ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

--------------------

Για την εφεσείουσα: Α. Παπαντωνίου.

Για τους εφεσίβλητους: Μ. Κιτρομηλίδης.

------------------

Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου

θα δοθεί από το Δικαστή Γ. Κωνσταντινίδη.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Η εφεσείουσα είναι ιδιοκτήτρια πολυκατοικίας στη Λευκωσία. Αυτή περιλαμβάνει 14 διαμερίσματα τα οποία ενοικιάζει. Ο εφεσίβλητος 1 (στο εξής ο εφεσίβλητος) ενδιαφέρθηκε για την ενοικίαση του διαμερίσματος με αρ. 203 και απευθύνθηκε στο σύζυγό της Ξ. Λάρκου ο οποίος ενεργούσε εκ μέρους της. Τα διαμειφθέντα, εν πολλοίς ασυνήθιστα, αποτέλεσαν αντικείμενο έντονης διαφοράς. Δεν θα μας απασχολήσουν οι λεπτομέρειες. Αντίθετα προς την εκδοχή του Ξ. Λάρκου, τον οποίο το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε αναξιόπιστο και με βάση τη μαρτυρία του εφεσίβλητου ως την αληθινή, διαπιστώθηκαν τα πιο κάτω:

Ο εφεσίβλητος δεν ήταν διατεθειμένος να υποχωρήσει. Η σύμβασή που υπέγραψε είχε τη μορφή συνηθισμένου ενοικιαστηρίου εγγράφου και δεν είχε προσέξει την προσθήκη. Αρνήθηκε την καταβολή της εγγύησης και του πρώτου ενοικίου όπως πρόβλεπε η σύμβαση και αποχώρησε.

Η εφεσείουσα αξίωσε αποζημιώσεις από τον εφεσίβλητο και τον εφεσίβλητο 2 ως εγγυητή του. Αυτές θα έπρεπε να ήταν ύψους £2,450. Περιλάμβαναν το ποσό της εγγύησης (£350) και το ενοίκιο που συμφωνήθηκε (£175 μηνιαίως) για ολόκληρη την περίοδο του ενός έτους για την οποία θα ίσχυε η σύμβαση. Το πρωτόδικο δικαστήριο θεώρησε καθοριστική την ύπαρξη της χειρόγραφης προσθήκης στη σύμβαση. Απέρριψε την άποψη του εφεσίβλητου πως δεν είχε τελειωθεί η σύμβαση και έκρινε πως ήταν υπόλογος για παράβασή της.

Η έφεση δεν αφορά σ΄αυτά και δεν θα μας απασχολήσουν. Το πρωτόδικο δικαστήριο απέρριψε την αγωγή παρά τη διαπίστωση της παράβασης της σύμβασης επειδή, όπως κατέληξε, δεν παρεχόταν έρεισμα για την επιδίκαση οποιουδήποτε ποσού ως εξής:

(α) Το ποσό των £350 της εγγύησης δεν συνιστούσε αυτόνομη οφειλή ή ζημιά αφού, κατά τους όρους της σύμβασης, θα επιστρεφόταν στον εφεσίβλητο.

(γ) Προϋπόθεση για την επιδίκαση αποζημίωσης από τις 31.3.95 και μετά, ήταν η απόδειξη πως το διαμέρισμα 203 εκκενώθηκε από τον προηγούμενο ενοικιαστή του τότε και δεν κατέστη δυνατό να ενοικιαστεί σε άλλο. Δεν προσκομίστηκε τέτοια μαρτυρία. Η ίδια η εφεσείουσα δεν γνώριζε οτιδήποτε το σχετικό. Ο Ξ. Λάρκου απλώς κατέθεσε κατά τρόπο γενικό και αόριστο πως "ο ενοικιαστής του διαμ. 203 πρέπει να έφυγε τέλος Μαρτίου". Παρέπεμψε σε γραπτά στοιχεία που είχε τα οποία και ανέλαβε να προσκομίσει. Δεν προσκόμισε οτιδήποτε, δεν αποκαλύφθηκε καν το όνομα του τότε ενοικιαστή και το γεγονός ότι αποδείχθηκε πως το διαμέρισμα 203 ενοικιάστηκε τελικά σε άλλη, από 30.1.96, δεν μπορούσε να πληρώσει το κενό. ΄Ελειπε η σαφής και συγκεκριμένη απόδειξη της ημερομηνίας από την οποία, μετά την υπογραφή της σύμβασης, το διαμέρισμα 203 παρέμεινε κενό.

Αντικείμενο της έφεσης είναι τα σχετικά προς την περίοδο από 31.3.95 και μετά. Επιπρόσθετα, όπως υποστηρίζει η εφεσείουσα, εσφαλμένα δεν επιδικάστηκαν παραδειγματικές αποζημιώσεις. Λόγοι έφεσης σε σχέση με τα στοιχεία (α) και (β) πιο πάνω, δεν έχουν διατυπωθεί.

Η εφεσείουσα υποστηρίζει πως το πρωτόδικο δικαστήριο απέτυχε να αξιολογήσει ορθά τη μαρτυρία και πως παραγνώρισε συγκεκριμένα στοιχεία της που έδειχναν πως το διαμέρισμα είχε πράγματι μείνει κενό από τις 31.3.95, ως εξής:

(α) ΄Ηταν εσφαλμένη η αντίληψη πως δεν είχε κατονομαστεί ο προηγούμενος ενοικιαστής του διαμερίσματος 203. Στην πραγματικότητα τον κατονόμασε η ίδια. Παραπέμπει συναφώς σε ενοικιαστήριο έγγραφο που παρουσίασε.

(β) Δεν αξιολογήθηκε η μαρτυρία του Ξ. Λάρκου, ειδικά το μέρος της που αναφερόταν στις προσπάθειες που έκαμε για την ενοικίαση του διαμερίσματος 203 μετά τις 31.3.95. Κατέθεσε, και αυτό το επιβεβαίωσε και υπάλληλος του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών που παρουσίασε και σχετικά τεκμήρια, πως προέβη σε δημοσίευση αγγελιών για ενοικίαση του "επίδικου διαμερίσματος" αφού έλαβε συμβουλή δικηγόρου. Αναφέρθηκε εν προκειμένω σε "θετική μαρτυρία" του Ξ. Λάρκου "για το χρονικό διάστημα κατά το οποίο ήταν ανοικίαστο το επίδικο υποστατικό".

Μελετήσαμε τα στοιχεία και τις εισηγήσεις των δυο πλευρών. Κρίνουμε ορθή την εισήγηση των εφεσιβλήτων πως δεν παρέχεται δυνατότητα για παρέμβαση προς παραμερισμό της πρωτόδικης απόφασης. Είναι λανθασμένη η αντίληψη της εφεσείουσας αναφορικά με το ζήτημα του ονόματος του προηγούμενου ενοικιαστή του διαμερίσματος 203. ΄Οπως ορθά υποδεικνύουν οι εφεσίβλητοι, το ενοικιαστήριο έγγραφο που κατέθεσε αφορούσε σε άλλο διαμέρισμα, στο 204. ΄Οταν ρωτήθηκε δε η εφεσείουσα γιατί εμφανίζει την ενοικιάστρια του 204 ως την ενοικιάστρια του 203, παρέπεμψε στο σύζυγό της ο οποίος, όπως είπε, ήξερε τις λεπτομέρειες. Πράγματι, δεν είχε καν αποκαλυφθεί το όνομα του προηγούμενου ενοικιαστή. Είναι γεγονός ότι η εφεσείουσα προέβη σε δημοσίευση σειράς αγγελιών. Επίσης είχε αναρτημένη στην πολυκατοικία της σχετική πινακίδα. ΄Ομως είναι ανακριβές πως αυτά συνιστούν προσπάθειες της για ενοικίαση του "επίδικου διαμερίσματος". Οι αγγελίες ήταν γενικές. Δεν αναφέρονταν στο επίδικο διαμέρισμα. Απλώς κοινοποιούσαν την ύπαρξη διαμερισμάτων για ενοικίαση. Το ίδιο και η πινακίδα. Αυτή η μαρτυρία δεν προσθέτει τίποτε προς την κατεύθυνση του προσδιορισμού της ημερομηνίας που συζητούμε. Αντίθετα, έχει διάσταση που ακόμα και την όποια τέτοια ημερομηνία θα την καθιστούσε επουσιώδη. Δεν έχει σχολιαστεί από την εφεσείουσα η αναφορά του πρωτόδικου δικαστηρίου στο μέρος της μαρτυρίας του Ξ. Λάρκου σύμφωνα με το οποίο, κατά γενικό συμπέρασμα και όχι κατά τη θετική του γνώση αναφερόταν στην ημερομηνία. Στη συνέχεια ο Ξ. Λάρκος εμφάνιζε το διαμέρισμα 203 ως ξενοίκιαστο μετά τις 31.3.95 αλλά και πάλιν δεν έχουμε εισήγηση πως αυτά θα μπορούσαν να αλλοιώσουν τη βασική του θέση πως ο ενοικιαστής "πρέπει να έφυγε τέλος Μαρτίου". Σ΄αυτό εξαντλείται η μαρτυρία του Ξ. Λάρκου και γενικά της πλευράς της εφεσείουσας. Μαρτυρία αναφορικά με προσπάθειες στοχευμένες στην εξασφάλιση ενοικιαστή ειδικά για το διαμέρισμα 203, δεν υπήρξε. Ποιά ήταν η ανταπόκριση στις γενικές αγγελίες που δημοσιεύονταν και στην πινακίδα, παρέμεινε άγνωστο. Δεν ήταν γνωστό εάν ενοικιάζονταν άλλα διαμερίσματα στο μεταξύ και εάν ναί κάτω από ποιές συνθήκες και δεν θα καταφαινόταν αν η κατ΄ισχυρισμόν μή ενοικίαση του διαμερίσματος 203 οφειλόταν σε αδυναμία εκ των πραγμάτων, συνδεδεμένη συνεπώς με την παράβαση της σύμβασης από τον εφεσίβλητο.

Για τους λόγους που εξηγήσαμε η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.

Κωνσταντινίδης, Δ.

Νικολαϊδης, Δ.

Νικολάου, Δ.

/Μσι.