|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 1 ΑΑΔ 548
ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 10625
ΕΝΩΠΙΟΝ
: ΧΡ. ΑΡΤΕΜΙΔΗ, ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, Γ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.Δ.
Νίκος Βίκη, εκ Λεμεσού
Εφεσείων
- και -
MINERVA FINANCE & INVESTMENTS LTD,
Εφεσίβλητοι
___________
30 Aπριλίου, 2001
Για τον εφεσείοντα : κ. Ευαγ. Αναστασίου.
Για τους εφεσίβλητους : κ. Φ. Τσαγγαρίδης.
_________
AΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ
. : Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίουθα απαγγελθεί από το Δικαστή Νικολαΐδη
__________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, Δ.: Η παρούσα έφεση στρέφεται εναντίον απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού που εκδόθηκε υπέρ των εναγόντων-εφεσίβλητων για ποσό £5.200 πλέον τόκους προς 9% ετησίως, δυνάμει γραμμάτιου συνήθους τύπου, ημερ. 16.7.1991. Ο εφεσείων-εναγόμενος είχε αρνηθεί με την υπεράσπισή του την υπογραφή, έκδοση ή αποδοχή του γραμμάτιου.
Το πρωτόδικο δικαστήριο κατέληξε ότι η υπογραφή που παρουσιάζεται στο γραμμάτιο κάτω από τη λέξη "οφειλέτης" ανήκε στον εφεσείοντα. ΄Εκρινε επίσης ως αληθή την εκδοχή των δύο μαρτύρων των εναγόντων, της Μ.Ε.1 Φανούλλας Κκεσέ Παναγή, υπάλληλου των εναγόντων και του Μ.Ε.2 Γρηγόρη Φυσεντζίδη, διευθυντή κατά τον ουσιώδη χρόνο της εταιρείας των εναγόντων. Αντίθετα, η κατάθεση τόσο των δύο μαρτύρων υπεράσπισης, όσο και του ίδιου του εναγόμενου, δεν έγινε αποδεκτή.
Το Δικαστήριο κατέληξε ότι αφού εγκρίθηκε το αίτημά του για δανειοδότηση, ο εφεσείων στην παρουσία των Μ.Ε. 1 και 2 υπέγραψε το γραμμάτιο στις 16.7.1991. Ο Φυσεντζίδης υπέγραψε ως μάρτυρας το έγγραφο αμέσως μετά, ενώ η Παναγή το υπέγραψε σε μεταγενέστερο στάδιο. Με το συγκεκριμένο έγγραφο ο εφεσείων αναγνωρίζει την οφειλή του δανείου των £
11.650 και αναλαμβάνει την υποχρέωση εξόφλησής του με μηνιαίες δόσεις. Το Δικαστήριο δέκτηκε ότι έγιναν ορισμένες πληρωμές, αλλά παρέμεινε υπόλοιπο £5.200 για το οποίο και εξέδωσε απόφαση.Με την παρούσα έφεση ο εφεσείων ισχυρίζεται ότι το Δικαστήριο λανθασμένα δέκτηκε τη μαρτυρία των Μ.Ε.1 και Μ.Ε.2 και δεν έλαβε υπ΄ όψιν τη μαρτυρία των μαρτύρων υπεράσπισης. Περαιτέρω προβάλλει τον ισχυρισμό ότι το Δικαστήριο λανθασμένα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η υπογραφή στο γραμμάτιο ανήκει στον ίδιο.
΄Εχει επανειλημμένα λεχθεί ότι η ευθύνη για τη διαπίστωση των γεγονότων ανήκει κατ΄ εξοχήν στο πρωτόδικο δικαστήριο, το οποίο έχει την ευκαιρία να ακούει τους μάρτυρες και να εκτιμά την αξιοπιστία τους μέσα στα πλαίσια της ζωντανής ατμόσφαιρας της δίκης. Επέμβαση του Εφετείου στις διαπιστώσεις του πρωτόδικου δικαστηρίου δικαιολογείται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις (βλέπε μεταξύ άλλων
Papadopoulos v. Stavrou (1982) 1 C.L.R. 321 και Θεοδώρου ν. Θεοδώρου (1992) 1 Α.Α.Δ. 253).Δεν βλέπουμε λόγο να επέμβουμε. Το πρωτόδικο δικαστήριο ορθά αξιολόγησε την ενώπιόν του μαρτυρία και δέκτηκε τη μαρτυρία των εναγόντων ως αληθή.
Τα σημεία που αναφέρονται στο περίγραμμα αγόρευσης του εφεσείοντα κάθε άλλο παρά υποστηρίζουν τον ισχυρισμό για αντιφάσεις. Για παράδειγμα, σημειώνεται από τον εφεσείοντα ότι, ενώ στα καθήκοντα της Παναγή ήταν η είσπραξη χρημάτων από τους πελάτες, τα χρήματα προς τον εναγόμενο κατέβαλε ο Φυσεντζίδης. Δεν βλέπουμε την αντίφαση. Κατ΄ αρχήν η Παναγή αναφέρθηκε σε χρήματα που η ίδια εισέπραττε, ενώ στη συγκεκριμένη περίπτωση πρόκειται περί χρημάτων που πληρώθηκαν προς τον εφεσείοντα. ΄Ομως, ακόμα κι΄ αν μέσα στα καθήκοντά της ήταν και η καταβολή προς τους πελάτες του ποσού που εξασφάλιζαν ως δάνειο, το γεγονός ότι εκείνη τη συγκεκριμένη φορά τα χρήματα προς τον
εφεσείοντα παρέδωσε ο Φυσεντζίδης, δεν καθιστά τη μαρτυρία της αναληθή.Το ίδιο ισχύει και για την αναφορά στην παράλειψή της να υπογράψει ως μάρτυρας το γραμμάτιο κατά το χρόνο υπογραφής του από τον εφεσείοντα. Το γεγονός ότι μέσα στα καθήκοντά της ήταν η συμπλήρωση των διάφορων εγγράφων, δεν σημαίνει ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι αλήθεια ότι παρέλειψε να υπογράψει ως μάρτυρας ταυτόχρονα με τον εφεσείοντα. Σημασία έχει το ότι το Δικαστήριο πείστηκε από τη μαρτυρία της και δέκτηκε την εκδοχή της ως αληθή.
Στο ίδιο πνεύμα κινούνται όλα τα σημεία που προβάλλονται από τον εφεσείοντα, αλλά αισθανόμαστε ότι κανένας πρακτικός σκοπός δεν θα εξυπηρετηθεί με λεπτομερέστερη αναφορά μας στη μαρτυρία.
Εξ άλλου το Δικαστήριο ορθά απέρριψε τον ισχυρισμό του εφεσείοντα για πλαστογραφία της υπογραφής του, αφού δεν προσκομίστηκε οποιαδήποτε μαρτυρία που να τον υποστηρίζει ή να τον αποδεικνύει.
Εν όψει όλων των πιο πάνω, θεωρούμε ότι δεν δικαιολογείται επέμβασή μας στις διαπιστώσεις του πρωτόδικου δικαστηρίου και συνεπώς η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον του εφεσείοντα, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Χρ. Αρτεμίδης, Δ.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
Γ. Νικολάου, Δ.
/ΜΔ