|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(2001) 1 ΑΑΔ 898
26 Ιουνίου, 2001
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στές]
ΤΑΣΟΣ ΜΑΡΚΙΔΗΣ,
Εφεσείων-Καθ' ου η αίτηση,
v.
ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ (ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΙΣ) ΛΤΔ,
Εφεσιβλήτων-Αιτητών.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 10489)
Πολιτική Δικονομία ― Δικαστικές προθεσμίες ― Αίτηση για ακύρωση διατάγματος παραλαβής απορρίφθηκε επειδή δεν καταχωρήθηκε εντός της προθεσμίας των 15 ημερών που καθορίζει η Δ.33, θ.5 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Πτώχευση ― Οι Κανονισμοί Πολιτικής Δικονομίας ισχύουν στην πτωχευτική διαδικασία με την προϋπόθεση ότι ο συγκεκριμένος κανόνας της Πολιτικής Δικονομίας που θα εφαρμοστεί δεν είναι ασυμβίβαστος με τις πρόνοιες των περί Πτωχεύσεως Κανονισμών.
Πτώχευση ― Επίσημος Παραλήπτης ― Εφαρμοστέες αρχές αναφορικά με την εμφάνιση και το σκοπό της εμπλοκής του Επίσημου Παραλήπτη στη διαδικασία πτώχευσης.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο απέρριψε αίτηση του εφεσείοντος ημερομηνίας 8/10/97, με την οποία ζητούσε την ακύρωση διατάγματος παραλαβής που εκδόθηκε εναντίον του στις 4/7/95. Το διάταγμα εκδόθηκε ερήμην του εφεσείοντος, εφόσον δεν είχε εμφανιστεί την ημέρα και ώρα που είχε ορίσει το Δικαστήριο για την ακρόαση αίτησης πτωχεύσεως εναντίον του, που υπέβαλαν οι εφεσίβλητοι. Ο λόγος για τον οποίο το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση ήταν ότι η αίτηση δεν καταχωρήθηκε μέσα στην προθεσμία των 15 ημερών που καθορίζει η Δ.33, θ.5 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας ως το χρονικό διάστημα που μπορεί να υποβληθεί αίτηση για τον παραμερισμό απόφασης που εκδόθηκε ερήμην ενός των διαδίκων, όμως το Δικαστήριο προχώρησε επιπλέον και εξέτασε την ουσία της αίτησης για να αποφανθεί ότι τα περιστατικά της υπόθεσης, εν πάση περιπτώσει, δεν συνηγορούσαν στην άσκηση διακριτικής ευχέρειας υπέρ της αποδοχής του αιτήματος του εφεσείοντος.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε την απόφαση.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Οι Κανονισμοί Πολιτικής Δικονομίας ισχύουν στη πτωχευτική διαδικασία σύμφωνα με ειδική διάταξη στον Κανονισμό 188 των περί Πτωχεύσεως Κανονισμών, με την προϋπόθεση ότι ο συγκεκριμένος κανόνας της Πολιτικής Δικονομίας που θα εφαρμοστεί δεν είναι ασυμβίβαστος με τις πρόνοιες των περί Πτωχεύσεως Κανονισμών.
2. Η εισήγηση του εφεσείοντος ότι το Δικαστήριο, ασκώντας τη διακριτική του ευχέρεια, θα μπορούσε να θεωρήσει την ενώπιον του αίτηση ως διάβημα παράτασης του χρόνου και στη συνέχεια να προχωρήσει στην εξέταση της ουσίας του αιτήματος είναι αντίθετη με τη σαφή επί του θέματος νομολογία και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.
3. Ο Επίσημος Παραλήπτης δεν είναι διάδικος στη διαδικασία πτώχευσης. Εμφανίζεται για να διασφαλίσει τα δικαιώματα όλων των πιστωτών, που πιθανόν να μην είναι παρόντες στη συγκεκριμένη διαδικασία πτώχευσης. Σκοπός της εμπλοκής του είναι να θέσει ενώπιον του Δικαστηρίου όλα τα στοιχεία που αφορούν την υπόθεση, όπως προβλέπεται στον περί Πτωχεύσεως Νόμο, Κεφ. 5, και τους Κανονισμούς. Ως εκ τούτου ο ισχυρισμός του εφεσείοντος ότι αντικανονικά είχε τεθεί η έκθεση του Επίσημου Παραλήπτη ενώπιον του Δικαστηρίου κατά την υπό συζήτηση διαδικασία, δεν ευσταθεί.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Αθανασιάδη ν. Αλεξάνδρου (1991) 1 Α.Α.Δ. 945.
