|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 1 ΑΑΔ 2271
30 Noεμβρίου, 1998
[ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΤΗΛΛΥΡΗ Ή ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,
ΑΛΛΩΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ,
Eφεσείων-Eναγόμενος,
v.
ΛΑΪΚΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΛΤΔ,
Εφεσιβλήτων-Eναγόντων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 9742)
Πολιτική Δικονομία — Ένορκη αποκάλυψη εγγράφων —Έκδοση διατάγματος αποκάλυψης εγγράφων — Διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου.
Ο εφεσείων-εναγόμενος ζήτησε αποκάλυψη εγγράφων από τους αντιδίκους του. Η αίτησή του απορρίφθηκε λόγω του ότι τα έγγραφα που ζητήθηκαν τα είχε προμηθευτεί μετά από παρόμοια αίτηση η οποία αποσύρθηκε κατόπιν ικανοποίησής του και επίσης λόγω του ότι δεν είχαν καμία σχέση με τα επίδικα θέματα.
Στην έφεση προβλήθηκε ο ισχυρισμός ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο άσκησε εσφαλμένα τη διακριτική του ευχέρεια, γιατί η μεγάλη δαπάνη και η δυσκολία που ενδεχομένως να προέκυπτε, λόγω του τεράστιου όγκου των σχετικών εγγράφων που οι εφεσίβλητοι παραδέχθηκαν ότι έχουν στην κατοχή τους, δεν αποτελεί λόγο για τη μη χορήγηση του διατάγματος και, επίσης, γιατί δεν έγινε δήλωση από τους εφεσίβλητους ότι εκτός από τα έγγραφα, τα οποία έδωσαν ήδη στον εφεσείοντα, δεν είχαν πρόθεση να παρουσιάσουν κατά την ακρόαση άλλα έγγραφα, ούτως ώστε ο εφεσείων να γνωρίζει πλήρως τα έγγραφα που θα παρουσιάζονταν στην ακρόαση.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η αποκάλυψη εγγράφων, υπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου και στοχεύει στη λήψη πληροφοριών και στην παρουσίαση εγγράφων που σχετίζονται με τη διαφορά που προέκυψε μεταξύ των διαδίκων για το σκοπό προετοιμασίας για την ακρόαση και μπορεί να ζητηθεί από οποιοδήποτε από τους διαδίκους. Η αποκάλυψη δεν είναι επιτρεπτή όταν στοχεύει στο "ψάρεμα" μαρτυρίας ή όπου εύλογα μπορεί να λεχθεί ότι τέτοια αποκάλυψη δεν θα χρησιμεύσει σε οτιδήποτε ή όπου μπορεί να θεωρηθεί κάτω από τις περιστάσεις ως μη αναγκαία για τη δίκαιη διεκπεραίωση της δίκης.
2. Ο λόγος της έφεσης δεν ταυτίζεται με τους λόγους πάνω στους οποίους το πρωτόδικο Δικαστήριο στηρίχθηκε για να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια και να απορρίψει την αίτηση του εφεσείοντα. Επομένως, δεν τεκμηριώθηκε λάθος του πρωτόδικου Δικαστηρίου στην άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας.
Η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
G.A.P. Navigation Ltd. v. Merzario Marrittima SRL (1998) 1 A.A.Δ. 1624,
Ο΄Rourke v. Darbishire [1920] A.C. 581, H.L. 630,
Compagnie Financiere v. Peruvian Guano Co. [1882] 11 Q.B.D. 55,
Board v. Thomas Hedley & Co Ltd [1951] 2 All E.R. 43,
Lagos Ltd v. Πλοίου FT Zolotets κ.ά. (1995) 1 Α.Α.Δ. 600,
National Bank of Greece S.A. v. Paraskevas Mitsides Debtor a.o. 1962 C.L.R. 40.
Έφεση.
Έφεση από τον εναγόμενο κατά της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου (Σταυρινίδης, A.E.Δ.), που δόθηκε στις 18 Aπριλίου, 1996 (Aρ. Aγωγής 666/92), με την οποία απορρίφθηκε η αίτησή του για ένορκη αποκάλυψη εγγράφων από τους ενάγοντες.
Α. Χαραλάμπους για Κ. Τσιρίδη, για τον Eφεσείοντα - Eναγόμενο.
Χ. Αγαπίου, για τους Eφεσίβλητους - Eνάγοντες.
Cur. adv. vult.
XPYΣOΣTOMHΣ, Δ.: Με την παρούσα έφεση προσβάλλεται η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης ημερομ. 27.1.1993, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση του εφεσείοντα-εναγομένου για ένορκη αποκάλυψη εγγράφων από τους εφεσίβλητους-ενάγοντες.
Η αίτηση βασίστηκε στους περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικούς Κανονισμούς, Δ.28, κ. 1, 6, 7, 8 και 9, στη Δ.48, κ. 1 και 2 και επί των Συμφυών Εξουσιών του Δικαστηρίου.
Τα έγγραφα, των οποίων την αποκάλυψη ζήτησε ο εφεσείοντας, χωρίζονται σε δύο οντότητες:
(Α) Όλα τα έγγραφα τα οποία βρίσκονται ή βρίσκονταν στην κατοχή, έλεγχο ή εξουσία των εφεσίβλητων και τα οποία αναφέρονται ή σχετίζονται με το επίδικο δάνειο και
(Β) Τα ακόλουθα συγκεκριμένα έγγραφα:
(1) Ατομική δήλωση περιουσιακών στοιχείων και εισοδημά των του εναγομένου.
(2) Εσωτερικά μνημόνια.
(3) Πληροφορίες που περιέχονται στο φάκελο του εναγομένου.
(4) Σημειώσεις, εκθέσεις και άλλα έγγραφα που έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με τον εναγόμενο.
(5) Άλλα σχετικά έγγραφα, εκθέσεις και πληροφορίες.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, μετά από ακροαματική διαδικασία απέρριψε την αίτηση του εφεσείοντα για δύο λόγους: Πρώτο, γιατί τα έγγραφα που ζήτησε ο εφεσείων και που αναφέρονται στην παράγραφο (Α) ανωτέρω τα γνώριζε ως συμβαλλόμενο μέρος και τα είχε προμηθευτεί μετά από παρόμοια αίτησή του ημερομ. 15.10.1992, η οποία αποσύρθηκε κατόπιν της ικανοποίησής του και δεύτερο, γιατί τα έγγραφα της παραγράφου (Β) ανωτέρω δεν έχουν καμία σχέση με τα επίδικα θέματα και είναι γεγονότα τα οποία ο ίδιος ο εφεσείων γνωρίζει.
Ο λόγος της έφεσης βασίζεται στον ισχυρισμό ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα άσκησε τη διακριτική του ευχέρεια, γιατί η τυχόν μεγάλη δαπάνη και η δυσκολία λόγω του τεράστιου όγκου των σχετικών εγγράφων που οι εφεσίβλητοι παραδέχθηκαν στην ένστασή τους ότι έχουν στην κατοχή τους, δεν αποτελεί λόγο για τη μη χορήγηση του διατάγματος και, δεύτερο, γιατί δεν έγινε δήλωση από μέρους των εφεσίβλητων ότι εκτός από τα έγγραφα, τα οποία έχουν ήδη δώσει στον εφεσείοντα, δεν είχαν πρόθεση να παρουσιάσουν κατά την ακρόαση οποιαδήποτε άλλα έγγραφα, ούτως ώστε ο εφεσείων να γνωρίζει πλήρως τα έγγραφα τα οποία θα παρουσιάζονταν κατά την ακρόαση.
Ο δικηγόρος του εφεσείοντα με το περίγραμμα αγόρευσής του, επεκτάθηκε πέραν του λόγου της έφεσης και ασχολήθηκε και με άλλους λόγους έφεσης που δεν διατυπώθηκαν στην ειδοποίηση έφεσης. Κατά συνέπεια, δεν θα ασχοληθούμε με τους λόγους αυτούς, αλλά θα περιοριστούμε στο μοναδικό λόγο έφεσης στον οποίο αναφερθήκαμε.
