Κώστα Ανδρέου, Χ" Φόραδου 27, Λειβάδια,

και

Γιάννη Μαρκίδη, Γρ. Αυξεντίου & Συγγρού,

Πολ. "Σύλβα", διαμ. 11, Λεμεσός,

-----------------------------

Για τον Εφεσείοντα: κ. Α. Δημητρίου.

Για τον Εφεσίβλητο: κ. Ν. Κάνιας.

----------------------------------- -

από το Δικαστή Τ. Ηλιάδη.

---------------------------

ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Το μοναδικό ερώτημα που χρήζει απάντησης στην παρούσα έφεση είναι κατά πόσο ο εφεσείων, που μάζευε ρούχα που είχαν πέσει από μια βαλίτσα μέσα σε ένα δρόμο που δεν ήταν φωτισμένος γύρω στις 1.00 το πρωϊ, έφερε αποκλειστική ευθύνη για τα τραύματα που είχε δεχθεί όταν κτυπήθηκε από το όχημα του εφεσιβλήτου, ή αν και ο εφεσίβλητος ήταν υπεύθυνος αμέλειας, και αν ναι, μέχρι ποιού βαθμού. Η πρωτόδικη κρίση ότι η εναγόμενη εταιρεία δεν έφερε εν πάση περιπτώσει εκ προστήσεως ευθύνη, δεν εφεσιβλήθηκε.

Τα γεγονότα είναι απλά. Σύμφωνα με τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, γύρω στις 1.00 το πρωϊ της 15/10/96 ενώ ο εφεσείων οδηγούσε το ταξί του κατά μήκος της κύριας οδού Μενεού - Καλού Χωριού, αντιλήφθηκε ότι είχε πέσει μέσα στο δρόμο από το όχημα του μια βαλίτσα με ρούχα. Ο εφεσείων σταμάτησε το ταξί του στην αριστερή πλευρά του δρόμου σε σχέση με την πορεία του έξω από το δρόμο και έθεσε σε λειτουργία τα φώτα που αναβοέσβηναν (flash lights). Ο δρόμος ήταν ευθύς, τετραπλής κατεύθυνσης, χωρίς φωτισμό και χωριζόταν με ένα διαχωριστικό σε δύο λωρίδες κυκλοφορίας και η ορατότητα επεκτεινόταν σε απόσταση 800 περίπου μέτρων. Η βαλίτσα βρισκόταν στο μέσο της δεξιάς λωρίδας κυκλοφορίας σε σχέση με την πορεία του εφεσιβλήτου. Ο εφεσείων προχώρησε προς τη βαλίτσα και άρχισε να τοποθετεί μέσα στη βαλίτσα τα ρούχα που είχαν πέσει στο δρόμο. Ενώ είχε σχεδόν συμπληρώσει το έργο του κτυπήθηκε από το όχημα που οδηγούσε ο εφεσίβλητος προς την ίδια κατεύθυνση που οδηγούσε ο εφεσίβλητος. Σύμφωνα με τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ο εφεσίβλητος οδηγούσε το όχημα του με μια ταχύτητα γύρω στα 90-100 χιλιόμετρα ανά ώρα. Ο ίδιος αντεξεταζόμενος ανέφερε ότι είχε σε λειτουργία τα ψηλά του φώτα αλλά δεν μπορούσε να πει πόσο μακρυά επεκτεινόταν η ορατότητα του. Από μια απόσταση 40-50 μέτρων αντιλήφθηκε μια σιλουέτα στο δρόμο. Αντέδρασε ενστικτωδώς οδηγώντας το όχημα του προς τα αριστερά και εφάρμοσε φρένα για να αποφύγει τη σύγκρουση, χωρίς όμως να τα καταφέρει. Το σημείο σύγκρουσης απείχε 6.50 μέτρα από την αριστερή πλευρά του δρόμου σε σχέση με την πορεία του εφεσιβλήτου. Μετά τη σύγκρουση ο εφεσίβλητος ακινητοποίησε το όχημα του ακριβώς πίσω από το σταθμευμένο όχημα του εφεσείοντος, στην αριστερή πλευρά του δρόμου σε σχέση με την πορεία του.

