πρακτικών θα συνιστούσε διείσδυση στο έργο του πρωτόδικου Δικαστηρίου χωρίς πρωτογενή γνώση των γεγονότων."
Μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις μπορεί το Ανώτατο Δικαστήριο να δεχθεί τροποποίηση των πρακτικών του πρωτόδικου Δικαστηρίου. (Ιδε
N.K. Schacolas (Merchants) Limited v. Universal Life Insurance Co. Ltd. [1984] 1 CLR 47 και Σωτηριάδης ν. Βασιλείου και άλλων (πιο πάνω)). Οταν ανακύπτει θέμα ανακρίβειας των πρακτικών υπάρχει πάντα η διαδικασία διόρθωσης του πρακτικού. Οπως εξηγείται στην απόφαση Σωτηριάδης ν. Βασιλείου και άλλων (πιο πάνω),"Δυνατότητα για διόρθωση του πρακτικού του Δικαστηρίου ενδεχομένως ενυπάρχει στο πρωτόδικο Δικαστήριο κατόπιν διαδικαστικού διαβήματος το οποίο λαμβάνεται για το σκοπό αυτό, θέμα το οποίο δεν εγείρεται στην προκείμενη περίπτωση και το οποίο δε θα πραγματευθούμε."
(Ιδε επίσης Κ. Χαραλάμπους ν. Α. Χαραλάμπους [1993] 1 ΑΑΔ 1053, Μιχαήλ ν. Αστυνομίας [1995] 2 ΑΑΔ 250, ABP Holdings Ltd κ.α. (Αρ. 1) [1995] 1 ΑΑΔ 185 και Ματθαίου ν. Θεμιστοκλέους, Πολιτική Εφεση 9854 της 14/7/98).
(ii)
Η ειδοποίηση για την ανάκτηση κατοχής δεν ήταν έγκυρηΟι αιτήτριες εισηγούνται ότι η ειδοποίηση για την ανάκτηση κατοχής του καταστήματος ημερομηνίας 26/4/99 είχε δοθεί για τους σκοπούς της αίτησης Ε24/00, η οποία αποσύρθηκε από τον αιτητή άνευ βλάβης δικαιωμάτων. Ακολούθως ο αιτητής προέβηκε στην καταχώριση της νέας αίτησης για έξωση με βάση την ειδοποίηση της 26/4/99. Είναι η θέση των αιτητριών ότι η ειδοποίηση της 26/4/2002 είχε δοθεί για τους σκοπούς της αίτησης Ε24/00 και δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για δεύτερη φορά και για τους σκοπούς της παρούσας αίτησης.
(iii)
Ο λόγος της εκκένωσης και παράδοσης του καταστήματοςΣτην αίτηση Ε24/00 οι αιτήτριες είχαν κληθεί να παραδώσουν το κατάστημα γιατί ο αιτητής ήθελε "να προβεί σε ουσιώδεις μετατροπές εντός αυτού ήτοι να το μετατρέψη σε διαμέρισμα και να εγκαταστήση στην θυγατέρα του", ενώ στην παρούσα αίτηση φαίνεται ότι ο αιτητής ζητά την παράδοση του καταστήματος γιατί "προτίθεται να προβεί σε ουσιαστικές και ριζικές αλλαγές συνεπαγομένας την ριζική και ολική μετατροπή τούτου δια σκοπούς αξιοποιήσεις του ήτο να το μετατρέψη σε διαμερίσματα μετατρέποντας το κατάλληλα".
(β) Η νομική πλευρά
Οι αρχές που καθορίζουν την έκδοση ενός προσωρινού διατάγματος έχουν καθοριστεί σε σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Απώτερος σκοπός της έκδοσης ενός προσωρινού διατάγματος είναι η διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης πριν από την έκδοση της προσβαλλόμενης πράξης και αναστολή της απόφασης μέχρι νεώτερης απόφασης του Δικαστηρίου. Το προσωρινό αυτό μέτρο συνιστά μια δραστική θεραπεία και πρέπει να χρησιμοποιείται με φειδώ (ίδε Clerides and others (No.1) v. The Republic [1966] 3 C.L.R. 701). Και τούτο γιατί το Ανώτατο Δικαστήριο μέσα στα πλαίσια της αναθεωρητικής του δικαιοδοσίας δεν ενδείκνυται να παρεμβαίνει σε αυτές προτού ολοκληρωθεί η έρευνα του για την εγκυρότητα της προσβαλλόμενης πράξης. Το προσωρινό διάταγμα δεν σχετίζεται με το συντηρητικό διάταγμα που εκδίδεται σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου 14/60 (ίδε Moyo and another v. The Republic [1988] 3 C.L.R. 976).
Προτού εκδοθεί ένα προσωρινό διάταγμα ο αιτητής θα πρέπει να αποδείξει
(α) έκδηλη παρανομία της προσβαλλόμενης πράξης ή
(β) σοβαρή πιθανότητα να υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά αν το διάταγμα δεν εκδοθεί.
