|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 1 ΑΑΔ 1454
13 Νοεμβρίου, 1997
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
MARIO CIRINO POMICINO SPA.,
Eνάγοντες,
v.
ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ M/V BAY STAR,
Eναγόμενου.
(Αγωγή Nαυτοδικείου Aρ. 136/97).
Ναυτοδικείο — Δικονομία — Διάταγμα σύλληψης πλοίου — Καταχώρηση ένστασης στην αίτηση για τη σύλληψη του πλοίου αντί ανεξάρτητης αίτησης για ακύρωση του διατάγματος σύλληψης — Συνιστά απλή παρατυπία η οποία δεν επιφέρει ακυρότητα της διαδικασίας.
Nαυτοδικείο — Παράβαση συμφωνίας χρονοναύλωσης πλοίου για μεταφορά φορτίου — Διάταγμα σύλληψης του πλοίου — Απαίτηση για ζημιές που υπέστησαν οι Ενάγοντες από τη διαφορά ναύλου, την πώληση του εμπορεύματος, διαφυγόν κέρδος και ζημιά από μόνιμη απώλεια συνεργατών — Αμφισβήτηση των εν λόγω ζημιών από το εναγόμενο πλοίο — Κρίθηκε βάσιμη και είχε σαν αποτέλεσμα τη μείωση της διαταχθείσας εγγύησης για την απελευθέρωση του πλοίου.
Η συμφωνία χρονοναύλωσης του πλοίου για μεταφορά συρματοπλέγματος από τη Ρουμανία στην Ιταλία, η οποία συνήφθη μεταξύ των εναγόντων και των πλοιοκτητών, δεν εκτελέστηκε εξ υπαιτιότητος του εναγομένου πλοίου. Το εναγόμενο πλοίο ήταν τελικά υπό σύλληψη στο λιμάνι της Λεμεσού.
Στις 24.10.97 οι ενάγοντες εξασφάλισαν διάταγμα σύλληψης του εναγόμενου πλοίου. Οι δικηγόροι των ιδιοκτητών καταχώρισαν ένσταση επιδιώκοντας την ακύρωσή του. Επίσης αμφισβήτησαν την συμφωνία ναύλωσης και τις ζημιές που ισχυρίζοντο ότι υπέστησαν οι ενάγοντες.
Οι δικηγόροι των εναγόντων ήγειραν προδικαστική ένσταση και ισχυρίστηκαν ότι έπρεπε να είχε καταχωριστεί ανεξάρτητη αίτηση εκ μέρους του εναγομένου πλοίου δυνάμει της Δ.60 των Θεσμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου Δικαιοδοσία Ναυτοδικείου (Διάταγμα 1893), για ακύρωση του διατάγματος σύλληψης του πλοίου.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η μη καταχώρηση ανεξάρτητης αίτησης για απελευθέρωση του πλοίου, συνιστά απλή παρατυπία η οποία δεν επιφέρει ακυρότητα της διαδικασίας. Η αμφισβήτηση της αίτησης σύλληψης του πλοίου γίνεται στην ένσταση, και το Δικαστήριο έχει ενώπιόν του το αναγκαίο υλικό για επίλυση της διαφοράς.
2. Το διάταγμα σύλληψης του πλοίου δικαιολογείται εν όψει των γεγονότων της ένορκης δήλωσης που κατατέθηκε εκ μέρους των εναγόντων.
3. Οι εισηγήσεις όμως των δικηγόρων του εναγομένου πλοίου αναφορικά με τον τρόπο υπολογισμού των αποζημιώσεων είναι βάσιμες. Ως εκ τούτου το διάταγμα σε ότι αφορά την εγγύηση πρέπει να τροποποιηθεί με τον υποβιβασμό της από ΛΚ250.000 σε ΛΚ50.000.
Εκδόθηκε διαταγή για απελευθέρωση του πλοίου μετά την κατάθεση της πιο πάνω εγγύησης. Δεν εκδόθηκε διαταγή για έξοδα.
Υπόθεση που αναφέρθηκε:
Ship Gloriana v. Breidy and Another (1982) 1 C.L.R. 409.
Aγωγή Nαυτοδικείου.
Ένσταση εκ μέρους του εναγόμενου πλοίου για την ακύρωση του διατάγματος συλλήψεώς του.
Μ. Βορκάς για Π. Σαρρή, για τους Ενάγοντες-Αιτητές
Α. Χαβιαράς, για το Εναγόμενο πλοίο-Καθ' ου η αίτηση.
APTEMIΔHΣ, Δ.: Aνάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Στις 24.10.97 εξέδωσα διάταγμα, μετά από μονομερή αίτηση των εναγόντων, για τη σύλληψη του εναγομένου πλοίου «Bay Star», που βρισκόταν στο λιμάνι Λεμεσού. Το διάταγμα εκδόθηκε εφόσον ικανοποιήθηκα από τα γεγονότα που εκτίθενται στην ένορκη δήλωση, που έγινε εκ μέρους των εναγόντων, πως τούτο εδικαιολογείτο. Όταν η αίτηση επιδόθηκε στο πλοίο, οι δικηγόροι των ιδιοκτητών καταχώρισαν ένσταση, στην οποίαν αμφισβητούν την ορθότητα της έκδοσης του διατάγματος συλλήψεως, επιδιώκοντας βεβαίως την ακύρωσή του. Στις 6.11.97, όταν η αίτηση όταν ορισμένη για ακρόαση, λόγω πιεστικού χρόνου του Δικαστηρίου αλλά και του επείγοντος του ζητήματος, έδωσα οδηγίες να καταχωριστούν, μέσα σε 3 ημέρες, γραπτές αγορεύσεις, οι οποίες και συμπληρώθηκαν στις 12.11.97.
Στη γραπτή αγόρευση των δικηγόρων των εναγόντων εγείρεται ως προκαταρκτικό διαδικαστικό ζήτημα, το γεγονός πως αντί να γίνει χρήση της Δ.60 των Θεσμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου Δικαιοδοσία Ναυτοδικείου (Διάταγμα 1893), να καταχωριστεί δηλαδή ανεξάρτητη αίτηση εκ μέρους του εναγόμενου πλοίου για την ακύρωση του διατάγματος συλλήψεώς του, καταχωρίστηκε, όπως είπα πιο πάνω ένσταση στην αίτηση των εναγόντων, για τη σύλληψη του πλοίου. Το ζήτημα τούτο απασχόλησε το Δικαστήριο στην υπόθεση The ship Gloriana v. Eddy Breidy and Another (1982) 1 Α.Α.Δ. σελ.409, όπου ελέχθη πως η μη καταχώριση ανεξάρτητης αιτήσεως για την απελευθέρωση του πλοίου, είναι απλή παρατυπία η οποία δεν επιφέρει ακυρότητα της διαδικασίας. Η αμφισβήτηση της αιτήσεως συλλήψεως του πλοίου γίνεται στην ένσταση, και το Δικαστήριο έχει ενώπιον το αναγκαίο υλικό για να αποφασίσει τη διαφορά.
Οι ενάγοντες, στην ένορκη δήλωση που καταχωρίστηκε εκ μέρους τους, αναφέρουν πως συνήψαν με τους πλοιοκτήτες συμφωνία χρονοναύλωσης του πλοίου για να μεταφέρει φορτίο συρματοπλέγματος από τη Ρουμανία στην Ιταλία. Η αξία του εμπορεύματος, που πλήρωσαν έναντι αποδείξεων που επισυνάπτονται στην ένορκη δήλωση, ήταν $337.381,45. Λέγουν επίσης πως μεταπώλησαν το εμπόρευμα σε εταιρεία στην Ιταλία για $730.774,72. Το πλοίο θα εκτελούσε τη συμφωνία μεταξύ 24 και 29.9.97. Στις 26.9.97 ζητήθηκε από τους πλοιοκτήτες παράταση της πιο πάνω χρονικής περιόδου μέχρι 3.10.97, και στις 2.10.97, περαιτέρω παράταση μέχρι 9.10.97 λόγω προβλημάτων που παρουσίαζε η μηχανή του πλοίου, όπως δηλώθηκε από τους εκπροσώπους του. Η μεταφορά όμως τελικά δεν έγινε γιατί το πλοίο δεν πήγε στο λιμάνι Κονστάντζα της Ρουμανίας. Όπως αναφέρεται στην ένορκη δήλωση των αιτητών στις 10.10.97 το εναγομένο πλοίο ήταν υπό σύλληψη στο λιμάνι Λεμεσού.
Τέλος, στην ένορκη δήλωση των εναγόντων απαριθμούνται τα κονδύλια που, κατά την άποψή τους, αποτελούν τη ζημιά που έχουν υποστεί, και που είναι ως ακολούθως:
(α) $20.000, διαφορά του ναύλου, των $30,000 που συμφώνησαν με το εναγόμενο πλοίο και του τρέχοντος ναύλου που θα πλήρωναν αν ναυλοχούσαν άλλο πλοίο για τη μεταφορά του εμπορεύματος.
(β) $50,000 ζημιά που υπέστησαν από την πώληση του ίδιου εμπορεύματος στη ντόπια αγορά της Ρουμανίας, στην προσπάθειά τους να μειώσουν τη ζημιά τους.
(γ) $272,393.27, διαφυγόν κέρδος που θα είχαν πραγματοποιήσει από την πώληση του εμπορεύματος στην Ιταλική εταιρεία, και $150.000 ζημιά που υπολογίζουν να υποστούν λόγω διακοπής της μόνιμης συνεργασίας των εναγόντων με την Ιταλική εταιρεία.
Στη γραπτή αγόρευση των δικηγόρων του εναγόμενου πλοίου προβάλλεται άρνηση της συμφωνίας ναυλώσεώς του και καλείται το Δικαστήριο να αγνοήσει το έγγραφο, που έχει επισυναφθεί στην ένορκη δήλωση των εναγόντων, με την εισήγηση πως τούτο δεν μπορεί να θεωρηθεί ναυλοσύμφωνο, και εν πάση περιπτώσει είναι αντίγραφο τηλεμοιότυπου. Αναφορικά με τις ζημιές που ισχυρίζονται οι ενάγοντες πως υπέστησαν, οι δικηγόροι του εναγομένου πλοίου εισηγούνται πως είναι αδύνατο για το Δικαστήριο να παραχωρήσει τέτοιες αποζημιώσεις, γιατί σύμφωνα με σχετική νομολογία, που παραθέτει, είναι απομακρυσμένες. Η μόνη αποζημίωση που πιθανόν να δικαιούνται οι ενάγοντες, αν αποδείξουν την υπόθεσή τους, είναι το κονδύλι (α) πιο πάνω.
Έχω τη γνώμη πως το εναγόμενο πλοίο δεν έχει παρουσιάσει κανένα στοιχείο που να αντικρούει, σε αυτό το στάδιο, τους ισχυρισμούς που εκτίθενται στην ένορκη δήλωση που κατατέθηκε εκ μέρους των εναγόντων. Τα γεγονότα που περιέχονται σ' αυτή και εκτίθενται πιο πάνω, δημιουργούν συζητήσιμη υπόθεση και γι' αυτό δικαιολογείται το διάταγμα συλλήψεως του πλοίου.
Οι εισηγήσεις όμως των δικηγόρων του εναγόμενου πλοίου αναφορικά με τον τρόπο υπολογισμού των αποζημιώσεων, σε μια τέτοια περίπτωση όπως η παρούσα, και επαναλαμβάνω για σκοπούς αυτής της διαδικασίας, μου φαίνονται βάσιμες. Ως εκ τούτου κρίνω ορθό να τροποποιηθεί το διάταγμα, σε ότι αφορά την εγγύηση που διέταξα να καταθέσει το πλοίο. Η εγγύηση ήταν £250.000 και την υποβιβάζω σε £50.000. Επομένως, το διάταγμα συλλήψεως του πλοίου παραμένει. Ο Αξιωματικός Ναυτοδικείου να το ελευθερώσει μόλις κατατεθεί εγγύηση από το πλοίο για £50,000, για ικανοποίηση απόφασης που τυχόν ήθελε εκδοθεί προς όφελος των εναγόντων. Δεν γίνεται οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
Tο διάταγμα σύλληψης του πλοίου παραμένει. Eκδίδεται διαταγή για απελευθέρωση του πλοίου μόλις κατατεθεί η πιο πάνω εγγύση. Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.