Εχοντας υπόψη τα τραύματα που ο εφεσείων είχε υποστεί, το πρωτόδικο Δικαστήριο επιδίκασε στον εφεσείοντα £10.000 υπό τύπο γενικών αποζημιώσεων και £4.515 υπό τύπο ειδικών αποζημιώσεων. Αναφορικά με το θέμα της ευθύνης το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι ο εφεσείων ήταν αποκλειστικά υπεύθυνος για το ατύχημα. Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα:

Με την παρούσα έφεση ο εφεσείων αμφισβητεί για διάφορους λόγους την ορθότητα της πιο πάνω απόφασης που συνοψίσθηκαν με τη γραπτή αγόρευση του εφεσείοντος σε τρεις. Και οι τρεις λόγοι επικεντρώνονται στον ισχυρισμό ότι με τη μαρτυρία που είχε παρουσιασθεί, λανθασμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο εφεσείων έφερε αποκλειστική ευθύνη για το ατύχημα.

Εχουμε εξετάσει προσεκτικά τις διάφορες εισηγήσεις που έχουν προβληθεί από τους ευπαίδευτους συνήγορους και των δύο πλευρών και έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ως προς το θέμα της ευθύνης δεν δικαιολογείται από τη συνολική εικόνα που παρουσιάζουν τα ιδιαίτερα περιστατικά της υπόθεσης. Ο δρόμος ήταν τετραπλής κατεύθυνσης και η ορατότητα του επεκτεινόταν σε μια απόσταση 800 μέτρων. Δεν υπήρχε άλλη τροχαία κίνηση στο δρόμο. Σε κάποιο σημείο ο συνοδηγός του του φώναξε "μάστρε, πρόσεξε, σκύλος στο δρόμο". Ο εφεσίβλητος αντιλήφθηκε ευθύς αμέσως μια σιλουέτα στο δρόμο σε απόσταση 40-50 μέτρων, που μπορούσε να ήταν και μέχρι 70 μέτρα. Αφού οδήγησε το όχημα του προς τα αριστερά, εφάρμοσε φρένα. Ακολούθησε η σύγκρουση με τον εφεσείοντα. Η σύγκρουση έλαβε χώρα 6.50 μέτρα μακριά από την αριστερή πλευρά του δρόμου σε σχέση με την πορεία του. Ο εφεσίβλητος αντιλήφθηκε μετά τη σύγκρουση ότι είχε κτυπήσει ένα άνθρωπο.

Ο εφεσίβλητος δεν είχε δει τα φώτα που αναβοέσβηναν σε ένδειξη κινδύνου, όφειλε όμως να τα είχε δει, οπότε ασφαλώς θα έπρεπε να προβληματιστεί και να τεθεί σε επιφυλακή αναφορικά με άτομα που ενδεχόμενα θα βρίσκονταν στο δρόμο, έστω όχι πολύ κοντά στο ακινητοποιημένο όχημα. Αυτή η παράλειψη του συνιστά αμέλεια.

Εχοντας υπόψη τα ιδιαίτερα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης κρίνουμε ότι ο εφεσείων έφερε ευθύνη για το ατύχημα σε ποσοστό 70% και ο εφεσίβλητος σε ποσοστό 30%.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάσισε ότι η συνολική αποζημίωση ήταν £14.515 και καθόρισε τον οφειλόμενο τόκο σε σχέση με τις γενικές αποζημιώσεις (£10.000) και σε σχέση με ειδικές αποζημιώσεις (£4.515). Αυτά δεν αμφισβητήθηκαν και η πρωτόδικη απόφαση διαφοροποιείται με την έκδοση απόφασης υπέρ του εφεσείοντος για £4.354,50 με τόκο αναλόγως ως η πρωτόδικη απόφαση, δηλαδή 8% από 15/10/96 (ημερομηνία δημιουργίας του αγώγιμου δικαιώματος) για το αντίστοιχο μέρος των γενικών αποζημιώσεων και νόμιμο τόκο από 9/7/97 (ημερομηνία καταχώρισης της αγωγής) για το αντίστοιχο μέρος των ειδικών αποζημιώσεων. Επίσης επιδικάζονται έξοδα υπέρ του εφεσείοντος τόσο πρωτόδικα όσο και κατ' έφεση στην ανάλογη κλίμακα.

Δ.

Δ.

Δ.