Ιωάννου Γιαννάκης ν. Αιμίλιου Θεοδούλου, σαν διαχειριστή της περιουσίας της Άννας Χρ. Κράνου και Άλλων (Αρ. 1) (2000) 1 ΑΑΔ 7

Αντέφεση ― Παράταση χρόνου για υποβολή αντέφεσης ― Η μη έγκαιρη καταχώρηση αντέφεσης οφείλετο σε σφάλμα του δικηγόρου των εφεσιβλήτων στη θεώρηση του χρονικού πλαισίου μέσα στο οποίο ήταν δυνατό να καταχωρηθεί αντέφεση ― Διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου ― Συμφέροντα της δικαιοσύνης ― Έγκριση σχετικού αιτήματος.

Ο δικηγόρος των εφεσιβλήτων αποπειράθηκε να καταχωρήσει αντέφεση δεκαέξι μήνες μετά την καταχώρηση της έφεσης, μη γνωρίζοντας ότι τα χρονικά πλαίσια της Δ.35, θ.10 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας για καταχώρηση αντέφεσης άλλαξαν με τον περί Εφέσεων (Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων, Περιορισμός του Χρόνου των Προφορικών Αγορεύσεων και Συνοπτική Διαδικασία για την Απόρριψη Προδήλως Αβάσιμων Εφέσεων) Διαδικαστικό Κανονισμό του 1996, (ο "Διαδικαστικός Κανονισμός"). Το Πρωτοκολλητείο αρνήθηκε να αποδεχθεί καταχώρηση της αντέφεσης μέσα στα χρονικά πλαίσια της Δ.35, θ.10. Ακολούθησε η υποβολή της παρούσας αίτησης για παράταση του χρόνου καταχώρησης της αντέφεσης.

Αποφασίστηκε ότι:

1. Ο Κ. 9 του Διαδικαστικού Κανονισμού προνοεί ότι η αντέφεση πρέπει να καταχωρείται τέσσερις εβδομάδες από την επίδοση της έφεσης.

2. Ο δικηγόρος των εφεσιβλήτων παραγνώρισε ότι οι πρόνοιες της Δ.35, θ.10, αναφορικά με το χρονικό πλαίσιο υποβολής αντέφεσης - (έξι ημέρες πριν την ακρόαση έφεσης, η οποία στρέφεται κατά τελικής απόφασης) - έχουν τροποποιηθεί και, παρεπόμενα, υπερφαλαγγιστεί από τις διατάξεις του Κ. 9 του Διαδικαστικού Κανονισμού.

3. Στην παρούσα έφεση, το αίτημα υποβλήθηκε πριν την ακρόαση της έφεσης. Η αντέφεση στρέφεται κατά της ίδιας απόφασης, που αποτελεί αντικείμενο της έφεσης. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την απουσία οποιουδήποτε στοιχείου, το οποίο να καταδεικνύει ότι επενέργησε οποιοσδήποτε άλλος λόγος από το σφάλμα του δικηγόρου στην εμπρόθεσμη καταχώρηση της αντέφεσης, δικαιολογεί, μετά από συνεκτίμηση όλων των σχετικών παραγόντων, την αποδοχή του αιτήματος. Ως εκ τούτου ο χρόνος για υποβολή αντέφεσης παρατείνεται κατά επτά ημέρες.

Το αίτημα εγκρίθηκε με έξοδα υπέρ του εφεσείοντος.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Σολιάτης κ.ά. ν. Χριστοδουλίδη (1990) 1 Α.Α.Δ. 1162,

Χόππη ν. Παναγή (1993) 1 Α.Α.Δ. 140,

Α/φοι Ιακώβου ν. Χατζηνικόλα (1990) 1 Α.Α.Δ. 470.

Αίτηση.

Αίτηση των εφεσιβλήτων για παράταση του χρόνου καταχώρησης αντέφεσης.

Αιμ. Θεοδούλου - Αιτητής 1, εμφανίζεται προσωπικά.

