|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.48
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
J. & M. Paperchase Ltd ν. Δωροϊδέα Λτδ (2006) 1 ΑΑΔ 1234
J M PAPERCHASE LTD ν. ΔΩΡΟΪΔΕΑ ΛΤΔ, Πολιτική Έφεση Αρ.12158, 20 Νοεμβρίου 2006
(2000) 1 ΑΑΔ 398
22 Μαρτίου, 2000
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
1. Σοφουλλα Ιωαννου,
2. Μαριαννα Γαβριηλ,
Εφεσείουσες-Αιτήτριες,
v.
POLLY-FROCKS LTD,
Εφεσιβλήτων-Καθ' ων η αίτηση.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 10016)
Εταιρείες ― Εφεσείουσες καταχώρησαν αιτήσεις για έκδοση διατάγματος μηνιαίων δόσεων κατά της εφεσίβλητης εταιρείας κατά την εκτέλεση αποφάσεων που εξασφάλισαν από το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών ― Εφεσείουσες προσκόμισαν μαρτυρία ότι η εφεσίβλητη εταιρεία λειτουργούσε με τον μανδύα άλλης εταιρείας για να αποφύγει την εξόφληση των υποχρεώσεων της ― Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε τις αιτήσεις ― Εφετείο, ανατρέποντας την πρωτόδικη απόφαση, αποφάσισε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο όφειλε να εξετάσει την οικονομική ικανότητα της άλλης εταιρείας και να καθορίσει το ποσό των μηνιαίων δόσεων που έπρεπε να καταβάλει η εφεσίβλητη εταιρεία προς τις εφεσείουσες.
Οι εφεσείουσες καταχώρησαν τις επίδικες αιτήσεις και ζήτησαν όπως διαταχθεί η εφεσίβλητη να καταβάλει σε κάθε μια από αυτές μηνιαίες δόσεις, προς εκτέλεση των αποφάσεων που εκδόθηκαν προς όφελος τους από το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών. Η εφεσίβλητη αρνήθηκε ότι είχε οποιαδήποτε περιουσία ή εισοδήματα, και επομένως δεν ήταν σε θέση να εξοφλήσει τα οφειλόμενα ποσά με μηνιαίες δόσεις.
Οι εφεσείουσες προσκόμισαν μαρτυρία ότι η εφεσίβλητη, που λειτουργούσε εργοστάσιο ειδών ένδυσης, και της οποίας Διευθυντές και μόνοι μέτοχοι ήταν το ανδρόγυνο Φρίξου και Λουκίας Πολυκάρπου, δεν διαλύθηκε ούτε πτώχευσε αλλά λειτουργούσε υπό τον μανδύα άλλης εταιρείας της Paulisa (Manufacturers) Ltd (η Paulisa), στο όνομα της οποίας μεταβίβασε τα περιουσιακά της στοιχεία.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε τις αιτήσεις για τους ακόλουθους λόγους:
1. Η προσπάθεια των εφεσειουσών να αποδείξουν ότι η εφεσίβλητη εξακολουθούσε να λειτουργεί υπό τον μανδύα της Paulisa ξέφευγε των αιτούμενων θεραπειών για τον λόγο ότι, με τις αιτήσεις, εζητείτο να εξεταστεί η οικονομική ικανότητα της εφεσίβλητης να εξοφλήσει τα χρέη της, και όχι εκείνη της Paulisa, που δεν ήταν διάδικος.
2. Δεν υπήρχε μαρτυρία σε σχέση με την οικονομική ικανότητα της Paulisa ώστε να μπορεί να εκδώσει διάταγμα μηνιαίων δόσεων εναντίον της.
3. Η προσαχθείσα μαρτυρία δεν μπορούσε να οδηγήσει σε εύρημα ότι η εφεσίβλητη συνεχίζει να λειτουργεί με τον μανδύα της Paulisa.
