|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 1 ΑΑΔ 1033
9 Iουλίου, 1999
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΝΙΚΗΤΑΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟ, ΚΕΦ. 113
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
LINDOS CONSTRUCTIONS LIMITED
(ΣΕ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ),
1. ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΜΙΧΑΗΛ,
2. ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ,
3. ΚΟΥΛΛΑ ΜΙΧΑΗΛ,
Εφεσείοντες-Aιτητές,
ν.
1. ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΠΑΡΑΛΗΠΤΟΥ,
2. ΚΩΣΤΑ ΤΕΜΕΝΟΥ,
Εφεσιβλήτων-Καθ' ων η αίτηση.
(Πολιτική Έφεση Aρ. 9818)
Εταιρείες — Εταιρεία υπό εκκαθάριση — Κατά πόσο οι μέτοχοι και οι διευθυντές είχαν δικαίωμα να ακουστούν σε συμβιβασμό, ο οποίος εγκρίθηκε από το Δικαστήριο, μεταξύ του Επίσημου Παραλήπτη και των πιστωτών εταιρείας υπό εκκαθάριση — Τι συνεπάγεται η έκδοση διατάγματος εκκαθάρισης για τους διευθυντές εταιρείας — Ποία η ενδεδειγμένη διαδικασία για προσβολή πράξης ή απόφασης του Εκκαθαριστή.
Λέξεις και Φράσεις — "Συνεισφορέας" στο Άρθρο 205 του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113.
Οι εφεσείοντες, μέτοχοι και διευθυντές της Lindos Constructions Ltd., η οποία τέθηκε υπό εκκαθάριση με διαταγή του Δικαστηρίου, εφεσίβαλαν την απόφαση του Δικαστηρίου με την οποία εγκρίθηκε ο συμβιβασμός ο οποίος επήλθε μεταξύ της Επίσημου Παραλήπτου και των πιστωτών της εταιρείας. Υποστήριξαν ότι είχαν δικαίωμα να ακουστούν και ότι η παραβίαση του καθιστούσε τη διαδικασία άκυρη λόγω παράβασης των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης και των εχέγγυων της δίκαιης δίκης που κατοχυρώνει το Άρθρο 30.2.3 του Συντάγματος.
Στην αγόρευση τους υποστήριξαν ότι το Άρθρο 198 του Κεφ. 113 τους παρείχε δικαίωμα να ακουστούν σε συμβιβασμό ο οποίος εγκρίνεται βάσει των διατάξεων του.
Οι άλλοι δύο λόγοι έφεσης αφορούσαν την ουσία του συμβιβασμού ο οποίος έγινε, και τις ενστάσεις των εφεσειόντων σ' αυτό, καθώς και στο διορισμό του εφεσίβλητου 2, ως εκτελεστή του συμβιβασμού.
Η εφεσίβλητη 1, η Επίσημος Παραλήπτης, υποστήριξε ότι οι εφεσείοντες δεν είχαν θέση (locus staudi), στη διαδικασία. Ο συμβιβασμός που πραγματοποιήθηκε ήταν μεταξύ της εταιρείας και των πιστωτών και όχι μεταξύ της εταιρείας και των μελών της που είναι η δεύτερη κατηγορία συμβιβασμού που προβλέπεται από το Άρθρο 198 του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η θέση της Επίσημου Παραλήπτου είναι ορθή. Αντίθετα προς την εισήγηση των εφεσειόντων, το Άρθρο 198 του Κεφ. 113, δεν τους παρείχε δικαίωμα να ακουστούν στο συμβιβασμό μεταξύ της εταιρείας και των πιστωτών. Μετά το διορισμό του Εκκαθαριστή, αποκλειστική ευθύνη για τη διαχείριση της περιουσίας της εταιρείας και των υποθέσεων της έχει ο ίδιος.
