|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 80/98
ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ. Κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.
Επί τοις αφορώσι το άρθρο 155.4 του Συντάγματος και τα άρθρα 3 και 9 των περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμου 1964 όπως αυτή έχει τροποποιηθεί από τους νόμους 33/64, 35/75, 72/77, 59/81, 3/87 και 158/88
και
Επί τοις αφορώσι την αίτηση από τη Χρυσταλλένη Τσιαλή Σταμάτη από την Αμφίσσης 2, Αγλαντζιά, Λευκωσία για άδεια του Δικαστηρίου για έκδοσιν Διατάγματος CERTIORARI και PROHIBITION
και
Επί τοις αφορώσι την αίτηση Γονικής Μέριμνας υπ' αρ. 234/98 του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας
και
Επί τοις αφορώσι το μονομερές διάταγμα του δικαστηρίου ημερομηνίας 12.8.98 στην πιο πάνω αίτηση με το οποίο η προθεσμία καταχώρησης υπεράσπισης συντμήθηκε σε πέντε μέρες.
-------------------------
20 Αυγούστου 1998
Για την αιτήτρια: Ε. Βραχίμη.
----------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η αιτήτρια ζητεί όπως της χορηγηθεί άδεια για την καταχώριση αίτησης προς έκδοση ενταλμάτων certiorari και prohibition.
Στις 12 Αυγούστου 1998 υποβλήθηκε από τον πατέρα ανηλίκου, σύζυγο της παρούσας αιτήτριας, αίτηση δια κλήσεως στο Οικογενειακό Δικαστήριο με την οποία επιδιώκεται:
"Α. Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου δια του οποίου να επιτρέπεται εις τον Αιτητή Αιμίλιο Θεοδοσίου όπως μεταφέρει εκτός Κύπρου τον ανήλικο υιό του Μίκη Α. Θεοδοσίου διά περίοδο δώδεκα ημερών μεταξύ 15 Αυγούστου και 10 Σεπτεμβρίου 1998 και επαναφέρει τον ανήλικον εις Κύπρον το αργότερον την 10.9.98.
Β. Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου διατάττον την τροποποίηση της παραγράφου 8 του Διατάγματος ημερομηνίας 6.3.1996 εις την υπόθεσιν Γονικής Μέριμνας υπ' αριθμ. 219/93 διά της επέκτασης της περιόδου κατά την οποίαν ο Αιτητής θα ασκεί το δικαίωμα επικοινωνίας του για 12 συνεχείς ημέρες κατά την περίοδο από 30.6. - 31.8 κατά 10 ημέρες ήτοι μέχρι 10.9., για το έτος 1998.
Γ. Διάταγμα του Δικαστηρίιου διατάττον του Λειτουργόν Μεταναστεύσεως όπως εκδόσει ταξιδιωτικά έγγραφα επ' ονόματι του Μίκη Αιμίλιου Θεοδοσίου διά την μετάβαση του ανηλίκου εις το εξωτερικόν όπως θα καθορίσει το Σεβαστόν Δικαστήριον.
Δ. Οποιανδήποτε άλλην Διαταγήν, Οδηγίαν και/ή Θεραπείαν κρίνει αναγκαίαν και/ή απαραίτητη το Σεβαστόν Δικαστήριον."
Παράλληλα με την κύρια αίτηση καταχωρήθηκε και μονομερής αίτηση για σύντμηση του χρόνου προετοιμασίας της κύριας αίτησης για ακρόαση. Το Οικογενειακό Δικαστήριο, κατά την ίδια ημερομηνία, εξέδωσε το ακόλουθο διάταγμα σύντμησης, το οποίο αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας.
"ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΕΚΔΙΔΕΙ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΔΙΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ:
1. Η προθεσμία για καταχώρηση υπεράσπισης συντμείεται σε 5 μέρες από την ημερομηνία επίδοσης της αίτησης στην Καθ΄ης η Αίτηση.
2. Ορίζεται η Αίτηση για καθορισμό επίδικων θεμάτων στις 18.8.1998.
3. Τα έξοδα της παρούσας Μονομερούς Αίτησης να είναι σε βάρος του Αιτητή όπως προβλέπεται στη Δ.57 θ.2 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας."
