|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 1 ΑΑΔ 184
19 Φεβρουαρίου, 2001
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΠΕΤΡΟΥ,
Εφεσείουσα-Αιτήτρια,
ν.
1. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ,
2. ΣΟΥΛΛΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΖΑΒΟΥ,
3. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΖΑΒΟΥ,
4. D. ZAVOS GOLDEN VIEW VILLAS LTD,
Εφεσιβλήτων-Καθ'ων η αίτηση.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 10770)
Έφεση ― Αίτηση για επαναφορά έφεσης που απορρίφθηκε σύμφωνα με τον Κανονισμό 11(β) του περί Εφέσεων (Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων, Περιορισμός του Χρόνου των Προφορικών Αγορεύσεων και Συνοπτική Διαδικασία για την Απόρριψη Προδήλως Αβάσιμων Εφέσεων) Διαδικαστικού Κανονισμού του 1996 λόγω παράλειψης εμφάνισης της εφεσείουσας, μέσω του δικηγόρου της, κατά την προδικασία.
Με αίτησή της η εφεσείουσα ζήτησε την επαναφορά της έφεσής της που απορρίφθηκε λόγω μη εμφάνισης του δικηγόρου της κατά την προδικασία. Η αίτηση εστηρίζετο μεταξύ άλλων, στον Κανονισμό 11(δ) και εσυνοδεύετο από ένορκο δήλωση υπαλλήλου στο δικηγορικό γραφείο του δικηγόρου της εφεσείουσας σύμφωνα με την οποία η παράλειψη του δικηγόρου της εφεσείουσας να εμφανιστεί στο Εφετείο κατά την προδικασία οφείλετο σε λάθος και αβλεψία της να σημειώσει την ορθή ημερομηνία τόσο στο φάκελο της υπόθεσης όσο και στο ημερολόγιο του δικηγόρου της εφεσείουσας. Οι εφεσίβλητοι έφεραν ένσταση στην αίτηση.
Αποφασίστηκε ότι:
Δεν ήταν πρέπον να διαταχθεί η επαναφορά της έφεσης γιατί εκείνο που επροβάλλετο ως πραγματικό υπόβαθρο για να δικαιολογηθεί το αίτημα για επαναφορά της έφεσης δεν ήταν το λάθος ή η αβλεψία ή η αμέλεια του δικηγόρου της εφεσείουσας αλλά το λάθος και η αβλεψία της υπαλλήλου του.
Η αίτηση απορρίφθηκε με έξοδα εις βάρος της εφεσείουσας.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Βαρδιάνος ν. Richards (1998) 1(Β) A.A.Δ. 698,
Ibrahim v. Pillar Enterprises Ltd κ.ά. (2000) 1 Α.Α.Δ. 1243.
Αίτηση.
Αίτηση από την εφεσείουσα για επαναφορά της πιο πάνω έφεσης η οποία απορρίφθηκε λόγω παράλειψης εμφάνισης της εφεσείουσας, μέσω του δικηγόρου της, κατά την προδικασία.
Γ. Θωμά, για την Εφεσείουσα-Αιτήτρια.
Χρ. Ιωαννίδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Εφεσίβλητο 1-Καθ' ου η αίτηση.
Κωνσταντινίδου, για τους Εφεσίβλητους 2, 3, 4 - Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γαβριηλίδης, Δ..
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Η πιο πάνω έφεση απορρίφθηκε σύμφωνα με τον Κανονισμό 11(β) του περί Εφέσεων (Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων, Περιορισμός του Χρόνου των Προφορικών Αγορεύσεων και Συνοπτική Διαδικασία για την Απόρριψη Προδήλως Αβάσιμων Εφέσεων) Διαδικαστικού Κανονισμού του 1996, λόγω παράλειψης εμφάνισης της εφεσείουσας, μέσω του δικηγόρου της, κατά την προδικασία.
Με την παρούσα αίτηση επιδιώκεται η επαναφορά της έφεσης και η τοποθέτησή της στο πινάκιο των προς εκδίκαση υποθέσεων.
Η αίτηση στηρίζεται, μεταξύ άλλων, στον Κανονισμό 11(δ), σύμφωνα με τον οποίο «έφεση ή αντέφεση, η οποία απορρίπτεται λόγω παράλειψης διαδίκου να εμφανιστεί κατά την προδικασία, βάσει του (α), (β), (γ), ανωτέρω μπορεί να επαναφερθεί μετά από αίτηση διά κλήσεως, εάν το Δικαστήριο το κρίνει πρέπον.». Υποστηρίζεται από ένορκο δήλωση της κας Μαρίας Θωμά, υπαλλήλου στο Γραφείο του δικηγόρου της εφεσείουσας, σύμφωνα με την οποία η παράλειψη του δικηγόρου της εφεσείουσας να εμφανιστεί στο Εφετείο κατά την προδικασία, στις 20.10.2000, οφείλεται στα ακόλουθα γεγονότα: Η ειδοποίηση ορισμού της προδικασίας επιδόθηκε στην ενόρκως δηλούσα προσωπικά, στις 25.9.2000, από το Πρωτοκολλητείο του Ε.Δ. Λεμεσού, όπου πηγαίνει δύο-τρεις φορές την εβδομάδα για εργασίες του Γραφείου. Σύμφωνα με την ειδοποίηση, η έφεση είχε ορισθεί για προδικασία στις 20.10.2000. Πήρε την ειδοποίηση στο Γραφείο, την τοποθέτησε στο φάκελο της υπόθεσης, σημείωσε ημερομηνία έξω στο φάκελο, και στο ημερολόγιο του δικηγόρου της εφεσείουσας, όμως, από λάθος και αβλεψία της, τόσο στο φάκελο της υπόθεσης όσο και στο ημερολόγιο του δικηγόρου της εφεσείουσας, αντί να σημειώσει ως ημερομηνία ορισμού της υπόθεσης για προδικασία την 20.10.2000, σημείωσε την 20.11.2000. Στις 15.11.2000, όταν μαζεύτηκαν όλες οι υποθέσεις της επόμενης εβδομάδας για προγραμματισμό, ο δικηγόρος της εφεσείουσας, αφού διάβασε την ειδοποίηση του Δικαστηρίου, διαπίστωσε ότι η ημερομηνία κατά την οποία η υπόθεση είχε οριστεί για προδικασία ήταν η 20.10.2000 και όχι η 20.11.2000. Λόγω του λάθους, ο δικηγόρος της εφεσείουσας δεν εμφανίστηκε ενώπιον του Εφετείου στις 20.10.2000 με αποτέλεσμα η έφεση να απορριφθεί από το Δικαστήριο βάσει του Κανονισμού 11(β).
Οι εφεσίβλητοι ενίστανται στην αίτηση. Είναι η θέση τους ότι δεν θάπρεπε να επαναφερθεί η έφεση καθότι ο δικηγόρος της εφεσείουσας παρέλειψε να επιδείξει τη δέουσα επιμέλεια και ή ενεργήσει κατά τρόπο ώστε η ειδοποίηση για ορισμό της έφεσης για προδικασία στις 20.10.2000 να έλθει εγκαίρως σε γνώση του από την ημέρα της γνωστοποίησής της στο Γραφείο του, ώστε να παρουσιαστεί στο Εφετείο στις 20.10.2000.
Σύμφωνα με τον Κανονισμό 11(δ), εκείνο που έχουμε να αποφασίσουμε είναι κατά πόσο, κάτω από τις περιστάσεις που οδήγησαν στη μη εμφάνιση του δικηγόρου της εφεσείουσας ενώπιον του Εφετείου στις 20.10.2000, είναι «πρέπον» να διατάξουμε την επαναφορά της έφεσης. Κρίνουμε ότι ορθή είναι η αρνητική απάντηση. Το πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση του Δικαστή Νικήτα στην Βαρδιάνος ν. Richards (1998) 1(Β) Α.Α.Δ. 698, παρόλο που εκεί επρόκειτο για αίτηση επαναφοράς έφεσης που απορρίφθηκε για παράλειψη καταχώρησης περιγράμματος από τον εφεσείοντα, έχει άμεση σχέση και με την ενώπιόν μας αίτηση:
«Ο διάδικος δεν μπορεί, κατά κανόνα, να προβάλλει το λάθος, αμέλεια ή παράλειψη του δικηγόρου του για να πετυχαίνει την παράταση προθεσμιών ή την αναγέννηση δικαστικών διαδικασιών. Θα αποτελούσε ένα εύσχημο τρόπο υπερφαλάγγισης των δικονομικών διατάξεων. Από τη συμμόρφωση προς τα χρονοδιαγράμματα αυτά εξαρτάται η απρόσκοπτη απονομή της δικαιοσύνης και συνακόλουθα το κύρος της. Μας ενισχύουν, σε αυτή τη θέση, τα λεχθέντα στην υπόθεση Grand Metropolitan Nominee (No 2) Co Ltd v. Evans, The Times Law Reports, May 15, 1992:
"The court should not be astute to find excuses for such failure since obedience to orders of the court is the foundation on which its authority is founded."
Βλέπε επίσης Μιχαηλίδης ν. Χρίστου (1996) 1(Β) Α.Α.Δ. 1190 και Κληρίδης ν. Σταυρίδη (1997) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1348.
Διαφορετική αντιμετώπιση θα δημιουργούσε επικίνδυνα ρήγματα στην απονομή της δικαιοσύνης.»
(Βλέπε, επίσης Ibrahim v. Pillar Enterprises Ltd κ.ά., (2000) 1 Α.Α.Δ. 1243.).
Έχουμε την άποψη ότι οι πιο πάνω αρχές θα πρέπει να εφαρμοστούν και στην ενώπιόν μας αίτηση. Κατά μείζονα λόγο μάλιστα. Και τούτο γιατί εκείνο που προβάλλεται ως πραγματικό υπόβαθρο για να δικαιολογηθεί το αίτημα για επαναφορά της έφεσης δεν είναι το λάθος ή η αβλεψία ή η αμέλεια του δικηγόρου της εφεσείουσας, αλλά το λάθος και η αβλεψία της υπαλλήλου του δικηγόρου της εφεσείουσας. Δεν θεωρούμε ότι θα ήταν πρέπον να διατάξουμε την επαναφορά της έφεσης πάνω σε τέτοια βάση.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος της εφεσείουσας.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος της εφεσείουσας.