2. Η διαδικασία για την προσβολή πράξης ή απόφασης Εκκαθαριστή είναι μέσω αίτησης η οποία προβλέπεται από το Άρθρο 234(5) του Κεφ. 113.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Union Insurance [1972] 1 W.L.R. 640,
Chapmans's Case [1886] L.R. 1 Eq. 346,
Fowler v. Broad's Patent Night Light Co. [1893] 1 Ch. 724,
Mawcon Ltd. [1969] 1 W.L.R. 78,
Windsor Steam Coal Company (1901) Limited [1928] 1 Ch. 609.
Έφεση.
Έφεση κατά της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 30 Nοεμβρίου, 1994 με την οποία εγκρίθηκε ο συμβιβασμός που επήλθε μεταξύ της Eπίσημου Παραλήπτου και των πιστωτών της εταιρείας.
Α. Ευτυχίου, για τους Eφεσείοντες-Aιτητές.
Στ. Παπαϊωάννου, Eπίσημος Παραλήπτης, για την Eφεσίβλητη-Kαθ'ης η αίτηση 1.
Ξ. Φωτίου, για τον Eφεσίβλητο-Kαθ'ου η αίτηση 2.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ. Μ. Πικής, Π.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Η Lindos Constructions Ltd., τέθηκε υπό εκκαθάριση με διαταγή του Δικαστηρίου στις 21 Νοεμβρίου 1989. Εκκαθαριστής διορίστηκε η Επίσημος Παραλήπτης. Στις 30 Νοεμβρίου 1994, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας ενέκρινε βάσει των προνοιών του άρθρου 198(2) του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113, συμβιβασμό ο οποίος επήλθε μεταξύ της Επίσημου Παραλήπτου και των πιστωτών της εταιρείας.
Οι εφεσείοντες, μέτοχοι της Lindos Constructions Ltd., και Διευθυντές κατά το χρόνο έκδοσης του διατάγματος για την εκκαθάριση της, εφεσιβάλλουν την απόφαση και ζητούν τον παραμερισμό της, πρώτο, γιατί ο συμβιβασμός εγκρίθηκε στην απουσία τους, χωρίς να τους δοθεί η ευκαιρία να ακουστούν. Είναι η θέση τους ότι είχαν δικαίωμα να ακουστούν και ότι η παραβίαση του καθιστά τη διαδικασία άκυρη, όπως και κάθε διαδικασία που διεξάγεται κατά παράβαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης και των εχέγγυων της δίκαιης δίκης που κατοχυρώνει το Άρθρο 30.2.3 του Συντάγματος.
Στην αγόρευσή τους υποστήριξαν ότι είχαν λόγο στο συμβιβασμό που εγκρίθηκε από το Δικαστήριο. Υπέβαλαν ότι το άρθρο 198 του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113, τους παρείχε δικαίωμα να ακουστούν σε συμβιβασμό ο οποίος εγκρίνεται βάσει των διατάξεων του. Ως πηγή του δικαιώματός τους επικαλέστηκαν την ιδιότητά τους ως «συνεισφορείς» και ως μέτοχοι της εταιρείας. Ανάλογο δικαίωμα τους παρείχε, όπως εισηγήθηκαν, και η ιδιότητά τους ως διευθυντών της εταιρείας κατά το χρόνο που αυτή τέθηκε υπό εκκαθάριση.
Οι άλλοι δύο παρεπόμενοι λόγοι έφεσης αφορούν την ουσία του συμβιβασμού ο οποίος έγινε, και τις ενστάσεις των εφεσειόντων σ' αυτό, καθώς και στο διορισμό του εφεσίβλητου 2, Κώστα Τέμενου, ως εκτελεστή του συμβιβασμού.
