|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 1 ΑΑΔ 609
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Αίτηση αρ. 33/99
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΚΡΟΝΙΔΗ, Δ.
Αναφορικά με αίτηση της MARKASS CAR HIRE LTD. εκ Λευκωσίας, Εναγόντων στην αγωγή Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας 3315/98 για έκδοση άδειας για διάταγμα ή και ένταλμα ακυρωτικό (certiorari) ή και εντάλματος απαγόρευσης (writ of prohibition)
και
Αναφορικά με την απόφαση/διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ημερομηνίας 31/3/98 στην αγωγή 3315/98.
και
Αναφορικά με το Άρθρο 155.4 του Συντάγματος
Μεταξύ:
KEMTOURS LIMITED, από τη Λευκωσία
Εναγόν των-Καθ΄ων η αίτηση
και
MARKASS CAR HIRE LIMITED, από τη Λευκωσία
Εναγομ ένων-Αιτητών
----------------------
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ
: 27 Μαΐου, 1999.Για τους αιτητές: Χρ. Κληρίδης.
----------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την παρούσα αίτηση οι αιτητές ζητούν διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να τους παρέχεται η άδεια καταχώρησης αίτησης για έκδοση ενταλμάτων της φύσεως Certiorari και Prohibition. Οι αιτητές αιτούνται συγκεκριμένα:-
"(α) Ένταλμα Certiorari για παραπομπή ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου για να ακυρωθεί το προσωρινό διάταγμα του Δικαστηρίου Λευκωσίας στην αγωγή 3315/98 ημερομηνίας 31.3.98.
(
β) Διάταγμα απαγορευτικό (Prohibition) που να απαγορεύει την υπό του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας εκδίκαση του πιο πάνω προσωρινού διατάγματος.(γ) Αναστολή εκτέλεσης του πιο πάνω προσωρινού διατάγματος.
Την 31.3.98 Δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, κατόπιν μονομερούς αίτησης των εναγόντων σε εκκρεμούσαν αγωγή εξέδωσε το ακόλουθο προσωρινό διάταγμα:-
"Μετά από αίτηση του κ. Κωνσταντίνου Χ"Νικολάου, δικηγόρου των εναγόντων, ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥΤΟ, αφού ανέγνωσε την ένορκον δήλωση που κατατέθηκε από ή εκ μέρους των εναγόντων και μετά την κάλυψη οιωνδήποτε ζημιών και εξόδων που οι πιο πάνω εναγόμενοι ήθελον υποστεί από την έκδοση του παρόντος διατάγματος, ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΔΙΑΤΑΤΤΕΙ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ στους εναγομένους και/ή στους αντιπροσώπους και/ή τους διευθυντές και/ή συνεργάτες και/ή υπαλλήλους και/ή οποιαδήποτε πρόσωπα νομικά ή φυσικά τα οποία ενεπλάκησαν μεταξύ των διαδίκων αυτών όπως αναμιγνύονται και/ή επεμβαίνουν στις εργασίες της εταιρείας των εναγόντων και/ή των συνεργατών τους σε σχέση με την έγγραφη συμφωνία ημερ. 3.2.97 και διατάσσον τα ανωτέρω πρόσωπα όπως παραδώσουν αμέσως στους ενάγοντες και/ή επιτρέπουν στους ενάγοντες και/ή σε αρμόδιο δικαστικόν επιδότην όπως προβεί σε άμεση παραλαβή όλων των οχημάτων τα οποία οι εναγόμενοι έχουν λάβει και/ή θέσει μέχρι σήμερα αμέσως ή εμμέσως μέσον τρίτων συνεργατών τους στην κατοχή τους, μέρος των οποίων εμφαίνεται στο τεκμήριο αρ. "Β" το οποίο αποτελεί μέρος του καταλόγου οχημάτων που αποτελεί αναπόσπαστον μέρος της πιο πάνω συμφωνίας 3.2.97, μέχρι τελικής εκδικάσεως και αποπερατώσεως της παρούσης αγωγής.
Οι Εναγόμενοι δύνανται να εμφανισθούν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου κατά την 13.4.98 και ώρα 8.30 π.μ. και δείξουν λόγο γιατί το παρόν διάταγμα να μην συνεχίσει να ισχύει.".
Το προσωρινό διάταγμα επεδόθη στους εναγομένους (αιτητές στην παρούσα διαδικασία) οι οποίοι και κατεχώρησαν ένσταση στις 5.5.98 και τελικά στις 17.7.98 άρχισε η ακρόαση ενώπιον Δικαστού του Επ. Δικαστηρίου Λευκωσίας. Έκτοτε η ακρόαση δεν περατώθηκε λόγω επανηλειμμένων αναβολών ένεκα σοβαράς ασθένειας κατά πρώτον του δικηγόρου που εχειρίζετο την υπόθεση των εναγόντων και ακολούθως της ασθένειας και ατυχήματος που υπέστη ο εκδικάζων την υπόθεση Δικαστής. Τα γεγονότα αυτά αναφέρονται στην ένορκη δήλωση των αιτητών.
Δύο είναι οι προβαλλόμενοι λόγοι για τους οποίους ζητείται η άδεια για καταχώρηση αίτησης Certiorari και Prohibition:-
(α) Ότι υπάρχει παράβαση και έκδηλη παρανομία στην έκδοση του διατάγματος, και
(β) Ότι η συνεχιζόμενη παράταση επί μακρόν της διαδικασίας, σε μια διαδικασία συνοπτικής φύσεως, συνιστά υπέρβαση της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου.
Είναι φανερό ότι ο πρώτος λόγος αναφέρεται στο προνομιακό ένταλμα Certiorari και ο δεύτερος στο Prohibition.
Όσον αφορά τον πρώτο λόγο ο ευπαίδευτος συνήγορος των αιτητών προβάλλει ως μοναδικό επιχείρημα ότι το προσωρινό διάταγμα εξεδόθη και έχει ισχύ "μέχρι τελικής εκδικάσεως και αποπερατώσεως της παρούσης αγωγής". Είναι η εισήγηση του συνηγόρου ότι έκδηλα, όπως έχει εκδοθεί το διάταγμα, δεν έχει περιορισμένη διάρκεια ισχύος, αλλά, αντίθετα, καθορίζει ότι η ισχύς του επεκτείνεται μέχρι της τελικής εκδίκασης της αγωγής. Προς υποστήριξη της θέσης με παρέπεμψε στην υπόθεση In re Philippou (1986) 1 CLR 568.
Δεν συμμερίζομαι την άποψη του συνηγόρου των αιτητών. Η υπόθεση
In re Philippou (πιο πάνω) είναι εντελώς διάφορη από την παρούσα. Στην PhilippouΤα γεγονότα στην παρούσα υπόθεση είναι εντελώς διάφορα. Το εκδόσαν το προσωρινό διάταγμα Δικαστήριο όρισε την ισχύ του διατάγματος μέχρι την 13.4.98, δεκατέσσερις μέρες από την ημερομηνία έκδοσής του, δίδοντας το δικαίωμα στους εναγομένους "να δείξουν λόγο γιατί το παρόν διάταγμα να μην συνεχίσει να ισχύει.".
Το δικαίωμα αυτό οι εναγόμενοι-αιτητές το άσκησαν αφού εμφανίσθησαν στη διαδικασία και κατεχώρησαν γραπτή ένσταση εναντίον του προσωρινού διατάγματος. Έκτοτε η ισχύς του προσωρινού διατάγματος παρατείνεται, εκκρεμούσης της διαδικασίας εκδίκασης της αίτησης.
Οι λόγοι για τους οποίους εκδίδονται εντάλματα της φύσεως Certiorari για ακύρωση απόφασης κατώτερου Δικαστηρίου περιλαμβάνουν υπέρβαση ή έλλειψη εξουσίας, έκδηλη παρανομία, προκατάληψη ή συμφέρον από τα πρόσωπα που λαμβάνουν την απόφαση, δόλο ή ψευδορκία στη λήψη της απόφασης και παραβίαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης.
Και αν ακόμα ο αιτητής ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση, αυτό δεν είναι αρκετό από μόνο του για να δοθεί η αναγκαία άδεια. Όπου προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο και/ή διαδικασία έφεσης, το Ανώτατο Δικαστήριο σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις και κάτω από εξαιρετικές περιστάσεις παραχωρεί άδεια. (Βλέπε: Γ. Ανθίμου, Π.Ε. 7980, ημερομηνίας 17.1.1991).
Το Δικαστήριο όρισε εντός 14 ημερών το διάταγμα για να ειδοποιηθούν και να παραστούν στο Δικαστήριο και να δείξουν λόγο γιατί το προσωρινό διάταγμα πρέπει να παύσει να ισχύει. Το Δικαστήριο έχει την ευχέρεια και την εξουσία να παρατείνει την ισχύ του διατάγματος, εφ΄ όσον το κρίνει αναγκαίο, μέχρι την ακρόαση των διαδίκων. Στην υπόθεση Acropol Shipping Company Ltd. and Others v. Petros I. Rossis (1976) 1 CLR 38, στη σελίδα 54 της απόφασης επιβεβαιώνεται η εξουσία αυτή του Δικαστηρίου, αναφέροντας τα εξής:-
"It seems to us that having regard to the object of an interlocutory or interim injunction and the way the order of the Court was so framed, on 21.11.73, one could imply that it was intended to remain in force till the hearing of the cause. Once, therefore, that order did not cease to remain in force, either during the adjournments or when the ruling was reserved, quite properly in our view, the Court ordered that the interim injunction should be continued until after judgment of the whole action or until further order to restrain the defendants from dealing or proceeding with the resolution of the respondent company, once the defendants-respondents challenged that order and applied to discharge it but have not succeeded.".