Μ. Παπαδήμα, για τους Αιτητές 2 και 3.

Ν. Γερολέμου, για τον Καθ' ου η αίτηση.

Cur. adv. vult.

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ.Μ. Πικής, Π.

ΠΙΚΗΣ, Π.: Αντικείμενο της διαδικασίας αποτελεί αίτηση των εφεσιβλήτων, προς παράταση του προβλεπόμενου από τον περί Εφέσεων (Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων, Περιορισμός του Χρόνου των Προφορικών Αγορεύσεων και Συνοπτική Διαδικασία για την Απόρριψη Προδήλως Αβάσιμων Εφέσεων) Διαδικαστικό Κανονισμό του 1996, (ο «Διαδικαστικός Κανονισμός»), χρόνου - (τέσσερις εβδομάδες από την επίδοση της έφεσης - Κ.9), για την υποβολή αντέφεσης.

Ως μόνο δικαιολογητικό, για τη μη συμμόρφωση με το σχετικό Κανονισμό, προβάλλεται το σφάλμα του δικηγόρου των εφεσιβλήτων στη θεώρηση του χρονικού πλαισίου, μέσα στο οποίο είναι δυνατό να καταχωρηθεί αντέφεση. Παραγνώρισε ότι οι πρόνοιες της Δ.35, θ.10, αναφορικά με το χρονικό πλαίσιο υποβολής αντέφεσης - (έξι ημέρες πριν την ακρόαση έφεσης, η οποία στρέφεται κατά τελικής απόφασης) - έχουν τροποποιηθεί και, παρεπόμενα, υπερφαλαγγιστεί από τις διατάξεις του Κ.9 του Διαδικαστικού Κανονισμού. Η απόπειρά του (του δικηγόρου των εφεσιβλήτων) να καταχωρίσει αντέφεση, μέσα στα χρονικά πλαίσια, που προβλέπονταν από τη Δ.35, θ.10, συνάντησε την άρνηση του Πρωτοκολλητείου, οπόταν συνειδητοποίησε ότι οι σχετικές πρόνοιές του έχουν, στο επίμαχο σημείο, τροποποιηθεί από το Διαδικαστικό Κανονισμό.

Ακολούθησε η υποβολή της παρούσας αίτησης, η οποία εξετάζεται.

Δεν αμφισβητείται από τον καθ' ου η αίτηση - εφεσείοντα ότι η καθυστέρηση στην υποβολή αντέφεσης οφείλεται στο σφάλμα του δικηγόρου των εφεσιβλήτων. Προβάλλεται, εντούτοις, ένσταση στο αίτημα, λόγω του μακρού χρονικού διαστήματος, το οποίο διέρρευσε μεταξύ της καταχώρισης της έφεσης και της υποβολής του παρόντος αιτήματος - (δεκαέξι μήνες) - γεγονός το οποίο ο εφεσείων επικαλείται ως ανασχετικό έγκρισης του αιτήματος. Μας παρέπεμψε στη Σολιάτης κ.ά. v. Χριστοδουλίδη (1990) 1 Α.Α.Δ. 1162, στην οποία το Εφετείο αρνήθηκε να παρατείνει το χρόνο υποβολής έφεσης, παρά τη διαπίστωση ότι μη εμπρόθεσμη κατάθεση έφεσης οφειλόταν σε σφάλμα του δικηγόρου του εφεσείοντος, ως προς την επενέργεια των θερινών διακοπών στη ροή του χρόνου για την υποβολή έφεσης. Αναγνωρίζεται, εντούτοις, στην ίδια απόφαση, ότι σφάλμα δικηγόρου μπορεί, ανάλογα με τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης, να θεμελιώσει αίτημα προς παράταση του χρόνου για τη λήψη δικονομικού μέτρου, όπως ήταν, όντως, η περίπτωση στη Χόππη v. Παναγή (1993) 1 Α.Α.Δ. 140, στην οποία χορηγήθηκε παράταση του χρόνου για την υποβολή έφεσης, μετά τη διαπίστωση ότι η καθυστέρηση οφειλόταν σε σφάλμα του δικηγόρου. Αυτό κρίθηκε ότι δικαιολογούσε το συμφέρον της δικαιοσύνης, που αποτελεί το γνώμονα για την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου. Λέχθηκε:- (σελ. 143)

