|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Αίτηση αρ.157/99
ΕΝΩΠΙΟΝ:
Σ. ΝΙΚΗΤΑ, Δ.Αναφορικά με το άρθρο 155.4 του Συντάγματος και
τα άρθρα 3 και 9 του περί Απονομής της Δικαιοσύνης
(Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμου αρ. 33/64, όπως τροποποιήθηκε
- και -
Αναφορικά με την Πολιτική Αγωγή αρ. 438/94 του
Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας μεταξύ της
Ελληνικής Τράπεζας (Χρηματοδοτήσεις )Λτδ., και
της Βασιλικής Δημητριάδη και Σωτήρη Δημητριάδη
και την Απόφαση ημερ. 6/4/94 για το ποσό των Λ.Κ.
2.260,16.
- και -
Αναφορικά με το υπ' αρ. 046979 -729/99
ένταλμα κατάσχεσης και εκποίησης κινητής
περιουσίας ημερ. 19/2/99 σχετικά με την
απόφαση 6/4/94 στην αγωγή 438/94
- και -
Αναφορικά με την αίτηση Ex - parte του
Σωτήρη Δημητριάδη από τη Λευκωσία
για άδεια καταχώρησης αιτήσεως διά
κλήσεως προς έκδοση διατάγματος certiorari
-----------------------------
Ημερομηνία:
28 Δεκεμβρίου, 1999Ο αιτητής παρίσταται προσωπικά
--------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής αποτείνεται για άδεια που θα του επιτρέψει να θέσει σε κίνηση το δικονομικό μηχανισμό για έκδοση εντάλματος certiorari. Τελική επιδίωξη του είναι η ακύρωση του εντάλματος κατάσχεσης και εκποίησης κινητής περιουσίας με αρ. 729/99. Τα γεγονότα που στηρίζουν το αίτημα αναφέρονται σε ένορκη δήλωση του αιτητή και τα συνημμένα σε αυτήν έγγραφα.
Σημειώνω ό,τι είναι σχετικό. Στις 6/4/94 το Δικαστήριο Λάρνακας εξέδωσε απόφαση στην αγωγή αρ. 438/94 υπέρ της ενάγουσας εταιρείας Ελληνική Τράπεζα (Χρηματοδοτήσεις) Λτδ., και εναντίον του αιτητή και της συνεναγόμενης συζύγου του. Το ποσό της απόφασης ήταν για £2.260,16 πλέον τόκοι και έξοδα. Οι λεπτομέρειες που αφορούν τους τόκους αναφέρονται στο συνημμένο αντίγραφο της απόφασης. Το ένταλμα κινητών με αρ. 765/96 απέφερε μόνο ποσό £600 (βλέπε τεκμ. Γ). Όπως αναφέρει στη ένορκη βεβαίωση του ο αιτητής τα κατασχεθέντα κινητά, που καταγράφηκαν πριν από την πώληση, τα αγόρασε η θυγατέρα των εναγομένων Μαρία. Το νέο ένταλμα κινητών, που είναι αντικείμενο της αίτησης αυτής και φέρει τον αριθ. 729/99, εκδόθηκε στις 19/2/99.
Είναι ο ισχυρισμός του αιτητή ότι το εξ αποφάσεως χρέος ξοφλήθηκε πλήρως. Kαι ότι αυτό προκύπτει από τη συνημμένη στην αίτηση κατάσταση λογαριασμού που του έστειλε η ενάγουσα Τράπεζα (τεκμ. Β). Με το νέο ένταλμα η ενάγουσα επιδιώκει την είσπραξη ποσού £341 και £233.80 έξοδα, που επιδικάσθηκαν προς όφελος της ενάγουσας μαζί με £21 έξοδα του εντάλματος κινητών (βλέπε τεκμ. Ε). Η πώληση προγραμματίστηκε για τις 14/12/99, όπως φαίνεται από την ειδοποίηση του δικαστικού επιδότη, που επιδόθηκε στον αιτητή στις 6 του μήνα. Ας αναφερθεί ότι η κρινόμενη αίτηση κατατέθηκε μετά, στις 17 τρέχοντος.
Δε μου έχει αναφερθεί κατά πόσο προχώρησε ή όχι η πώληση. Εν πάση περιπτώσει, είναι περαιτέρω η υπόθεση του αιτητή ότι ο επιδότης κατέγραψε και προτίθεται να πωλήσει τα ίδια κινητά που πωλήθηκαν με το αρχικό ένταλμα. Στις παραγράφους 5 και 6 της δήλωσης του, ο αιτητής σαφώς υπαινίσσεται ότι πρόκειται να πωληθεί περιουσία της θυγατέρας του:
"5. Τώρα για το ίδιο εξ αποφάσεως χρέος εξεδόθη νέον ένταλμα με αριθμό 729/99 και ημερ. 19/2/99 και ο αρμόδιος δικαστικός επιδότης Ανδρέας Βασιλείου παρά την εξόφληση κατέγραψε εκ νέου τα ίδια κινητά και προγραμμάτισε την δημοσίευση και πώληση των.
6. Εξ όσων γνωρίζω και πιστεύω το χρέος έχει πλήρως εξοφληθεί και επί πλέον το 1ον ένταλμα κινητών έχει εκτελεστεί και δεν μπορεί να εκτελεστεί διά δευτέραν φοράν νέον ένταλμα κινητών διά τα ίδια αντικείμενα και στην ιδία υπόθεση."
Κατά γενικό κανόνα η χορήγηση άδειας απόκειται στη διακριτική εξουσία του δικαστηρίου. Και δεν παρέχεται στην περίπτωση που προσφέρονται εναλλακτικά ένδικα μέσα για θεραπεία: Αίτηση Γεώργιου Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41. Στην παρούσα υπόθεση ο αιτητής θα μπορούσε να κάμει χρήση των διατάξεων του Κανονισμού 7(β) της Δ.40 του περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικού Κανονισμού και να ζητήσει αναστολή του εντάλματος κινητής περιουσίας, όπως συνέβη στην Αίτηση American Express (Europe) Ltd. (1989) 1 A.A.Δ. (E) 228. Επισημαίνεται πως σε εκείνη την περίπτωση ο Χατζητσαγγάρης Δ. αρνήθηκε άδεια για certiorari όταν πρωτόδικο δικαστήριο ανέστειλε με απόφαση του την εκτέλεση εντάλματος κινητών.
Φαίνεται περαιτέρω πως άλλη διαδικασία με την οποία μπορούσε να ξεκαθαρίσει το ζήτημα είναι η προβλεπόμενη από το άρθρ. 21 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6, το ουσιαστικό μέρος της οποίας έχει ως εξής:
"21. Όταν κινητή ιδιοκτησία, που κατασχέθηκε κατά την εκτέλεση δυνάμει δικαστικής απόφασης ή διατάγματος, διεκδικείται από πρόσωπο άλλο από τον εκ δικαστικής αποφάσεως οφειλέτη, το πρόσωπο που διεκδικεί ή το πρόσωπο προς το οποίο απευθύνεται το ένταλμα εκτέλεσης δύναται να αποταθεί στο Δικαστήριο για να καθορίσει το δικαίωμα επί της ιδιοκτησίας...."
Βλέπε σχετικά την υπόθεση Charis Georghallides v. Christofis Theodoulou (1962) C.L.R. 115. Χρήσιμη αναφορά θα μπορούσε να γίνει και στον Καν. 15 της Δ.40 που παρέχει δικαίωμα σε οποιοδήποτε πρόσωπο που ενδιαφέρεται στην εκτέλεση εντάλματος κινητών ή επηρεάζεται από αυτή να απευθυνθεί στο Επαρχιακό Δικαστήριο για οδηγίες.
Για τους λόγους αυτούς δεν έχει αποδειχθεί εκ πρώτης όψεως υπόθεση ή συζητήσιμο θέμα, που αποτελεί την προϋπόθεση για χορήγηση άδειας, σύμφωνα με τη νομολογία. H αίτηση απορρίπτεται.
Σ. Νικήτας, Δ.
Κασ