Η εφεσίβλητη 1, η Επίσημος Παραλήπτης υποστήριξε ότι, οι εφεσείοντες δεν είχαν θέση, (locus standi), στη διαδικασία. Ο συμβιβασμός που πραγματοποιήθηκε ήταν μεταξύ της εταιρείας και των πιστωτών και όχι μεταξύ της εταιρείας και των μελών της που είναι η δεύτερη κατηγορία συμβιβασμού που προβλέπεται από το Άρθρο 198. Βάσιμα αρνήθηκε η Επίσημος Παραλήπτης τον ισχυρισμό των εφεσειόντων ότι είναι «συνεισφορείς», εφόσο το μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας είχε καταβληθεί στο ακέραιο. Ο όρος «συνεισφορέας» ορίζεται στο Άρθρο 205 του Κεφ. 113. περιορίζεται σε μετόχους της εταιρείας που δεν κατέβαλαν το σύνολο του μετοχικού κεφαλαίου. Εξάλλου το γεγονός ότι οι εφεσείοντες ήσαν πρώην διευθυντές της εταιρείας δεν τους παρείχε λόγο στη διαχείριση της εταιρείας. Ο διορισμός τους τερματίστηκε με την έκδοση του διατάγματος εκκαθάρισης. Έκτοτε η διαχείριση της περιουσίας της εταιρείας περιήλθε στα χέρια του Εκκαθαριστή.
Η κα. Παπαϊωάννου, παρέπεμψε στο άρθρο 231 του Κεφ. 113 το οποίο ορίζει ότι μετά την έκδοση διατάγματος εκκαθάρισης η περιουσία της εταιρείας, κινητή και ακίνητη, περιέρχεται στον έλεγχο και τελεί υπό τη φύλαξη του Εκκαθαριστή. Οι εξουσίες του Εκκαθαριστή προσδιορίζονται στο άρθρο 233 του Κεφ. 113. Αναμφισβήτητο είναι ότι με την έκδοση διατάγματος εκκαθάρισης τερματίζονται οι υπηρεσίες των διευθυντών της εταιρείας. Τί συνεπάγεται η έκδοση διατάγματος εκκαθάρισης για τους διευθυντές εταιρείας αναλύεται στο σύγγραμμα, Palmer's Company Law, 2nd Ed. σ.1138, παρα. 85-28, στο οποίο έκαμε αναφορά η κα. Παπαϊωάννου.
Οι συνέπειες που ενέχει διάταγμα εκκαθάρισης για το διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας προσδιορίζονται παραστατικά από το Δικαστή Plowman, στην In re Union Insurance [1972] 1 W.L.R. 640, 642:
«It is of course well settled that on a winding up the board of directors of a company becomes functus officio and its powers are assumed by the liquidator.»
Διαφωτιστικές επί του ιδίου θέματος είναι και οι αποφάσεις στις, Chapmans's Case [1886] L.R. 1 Eq. 346· Fowler v. Broad's Patent Night Light Co. [1893] 1 Ch. 724· In re Mawcon Ltd [1969] 1 W.L.R. 78.*
Η θέση της Επίσημου Παραλήπτου είναι σωστή. Αντίθετα προς την εισήγηση των εφεσειόντων το Άρθρο 198 του Κεφ. 113 δεν τους παρείχε δικαίωμα να ακουστούν στο συμβιβασμό μεταξύ της εταιρείας και των πιστωτών. Μετά το διορισμό του Εκκαθαριστή, αποκλειστική ευθύνη για τη διαχείριση της περιουσίας της εταιρείας και των υποθέσεών της έχει ο ίδιος.
Η διαδικασία για την προσβολή πράξης ή απόφασης Εκκαθαριστή είναι μέσω αίτησης η οποία προβλέπεται από το Άρθρο 234(5) του Κεφ. 113. Άτομο δυσαρεστημένο με πράξη ή απόφαση του Εκκαθαριστή μπορεί να αποταθεί στο Δικαστήριο με το προβλεπόμενο μέσο. Στη διαδικασία αυτή το Δικαστηριο έχει ευρεία εξουσία, να επικυρώσει, ανατρέψει ή να τροποποιήσει την πράξη ή απόφαση η οποία προσβάλλεται.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.