Η παράγραφος 3 του άρθρου 9 του Κεφ. 6 αναφέρει ότι το προσωρινό διάταγμα παραμένει σε ισχύ μέχρι να ακουστούν τα μέρη (upon hearing the parties).
Στη σελίδα 54 της υπόθεσης Αcropol (πιο πάνω) αναφέρεται:-
"The taking of this view, we think, was warranted by subsection 3 of s. 9 of Cap. 6 which says: ... every such order shall at the end of that period cease to be in force, unless the Court, upon hearing the parties or anyone of them, shall otherwise direct. It seems to us, that the true construction of the word "upon" should be given its ordinary meaning, that is to say, that it means that the interim injunction ceases to remain in force after hearing the parties.".
Στην παρούσα υπόθεση δεν έχω πεισθεί ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο δεν είχε ή υπερέβη τα όρια της δικαιοδοσίας του ή τελούσε σε νομική πλάνη. Το Δικαστήριο αντίθετα περιόρισε την ισχύ του διατάγματος σύμφωνα με την παράγραφο 3 του άρθρου 9 του Κεφ. 6.
Ένταλμα της φύσεως Certiorari μπορεί να εκδοθεί σε περίπτωση όπου έχει εμφιλοχωρήσει νομική πλάνη που είναι εμφανής από τη δικογραφία, αυτό όμως δεν περιλαμβάνει τις νομικά εσφαλμένες αποφάσεις.
Στην παρούσα υπόθεση δεν αποδείχθηκε η ισχυριζόμενη νομική πλάνη που να είναι εμφανής στη δικογραφία.
Όσον αφορά το δεύτερο λόγο της διαφαινόμενης καθυστέρησης στην περάτωση της διαδικασίας, για το οποίο ζητείται η άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση διατάγματος Prohibition παρατηρώ τα εξής:-
Το ένταλμα Prohibition είναι διαταγή η οποία απευθύνεται σε κατώτερο δικαστήριο και να του απαγορεύει να συνεχίσει διαδικασία η οποία διεξάγεται καθ΄ υπέρβαση δικαιοδοσίας ή κατά παράβαση των νόμων.
Το ένταλμα Prohibition εμποδίζει όχι μόνο την έκδοση διαταγής αλλά και την εκτέλεση της εάν η διαταγή έχει ήδη εκδοθεί (Βλέπε
R. v. St. Edmundsbury and Ipswich Diocese (Chancellor) and Another, Ex Parte White and Another (1947) 2 All E.R. 170).Κριτήριο για τη χορήγηση άδειας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση διαταγμάτων τόσο του Certiorari όσο και του Prohibition είναι η αποκάλυψη εκ πρώτης όψεως συζητήσιμης υπόθεσης (Βλέπε
In re Kakos (1985) 1 CLR 250).Το ένταλμα Prohibition στην παρούσα υπόθεση μπορεί να αποκτήσει σημασία με την έλευση του Certiorari.
Ο μοναδικός λόγος που προβάλλεται αυτός της καθυστέρησης στην περάτωση της διαδικασίας επί προκαταρκτικού θέματος - του προσωρινού διατάγματος - δεν μπορεί να είναι αρκετός για τη χορήγηση άδειας για καταχώρηση αίτησης για Prohibition. Τα γεγονότα στα οποία στηρίκτηκε η απόφαση του 1998 του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Μαυρονύχης ν. Κυπριακή Δημοκρατία είναι εντελώς διάφορα από την παρούσα υπόθεση, όπου η παρατηρηθείσα καθυστέρηση στη διαδικασία εκδίκασης του προσωρινού διατάγματος οφείλετο σε αντικειμενικά κωλύματα όπως η σοβαρή ασθένεια τόσο του αντίδικου δικηγόρου όσο και του δικαστού που εξεδίκαζε την υπόθεση, όπως αναφέρονται αυτά στην ένορκη δήλωση των αιτητών. Δεν νομίζω ότι με τα γεγονότα αυτά θα εδικαιολογείτο η παροχή άδειας για καταχώρηση αίτησης Prohibition.
Θα πρόσθετα ότι ακόμα και αν εγειρόταν εδώ ζήτημα ως προς τη νομιμότητα ή την άσκηση της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου για αναβολή της διαδικασίας ακρόασης δεν θα συνέτρεχαν περιστάσεις που να δικαιολογούσαν την αναζήτηση θεραπείας με προνομιακά εντάλματα αντί με άλλο ένδικο μέσο.
Η αίτηση κατά συνέπεια απορρίπτεται.
(Υ π.) Μ. Κρονίδης,
&# 9; Δ.
/Επσ