Η αποκάλυψη εγγράφων, υπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου και στοχεύει, όπως αναφέρθηκε στην G.A.P. Navigation Ltd v. Merzario Marrittima SRL (1998) 1 A.A.Δ. 1624, στη λήψη πληροφοριών και στην παρουσίαση εγγράφων που σχετίζονται με τη διαφορά που προέκυψε μεταξύ των διαδίκων για το σκοπό προετοιμασίας για την ακρόαση και μπορεί να ζητηθεί από οποιοδήποτε από τους διαδίκους. Αίτημα για αποκάλυψη απορρίπτεται όπου εύλογα μπορεί να λεχθεί ότι τέτοια αποκάλυψη δεν θα χρησιμεύσει σε οτιδήποτε ή όπου μπορεί να θεωρηθεί κάτω από τις περιστάσεις ως μη αναγκαία για τη δίκαιη διεκπεραίωση της δίκης. Τέτοια έγγραφα είναι τα έγγραφα που περιέχουν πληροφορίες που μπορεί άμεσα ή έμμεσα να βοηθήσουν το μέρος που ζητά την αποκάλυψη, είτε να προωθήσει την υπόθεσή του, είτε να βλάψει την υπόθεση του αντιδίκου του, είτε που να μπορούν δίκαια (fairly) να οδηγήσουν στις πιο πάνω συνέπειες και είναι άσχετο με το κατά πόσο μπορούν ή όχι να δοθούν σαν μαρτυρία. Κάθε έγγραφο που μπορεί να ρίξει φως στην υπόθεση είναι σχετικό. Επίσης, θα πρέπει να αναφερθεί ότι δεν επιτρέπεται η αποκάλυψη για σκοπούς "ψαρέματος" μαρτυρίας ή όπου εύλογα μπορεί να λεχθεί ότι τέτοια αποκάλυψη δεν θα χρησιμεύσει σε οτιδήποτε ή όπου μπορεί να θεωρηθεί κάτω από τις περιστάσεις ως μη αναγκαία για τη δίκαιη διεκπεραίωση της δίκης. Ο χρόνος που διατάσσεται η αποκάλυψη των εγγράφων δεν προσδιορίζεται περιοριστικά στη Δ.28 αλλά συνήθως γίνεται μετά την ολοκλήρωση των εγγράφων προτάσεων, γιατί τότε διαφαίνονται τα επίδικα θέματα. Είναι σημαντικό για ένα διάδικο να έχει την πρέπουσα αποκάλυψη πριν προχωρήσει στη δίκη. (βλ. μεταξύ άλλων O΄Rourke v. Darbishire [1920] A.C. 581, H.L., 630, Compagnie Financiere v. Peruvian Guano Co. [1882] 11 Q.B.D. 55, Board v. Thomas Hedley & Co Ltd [1951] 2 All E.R. 43, Lagos Ltd v. Πλοίου FT Zolotets κ.ά. (1995) 1 Α.Α.Δ. σελ. 600, Τhe National Bank of Greece S.A. v. Paraskevas Mitsides Debtor and Another 1962 C.L.R. 40).
Προχωρώντας στην ουσία της έφεσης διαπιστώνουμε πως ο λόγος της έφεσης που προαναφέρθηκε, προβάλλει, προς υποστήριξη της θέσης ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο άσκησε λανθασμένα τη διακριτική του ευχέρεια, λόγους που δεν συνάδουν με τους λόγους που το ίδιο το Δικαστήριο αναφέρει ως εκείνους που το ώθησαν στην άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας. Ο έγκυρος λόγος της έφεσης είναι άσχετος και δεν ταυτίζεται με τους λόγους πάνω στους οποίους το πρωτόδικο Δικαστήριο στηρίχθηκε για να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια και να απορρίψει την αίτηση της εφεσείουσας. Επομένως δεν τεκμηριώθηκε λάθος του πρωτόδικου Δικαστηρίου στην άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας.
Κατά συνέπεια η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντα.
H έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντα.