Ανδρέα Στυλιανού ν. NICOLETTOS TEXTILES INDUSTRY LTD (2000) 1 ΑΑΔ 859

ΠΙΚΗΣ, Π.: Ο εφεσείων εξέδωσε πέντε επιταγές (για το ποσό των £7.100,00) προς όφελος των εφεσιβλήτων, το ισάξιο αντιπαροχής για την αγορά εμπορευμάτων. Οι επιταγές δεν τιμήθηκαν, οπόταν οι εφεσίβλητοι ήγειραν αγωγή εναντίον του, διά την ανάκτηση του ποσού το οποίο αντιπροσώπευαν.

Ο εφεσείων παραδέχτηκε την έκδοση των επιταγών, όπως και τη μη εξαργύρωσή τους από την τράπεζα, μετά από δικές του οδηγίες. Σύμφωνα με την υπεράσπισή του, ματαίωσε την είσπραξη των επιταγών από το δικαιούχο, λόγω της ελαττωματικότητας των εμπορευμάτων. Παράλληλα, ήγειρε ανταπαίτηση, με την οποία ζητούσε το συμψηφισμό της προκύπτουσας από την έκδοση των επιταγών οφειλής με τη ζημία, την οποία, κατ' ισχυρισμό, υπέστη λόγω της ελαττωματικότητας των εμπορευμάτων, απολήγοντος σε υπόλοιπο υπέρ του εφεσείοντος £1.166,86, για το οποίο αξίωσε απόφαση.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο επεσήμανε στην απόφασή του ότι ενυπάρχει στοιχείο αντινομίας μεταξύ των θέσεων που πρόβαλε ο εφεσείων στην υπεράσπισή του, αφενός, και στην ανταπαίτησή του, αφετέρου. Ενώ με την υπεράσπισή του αρνείται οποιαδήποτε υποχρέωση για την εκπλήρωση των υποχρεώσεών του βάσει των επιταγών, εξαιτίας της ακαταλληλότητας των εμπορευμάτων και, συναφώς, του απαράδεκτου της αντιπαροχής, στην ανταπαίτησή του παραδέχεται την οφειλή, πλην αξιώνει το συμψηφισμό της με την απώλεια που υπέστη από την, κατ' ισχυρισμό, παραβίαση της μεταξύ των διαδίκων συμφωνίας, αναφορικά με τα εμπορεύματα που προμηθεύτηκε. Η αντινομία έγκειται στο ότι, ενώ αμφισβητεί την υποχρέωση που ενέχει η έκδοση των επιταγών, παράλληλα την αποδέχεται ως βάσιμη, παρέχουσα έρεισμα για συμψηφισμό με τις δικές του απαιτήσεις εναντίον των δικαιούχων των επιταγών.

Η μαρτυρία περιστράφηκε γύρω από τις, κατ' ισχυρισμό, παραβιάσεις των εφεσιβλήτων της σύμβασης για την πώληση των εμπορευμάτων στον εφεσείοντα. Το Δικαστήριο, μετά από λεπτομερή αξιολόγηση της μαρτυρίας και, συναφώς, της αξιοπιστίας των μαρτύρων που κατέθεσαν εκατέρωθεν, αποδέχτηκε την εκδοχή των εφεσιβλήτων και απέρριψε εκείνη του εφεσείοντος. Δικαίωσε τους εφεσίβλητους, εκδίδοντας απόφαση υπέρ τους για το ισάξιο των επιταγών, ενώ απέρριψε την ανταπαίτηση του εφεσείοντος, ως ανυπόστατη.

Και οι τρεις λόγοι έφεσης απολήγουν σε αμφισβήτηση των ευρημάτων του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ως προς την αξιοπιστία των μαρτύρων^. χωρίς να παρέχονται λόγοι, που θα μπορούσε να δικαιολογήσουν την επέμβασή μας στα πρωτογενή ευρήματα του Δικαστηρίου - (βλ. Interamerican Life Insurance Company Ltd. v. Κώστα Σπύρου κ.ά., Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 10483, 31/3/2000, Παντελή ν. Χριστοφή κ.ά., Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 10348, 27/4/2000).

Το πρωτόδικο Δικαστήριο πραγματεύεται περιεκτικά την προσαχθείσα μαρτυρία σ' όλη την έκτασή της.

Δεν έχει υποδειχθεί και, ακόμα περισσότερο, δεν έχει καταδειχθεί οποιοσδήποτε λόγος, ο οποίος να τείνει να αποκαλύψει ότι το Δικαστήριο παρερμήνευσε την προσαχθείσα μαρτυρία ή οποιαδήποτε πτυχή της, ή ότι λειτούργησε κάτω από εσφαλμένη καθοδήγηση ως προς το περιεχόμενο ή τη σημασία της. Κάτω από αυτά τα δεδομένα, δε στοιχειοθετούνται λόγοι, αποδοχή των οποίων θα παρείχε βάση για την ανατροπή των ευρημάτων, που υποθεμελιώνουν την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου.

Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.

Π.

Δ.

/ΜΠ

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο