CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(1999) 1 ΑΑΔ 1760

ΕΝΩΠΙΟΝ: ΠΙΚΗ, Π., ΗΛΙΑΔΗ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗ, Δ/στών

ΠΙΚΗΣ, Π.: Ο εφεσείων και οι εφεσίβλητοι 2 και 3 διεκδικούν την ιδιοκτησία τεμαχίου γης στο χωριό Προδρόμι της Πάφου. ΄Οπως φαίνεται, το κτήμα ήταν «καταχωρημένο» (όχι εγγεγραμμένο) στο όνομα προγόνου των εφεσιβλήτων 2 και 3, το οποίο οι ίδιοι διεκδικούν κληρονομικώ δικαιώματι και λόγω χρησικτησίας. Ο εφεσείων διεκδικεί το κτήμα, με έρεισμα την αγορά του το 1954, και, έκτοτε, την εχθρική κατοχή του. Κατοχή κτήματος, μετά την αγορά του, μπορεί, όπως αναγνωρίζει η νομολογία, να στοιχειοθετήσει, εφόσον συντρέχουν οι διαγραφόμενες προϋποθέσεις, εχθρική κατοχή του ακινήτου από τον αγοραστή - (Christofis Yianni Diplaros v. Photou Nicola (1974) 1 C.L.R. 198^. Ευσταθίου ν. Παναγή (1992) 1 Α.Α.Δ. 1297).

Ο εφεσείων πρόσβαλε την απόφαση με έφεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο, βάσει των προνοιών του ΄Αρθρου 80 του περί Ακίνητης Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμου, ΚΕΦ. 224.

Ο Γενικός Εισαγγελέας, ο οποίος εκπροσώπησε το Διευθυντή του Κτηματολογίου, υποστήριξε ότι η απόφασή του είναι εκτός τάξης. Υπέβαλε ότι επιχειρείται με αυτή η λύση διαφοράς για την ιδιοκτησία του κτήματος, θέμα το οποίο κείται εκτός των αρμοδιοτήτων του Διευθυντή του Κτηματολογίου. Εισηγήθηκε ότι η απόφαση του Διευθυντή έπρεπε, για το λόγο αυτό, να παραμερισθεί.

Η θέση των εφεσιβλήτων 2 και 3, όπως διατυπώνεται στο περίγραμμα αγόρευσής τους, είναι διφορούμενη. Αφενός, υποστηρίζεται ότι η έφεση ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου δεν μπορούσε να λύσει κανένα από τα εγειρόμενα θέματα και, αφετέρου, ότι η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου είναι ορθή, παρόλο ότι η απόφαση του εφεσίβλητου 1, που επικύρωσε, απέβλεπε στην επίλυση θεμάτων ιδιοκτησίας. Η δικηγόρος των εφεσιβλήτων 2 και 3 διευκρίνισε ενώπιόν μας ότι γίνεται δεκτό ότι η απόφαση του Κτηματολογίου απέβλεπε στον καθορισμό της ιδιοκτησίας του διαφιλονικούμενου κτήματος, διαφορά, η επίλυση της οποίας δεν ενέπιπτε στις αρμοδιότητες των κτηματολογικών αρχών. Αρμόδιο να επιληφθεί διαφορών, αναγόμενων στην ιδιοκτησία ακινήτου, είναι το επαρχιακό δικαστήριο, στη δικαιοδοσία του οποίου ανάγεται η επίλυσή τους. Συμπίπτουν, τελικά, οι θέσεις και των τριών μερών, ως προς την έκβαση της έφεσης.

Στη Φιλίππου ν. Στυλιανού (1992) 1 Α.Α.Δ. 448, υποδείξαμε ότι η επίλυση κτηματικών διαφορών ουσίας κείται εκτός του πλαισίου του ΄Αρθρου 61 του ΚΕΦ. 224. ΄Οπως και πρόσφατα εξηγήσαμε, στην Ιωάννου ν. Κωνσταντίνου κ.ά., Πολιτική ΄Εφεση 10078, 12/5/99, η εξουσία του Διευθυντή του Κτηματολογίου, βάσει του ΄Αρθρου 61, περιορίζεται σε διορθώσεις «(α) λαθών και (β) παραλείψεων, οι οποίες διαπιστώνονται σε (ι) βιβλία, ή (ιι) σχέδια του Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου, και (ιιι) στο πιστοποιητικό εγγραφής ακινήτου (τίτλος ιδιοκτησίας). ΄Ο,τι υπόκειται σε διόρθωση είναι το λάθος ή η παράλειψη. Η διόρθωση σκοπεί στην αποκατάσταση της αυθεντικότητας των κτηματολογικών σχεδίων βιβλίων και εγγραφών.».

Στην Abraham Hassidoff v. Paul Antoine-Aristide Santi and Others (1970) 1 C.L.R. 220 και σε σειρά μεταγενέστερων αποφάσεων, υπογραμμίζεται ότι η επίλυση διαφορών, αναγόμενων στην ιδιοκτησία ακινήτου ως εκ της φύσεώς τους, αποτελεί αρμοδιότητα των Δικαστικών Αρχών και υπάγονται στη δικαιοδοσία πολιτικού δικαστηρίου - (βλ., μεταξύ άλλων, Λιασίδης ν. Γενικού Εισαγγελέα (1989) 1 Α.Α.Δ. (Ε) 185^. Φιλίππου ν. Στυλιανού, (ανωτέρω)^. Χ"Ιωάννου ν. Κωνσταντίνου κ.ά. (1993) 1 Α.Α.Δ. 844^. Νεοφύτου ν. Δ/ντή Κτηματολογίου (1995) 1 Α.Α.Δ. 842).

Τα περιουσιακά δικαιώματα αποτελούν μέρος των αστικών δικαιωμάτων του ατόμου, η διάγνωση των οποίων ανάγεται αποκλειστικά στη δικαιοδοσία αρμόδιου δικαστηρίου - (βλ. ΄Αρθρο 30.2 του Συντάγματος).