Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Το βράδυ της 25.4.1995 ο εφεσίβλητος τραυματίστηκε σε τροχαίο δυστύχημα όταν το αυτοκίνητο που οδηγούσε συγκρούστηκε με άλλο αυτοκίνητο. Το δυστύχημα έγινε σε σημείο του δρόμου που ένωνε τον παλαιό με το νέο υπό κατασκευή δρόμο Λευκωσίας - Κοκκινοτριμιθιάς. Οι Εργολάβοι - κατασκευαστές του νέου δρόμου ήταν οι εφεσείοντες.

Ο εφεσίβλητος θεώρησε τους εφεσείοντες υπεύθυνους για το δυστύχημα και εναντίον τους κίνησε αγωγή. Η απαίτησή του ήταν για καταβολή γενικών και ειδικών αποζημιώσεων για τις σωματικές βλάβες και τις ζημιές που έπαθε συνεπεία του δυστυχήματος.

Οταν άρχισε η ακρόαση της υπόθεσης στο Επαρχιακό Δικαστήριο, οι συνήγοροι των διαδίκων δήλωσαν ότι ο δρόμος στο μέρος που έγινε το δυστύχημα βρισκόταν στην κατοχή και έλεγχο των εφεσειόντων. Δήλωσαν επίσης ότι οι ειδικές αποζημιωσεις είχαν συμφωνηθεί επί βάσεως πλήρους ευθύνης των εφεσειόντων στις ΛΚ1510 και εκ συμφώνου κατατέθηκε ιατρικό πιστοποιητικό για το θέμα του υπολογισμού των γενικών αποζημιώσεων. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, διαπίστωσε ότι οι εφεσείοντες ήταν αποκλειστικά υπεύθυνοι για το δυστύχημα και επιδίκασε εναντίον τους και προς όφελος του εφεσίβλητου ΛΚ1510= ειδικές αποζημιώσεις, ΛΚ200= γενικές αποζημιώσεις πλέον τόκους και έξοδα.

Οι εφεσείοντες αμφισβητούν την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης κατά το μέρος που αναφέρεται στον καταλογισμό της ευθύνης και με την έφεση επιδιώκουν την ανατροπή της.

Ο εφεσίβλητος οδηγούσε στον παλαιό δρόμο με κατεύθυνση από Κοκκινοτριμιθιά προς Λευκωσία. Ο οδηγός του άλλου ενεχόμενου στο δυστύχημα αυτοκινήτου, οδηγούσε στο νέο δρόμο με κατεύθυνση την Κοκκινοτριμιθιά. Η σύγκρουση των δυο οχημάτων έγινε στο κομμάτι του δρόμου που διαγώνια ένωνε το νέο με τον παλαιό. Προσδιορίζοντας όμως το σημείο σύγκρουσης με αναφορά τη θέση (χάραξη) του παλαιού δρόμου, τούτο τοποθετείται μέσα στον παλαιό δρόμο σε μικρή μόνο απόσταση από τη νοητή προέκταση της αριστερής του πλευράς με κατεύθυνση προς Λευκωσία επί της διαγώνιας ένωσης.

Στη δεξιά πλευρά του παλαιού δρόμου σε σχέση με την κατεύθυνση του εφεσίβλητου και σε απόσταση 300 μ. περίπου πριν από το δυστύχημα υπήρχε πινακίδα στην οποία αναγραφόταν, "προσοχή εκτελούνται οδικά έργα". Εκτός από την εν λόγω πινακίδα δεν υπήρχε άλλο σήμα, πινακίδα ή οποιαδήποτε άλλη ένδειξη ότι ο δρόμος ήταν κλειστός με τους όγκους των χωμάτων και ότι η τροχαία κίνηση διοχετευόταν αριστερά προς το νέο δρόμο αμέσως πριν τα χώματα. Οπως έχει ειπωθεί, στο νέο δρόμο, υπήρχαν φωσφορούχοι κώνοι για να υποδηλώνουν αφ΄ενός, το τέλος του δρόμου που είχε δοθεί για χρήση στην τροχαία και αφ΄ ετέρου, για να σηματοδοτούν την εκτροπή των οχημάτων αριστερά από τό νέο στον παλαιό δρόμο.