Έφεση.
Έφεση από τον καθ' ου η αίτηση κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 11/3/99 (Αιτ. Πτωχεύσεως 19/95) με την οποία απορρίφθηκε αίτησή του για ακύρωση διατάγματος παραλαβής που εκδόθηκε ερήμην του σε αίτηση πτώχευσης εναντίον του που υπέβαλαν οι εφεσίβλητοι-αιτητές.
Λ. Κληρίδης, για τον Εφεσείοντα.
Φ. Πελίδης, για τους Εφεσίβλητους.
Γ. Γεωργίου, για τον Επίσημο Παραλήπτη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Στις 11.3.99 δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας απέρριψε αίτηση του εφεσείοντα, ημερ. 8.10.97, με την οποία ζητούσε την ακύρωση διατάγματος παραλαβής που εκδόθηκε εναντίον του στις 4.7.95. Το διάταγμα εκδόθηκε ερήμην του εφεσείοντα, εφόσον δεν είχε εμφανιστεί την ημέρα και ώρα που είχε ορίσει το Δικαστήριο για την ακρόαση αίτησης πτωχεύσεως εναντίον του, που υπέβαλαν οι εφεσίβλητοι. Στο εφετήριο διατυπώνονται τρεις λόγοι οι οποίοι και αναπτύσσονται στη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου του εφεσείοντα για την υποστήριξη της έφεσης. Αυτοί μόνο θα μας απασχολήσουν και οτιδήποτε άλλο ελέχθη από το δικηγόρο του εφεσείοντα, που δεν καλύπτεται από τους λόγους έφεσης, θα αγνοηθεί.Συζητούμε παρακάτω και τους τρεις λόγους ως ενιαίο σύνολο.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση γιατί δεν καταχωρίστηκε μέσα στη προθεσμία των 15 ημερών, που καθορίζει η Δ.33 θ.5 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας ως το χρονικό διάστημα που μπορεί να υποβληθεί αίτηση για τον παραμερισμό απόφασης που εκδόθηκε ερήμην ενός των διαδίκων. Η υπό συζήτηση αίτηση καταχωρίστηκε πάνω από δυο χρόνια μετά την έκδοση της απόφασης. Ο δικαστής δεν περιορίστηκε στην απόρριψη της αίτησης για τον πιο πάνω λόγο. Προχώρησε επιπλέον και εξέτασε την ουσία της, για να αποφανθεί ότι τα περιστατικά της υπόθεσης, εν πάση περιπτώσει, δεν συνηγορούσαν στην άσκηση διακριτικής ευχέρειας υπέρ της αποδοχής του αιτήματος του εφεσείοντα. Προφανώς ο δικαστής προχώρησε να καλύψει και αυτή τη πτυχή για να έχει ενώπιον του το εφετείο και την άποψη του πάνω σ' ολόκληρο το φάσμα της αίτησης.
Η Δ.33 θ.5 προβλέπει τα εξής:
«Any judgment obtained where one party does not appear at the trial may in a proper case be set aside by the Court upon such terms as may seem fit, upon an application made within fifteen days after the trial».
Και σε μετάφραση:
«Οποιαδήποτε απόφαση, η οποία λαμβάνεται λόγω μη εμφάνισης του ενός διαδίκου κατά τη δίκη μπορεί σε κατάλληλη περίπτωση να ακυρωθεί από το Δικαστήριο με τέτοιους όρους που θα έκρινε σκόπιμους, κατόπιν αίτησης που υποβάλλεται εντός δεκαπέντε ημερών μετά τη δίκη».
Οι Κανονισμοί Πολιτικής Δικονομίας ισχύουν στην πτωχευτική διαδικασία σύμφωνα με ειδική διάταξη στον Κανονισμό 188 των περί Πτωχεύσεως Κανονισμών, με την προϋπόθεση ότι ο συγκεκριμένος κανόνας της Πολιτικής Δικονομίας που θα εφαρμοστεί δεν είναι ασυμβίβαστος με τις πρόνοιες των περί Πτωχεύσεως Κανονισμών. Ο δικηγόρος του εφεσείοντα εισηγήθηκε πως, μολονότι η αίτηση δεν καταχωρίστηκε μέσα στην χρονική περίοδο των 15 ημερών, που προβλέπει η Δ.33 θ.5, εντούτοις το Δικαστήριο, ασκώντας τη διακριτική του ευχέρεια, θα μπορούσε να θεωρήσει την ενώπιον του αίτηση ως διάβημα παράτασης του χρόνου, και στη συνέχεια να προχωρήσει στην εξέταση της ουσίας του αιτήματος.
Δεν συμφωνούμε με την πιο πάνω εισήγηση η οποία είναι αντίθετη με τη σαφή επί του θέματος νομολογία μας, όπως αναπτύχθηκε στην υπόθεση Μαίρη Αθανασιάδη ν. Ηρώς Αλεξάνδρου, (1991) 1 Α.Α.Δ. σελ.945. Στη σελίδα 951 της απόφασης διαβάζουμε τα εξής: (Κωνσταντινίδης, Δ.)
«Οι κανονισμοί είναι θεσπισμένοι για να τηρούνται. Ειδικά σε ό,τι αφορά τις προθεσμίες επανειλημμένα τονίστηκε η ανάγκη τήρησής τους. (Βλ. μεταξύ άλλων The Attorney-General Cooperative Carob Marketing Society Ltd v. Lufti Kiamil and another (1973) 1 C.L.R. 1). H παρέλευση μιας προθεσμίας που προβλέπουν οι κανονισμοί δεν είναι βέβαια μοιραία. Η Δ.57 κ.2 προσδιορίζει τον τρόπο για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Κάθε διάδικος μπορεί πριν από την πάροδο της προθεσμίας αλλά και μετά από αυτή να υποβάλει αίτηση για την παράταση της. (Βλ. Eleftheriades and another v. Mavrellis and another (1985) 1 C.L.R. 440 αναφορικά με ανάλογη συμφυή εξουσία του Δικαστηρίου).
Απομένει να πούμε δυο λόγια για την άλλη εισήγηση του δικηγόρου του εφεσείοντα, σύμφωνα με την οποία αντικανονικά είχε κατατεθεί η έκθεση του Επίσημου Παραλήπτη ενώπιον του Δικαστηρίου κατά την υπό συζήτηση διαδικασία. Ο δικηγόρος του εφεσείοντα διατείνεται πως βάσει της Δ.72(1) των περί Πτωχεύσεως Κανονισμών τέτοια έκθεση κατατίθεται μόνο στην περίπτωση αιτήσεως για ακύρωση διατάγματος παραλαβής ή κηρύξεως σε πτώχευση για το λόγο ότι τα χρέη του χρεώστη έχουν πλήρως εξοφληθεί. Και εφόσο το Δικαστήριο δεν είχε τέτοια αίτηση ενώπιον του η κατάθεση της έκθεσης του Επίσημου Παραλήπτη καθιστά τη διαδικασία εξ υπαρχής άκυρη.
Δεν συμφωνούμε. Ο Επίσημος Παραλήπτης δεν είναι διάδικος στη διαδικασία πτώχευσης. Εμφανίζεται για να διασφαλίσει τα δικαιώματα όλων των πιστωτών, που πιθανόν να μην είναι παρόντες στη συγκεκριμένη διαδικασία πτώχευσης. Σκοπός της εμπλοκής του είναι για να θέσει ενώπιον του Δικαστηρίου όλα τα στοιχεία που αφορούν στην υπόθεση, όπως προβλέπεται στον περί Πτωχεύσεως Νόμο, Κεφ.5, και τους Κανονισμούς.
Το ζήτημα τελειώνει εδώ. Μια παρατήρηση μόνο. Να εκφράσουμε την ανησυχία μας για την καθυστέρηση που σημειώνεται στη πτωχευτική διαδικασία.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.