Οι εφεσείουσες, με την έφεσή τους, αμφισβητούν τις πιο πάνω διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Αποφασίστηκε ότι:
Η προσπάθεια των εφεσειουσών ήταν να αποδείξουν ότι η εφεσίβλητη, με σκοπό να αποφύγει τις εξοφλήσεις των εξ αποφάσεως χρεών της, δημιούργησε την Paulisa και, στην πραγματικότητα, εξακολουθούσε να λειτουργεί υπό την κάλυψη της. Και ότι, επομένως, η οικονομική ικανότητα της Paulisa ήταν, στην πραγματικότητα, οικονομική ικανότητα της εφεσίβλητης, και, άρα, αυτή η ικανότητα έπρεπε να διερευνηθεί με σκοπό, αφού εξακριβωθεί, να εκδοθεί διάταγμα μηνιαίων δόσεων, όχι εναντίον της Paulisa, που δεν ήταν ούτε εξ αποφάσεως, χρεώστης ούτε διάδικος στις αιτήσεις, αλλά εναντίον της εφεσίβλητης. Επομένως το πρωτόδικο Δικαστήριο όφειλε να προχωρήσει και, αφού διερευνούσε και διαπίστωνε την οικονομική ικανότητα της Paulisa, να καθορίσει το ποσό των μηνιαίων δόσεων που θα έπρεπε να καταβάλλει όχι η Paulisa, αλλά η εφεσίβλητη, προς εξόφληση των εξ αποφάσεως χρεών της έναντι των εφεσειουσών.
Η έφεση επιτράπηκε με έξοδα τόσο πρωτόδικα, όσο και κατ' έφεση.
Έφεση.
Έφεση από τις αιτήτριες κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Ιωαννίδης, Ε.Δ.), που δόθηκε στις 23/6/97) (Συνεκδ. Αιτήσεις 86/94 και 88/94), με την οποία απορρίφθηκαν αιτήσεις τους για έκδοση διατάγματος του Δικαστηρίου με το οποίο να διατάσσεται η εφεσίβλητη-καθ' ης η αίτηση εταιρεία να καταβάλλει προς κάθε αιτήτρια μηνιαίο ποσό προς εξόφληση εξ αποφάσεως χρεών της.
Κ. Ταλαρίδης, για τις Εφεσείουσες.
Φρ. Πολυκάρπου, Διευθυντής της Eφεσίβλητης Eταιρείας, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γαβριηλίδης.
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Με αποφάσεις του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών, ημερομηνίας 22.3.1994, επιδικάστηκαν στις εφεσείουσες, και εις βάρος της εφεσίβλητης, τα ποσά των £910,80 και £608, αντίστοιχα. Αφού οι αποφάσεις εγγράφηκαν στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, οι εφεσείουσες, με τις επίδικες αιτήσεις τους, ζήτησαν διάταγμα με το οποίο να εντέλλεται η εφεσίβλητη όπως καταβάλλει το ποσό των £200 μηνιαίως, στην κάθε μια, ή οποιοδήποτε άλλο ποσό ήθελε διαταχθεί, προς εξόφληση των εξ αποφάσεως χρεών. Οι αιτήσεις βασίστηκαν κυρίως στα άρθρα 86 έως 91 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6. Η εφεσίβλητη καταχώρησε ένσταση στις αιτήσεις υποστηριζόμενη από ένορκη δήλωση του εκ των Διευθυντών της Φρίξου Πολυκάρπου. Σύμφωνα με την ένορκο αυτή δήλωση, η εφεσίβλητη δεν ασκούσε οποιαδήποτε εργασία ούτε και είχε οποιαδήποτε περιουσία ή εισοδήματα και, επομένως, δεν ήταν σε θέση να εξοφλήσει τα οφειλόμενα ποσά με την καταβολή μηνιαίων δόσεων.
Κατά την ακρόαση των αιτήσεων, οι εφεσείουσες επεδίωξαν να αποδείξουν ότι η εφεσίβλητη, αν και εμφανιζόταν χωρίς οποιαδήποτε εργασία ή περιουσία ή εισοδήματα, εν τούτοις, στην πραγματικότητα, εξακολουθούσε να λειτουργεί υπό το μανδύα άλλης εταιρείας, της Paulisa (Manufacturers) Ltd (η Paulisa), στο όνομα της οποίας μεταβίβασε και όλα τα περιουσιακά της στοιχεία. Συναφώς προσκόμισαν μαρτυρία ότι η εφεσίβλητη, που λειτουργούσε εργοστάσιο ειδών ένδυσης, και της οποίας Διευθυντές και μόνοι μέτοχοι ήταν το ανδρόγυνο Φρίξου και Λουκίας Πολυκάρπου, δεν διαλύθηκε ούτε πτώχευσε. Διατηρούσε τραπεζικό λογαριασμό και λογιστικά βιβλία. Το 1995 ανανέωσε την ασφάλιση των μηχανημάτων της για £10.000. Το ίδιο έτος κατέβαλε £4.000 Φόρο Προστιθέμενης Αξίας. Η Paulisa συστάθηκε τον ίδιο μήνα που εκδόθηκε και η απόφαση του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών με Διευθυντές και μόνους μετόχους το γιο των Διευθυντών της εφεσίβλητης, μαθητή 16 ετών, και την κόρη τους, ιδιοκτήτρια καταστήματος ειδών ένδυσης, 22 ετών. Οι εργασίες της ήταν οι ίδιες με εκείνες της εφεσίβλητης. Προσέλαβε ως υπαλλήλους τους Διευθυντές της εφεσίβλητης. Επίσης προσέλαβε όλες τις πρώην εργάτριες της εφεσίβλητης, πλην εκείνων που είχαν απολυθεί. Λίγο μετά την έκδοση της απόφασης του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών ο Διευθυντής της εφεσίβλητης, Φρίξος Πολυκάρπου, πώλησε όλα τα μηχανήματά της στο μηχανικό, που συνήθως της τα διόρθωνε, για £3.150, ενώ τα είχε ασφαλίσει για £10.000, και, αμέσως μετά, ο εν λόγω μηχανικός τα πώλησε στη νέα εταιρεία για το ίδιο περίπου ποσό που τα αγόρασε.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού άκουσε τους μάρτυρες, μεταξύ των οποίων και τους Διευθυντές και μόνους μετόχους των δύο εταιρειών, απέρριψε τις αιτήσεις με το ακόλουθο σκεπτικό:
«Εκείνο το οποίο επιχειρήθηκε να αποδειχθεί κατά την ακρόαση των αιτήσεων ήταν ότι η Καθ΄ης η Αίτηση Εταιρεία συνεχίζει να λειτουργεί υπό τον μανδύα άλλης Εταιρείας, δηλαδή της Εταιρείας Paulisa (Manufacturers) Ltd η οποία συνεστήθη με μετόχους τα παιδιά των διευθυντών της Καθ΄ης η Αίτηση Εταιρείας.
Το πρώτο πράγμα που διαπιστώνω είναι ότι η πιο πάνω προσέγγιση εκφεύγει των αιτούμενων με τις αιτήσεις θεραπειών.
Με τις αιτήσεις ζητείται όπως οι διευθυντές της Καθ' ης η Αίτηση Εταιρείας εξεταστούν σε σχέση με την οικονομική ικανότητα της Καθ' ης η Αίτηση να εξοφλήσει το χρέος της και όχι σε σχέση με την ικανότητα της Εταιρείας Paulisa. Η ύπαρξη της Εταιρείας αυτής ούτε στις αιτήσεις αναφέρεται αλλά ούτε και στις Ένορκες Δηλώσεις που τις υποστηρίζουν. Μνεία για την εν λόγω Εταιρεία έγινε για πρώτη φορά στο στάδιο της ακροαματικής διαδικασίας.
..........................
Οι Αιτήσεις δεν στρέφονται κατά της Εταιρείας Paulisa και κατά συνέπεια αυτές δεν επεδόθηκαν στην εν λόγω Εταιρεία, ενώ οι Διευθυντές της Εταιρείας αυτής ουδέποτε κλήθηκαν για να καταθέσουν για την οικονομική κατάσταση της Εταιρείας τους, διαδικασία που επηρεάζει τα αστικά τους δικαιώματα. Αυτοί κλήθηκαν για να καταθέσουν για την οικονομική κατάσταση της Polly Frocks και η πιο πάνω παράλειψη συνιστά θεμελιώδη παράβαση του άρθρου 30 του Συντάγματος και των προνοιών της Δ.48 Κ.3 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών. ..........................
Πέρα όμως από τις πιο πάνω διαπιστώσεις μου το Δικαστήριο καμιά μαρτυρία δεν έχει ενώπιον μου σε σχέση με την οικονομική κατάσταση της Paulisa για να είναι σε θέση να εκδώσει οποιοδήποτε διάταγμα μηνιαίων δόσεων εναντίον της εταιρείας αυτής. ..........................
Ούτε από την προσαχθείσα μαρτυρία κρίνω ότι θα ήταν ασφαλές για το Δικαστήριο να προβεί σε εύρημα ότι η Εταιρεία Polly Frocks συνεχίζει να λειτουργεί με το μανδύα της Εταιρείας Paulisa παρόλο που ο χρόνος και τρόπος σύστασης της Εταιρείας Paulisa αφήνει εύλογα κάποια ερωτηματικά.»
Η έφεση επικεντρώθηκε σε τρεις ουσιαστικά λόγους. Υποστηρίχθηκε ότι:
(α) Η θέση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η προσπάθεια των εφεσειουσών να αποδείξουν ότι η εφεσίβλητη εξακολουθούσε να λειτουργεί υπό το μανδύα της Paulisa ξέφευγε των αιτουμένων θεραπειών για το λόγο ότι, με τις αιτήσεις, εζητείτο να εξεταστεί η οικονομική ικανότητα της εφεσίβλητης να εξοφλήσει τα χρέη της, και όχι εκείνη της Paulisa, που δεν ήταν διάδικος, έστω και αν οι Διευθυντές της κλήθηκαν ως μάρτυρες, είναι εσφαλμένη.
(β) Η θέση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι δεν είχε ενώπιόν του οποιαδήποτε μαρτυρία σε σχέση με την οικονομική ικανότητα της Paulisa ώστε να μπορεί να εκδώσει διάταγμα μηνιαίων δόσεων εναντίον της είναι εσφαλμένη για το λόγο ότι ουδέποτε οι αιτήτριες ζήτησαν τέτοιο διάταγμα και,
(γ) Η θέση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι, από την προσαχθείσα μαρτυρία, δεν θα ήταν ασφαλές να προβεί σε εύρημα ότι η εφεσίβλητη συνεχίζει να λειτουργεί με το μανδύα της Paulisa είναι εσφαλμένη για το λόγο ότι η μαρτυρία που προσκομίστηκε ήταν περισσότερο από ικανοποιητική για ένα τέτοιο εύρημα.
Έχουμε την άποψη ότι και οι τρεις λόγοι έφεσης ευσταθούν. Η προσπάθεια των εφεσειουσών να αποδείξουν ότι η εφεσίβλητη εξακολουθούσε να λειτουργεί υπό το μανδύα της Paulisa δεν ξέφευγε των αιτουμένων, κατά της εφεσίβλητης, θεραπειών. Ούτε απέβλεπε στο να διαπιστωθεί η οικονομική ικανότητα της Paulisa να εξοφλήσει τα εξ αποφάσεως χρέη της εφεσίβλητης με απώτερο στόχο να εκδοθεί διάταγμα μηνιαίων δόσεων εναντίον της, χωρίς να υπάρχει οποιαδήποτε εις βάρος της δικαστική απόφαση και χωρίς να είναι διάδικος στις αιτήσεις. Η προσπάθεια των εφεσειουσών ήταν να αποδείξουν ότι η εφεσίβλητη, με σκοπό να αποφύγει την εξόφληση των εξ αποφάσεως χρεών της, δημιούργησε την Paulisa και, στην πραγματικότητα, εξακολουθούσε να λειτουργεί υπό την κάλυψή της. Και ότι, επομένως, η οικονομική ικανότητα της Paulisa ήταν, στην πραγματικότητα, οικονομική ικανότητα της εφεσίβλητης, και, άρα, αυτή η ικανότητα έπρεπε να διερευνηθεί με σκοπό, αφού εξακριβωθεί, να εκδοθεί διάταγμα μηνιαίων δόσεων, όχι εναντίον της Paulisa, που ούτε εξ αποφάσεως χρεώστης ούτε διάδικος στις αιτήσεις ήταν, αλλά εναντίον της εφεσίβλητης. Οι εφεσείουσες, με τη μαρτυρία που προσκόμισαν, και στην οποία αναφερθήκαμε πιο πάνω, απέδειξαν ικανοποιητικά, κατά την κρίση μας, ότι η εφεσίβλητη εξακολουθούσε να λειτουργεί υπό το μανδύα της Paulisa. Επομένως, το πρωτόδικο Δικαστήριο όφειλε να προχωρήσει και, αφού διερευνούσε και διαπίστωνε την οικονομική ικανότητα της Paulisa, να καθορίσει το ποσό των μηνιαίων δόσεων που θα έπρεπε να καταβάλλει, όχι η Paulisa, αλλά η εφεσίβλητη, προς εξόφληση των εξ αποφάσεως χρεών της έναντι των εφεσειουσών.
Η έφεση επιτρέπεται. Διατάσσεται η επανεκδίκαση των επίδικων αιτήσεων με σκοπό να διερευνηθεί και διαπιστωθεί η οικονομική ικανότητα της Paulisa. Και, ακολούθως, στη βάση αυτής της διαπίστωσης, να καθοριστεί το ποσό των μηνιαίων δόσεων που θα πρέπει να καταβάλλει η εφεσίβλητη, μέχρι πλήρους εξόφλησης των εξ αποφάσεως χρεών της έναντι των εφεσειουσών.
Τα έξοδα, πρωτόδικα και κατ' έφεση, υπέρ των εφεσειουσών.
Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα τόσο πρωτόδικα, όσο και κατ' έφεση.