CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(1998) 1 ΑΑΔ 1480

Σύνθεση Δικαστηρίου: Γ.Μ. ΠΙΚΗΣ, Π., Σ. ΝΙΚΗΤΑΣ, Π. ΚΑΛΛΗΣ, Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Ρ. ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές

16 Σεπτεμβρίου , 1998

ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ

Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γαβριηλίδης.

Το πραγματικό υπόβαθρο της αίτησης, όπως προκύπτει από τα δικόγραφα που καταχωρήθηκαν, είναι το ακόλουθο.

Σύμφωνα με την Αναφορά η αγωγή είναι για αποζημιώσεις σε σχέση με ζημιές οι οποίες προκλήθηκαν κατά την δια θαλάσσης μεταφορά φορτίου (εξαρτισμού διάτρησης/τρυπάνου) από το Αμβούργο στην Μπαγκόγκ. Η μεταφορά ανατέθηκε από τους ενάγοντες 1 στους εναγομένους πλοιοκτήτες δυνάμει φορτωτικής. Οι ενάγοντες 2 ήσαν οι ασφαλιστές οι οποίοι κάλυψαν τους ενάγοντες 1. Οι ενάγοντες ισχυρίζονται παράβαση συμβατικών υποχρεώσεων και ή αμέλεια των εναγομένων και συνεπακόλουθη ζημιά στο φορτίο κατά τη διάρκεια της μεταφοράς.

(α) ΄Οτι το δικαίωμα έγερσης της αγωγής έχει παραγραφεί.

(β) ΄Οτι οι ενάγοντες 2 δεν έχουν locus standi στην αγωγή, και

(γ) ΄Οτι οι ενάγοντες δεν έχουν δικαίωμα αγωγής για το λόγο ότι η οποιαδήποτε αγώγιμη ζημιά προκλήθηκε σε χρόνο κατά τον οποίο αυτοί δεν είχαν οποιοδήποτε τίτλο επί του φορτίου.

Επί της ουσίας, οι εναγόμενοι αρνούνται ότι συμβλήθηκαν με τους ενάγοντες 1 για τη μεταφορά του φορτίου, και, συγκεκριμένα, αρνούνται ότι εξέδωσαν την αναφερόμενη φορτωτική ή ότι μετέφεραν το φορτίο βάσει αυτής. Η θέση τους είναι ότι ναι μεν το φορτίο μεταφέρθηκε με το πλοίο τους από το Αμβούργο στη Μπαγκόγκ, η μεταφορά του, όμως, τους ανατέθηκε από κάποιους Seacat Bremen, φερόμενους ως αντιπρόσωπους της Java Line, για λογαριασμό της Reibel GmbH, και έγινε δυνάμει φορτωτικής την οποία εξέδωσαν οι εναγόμενοι προς τον εν λόγω αποστολέα.

(α) ΄Οτι οι Thomas Miller P & I Club, ενεργώντας για λογαριασμό και εκ μέρους των εναγομένων, συγκατατέθηκαν στην παράταση του χρόνου έγερσης της αγωγής εναντίον των εναγομένων μέχρι και την 3/11/1993 (η αγωγή καταχωρήθηκε στις 3/11/1992).

(β) ΄Οτι το ασφαλιστήριο προέβλεπε για ασφάλιση έναντι παντός κινδύνου και, επιπρόσθετα, ότι οι ενάγοντες 2 είναι οι εκδοχείς των δικαιωμάτων των ιδιοκτητών του φορτίου.

(γ) Για την τρίτη ένσταση δεν αναφέρεται οτιδήποτε, οι ενάγοντες, όμως, αναφέρουν, επί της ουσίας, ότι αγνοούν την φορτωτική στην οποία αναφέρονται ο εναγόμενοι και αρνούνται ότι συμβλήθηκαν βάσει αυτής.

(α) ΄Οσον αφορά την πρώτη ένσταση, ότι δηλαδή το αγώγιμο δικαίωμα παραγράφτηκε, οι εναγόμενοι ισχυρίζονται ότι:-

(β) ΄Οσον αφορά τη δεύτερη ένσταση, ότι δηλαδή οι ενάγοντες 2 δεν έχουν locus standi στην αγωγή, οι εναγόμενοι ισχυρίζονται ότι οι ενάγοντες 2 δεν είχαν οποιαδήποτε σχέση με τη φορτωτική, δυνάμει της οποίας έγινε η μεταφορά, ούτε συμβλήθηκαν ποτέ με τους εναγομένους, η δε ισχυριζόμενη εκδοχή (subrogation) των δικαιωμάτων των εναγόντων 1 προς τους ενάγοντες 2 έγινε μετά την παράδοση του φορτίου.

