Κατόπιν μονομερούς αίτησης των εφεσιβλήτων, το πρωτόδικο δικαστήριο ανέστειλε υπό όρους, την εκτέλεση της απόφασης μέχρι την αποπεράτωση της έφεσης. Οι όροι που έθεσε το δικαστήριο είναι:

Με την παρούσα έφεση ο εφεσείων αμφισβητεί την ορθότητα της απόφασης για αναστολή. Προώθησε τους πιο κάτω λόγους έφεσης:

(α) Λανθασμένα το πρωτόδικο δικαστήριο δεν έθεσε όρο για την παροχή τραπεζικής εγγύησης για ολόκληρο το υπόλοιπο του εξ αποφάσεως χρέους των εφεσιβλήτων μετά την αφαίρεση των £100.000 που το δικαστήριο διέταξε να καταβληθούν.

(β) Λανθασμένα το πρωτόδικο δικαστήριο δεν περιέλαβε στους όρους αναστολής εκτέλεσης την καταβολή των εξόδων που έχουν επιδικαστεί υπέρ του εφεσείοντα.

Αναφορικά με τον πρώτο λόγο έφεσης, υποστηρίχθηκε από τον εφεσείοντα ότι οι εφεσίβλητοι στην ένορκο δήλωση τους προς υποστήριξη της αίτησης για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης δεν αναφέρουν ότι είναι φερέγγυοι για την πληρωμή των αποζημιώσεων που έχουν επιδικαστεί. Λέγουν επίσης ότι το πρωτόδικο δικαστήριο, παρέλειψε να εξισορροπήσει την προσδοκία του εφεσείοντα να δρέψει άμεσα τους καρπούς της επιτυχίας του από τη μια και τον κίνδυνο να μην έχει αντίκρυσμα η έφεση των εφεσιβλήτων σε περίπτωση που θα επιτύχει από την άλλη.

Ο εφεσείων εισηγείται πως η εξισορρόπηση των πιο πάνω παραγόντων θα μπορούσε να επιτευχθεί αν το δικαστήριο, διέτασσε τους εφεσίβλητους να παραχωρήσουν τραπεζική εγγύηση για ολόκληρο το υπόλοιπο του εξ αποφάσεως χρέους μετά την αφαίρεση των £100.000 οπότε θα εξασφαλιζόταν με αυτό τον τρόπο, η είσπραξη ολόκληρου του εξ αποφάσεως χρέους σε περίπτωση αποτυχίας της έφεσης ενώ ταυτόχρονα, και οι εφεσίβλητοι θα είναι εξασφαλισμένοι, σε περίπτωση που θα επιτύχει η έφεσή τους.

Καθόσον αφορά το δεύτερο λόγο έφεσης, ο εφεσείων υποστηρίζει ότι σύμφωνα με την κρατούσα πρακτική η πληρωμή των εξόδων έπρεπε να είχε εξαιρεθεί της αναστολής υπό τον όρο ανάληψης υποχρέωσης του δικηγόρου του να συμμορφωθεί προς οποιαδήποτε οδηγία ή διαταγή που το Εφετείο θα ήθελε εκδώσει αναφορικά με τα έξοδα.

Η νομική βάση της αίτησης για αναστολή είναι η Διαταγή 35 καν. 18. Οι αρχές οι οποίες διέπουν το θέμα, εκπηγάζουν από τη νομολογία και μπορούν να συνοψισθούν ως ακολούθως:

Εφόσον κριθεί ότι η περίπτωση είναι κατάλληλη για έκδοση διαταγής για την αναστολή της εκτέλεσης, το δικαστήριο έχει καθήκον να επιλέξει τους κατάλληλους για την περίπτωση όρους για να τεθεί σε ισχύ η διαταγή της αναστολής. Εναπόκειται επομένως στη διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου η επιλογή των όρων που θα τεθούν προκειμένου να επιφέρουν την εξισορρόπηση των συγκρουομένων δικαιωμάτων μέχρι την αποπεράτωση της έφεσης.

Στην προκείμενη περίπτωση, το πρωτόδικο δικαστήριο αφού διαπίστωσε αναφορικά με το θέμα της ευθύνης ότι οι εφεσίβλητοι εγείρουν με την έφεση μόνο θέμα συντρέχουσας αμέλειας του εφεσείοντα, κατέληξε στο ορθό συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει πιθανοτητα ανατροπής της πρωτόδικης απόφασης από το Εφετείο καθόσον αφορά το θέμα της ευθύνης τους, ακόμα και στην περίπτωση που θα επιτύχουν στους άλλους λόγους έφεσης. Προφανώς, με βάση αυτό το σκεπτικό, το δικαστήριο έθεσε ως όρο αναστολής, την καταβολή ποσού ΛΚ100.000.

Ο δεύτερος όρος που έθεσε το δικαστήριο για την αναστολή της απόφασης είναι η παραχώρηση τραπεζικής εγγύησης για ποσό ΛΚ100.000 μέχρι την αποπεράτωση της έφεσης. Για το υπόλοιπο του εξ αποφάσεως χρέους που ανέρχεται στις £168.042,65 δεν έγινε οποιαδήποτε πρόνοια στην εκκαλούμενη απόφαση ούτε έχει τεθεί οποιοσδήποτε όρος. Αυτό σημαίνει ότι ο εφεσείων μέχρι την αποπεράτωση της έφεσης δεν θα μπορεί να διεκδικήσει από τους εφεσίβλητους μεγάλο μέρος του ποσού που το δικαστήριο έχει επιδικάσει ενώ δεν φαίνεται ότι υπάρχουν καθορισμένα στοιχεία φερεγγυότητας των εφεσιβλήτων ή άλλα εχέγγυα που να διασφαλίζουν την είσπραξη του ποσού σε περίπτωση πλήρους αποτυχίας της έφεσης των εφεσιβλήτων. Το ενδεχόμενο ενός τέτοιου κινδύνου έπρεπε να είχε αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά από το πρωτόδικο δικαστήριο. Επομένως η λύση η οποία θα επιφέρει υπό τις περιστάσεις την ισορροπία μεταξύ των συγκρουομένων δικαιωμάτων των διαδίκων και τη μείωση ή ακόμα και την εξουδετέρωση του κινδύνου που διατρέχει η κάθε πλευρά, είναι η παροχή τραπεζικής εγγύησης προς τον εφεσείοντα για ολόκληρο το υπόλοιπο του εξ αποφάσεως χρέους των εφεσιβλήτων μετά την αφαίρεση του ποσού των £100.000 η πληρωμή του οποίου έχει ήδη διαταχθεί.

Κατόπιν των ανωτέρω και ύστερα από συνεκτίμηση όλων των σχετικών παραγόντων και αρχών δικαίου που διέπουν την άσκηση της διακριτικής μας εξουσίας, διατάσσουμε την προσθήκη των πιο κάτω όρων προκειμένου να συνεχισθεί περαιτέρω η αναστολή εκτέλεσης της πρωτόδικης απόφασης επί της ουσίας της υπόθεσης μέχρι την ακρόαση και πλήρη αποπεράτωση της έφεσης και αντέφεσης η εκδίκαση των οποίων ακόμα εκκρεμεί.

Σε περίπτωση παράλειψης των εφεσιβλήτων να συμμορφωθούν προς τους όρους αναστολής που έχουμε προσθέσει (ανωτέρω), η πρωτόδικη απόφαση (επί της ουσίας) θα υπόκειται αμέσως σε εκτέλεση.

Δ.