Το Δικαστήριο ανέλυσε τη μαρτυρία και κατόπιν προσεκτικής αξιολόγησης διαπίστωσε ότι οι συνθήκες του δρόμου κατά τον κρίσιμο χρόνο και οι περιστάσεις κάτω από τις οποίες έγινε το δυστύχημα ήταν σύμφωνα με τη μαρτυρία του αστυνομικού εξεταστή της υπόθεσης και τη μαρτυρία του εφεσίβλητου. Αφού διαπιστώθηκε η πραγματική κατάσταση, το Δικαστήριο προχώρησε στην εξέταση του κατά πόσο οι εφεσείοντες εκπλήρωσαν το καθήκον επιμέλειας που είχαν έναντι των προσώπων που χρησιμοποιούσαν το συγκεκριμένο δρόμο.

Το πρωτόδικο δικαστήριο, χωρίς λεπτομερή αναφορά στο αυτονόητο, θεώρησε πως οι εφεσείοντες είχαν υπό τις περιστάσεις καθήκον επιμέλειας έναντι των οδηγών που χρησιμοποιούσαν το δρόμο στο μέρος που έγινε το δυστύχημα. Με αυτό ως δεδομένο, προχώρησε στην εξέταση του κατά πόσο οι εφεσείοντες εκπλήρωσαν αυτό το καθήκον επιμέλειας που προσδιόρισε ότι συνίστατο στην τοποθέτηση των αναγκαίων προειδοποιητικών σημάτων καθώς και στη λήψη μέτρων προειδοποίησης των οδηγών σχετικά με την κατάσταση του δρόμου και την επικείμενη εκτροπή.

Η τύφλωση ήταν ένα στιγμιαίο γεγονός χωρίς ουσιώδη επίδραση στην πορεία των γεγονότων. Το πρωτεύον γεγονός ήταν η απροσδόκητη για τον εφεσίβλητο εισδοχή του άλλου αυτοκινήτου στο δρόμο που είχε ως αποτέλεσμα την αποκοπή της ελεύθερης πορείας του αντικειμενικά ανυποψίαστου και επιμελούς εφεσίβλητου ο οποίος οδηγούσε κανονικά στον αρχικό δρόμο. Η αλυσίδα των γεγονότων οδηγεί συνάμα στο συμπέρασμα πως και η οδήγηση του οδηγού του άλλου αυτοκινήτου ήταν υπό τις περιστάσεις νόμιμη. Η γενεσιουργός αιτία του δυστυχήματος εντοπίζεται στην παράλειψη των εφεσειόντων να τοποθετήσουν τα κατάλληλα προειδοποιητικά σήματα για σωστή και έγκαιρη προειδοποίηση των οδηγών αναφορικά με την επικείμενη εκτροπή. Ο εφεσίβλητος αν είχε τη δυνατότητα της έγκαιρης προειδοποίησης λογικά θα έπαιρνε τα κατάλληλα μέτρα οδήγησης και δεν θα εδημιουργείτο η κατάσταση που δημιουργήθηκε.

Οταν προκαλείται εκτροπή της τροχαίας κίνησης από τον αρχικό δρόμο λόγω εκτέλεσης οδικών έργων είναι απαραίτητη η λήψη και διατήρηση μέτρων τα οποία θα πρέπει να υπάρχουν διαρκώς μέρα και νύκτα μέχρι τη συμπλήρωση των έργων για να προειδοποιούνται οι ανυποψίαστοι και λογικά επιμελείς οδηγοί για την εκτροπή ώστε και αυτοί με τη σειρά τους να έχουν τη δυνατότητα να παίρνουν έγκαιρα τα δικά τους μέτρα ασφαλούς οδήγησης για να μην κινδυνεύουν να βρεθούν ξαφνικά έξω από τον αρχικό δρόμο στο σημείο της εκτροπής.

Αν αυτοί που έχουν την ευθύνη για τη λήψη των κατάλληλων μέτρων σήμανσης του δρόμου παραλείψουν να εκτελέσουν το συγκεκριμένο καθήκον, εξυπακούεται ότι ο δρόμος μπορεί να χρησιμοποιείται με ασφάλεια.

Στην προκείμενη περίπτωση οι εφεσείοντες, που είχαν αυτή την ευθύνη, παρέλειψαν να εκτελέσουν το συγκεκριμένο καθήκον και η παράλειψή τους συνιστά αμέλεια η οποία αποτέλεσε τη γενεσιουργό αιτία του δυστυχήματος. Οι εφεσείοντες ορθά κρίθηκαν υπό τις περιστάσεις ως οι αποκλειστικά υπεύθυνοι για το δυστύχημα.

Δ.

Δ.

ΣΦ.