ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Σ. ΝΙΚΗΤΑ, ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, Α. ΚΡΑΜΒΗ, Δ.Δ.

Πέτρος Αυξεντίου, εκ Παραλιμνίου

- και -

Ανδρέας Καραπάσιη, εκ Παραλιμνίου

_________

Για τον εφεσείοντα : κ. Α. Μάγος.

Για τον εφεσίβλητο : κ. Κ. Κούσιος.

_________

ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου

θα απαγγελθεί από το Δικαστή Νικολαΐδη

__________

Το πρωτόδικο Δικαστήριο για τους λόγους που εξηγεί στην απόφασή του δέκτηκε την εκδοχή του εφεσίβλητου και εξέδωσε απόφαση υπέρ του για ποσό £7.532, πλέον νόμιμο τόκο και έξοδα, ενώ απέρριψε την εκδοχή του εφεσείοντα και την ανταπαίτησή του.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε ότι μέσα στα πλαίσια της επαγγελματικής συνεργασίας που οι διάδικοι είχαν κατά τον ουσιώδη χρόνο, αγόρασαν τα πιο πάνω αναφερθέντα μηχανήματα. Πλήρωσαν από κοινού την προκαταβολή, ενώ το υπόλοιπο συμφώνησαν να το εξασφαλίσουν μέσω χρηματοδότησης στο όνομα του εφεσίβλητου. Ο εφεσίβλητος υπέγραψε ως εγγυητής και ο εφεσείων ως ενοικιαγοραστής, Οι δόσεις αποπληρώνονταν μέσω τραπεζικής εντολής από προσωπικό λογαριασμό του εφεσείοντα. Με τον τρόπο αυτό πληρώθηκαν συνολικά εννιά δόσεις ύψους £4.253,67.

΄Οταν η συνεργασία των διαδίκων τερματίστηκε την 1.8.1994 και ο εφεσίβλητος αποχώρησε από την κλινική, οι διάδικοι συμφώνησαν όπως τα μηχανήματα παραμείνουν στην κλινική του εφεσείοντα ο οποίος και θα αναλάμβανε να αποπληρώσει το υπόλοιπο της ενοικιαγοράς. Ο εφεσείων, σύμφωνα πάντα με τα συμπεράσματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, άνκαι κατέβαλε τέσσερις δόσεις, κατά παράβαση της συμφωνίας του με τον εφεσίβλητο, άφησε ανεξόφλητο υπόλοιπο £7.532 το οποίο ο Οργανισμός Χρηματοδότησης απαίτησε από τον εφεσίβλητο που ήταν και ο ενοικιαγοραστής. Ο εφεσίβλητος αναγκάστηκε έτσι ύστερα από κάποιες οικονομικές διευθετήσεις στις οποίες προέβη, να εξοφλήσει στις 11.10.1995 το ποσό, επιφυλάσσοντας το δικαίωμα να το διεκδικήσει από τον εφεσείοντα.

Επειδή πολύς λόγος έγινε στη διαδικασία για τη μορφή συνεργασίας που είχαν οι διάδικοι, αξίζει να λεχθούν λίγα λόγια για τις διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου επί του σημείου αυτού. Το Δικαστήριο δέκτηκε ότι ο εφεσείων συνεργάστηκε με τον εφεσίβλητο υπό την προσωπική του ιδιότητα και ότι καμιά συμφωνία δεν έγινε από τον εφεσίβλητο με την εταιρεία, την οποία, ο εφεσείων διατηρούσε και της οποίας παρουσιαζόταν ως υπάλληλος. Σύμφωνα με την εκδοχή του εφεσείοντα, ο κύριος μέτοχος και ένας των διευθυντών της εταιρείας είναι ο ίδιος, ενώ μικρό μέρος των μετοχών κατέχει η σύζυγός του. Το πρωτόδικο Δικαστήριο δέκτηκε ότι ο εφεσίβλητος δεν γνώριζε καν την ύπαρξη της εταιρείας, ούτε ότι η κλινική στην οποία υλοποιείτο η συνεργασία του με τον εφεσείοντα λειτουργούσε κάτω από τη σκεπή της εταιρείας αυτής. Δέχθηκε τέλος ότι ο εφεσείων παρέλειψε να κοινοποιήσει στον εφεσίβλητο την απόφασή του να εντάξει τα μηχανήματα στα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας.

Ο εφεσείων επίσης ισχυρίζεται ότι το Δικαστήριο λανθασμένα κατέληξε ότι τα μηχανήματα αγοράστηκαν από κοινού, και ότι λανθασμένα δεν δέκτηκε το περιεχόμενο της συμφωνίας ενοικιαγοράς που κατατέθηκε ως τεκμήριο 1. Ισχυρίζεται σχετικά ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο παρέβη τον κανόνα του αποκλεισμού εξωγενούς μαρτυρίας για απόδειξη του περιεχομένου εγγράφου. Ο εφεσείων προβάλλει επίσης το επιχείρημα ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο λανθασμένα δέκτηκε ότι το ποσό της προκαταβολής και οι εννιά δόσεις που πληρώθηκαν από τον εφεσείοντα δεν είχε τη μορφή δανείου προς τον εφεσίβλητο, ενώ επίσης λανθασμένα αποφασίστηκε ότι κατά την αποχώρηση του εφεσίβλητου συμφωνήθηκε όπως ο εφεσείων αναλάβει την εξόφληση του υπόλοιπου της ενοικιαγοράς.

Η πρωταρχική ευθύνη για τη διαπίστωση των πραγματικών περιστατικών βαρύνει κατ΄ εξοχήν το πρωτόδικο δικαστήριο το οποίο έχει την ευκαιρία να δει και ακούσει τους μάρτυρες και να αξιολογήσει την αξιοπιστία τους στα πλαίσια της ατμόσφαιρας της δίκης. Τα συμπεράσματα του πρωτόδικου δικαστηρίου δεν είναι ανατρέψιμα αν είναι εύλογα ανοικτά επί τη βάσει της μαρτυρίας, ενώ η ευθύνη για τον προσδιορισμό των γεγονότων εν όψει αντίθετων εκδοχών βαρύνει το πρωτόδικο δικαστήριο.

Στην παρούσα υπόθεση δεν έχουμε ικανοποιηθεί ότι συντρέχει οποιοσδήποτε λόγος που να δικαιολογεί το συμπέρασμα ότι οι διαπιστώσεις του δικαστηρίου ήταν εσφαλμένες. Αντίθετα, το Δικαστήριο με μεγάλη λεπτομέρεια και με πολλή σαφήνεια δικαιολογεί όχι μόνο τα συμπεράσματά του, αλλά αναφέρεται με μεγάλη λεπτομέρεια και στους λόγους για τους οποίους κατέληξε σε αυτά. Σημειώνει ότι ο εφεσίβλητος έκαμε στο Δικαστήριο εξαιρετική εντύπωση, ήταν απόλυτα σαφής και ιδιαίτερα πειστικός, ενώ η εκδοχή του υποστηριζόταν από τα διάφορα τεκμήρια που κατατέθηκαν. Εξ ίσου πειστική το Δικαστήριο βρήκε και τη μαρτυρία των υπόλοιπων μαρτύρων του εφεσίβλητου.

Αντίθετα η γνώμη του Δικαστηρίου για τον εφεσείοντα ήταν πολύ φτωχή. Η μαρτυρία του παρουσίαζε κενά και αντιφάσεις. Στις αντιφάσεις αυτές μάλιστα το Δικαστήριο αναφέρεται με λεπτομέρεια, ενώ στέκεται και σε διάφορες θέσεις που ο εφεσείων αναθεώρησε κατά τη διάρκεια της μαρτυρίας του.

Δεν συμφωνούμε ότι η αποδοχή μαρτυρίας σχετικά με την ενοικιαγορά συνιστά εξωγενή μαρτυρία. Η συμφωνία ενοικιαγοράς (τεκμήριο 1) δεν ήταν το αντικείμενο της διαφοράς και η μαρτυρία δεν αποσκοπούσε σε διαφοροποίηση των συμφωνηθέντων. Αντιμετωπίστηκε ως μέρος των γεγονότων της παρούσας διαφοράς. Και η διαφορά που έδωσε βάση στην παρούσα διαδικασία ήταν η παράλειψη του εφεσείοντα να τηρήσει τη συμφωνία που συνήψε με τον εφεσίβλητο μετά τη διάλυση της επαγγελματικής τους συνεργασίας να αναλάβει την εξόφληση των δόσεων για τα συγκεκριμένα ιατρικά μηχανήματα.

Κάτω από τις περιστάσεις βρίσκουμε ότι δεν θα εξυπηρετείτο κανένας πρακτικός σκοπός αν αναφερόμαστε χωριστά σε όλους τους λόγους έφεσης και απορρίπταμε ένα προς ένα τα επιχειρήματα του εφεσείοντα. ΄Οπως είπαμε πιο πάνω, η έφεση βασίζεται ουσιαστικά στην αμφισβήτηση των διαπιστώσεων και συμπερασμάτων του πρωτόδικου Δικαστηρίου, και δεν βρίσκουμε, ύστερα από μελέτη της απόφασης και των πρακτικών, λόγο να επέμβουμε.

Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του εφεσείοντα, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.

Σ. Νικήτας, Δ.

Φρ. Νικολαίδης, Δ.

Α. Κραμβής, Δ.

/ΜΔ