|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.48
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Στέλιου Μιχαηλίδη ν. Μιχαήλ Σκορδή, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 11102, 18 Σεπτεμβρίου 2002
Μιχαηλίδης Στέλιος και Άλλος ν. Μιχαήλ Σκορδή (2002) 1 ΑΑΔ 1417
(2001) 1 ΑΑΔ 684
25 Μαΐου, 2001
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
1. ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΜΙΧΑΗΛ,
2. ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ,
Εφεσείοντες,
v.
Α/ΦΟΙ ΠΟΥΛΛΟΥ ΛΤΔ (ΑΡ. 2),
Εφεσιβλήτων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 10756)
Πολιτική Δικονομία ― Έκδοση διαταγμάτων φυλάκισης λόγω παράλειψης καταβολής μηνιαίων δόσεων για αποπληρωμή χρέους ― Παράβαση του Άρθρου 30.2 του Συντάγματος που απαιτεί δημόσια ακροαματική διαδικασία ― Απόρριψη πρωτοδίκως αίτησης για παραμερισμό των διαταγμάτων φυλάκισης ―Κατ' έφεση διατάχθηκε αναδίκαση της αίτησης.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας απέρριψε αίτηση των εφεσειόντων με την οποία ζητούσαν τον παραμερισμό διαταγμάτων φυλάκισης τους λόγω παράλειψης καταβολής μηνιαίων δόσεων για αποπληρωμή χρέους. Οι εφεσείοντες υποστήριξαν ότι τα επίδικα διατάγματα είχαν εκδοθεί πριν από τις 9 π.μ. που αναφέρετο στις αιτήσεις ως η ώρα ορισμού τους, και επίσης ότι είχαν εκδοθεί στο γραφείο του δικαστή. Ο πρωτόδικος δικαστής αποφάνθηκε ότι εφ' όσον οι εφεσείοντες δεν είχαν καταχωρήσει ένσταση κατά των αιτήσεων φυλάκισης τους σύμφωνα με τη Δ.48, θ. 4 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, το δικαστήριο νόμιμα εξέδωσε τα διατάγματα φυλάκισής τους στην απουσία τους.
Αποφασίστηκε ότι:
Το Άρθρο 30.2 του Συντάγματος απαιτεί δημόσια ακροαματική διαδικασία. Η παράλειψη αυτή οδήγησε ακόλουθα και στην παράβαση του δικαιώματος των εφεσειόντων να ακουσθούν σύμφωνα με το Άρθρο 30.3(β)(γ). Η μη καταχώρηση ένστασης εκ μέρους των εφεσειόντων συνιστούσε δικονομική παράλειψη που όμως δεν κατάργησε την υποχρέωση δημόσιας κλήσης της υπόθεσης την ώρα που αυτή ήταν ορισμένη. Η μη καταχώρηση ένστασης δεν εξυπάκουε και έλλειψη πρόθεσης εμφάνισης για διατύπωση θέσεων αναφορικά είτε με την ίδια την παράλειψη καταχώρησης ένστασης είτε με την εν γένει πορεία των αιτήσεων.
Η έφεση επιτράπηκε με έξοδα. Διατάχθηκε αναδίκαση της αίτησης.
Έφεση.
Έφεση από τους αιτητές-εναγόμενους κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 22/3/00 (Αρ. Αγωγής 3194/90) με την οποία απορρίφθηκε αίτησή τους για παραμερισμό διαταγμάτων φυλάκισής τους λόγω παράλειψης καταβολής μηνιαίων δόσεων για αποπληρωμή χρέους.
Οι Εφεσείοντες 1 και 2 παρουσιάζονται προσωπικά.
Μ. Ιακώβου, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚHΣ, Π.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Δ. Χατζηχαμπής.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Οι Εφεσείοντες αμφισβητούν απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας με την οποία απορρίφθηκε αίτηση τους για παραμερισμό διαταγμάτων φυλάκισης τους λόγω παράλειψης καταβολής μηνιαίων δόσεων για αποπληρωμή χρέους.
Στην αίτηση τους διατύπωσαν τη θέση ότι στις 13.1.1999, που ήσαν ορισμένες οι αιτήσεις φυλάκισης τους, οι ίδιοι ήσαν στο δικαστήριο στις 9 π.μ. που αναφέρετο στις αιτήσεις ως η ώρα ορισμού τους και ανάμεναν μέχρι τις 10 π.μ. χωρίς όμως να κληθεί η υπόθεση τους. Στις 10 π.μ. ο Εφεσείων 1 αποτάθηκε στο γραφείο του εκδικάζοντος δικαστή για να πληροφορηθεί ότι η υπόθεση είχε εκδικασθεί και τα διατάγματα είχαν εκδοθεί, προφανώς πριν από τις 9 π.μ. και στο γραφείο του δικαστή. Οι ισχυρισμοί αυτοί βέβαιώθησαν και με ένορκη μαρτυρία και αντεξέταση εφ' όσον αμφισβητήθησαν από την Εφεσίβλητη στην ένσταση της, παρέμειναν δε αναντίλεκτοι εφ' όσον η Εφεσίβλητη δεν προσέφερε οποιαδήποτε μαρτυρία.
Στην απόφαση του ο ευπαίδευτος δικαστής αναφέρεται στους εν λόγω ισχυρισμούς. Δεν τους αποδίδει όμως σημασία, θεωρώντας ότι το θέμα κρίνεται σε άλλη βάση, και συγκεκριμένα στο ότι, εφ' όσον οι Εφεσείοντες δεν είχαν καταχωρίσει ένσταση κατά των αιτήσεων φυλάκισης τους σύμφωνα με τη Δ.48 θ.4 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, το δικαστήριο νόμιμα εξέδωσε τα διατάγματα φυλάκισης τους στην απουσία τους.
Οι Εφεσείοντες παραπονούνται ότι η έκδοση των διαταγμάτων υπό αυτές τις συνθήκες συνιστούσε παράβαση του συνταγματικού δικαιώματος τους να ακουσθούν σύμφωνα με το Άρθρο 30 του Συντάγματος. Παραπονούνται επίσης για το ότι η ακροαματική διαδικασία δεν ήταν δημόσια όπως ορίζει το Άρθρο 30. Συναφώς λέγουν δε ότι και η παράλειψη καταχώρισης ένστασης εκ μέρους τους αφ' ενός δεν απάλλασσε το δικαστήριο της υποχρέωσης να καλέσει την υπόθεση τους και αφ' ετέρου δεν τους στερούσε τη δυνατότητα να ακούοντο ή να ζητούσαν περαιτέρω χρόνο για να καταχωρούσαν ένσταση.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος για την εφεσίβλητη δεν καταχώρισε περίγραμμα αγόρευσης στο οποίο να διατύπωνε τις θέσεις του και ακόλουθα ούτε ακούσθηκε.
Δοθέντων των γεγονότων που διέπουν την αίτηση ως ανωτέρω, τα πράγματα έχουν όπως τα θέτουν οι Εφεσείοντες. Το Άρθρο 30.2 απαιτεί δημόσια ακροαματική διαδικασία. Η παράλειψη τούτη οδήγησε ακόλουθα και στην παράβαση του δικαιώματος των Εφεσειόντων να ακουσθούν σύμφωνα με το Άρθρο 30.3(β)(γ). Η μη καταχώριση ένστασης εκ μέρους των εφεσειόντων συνιστούσε δικονομική παράλειψη που όμως δεν κατάργησε την υποχρέωση δημόσιας κλήσης της υπόθεσης την ώρα που αυτή ήταν ορισμένη για να διαπιστωθεί η εμφάνιση ή μη των Εφεσειόντων και η θέση τους επί της αίτησης ή οποιουδήποτε συναφούς θέματος. Η μη καταχώριση ένστασης δεν εξυπάκουε και έλλειψη πρόθεσης εμφάνισης για διατύπωση οποιασδήποτε θέσης όσον αφορά είτε την ίδια την παράλειψη καταχώρισης ένστασης είτε την εν γένει πορεία των αιτήσεων.
Η έφεση επιτυγχάνει. Η εφεσιβαλλόμενη απόφαση παραμερίζεται, όπως και το εκδοθέν διάταγμα για έξοδα εναντίον των Εφεσειόντων, και διατάσσεται η αναδίκαση της αίτησης για παραμερισμό των εκδοθέντων διαταγμάτων φυλάκισης.
Η Εφεσίβλητη θα καταβάλει τα έξοδα των Εφεσειόντων στην έφεση.
Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα. Διατάσσεται αναδίκαση της αίτησης.