Η αιτήτρια δεν μπόρεσε να καταχωρήσει υπεράσπιση εντός της ταχθείσας προθεσμίας. Καθώς ανέφερε η νυν συνήγορός της, ο τότε συνήγορος που χειριζόταν την υπόθεση εμφανίστηκε στο Οικογενειακό Δικαστήριο και εξήγησε την προκύψασα αδυναμία όπως και τον προσωπικό προγραμματισμό στον οποίο είχε ήδη προβεί ενόψει των θερινών διακοπών και ο
οποίος δεν του επέτρεπε να ανταποκριθεί πριν από την έλευση κάποιου διαστήματος. Ωστόσο, το Δικαστήριο όρισε την κύρια αίτηση για ακρόαση 21 Αυγούστου 1998 με προοπτική τη συνέχισή της στις 24 και 25.Την εμβέλεια του προνομιακού εντάλματος certiorari την υπέμνησε συνοπτικά η Ολομέλεια στην Τζεννάρο Περρέλλα (Αρ. 2) (1995) 1 ΑΑΔ 692 στη σελ. 701:
"Η εμβέλεια του προνομιακού εντάλματος certiorari, όπως την αναγνώρισε τελικά η σύγχρονη αγγλική νομολογία, παρέχει δυνατότητα για άσκηση ελέγχου από ανώτερο προς κατώτερο δικαστήριο - όχι όμως αναθεώρηση της ορθότητας της απόφασης του κατώτερου δικαστηρίου - με προοπτική την επέμβαση, είτε όπου το κατώτερο δικαστήριο ενήργησε εκτός της δικαιοδοσίας του ή την υπερέβη, είτε όπου προκύπτει στην όψη του "πρακτικού" της απόφανσης του κατώτερου δικαστηρίου προφανές νομικό λάθος έστω και αν αυτό δεν άπτεται της δικαιοδοσίας."
Προσθέτω και ότι, όπως παρατήρησα πρόσφατα στη Χρύσω Ηρακλέους, Αίτηση αρ. 84/97 ημερ. 10 Ιουνίου 1998, περιπτώσεις προκατάληψης ή συμφέροντος από μέρους του λαμβάνοντος την απόφαση όπως και η λήψη απόφασης με δόλο ή ψευδορκία - βλ. Τhe Attorney-General v. Panayiotis Christou (1962) CLR 129 - κατατάσσονται, καθώς φαίνεται από την Αγγλική νομολογία, ως εκφάνσεις υπέρβασης εξουσίας. Εντάσσονται ως εκ τούτου στα όρια που θέτει η Τζεννάρο Περρέλλα (Αρ. 2)
(ανωτέρω). Το ένταλμα prohibition, σε σχέση με το οποίο επίσης ζητείται άδεια, μπορεί εδώ να αποκτήσει σημασία και να ακολουθήσει μόνο με το ενδεχόμενο έλευσης εντάλματος certiorari.Παρέχεται βάσει της Δ.57 θ.2, εξουσία στο Δικαστήριο να επεκτείνει ή να συντμήσει τον χρόνο εντός του οποίου καταχωρούνται δικόγραφα. Πρόκειται για διακριτική εξουσία η οποία βάσει της Δ.48 θ. 8 (1)(qq) δύναται, με μόνο μια εξαίρεση που δεν έχει σχέση με την παρούσα περίπτωση, να ασκηθεί στο πλαίσιο μονομερούς αίτησης. Σε ό,τι αφορά λοιπόν το δικονομικό πλαίσιο, το Δικαστήριο ενήργησε νομότυπα. Δεν προκύπτει εδώ στέρηση δικαιώματος της αιτήτριας να ακουστεί όπως εισηγήθηκε ενώπιόν μου η συνήγορός της. H αιτήτρια διατηρούσε
και διατηρεί τη δυνατότητα να υποβάλει στο Οικογενειακό Δικαστήριο αίτηση, όπως προβλέπεται στους Θεσμούς, για παράταση του δοθέντος χρόνου, εκθέτοντας τις δυσκολίες αλλά και γενικότερα τις περιστάσεις ώστε υπό αυτό το φως να δυνηθεί το Δικαστήριο να ασκήσει και πάλιν τη διακριτική του εξουσία αναφορικά με το ζήτημα. Ανάλογα δε με την έκβαση ή την εξέλιξη, προσφέρεται το ένδικο μέσο έφεσης. Η ορθότητα της άσκησης διακριτικής εξουσίας δεν ελέγχεται με προνομιακά εντάλματα.Η αίτηση απορρίπτεται.
Γ. Κ. Νικολάου, Δ.
/Μσι.