|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 1 ΑΑΔ 997
11 Σεπτεμβρίου, 1997
[ΝΙΚΗΤΑΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟ ΚΕΦ. 113,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ NEW COSMOPOLITAN RESTAURANT LTD. (ΥΠΟ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ),
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 9681).
Έφεση — Επίδικα θέματα — Λόγος μη περιεχόμενος στο δικόγραφο της έφεσης δεν συνιστά επίδικο θέμα της και ως εκ τούτου δεν μπορεί να εξεταστεί, όπως ούτε και λόγος ο οποίος εγείρεται πρώτη φορά κατ' έφεση.
Η παρούσα έφεση στρέφεται κατά της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου, με την οποία διετάσσετο ο εκκαθαριστής της εφεσείουσας εταιρείας να καταβάλει προνομιακά, στον Κυπριακό Οργανισμό Τουρισμού (Κ.Ο.Τ.), το ποσό των ΛΚ13.443,75, το οποίο αντιπροσώπευε το ποσοστό 3% που εισπράχθηκε από την εφεσείουσα για λογαριασμό του Κ.Ο.Τ., δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 14 του περί Κέντρων Αναψυχής Νόμου του 1985 (αρ. 29/85). Το εν λόγω ποσό εισπράχθηκε, σύμφωνα με την πρωτόδικη απόφαση, πριν την έκδοση διατάγματος διάλυσης της εφεσείουσας και ευρίσκετο στην κατοχή της κατά τον κρίσιμο χρόνο και υπό την ιδιότητά της ως καταπιστευματοδόχου του εφεσίβλητου.
Η εφεσείουσα ισχυρίστηκε μέσω του δικηγόρου της, ότι δεν υπήρχε μαρτυρία που να στηρίζει τα ευρήματα ότι: 1) το επίδικο ποσό είχε εισπραχθεί προτού διαταχθεί η διάλυσή της και 2) είχε στην κατοχή της το πιο πάνω ποσό κατά τον κρίσιμο χρόνο, που αποτελεί την προϋπόθεση για την απόδοσή του στον δικαιούχο.
Αποφασίστηκε ότι:
Ο λόγος 1) υποστηρίζεται από όλο το υλικό που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου.
Ο λόγος 2) δεν περιέχεται στο εφετήριο, και ως εκ τούτου δεν μπορεί να εξεταστεί.
Η έφεση είναι απορριπτέα και για τον πρόσθετο λόγο ότι, όπως προκύπτει από την πρωτόδικη απόφαση και τα άλλα στοιχεία του φακέλου, το θέμα της κατοχής των χρημάτων προβάλλεται για πρώτη φορά κατ' έφεση και ως εκ τούτου δεν μπορεί να απασχολήσει το Εφετείο.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος της αιτήτριας που θα πληρωθούν από την περιουσία της υπό εκκαθάριση εταιρείας.
H έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:
Χατζημιτσή v. Συμβουλίου Βελτιώσεως Γεροσκήπου, Α.Ε. 1682, ημερ. 17/1/97,
D. Nicolaou & Sons Landowners Ltd v. Χατζηαντώνη κ.ά. (1997) 1 A.A.Δ. 273,
Κάκουλλου v. Ποχουζούρη κ.ά. (Αρ. 1) (1992) 1 Α.Α.Δ. 1143,
Mairoza Estates Ltd. v. The Performing Rights Society Ltd. (1997) 1 A.A.Δ. 1,
Εύρηκα Λτδ. v. Unilever (1994) 1 A.A.Δ. 124.
Έφεση.
Έφεση από την υπό εκκαθάριση εταιρεία κατά της ενδιάμεσης απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 4.4.96 (Aρ. Aγωγής 284/86), με την οποία εκδόθηκε διάταγμα όπως πληρωθεί προνομιακά το ποσό των £13.443,75 από τον εκκαθαριστή στον K.O.T.
Χρ. Τριανταφυλλίδης και Ρ. Χαραλάμπους, για την Εφεσείουσα.
Α. Πασχαλίδης, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Την απόφαση του δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Σ. Νικήτας.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Η αιτήτρια, New Cosmopolitan Restaurant Ltd., είναι εταιρεία περιορισμένης ευθύνης. Στις 23/2/89 τέθηκε υπό εκκαθάριση. Εκκαθαριστής της διορίστηκε κάποιος Χρ. Ιακωβίδης από τη Λεμεσό. Προηγουμένως, την 1/2/88, ο εφεσίβλητος οργανισμός κατέθεσε στο Τμήμα Εφόρου Εταιρειών και Επισήμου Παραλήπτη επαλήθευση χρέους για ποσό £13.443,75, η οποία έγινε δεκτή. Το ποσό αυτό εισπράχθηκε από την εφεσείουσα για λογαριασμό του εφεσιβλήτου δυνάμει των διατάξεων του άρθρ. 14 του περί Κέντρων Αναψυχής Νόμου του 1985 (αρ. 29/85). Παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις του πιστωτή, ο εκκαθαριστής παρέλειψε να εξοφλήσει την οφειλή. Με αποτέλεσμα ο πρώτος να καταφύγει στη δικαιοσύνη ζητώντας, εκτός από διάταγμα αντικατάστασης του εκκαθαριστή και διάταγμα για την απόδοση του παραπάνω ποσού στον Οργανισμό.
Το πρωτόδικο δικαστήριο, καθοδηγούμενο από την κυπριακή και αγγλική νομολογία που αναφέρει, καθώς και συγγράμματα που καθορίζουν το πλαίσιο και τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες λειτουργεί ο θεσμός του καταπιστεύματος, διαπίστωσε ότι (1) το επίδικο ποσό προήλθε από τη χρέωση ποσοστού 3% στους λογαριασμούς των πελατών της αιτήτριας, που επιβλήθηκαν με βάση την παραπάνω νομοθετική διάταξη. (2) το ποσό αυτό, που είχε συσσωρευθεί από το σύνολο των λογαριασμών των πελατών, εισπράχθηκε από την αιτήτρια πριν την έκδοση διατάγματος διάλυσής της. και (3) κατά τον κρίσιμο χρόνο το είχε στην κατοχή της και υπό την ιδιότητά της ως καταπιστευματοδόχου του εφεσιβλήτου.
Μετά τις διαπιστώσεις αυτές, που αποτέλεσαν τα στηρίγματα της κρίσης του, το πρωτόδικο δικαστήριο κατέληξε ότι:
".... η υπό εκκαθάριση εταιρεία έχει στην κατοχή της το ποσό των £13.444,75 σεντ πριν την έκδοση του διατάγματος διάλυσης της δυνάμει του άρθρου 14 του Νόμου 29/85. Κατά συνέπεια ο Κ.Ο.Τ. ως δικαιούχος (beneficiary) έχει προτεραιότητα (priority) έναντι των άλλων δανειστών της εταιρείας.
Κατά συνέπεια έχουμε καταλήξει όπως ακυρώσουμε την απόφαση του εκκαθαριστή ότι ο Κ.Ο.Τ. δεν είναι προνομιούχος πιστωτής και εκδίδεται διάταγμα όπως πληρωθεί προνομιακά το ποσό των £13.443,75 σεντ (επαληθευθέν χρέος) από τον εκκαθαριστή στον Κυπριακό Οργανισμό Τουρισμού."
Aς σημειωθεί ότι το δικαστήριο έκρινε πως δεν αποδείχθηκε κανένας λόγος που θα δικαιολογούσε την ικανοποίηση του πρώτου αιτήματος για αντικατάσταση του εκκαθαριστή, το οποίο και απέρριψε.
Το πρώτο θέμα που ανέπτυξε ο δικηγόρος της εφεσείουσας, που αποτελεί το αντικείμενο του πρώτου λόγου έφεσης, είναι πως δεν υπήρχε μαρτυρία που να στηρίζει το εύρημα ότι το επίδικο ποσό είχε εισπραχθεί προτού διαταχθεί η διάλυση της εφεσείουσας. Ωστόσο όλο το υλικό που τέθηκε υπόψη του δικαστηρίου μόνο αυτό το συμπέρασμα υποστήριζε. Ο εκκαθαριστής αμφισβήτησε μόνο ότι ο εφεσίβλητος ήταν, σύμφωνα με το νόμο, προνομιούχος πιστωτής. Γι' αυτό άλλωστε αρνήθηκε να ικανοποιήσει την απαίτηση.
Το κύριο όμως θέμα που πρόβαλε ο κ. Τριανταφυλλίδης ήταν η έλλειψη μαρτυρίας αναφορικά με το εύρημα ότι η εφεσείουσα είχε στην κατοχή της το παραπάνω ποσό κατά τον κρίσιμο χρόνο, που αποτελεί την προϋπόθεση για την απόδοσή του στο δικαιούχο. Κατά τη συζήτηση υποδείξαμε πως το εφετήριο δε φαίνεται να περιέχει τέτοιο λόγο έφεσης, αλλά ο συνήγορος επέμεινε πως εγείρεται με τον πρώτο λόγο. Παραθέτουμε το ουσιαστικό του μέρος για να φανεί πως δεν καλύπτεται το θέμα για το οποίο επιχειρηματολόγησε ο δικηγόρος της εφεσείουσας:
"Το εκδικάσαν Δικαστήριο λανθασμένα κατέληξε εις το συμπέρασμα ότι το ποσόν των ΛΚ13.443,75 σεντ εισεπράχθη από την υπό εκκαθάριση Εταιρεία πριν την έκδοση του Διατάγματος διάλυσης της ως αντιπρόσωπος και καταπιστευματοδόχος του Κ.Ο.Τ και κατά συνέπεια ο Κ.Ο.Τ ως δικαιούχος έχει προτεραιότητα (priority) έναντι των άλλων δανειστών της Εταιρείας ........"
Λόγος μη περιεχόμενος στο δικόγραφο της έφεσης δεν αποτελεί επίδικο θέμα της και κατά συνέπεια δεν μπορεί να εξεταστεί: Α.Ε. 1682 Χ"Μιτσή v. Συμβουλίου Βελτιώσεως Γεροσκήπου, ημερ. 17/1/97 και Π.Ε. 9183 D. Nicolaou & Sons v. Χατζηαντώνη κ.ά., ημερ. 11/3/97. Το μοναδικό πλαίσιο συζήτησης παρέχει το εφετήριο: Κάκουλλου v. Ποχουζούρη κ.ά. (Αρ. 1) (1992) 1 Α.Α.Δ. 1143 και Π.Ε. 9054 Mairoza Estates Ltd. v. The Performing Rights Society Ltd., ημερ. 8/1/97. Αυτός είναι ο θεμελιώδης δικονομικός κανόνας της εφετειακής δίκης και η τυχόν χαλάρωσή του θα αλλοίωνε τη φύση της δικαιοδοσίας του Εφετείου, ενώ παράλληλα θα ζημίωνε την αποτελεσματική απονομή της δικαιοσύνης.
Η έφεση είναι απορριπτέα και για τον πρόσθετο λόγο ότι, όπως προκύπτει από την πρωτόδικη απόφαση και τα άλλα στοιχεία του φακέλου, το θέμα της κατοχής των χρημάτων προβάλλεται για πρώτη φορά κατ' έφεση. Δεν είχε επισημανθεί ή αποφασισθεί πρωτόδικα. Επομένως δεν μπορεί να μας απασχολήσει: Π.Ε. 7768 Εύρηκα Λτδ. v. Unilever, ημερ. 23/2/94.
Η έφεση απορρίπτεται. Με έξοδα σε βάρος της αιτήτριας που θα πληρωθούν από την περιουσία της υπό εκκαθάριση εταιρείας.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος της αιτήτριας.