Ο καθορισμός της έκδηλης παρανομίας υπήρξε ένα θέμα που απασχόλησε πολλές φορές το Δικαστήριο. Οπως έχει λεχθεί στην υπόθεση
Frangos and others v. The Republic (1982) 3 C.L.R. 53 στη σ. 58,"Although what amounts to flagrant illegality is nowhere exhaustively defined, it appears to me to involve a clear violation of the procedure envisaged by the law or unquestionable disregard of the fundamental precepts of administrative law. The notion does not encompass any defective exercise of discretionary powers vested in an organ of public administration."
Η παρανομία πρέπει να προβάλλει από μόνη της ως "έκδηλη, διαβόητη και σκανδαλώδης". (Ιδε
Economides v. Republic (1982) 3 C.L.R. 837). Ομως η παρανομία πρέπει να είναι έκδηλη με την έννοια ότι είναι αυταπόδεικτη και οφθαλμοφανής.Οπως έχει τονισθεί στην υπόθεση Κροκίδου κ.α. ν. Δημοκρατίας (Αίτηση 141/89 της 29/5/90, απόφαση της Ολομέλειας) αναφορικά με την έννοια της έκδηλης παρανομίας,
"Είναι η κατάλληλη στιγμή να αναφερθούμε στη σημασία της φράσης "προφανής παρανομία". Το εννοιολογικό της πλαίσιο προσδιόρισε η νομολογία. Η πρώτη διαπίστωση είναι ότι υποδηλώνει τις περιπτώσεις που η παραβίαση είναι οφθαλμοφανής χωρίς να χρειάζεται η διερεύνηση αντιφατικών γεγονότων."
Πρέπει να τονισθεί ότι κατά το στάδιο της εξέτασης μιας αίτησης για την έκδοση προσωρινού διατάγματος το Δικαστήριο δεν υπεισέρχεται στην ουσία της διαφοράς και θα πρέπει να αποφεύγει να εκφέρει τελικά την κρίση πάνω στο θέμα. Και τούτο γιατί, έστω και αν η παρανομία είναι πασιφανής, η τελική κρίση πάνω στο θέμα σε αυτό το προκαταρκτικό στάδιο θα καθιστούσε την εξέταση της ουσίας σε αργότερο στάδιο μάταιη. (Ιδε Κροκίδου κ.α. ν. Δημοκρατίας (πιο πάνω),
Karram v. Republic (1983) 3 CLR 199). Οπως αναφέρεται και στο άρθρο 13(1) των Διαδικαστικών Κανονισμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου του 1962,"Προς πλήρη απονομήν της δικαιοσύνης το Δικαστήριον ή εις περιπτώσεις διαδικασίας συμφώνως προς το Αρθρον 146 οιοιδήποτε δύο Δικασταί ενεργούντες εκ συμφώνου, δύνανται, καθ' οιονδήποτε στάδιον της διαδικασίας, είτε αυτεπαγγέλτως είτε τη αιτήσει οιουδήποτε διαδίκου, να εκδίδωσι προσωρινόν διάταγμα το οποίον όμως δεν θα διαγιγνώσκη την ουσίαν της υποθέσεως."
Ο άλλος λόγος που συνηγορεί υπέρ της έκδοσης ενός προσωρινού διατάγματος είναι η σοβαρή πιθανότητα πρόκλησης ανεπανόρθωτης ζημιάς στον αιτητή αν δεν εκδοθεί το διάταγμα. Προς τούτο ο αιτητής πρέπει να παρουσιάσει μαρτυρία για την απόδειξη ανεπανόρθωτης ζημιάς που δεν θα μπορεί να αποκατασταθεί με οποιαδήποτε από τις θεραπείες που μπορούν να παραχωρηθούν με την ακύρωση της συγκεκριμένης πράξης.
Εχω εξετάσει προσεκτικά όλα τα στοιχεία που έχουν τεθεί ενώπιον μου και έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η αίτηση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Οι ισχυριζόμενες παρανομίες που έχουν υποδειχθεί δεν στοιχειοθετούν τον έκδηλο εκείνο χαρακτήρα της παρανομίας που θα επέτρεπε την επέμβαση του Δικαστηρίου σε αυτό το προκαταρκτικό στάδιο.
Επιπρόσθετα ο ισχυρισμός για την πρόκληση ανεπανόρθωτης ζημιάς δεν έχει τεκμηριωθεί. Δεν έχει προσφερθεί μαρτυρία ότι η ζημιά θα είναι τέτοιας φύσης που δεν θα μπορεί να εκτιμηθεί σε αργότερο στάδιο. Από το περιεχόμενο της ένορκης δήλωσης που καταχωρήθηκε εκ μέρους των αιτητριών δεν φαίνεται ότι ο καθορισμός των ζημιών που μπορεί να προκύψουν θα είναι αδύνατος.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Τ. ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.