«Αποκλειστικός οδηγός για την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου για την παράταση του χρόνου άσκησης έφεσης είναι τα συμφέροντα της δικαιοσύνης.»

Ο προσδιορισμός των συμφερόντων της δικαιοσύνης, σε κάθε περίπτωση, είναι έργο σύνθετο. Αντισταθμίζονται, αφενός, οι συνέπειες της παρεκτροπής από τα θέσμια, τα επακόλουθά τους στα δικαιώματα του αντιδίκου και, αφετέρου, οι συνέπειες άρνησης του αιτήματος στα συμφέροντα του αιτητή. Όπως εξηγείται:- (σελ. 143)

«Το συμφέρον της δικαιοσύνης είναι έννοια σύνθετη και πολυδιάστατη, συνυφασμένη με το σύνολο των αρχών του δικαίου και τα ιδιαίτερα γεγονότα της κάθε υπόθεσης.»

Το συμφέρον της δικαιοσύνης, όπως τελικά αποτιμήθηκε από το Δικαστήριο, επέφερε και τη λύση.

Η άλλη απόφαση, στην οποία έγινε αναφορά και η οποία ρίπτει, επίσης, φως στις παραμέτρους άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου να παρατείνει το χρόνο που προβλέπεται από τους Θεσμούς, είναι η Α/φοί Ιακώβου ν. Χατζηνικόλα (1990) 1 Α.Α.Δ. 470. Το αίτημα για την υποβολή αντέφεσης, σ' εκείνη την υπόθεση, προβλήθηκε μετά την τρίτη ημέρα ακρόασης της έφεσης. Απορρίφθηκε. Όπως συνάγεται, η απόρριψη συναρτάται με την ευκαιριακή χρήση του δικαιώματος, παράγοντας πάντα αρνητικός για την επέκταση της δυνατότητας άσκησης δικαιώματος έξω από τους Θεσμούς.

Στην παρούσα έφεση, το αίτημα υποβλήθηκε πριν την ακρόαση της έφεσης. Η αντέφεση στρέφεται κατά της ίδιας απόφασης, που αποτελεί το αντικείμενο της έφεσης. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την απουσία οποιουδήποτε στοιχείου, το οποίο να καταδεικνύει ότι επενέργησε οποιοσδήποτε λόγος άλλος από το σφάλμα του δικηγόρου στην εμπρόθεσμη καταχώριση της αντέφεσης, δικαιολογεί, μετά από συνεκτίμηση όλων των σχετικών παραγόντων, την αποδοχή του αιτήματος. Η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, που ευρίσκεται κάτω από το μικροσκόπιο της έφεσης, θα εξεταστεί κάτω από κάθε οπτική γωνία. Δεν υπάρχει ο,τιδήποτε εν είδει αδιαφορίας είτε εκ μέρους των ιδίων των εφεσιβλήτων ή του εκπροσώπου τους στην υποβολή της αντέφεσης. Το σφάλμα, που έχει να κάμει με τη γνώση, δε θα αφεθεί να ανακόψει το δικαίωμα άσκησης αντέφεσης.

Κάτω από αυτά τα δεδομένα, το αίτημα εγκρίνεται. Ο χρόνος για την υποβολή αντέφεσης παρατείνεται κατά επτά ημέρες.

Τα έξοδα της διαδικασίας της παρούσας αίτησης επιδικάζονται υπέρ του εφεσείοντος.

Το αίτημα εγκρίνεται με έξοδα υπέρ του εφεσείοντος.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία