|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 1 ΑΑΔ 1461
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 10374
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΝΙΚΗΤΑ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΑΛΛΗ, ΗΛΙΑΔΗ,
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗ, Δ.Δ.
Αναφορικά με την αίτηση του Αλέκου Φενερίδη, από
τη Λευκωσία και τώρα στις Κεντρικές Φυλακές
για έκδοση εντάλματος Habeas Corpus
Εφ εσείοντα
- και -
Αναφορικά με τον Αρχηγό Αστυνομίας και
το Διευθυντή των Κεντρικών Φυλακών
Εφεσιβλήτων
------------------
28 Σεπτεμβρίου, 1999
.Για τον εφεσείοντα: Σ. Δράκος
Για τους εφεσιβλήτους: Ε. Ζαχαριάδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας
εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα
--------------------
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.
: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάου, Δ.---------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Στις 23 Οκτωβρίου 1998 το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας παρέπεμψε τον εφεσείοντα, μαζί με τρεις άλλους κατηγορουμένους, στο Κακουργιοδικείο το οποίο θα συνερχόταν στις 12 Νοεμβρίου 1998, για δίκη σε κατηγορίες διάρρηξης και κλοπής. Κατόπιν τούτου το Επαρχιακό Δικαστήριο εξέτασε το κατά πόσο καθίστατο ή όχι αναγκαία η κράτησή τους μέχρι την ημερομηνία της δίκης. Με απόφαση της ίδιας ημερομηνίας, έδωσε στο ζήτημα καταφατική απάντηση για λόγους που εξήγησε με λεπτομέρεια. Και εξέδωσε σχετικό διάταγμα.
Ο εφεσείων, που είχε αντιταχθεί στην κράτησή του, καταχώρισε στις 29 Οκτωβρίου 1998 αίτηση στο Ανώτατο Δικαστήριο για την έκδοση εντάλματος habeas corpus, προβάλλοντας ότι το διάταγμα εστερείτο νομικού και Συνταγματικού ερείσματος. Η αίτηση ορίστηκε για τις 4 Νοεμβρίου 1998 και αναβλήθηκε για ακρόαση στις 6 Νοεμβρίου 1998. Στο μεταξύ η Δημοκρατία καταχώρισε ένσταση. Απόφαση εκδόθηκε στις 13 Νοεμβρίου 1998, μετά τη λήξη της κράτησης βάσει του εν λόγω διατάγματος.
Το Δικαστήριο πρωτοβάθμια παρατήρησε ότι παρεχόταν στον αιτητή δικαίωμα έφεσης και ότι η διαδικασία για προνομιακά εντάλματα δεν αποτελούσε υποκατάστατο. Προχώρησε όμως και την εξέτασε, εξηγώντας ότι:
"Η διαδικασία του habeas corpus είναι μια διαδικασία που διασφαλίζει την ελευθερία του πολίτη, παρέχοντας ένα αποτελεσματικό μέσο άμεσης απελευθέρωσης από παράνομη ή αδικαιολόγητη κράτηση (Επί τοις αφορώσι το Δημητράκη Χατζησάββα (1993) 1 Α.Α.Δ. 102, 106). Κάτω από τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης και παρά το γεγονός ότι ο αιτητής διαθέτει άλλη εναλλακτική διαδικασία την οποία μπορούσε να χρησιμοποιήσει, αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να αρνηθώ την εξέταση των λόγων που προβάλλονται, απλώς και μόνο για το λόγο αυτό."
Αφού λοιπόν εξέτασε την αίτηση, την απέρριψε γιατί κατέληξε πως η κράτηση ήταν δικαιολογημένη. Ας σημειωθεί, σχετικά με την παρατήρηση περί δικαιώματος έφεσης, ότι παρόλον που μεγάλος αριθμός εφέσεων εναντίον διαταγμάτων προσωποκράτησης κατηγορουμένων διεκπεραιώθηκαν επί της ουσίας, υπήρχε στη νομολογία και αντίθετη άποψη. Τελικά, εντελώς πρόσφατα, στην Αναστασίου v. Αστυνομίας, Ποινική ΄Εφεση 6783, ημερ. 31.8.1999 το Εφετείο απεφάνθη ότι δεν παρέχεται δικαίωμα έφεσης σε τέτοιες περιπτώσεις.
Η πρωτοβάθμια κατάληξη επί της ουσίας, η οποία αμφισβητείται με την παρούσα έφεση, δεν θα μας απασχολήσει. Κι αυτό διότι με τη λήξη της κράτησης στις 12 Νοεμβρίου 1998, βάσει του διατάγματος του Επαρχιακού Δικαστηρίου ημερ. 23 Οκτωβρίου 1998, η αίτηση για habeas corpus παρέμεινε χωρίς αντικείμενο. ΄Οπως υποδείχθηκε από τη Δικαστική Επιτροπή της Βουλής των Λόρδων στη Barnardo v. Ford (1892) A.C. 326, στην οποία μας παρέπεμψε η συνήγορος της Δημοκρατίας - και στην οποία, όπως σημειώνουμε, είχε στηριχθεί ο Στυλιανίδης, Δ., στην Gomma Sami Ahmet κ.ά. (1994) 1 ΑΑΔ 572 -σκοπός του εντάλματος habeas corpus είναι η εξασφάλιση της απόλυσης από παράνομη κράτηση. Δεν προορίζεται για την απόδοση ευθύνης με στόχο είτε την επιδίκαση αποζημίωσης είτε την επιβολή κυρώσεων. Η διαδικασία για habeas corpus έχει ως βάση ή ακόμα και ως δικαιοδοτικό έρεισμα το γεγονός αυτό καθαυτό της κράτησης. Που σημαίνει ότι όπου η κράτηση τερματίζεται, η αίτηση για έκδοση του εντάλματος καθίσταται άνευ αντικειμένου. Επομένως η απόφαση πρωτοβάθμια στις 13 Νοεμβρίου εκδόθηκε στο κενό. Η ασκηθείσα έφεση είναι χωρίς νόημα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
/Χ.Θ.
&# 9;