Είναι η θέση των εναγόντων ότι δεν πρέπει να ακούονται προκαταρκτικά θέματα τα οποία, λόγω της ασάφειας ή της αμφισβήτησης των γεγονότων ή του νόμου, πρέπει να αποφασίζονται μόνο ύστερα από πλήρη ακρόαση. Στην παρούσα περίπτωση εισηγούνται ότι υπάρχει διαφωνία και αμφισβήτηση σωρείας πραγματικών γεγονότων και νομικών σημείων πράγμα που καθιστά ακατάλληλα για προκαταρκτική εξέταση και απόφαση τα εγειρόμενα θέματα τα οποία, εξ΄ άλλου, δεν είναι θέματα αμιγώς πραγματικών γεγονότων ή νόμου αλλά είναι θέματα μεικτά, πραγματικών γεγονότων και νόμου. Συγκεκριμένα, όσον αφορά την πρώτη προδικαστική ένσταση, υπάρχει διαφωνία ως προς το αν δόθηκε στους ενάγοντες αποτελεσματικά η συγκατάθεση των εναγομένων για παράταση του χρόνου έγερσης της αγωγής. Αμφισβητούνται πραγματικά γεγονότα τα οποία είναι δυνατόν να διαλευκανθούν μόνον εφ΄ όσον ακουσθούν μάρτυρες και κατατεθούν έγγραφα. ΄Οσον αφορά τη δεύτερη προδικαστική ένσταση, υπάρχει διαφωνία επί του νόμου κατά πόσο ο ασφαλιστής έχει ή όχι locus standi στην αγωγή και κατά πόσο έγινε έγκυρη εκχώρηση των δικαιωμάτων των ασφαλισμένων προς αυτόν ή όχι. ΄Οσον αφορά την τρίτη προδικαστική ένσταση, υπάρχει διαφωνία ως προς το ποια φορτωτική αποτέλεσε τη βάση της συμφωνίας μεταφοράς του φορτίου. Υπάρχει επίσης διαφωνία επί πραγματικών γεγονότων όπως π.χ. αν οι ενάγοντες παρέδωσαν το φορτίο στους εναγομένους στο πλοίο, αν οι εναγόμενοι μετέφεραν το φορτίο από τη Βρέμη ή το Αμβούργο στην Μπαγκόγκ και αν πράγματι τούτο παραδόθηκε στους εναγομένους.

Στην υπόθεση Greenock Navigation v. Tradax (1988) 1 C.L.R. 709 ο Δικαστής Δημητριάδης, καθοδηγούμενος από σειρά προηγούμενων αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου και υιοθετώντας την πιο πάνω νομική προσέγγιση του Κανόνα 89, διατύπωσε τις ακόλουθες θέσεις στη σελίδα 711:-

(α) Κατά κανόνα είναι ανεπιθύμητο να διασπάται η δίκη, και

(β) Μπορεί να δικαιολογηθεί η ακρόαση σοβαρών νομικών ζητημάτων προκαταρκτικά της δίκης εφ΄ όσον η επίλυσή τους δεν συναρτάται με αμφισβητούμενα γεγονότα αφ΄ ενός και θα ήταν λυσιτελής ως προς ένα ή περισσότερα επίδικα θέματα αφ΄ ετέρου.

Στην προκείμενη περίπτωση τόσο η πρώτη όσο και η τρίτη ένσταση συναρτώνται με περίπλοκα γεγονότα τα οποία τελούν υπό καίρια αμφισβήτηση και για τα οποία πρέπει εύλογα να αναμένεται ότι θα παρουσιασθεί αρκετή μαρτυρία και θα υπάρξει σοβαρή επιχειρηματολογία ως προς την αξιοπιστία των μαρτύρων και ή την ερμηνεία των εγγράφων. Η δεύτερη ένσταση, ανκαι, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται να αναφέρεται αμιγώς σε νομικά θέματα εντούτοις, στην πραγματικότητα, δεν είναι ανεξάρτητη από γεγονότα, ιδιαίτερα όσον αφορά τις συνθήκες κάτω από τις οποίες διαμορφώθηκε η σχέση των μερών. Πέραν τούτου, τα νομικά θέματα τα οποία εγείρονται σε σχέση με την όλη υπόθεση δεν είναι καθόλου απλά. Είναι θέματα αμφιλεγόμενα, περίπλοκα και ασαφή.