|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 1 ΑΑΔ 948
8 Αυγούστου, 1997
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στής]
CHANTIERS ET ATELIERS DU MAROC,
Ενάγοντες,
v.
ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ "CATTLE TRAIL ONE",
Εναγομένου.
(Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 119/96).
Ναυτοδικείο — Αίτηση για παρέμβαση εξ αποφάσεως πιστωτών σε αγωγή in rem, εναντίον του πλειστηριάσματος του εναγόμενου πλοίου — Το συμφέρον των αιτητών επί του πλειστηριάσματος, δικαιολογούσε την παρέμβαση — Κανονισμός 35 του περί Δικαιοδοσίας Ναυτοδικείου Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Δικαστηρίου, όπως τροποποιήθηκε.
Στις 19.6.96, η εταιρεία Banque Worms, αιτητές στην παρούσα αίτηση, κίνησε αγωγή στο Ναυτοδικείο κατά του εναγόμενου πλοίου και εξασφάλισε τη σύλληψή του στο λιμάνι Λεμεσού. Στις 12.7.96, εκδόθηκε απόφαση υπέρ της Banque Worms και στη συνέχεια το πλοίο πωλήθηκε με δημόσιο πλειστηριασμό προς ικανοποίηση του εξ αποφάσεως χρέους, το οποίο υπερέβαινε το καθαρό προϊόν της πώλησης.
Στις 31.7.96 κινήθηκε εναντίον του εναγομένου πλοίου, η παρούσα αγωγή, και απευθυνόταν προς τους τότε ιδιοκτήτες, όπως και προς κάθε άλλο πρόσωπο με συμφέρον στο πλοίο. Στις 17.9.96, που ορίστηκε η υπόθεση, οι αιτητές εμφανίστηκαν ως ενυπόθηκοι δανειστές με συμφέρον στο πλοίο. Στις 22.1.97, καταχώρησαν μονομερή αίτηση για παρέμβαση, η οποία επιδόθηκε στους ενάγοντες. Το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο οι αιτητές έχουν συμφέρον είτε στην περιουσία που αποτελεί το αντικείμενο - το res - δυνάμει του Κανονισμού 35, είτε στην αγωγή δυνάμει του Κανονισμού 30 του περί Δικαιοδοσίας Ναυτοδικείου Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Κύπρου του 1983, όπως τροποποιήθηκε.
Η επιδιωκόμενη παρέμβαση των αιτητών, στοχεύει κυρίως σε αντίκρουση της αιτίας της αγωγής προς διασφάλιση του ήδη υπάρχοντος συμφέροντός τους επί του πλοίου. H αγωγή αφορά υπόλοιπο οφειλής για την εκτέλεση επισκευών και/ή κατασκευών και/ή μετατροπών στο πλοίο που έκαμαν οι ενάγοντες για τα έτη 93-95, για το οποίο τους δόθηκαν συναλλαγματικές, μερικές από τις οποίες, όπως ισχυρίζονται στην Aναφορά τους, δεν πληρώθηκαν.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η υπό των αιτητών αντίκρουση της αξίωσης των εναγόντων μπορεί να έχει νόημα μόνο, εφόσον η έκβαση στην αγωγή θα επιδρούσε σε διεκδικούμενο δικό τους συμφέρον. Οι αιτητές, είναι εξ αποφάσεως πιστωτές με άμεσο συμφέρον επί του πλειστηριάσματος του πλοίου, προς το οποίο προφανώς στοχεύουν και οι ενάγοντες. Ζήτημα σειράς θα εγερθεί μόνο αν η αγωγή επιτύχει. Στο μεταξύ, το συμφέρον των αιτητών επί του πλειστηριάσματος, δικαιολογεί την παρέμβασή τους, προς αποκλεισμό προκριματικά των εναγόντων. Έχει λοιπόν εφαρμογή ο Καν. 35. Όμως συμφέρον στην ίδια την αγωγή δυνάμει του Καν. 30 δεν υπάρχει.
2. Ο ισχυρισμός των εναγόντων περί πρόκλησης δυσχέρειας (embarrassment) από τυχόν αποδοχή της αίτησης λόγω του ότι είναι επιπόλαια και ενοχλητική και επίσης λόγω της καθυστέρησης στην καταχώρησή της, δεν ευσταθεί. Οι αιτητές επέδειξαν εξ αρχής ενδιαφέρον στην υπόθεση και η μικρή καθυστέρηση που σημειώθηκε στην υποβολή της αίτησης, εξηγείται μερικώς, στη διάσταση της ακολουθητέας διαδικασίας στη σχετική νομολογία.
Η αίτηση έγινε δεκτή. Τα έξοδα να είναι έξοδα της δίκης.
Aίτηση.
Mονομερής αίτηση με την οποία επιζητείται η παρέμβαση των αιτητών στην Αγωγή Nαυτοδικείου με αριθμό 119/96.
Α. Γιωρκάτζης, για τους Αιτητές.
Ε. Μοντάνιος με Π. Ιακωβίδη, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
NIKOΛAOY, Δ.: Aνάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Η αγωγή αυτή καταχωρήθηκε την 31 Ιουλίου 1996. Στρέφεται εναντίον του πλοίου "Cattle Trail One" και απευθύνεται προς τους τότε ιδιοκτήτες, Shamrock Shipping (Malta) Limited από τη Μάλτα όπως και, κατά την πρακτική, προς κάθε άλλο πρόσωπο με συμφέρον στο πλοίο. Κατά την ορισθείσα ημερομηνία, ήτοι, την 17 Σεπτεμβρίου 1996, οι αιτητές, Banque Worms από τη Γαλλία, εμφανίστηκαν ως ενυπόθηκοι δανειστές με συμφέρον στο πλοίο. Το ενδιαφέρον τους για παρέμβαση εκφράστηκε εν τέλει με την υπό εξέταση μονομερή αίτηση, ημερ. 22 Ιανουαρίου 1997, η οποία επιδόθηκε στους ενάγοντες με οδηγίες του Δικαστηρίου. Εξ αρχής κανένα ενδιαφέρον δεν επιδείχθηκε από το ενδιαφερόμενο πλοίο ή τους ιδιοκτήτες του.
Η υπόθεση έχει την εξής ιδιομορφία. Το εναγόμενο πλοίο συνελήφθη στο λιμάνι Λεμεσού δυνάμει δικαστικού εντάλματος ημερ. 20 Ιουνίου 1996, εκδοθέντος στην Αγωγή Ναυτοδικείου 104/96 η οποία κινήθηκε εναντίον του την προτεραία από τους Banque Worms. Στις 12 Ιουλίου 1996 εκδόθηκε απόφαση σε εκείνη την αγωγή υπέρ των Banque Worms για αξίωση στηριζόμενη σε υποθήκες του πλοίου. Κατ' ακολουθίαν της εν λόγω απόφασης το πλοίο πωλήθηκε με δημόσιο πλειστηριασμό προς ικανοποίηση του εξ αποφάσεως χρέους. Το οποίο υπερβαίνει το καθαρό προϊόν πώλησης. Το εναγόμενο πλοίο είναι λοιπόν, σε ό,τι αφορά αυτή την διαδικασία, ανύπαρκτο πλέον. Παραμένει ωστόσο το εκπλειστηρίασμα. Αλλά δεν είναι εδώ υπό εξέταση οι τυχόν επιπτώσεις αυτής της εξέλιξης στην πορεία της αγωγής. Ό,τι τίθεται είναι μόνο το κατά πόσο οι αιτητές έχουν συμφέρον είτε στην περιουσία που αποτελεί το αντικείμενο - το res - δυνάμει του Κανονισμού 35 είτε στην αγωγή δυνάμει του Κανονισμού 30 του περί Δικαιοδοσίας Ναυτοδικείου Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Κύπρου του 1893 (όπως τροποποιήθηκε).
Η αξίωση στην παρούσα αγωγή αφορά σε ισχυριζόμενο "υπόλοιπο οφειλής για επισκευές που εκτέλεσαν και/ή κατασκευές και/ή μετατροπές που διενήργησαν και/ή υλικά που χρησιμοποίησαν και/ή προμήθευσαν για επισκευές που εκτέλεσαν και/ή κατασκευές και/ή μετατροπές που διενήργησαν" οι ενάγοντες στο πλοίο κατά τα έτη 1993-95 στο Μαρόκο δυνάμει συμφωνιών. Πρόκειται για αξίωση που καλύπτεται από τις παραγράφους (m) και (n) του εδαφίου (1) του άρθρου 1 του Administration of Justice Act 1956. Στην καταχωρηθείσα Αναφορά οι ενάγοντες εξηγούν ότι τους δόθηκαν προς εξασφάλιση του χρέους, συναλλαγματικές, μερικές από τις οποίες δεν πληρώθηκαν. Υπογραμμίζουν συναφώς ότι οι συναλλαγματικές δεν ήταν προς εξόφληση. Και επικαλούνται το Μαροκινό Δίκαιο ως το εν προκειμένω εφαρμοστέο. Η αναφερόμενη οφειλή συνταυτίζεται με τις μη πληρωθείσες συναλλαγματικές.
Η επιδιωκόμενη παρέμβαση των αιτητών στοχεύει κυρίως σε αντίκρουση της αιτίας της αγωγής προς διασφάλιση του ήδη υπάρχοντος συμφέροντος τους επί του πλοίου. Οι αιτητές προβάλλουν ότι οι συναλλαγματικές ή γραμμάτια - αν έτσι θεωρηθούν - δόθηκαν προς εξόφληση του τότε προκύψαντος χρέους. Με αυτονόητο βέβαια το επακόλουθο.
Ο συνήγορος των εναγόντων συζήτησε εκτενώς την αξίωση τους ιδωμένη υπό το φως του Μαροκινού Δικαίου στη βάση μόνο των ισχυρισμών που περιέχονται στην Αναφορά, χωρίς υπόβαθρο μαρτυρίας. Επιχείρησε να εμφανίσει τη θέση των αιτητών ως στερουμένη οποιασδήποτε δυνατότητας επιτυχίας ενόψει ιδιαίτερα του ότι ο ισχυρισμός περί εξόφλησης συνοδευόταν από έγγραφο στη Γαλλική, το οποίο δεν μπορούσε να συνυπολογιστεί εφόσον η έννοιά του παρέμεινε άγνωστη στο Δικαστήριο. Είναι κατά την άποψή μου αρκετό να σημειώσω εδώ τη διάσταση θέσεων. Από την οποία προκύπτει ευλόγως θέμα για εξέταση. Θα ήταν άτοπη η επέκταση σε λεπτομέρειες με προοπτική την αξιολόγηση και την πιθανολόγηση. Βέβαια, η υπό των αιτητών αντίκρουση της αξίωσης των εναγόντων νόημα μπορεί να έχει μόνο εφόσον η έκβαση στην αγωγή θα επιδρούσε σε διεκδικούμενο δικό τους συμφέρον. Με αυτό ως προϋπόθεση, ο συνήγορος των εναγόντων εισηγήθηκε ότι οι αιτητές, στην ένορκο δήλωση που συνοδεύει την αίτησή τους αναιρούν από μόνοι τους το όποιο ενδεχόμενο να επιδράσει σε αυτούς η τυχόν επιτυχία των εναγόντων. Σχετική σε τούτο είναι η παράγραφος 11 στην οποία αναφέρονται τα εξής:
"Όπως ισχυρίζονται οι Ενάγοντες στο κλητήριο ένταλμα αλλά και στην Αναφορά που κατατέθηκε η αξίωση τους εναντίον του Εναγομένου Πλοίου πηγάζει από ισχυριζόμενες συμφωνίες που έγιναν μεταξύ των Εναγόντων και/ή των ιδιοκτητών του Εναγομένου Πλοίου και αφορούσαν την εκτέλεση εργασιών, μετατροπών και/ή επισκευών στο Εναγόμενο Πλοίο. Επομένως και αν ακόμα οι Ενάγοντες επιτύχουν στην Αγωγή τους, η αξίωση των Αιτητών όντας αξίωση που πηγάζει από υποθήκη έχει προτεραιότητα έναντι της αξίωσης των Εναγόντων "CHANTIERS ET ATELIERS DU MAROC"."
Καθώς πέρανε ο συνήγορος, η αίτηση δεν μπορούσε να εξεταστεί παρά μόνο στη βάση των ισχυρισμών που προβάλλονται σε αυτή. Ο συνήγορος των αιτητών αντέτεινε ότι επρόκειτο για νομική άποψη η ορθότητα της οποίας αναγόταν στην εν τέλει κρίση του Δικαστηρίου και ότι η ύπαρξη της αγωγής συνεπαγόταν από μόνη της τον κίνδυνο επηρεασμού σε περίπτωση που θα επικρατούσε αντίθετη άποψη.
Με απασχόλησε ιδιαίτερα αυτή η πτυχή. Διότι όχι μόνο δεν εξειδικεύεται ισχυρισμός περί επίδρασης, αλλά και εμφανίζεται η τυχόν επιτυχία των εναγόντων ως χωρίς επιπτώσεις σε ό,τι αφορά τους αιτητές. Συνάγεται ωστόσο από τη διατύπωση της παραγράφου 11 ότι στο δεύτερο μέρος της δεν εκτίθεται θέση απρόσβλητη από το όποιο ενδεχόμενο αλλά συμπέρασμα με αναφορά προς την αμέσως προηγηθείσα πρόταση σχετικά με ό,τι υποθέτουν να είναι η αξίωση των εναγόντων. Ό,τι τίθεται στην εν λόγω παράγραφο δεν αποτελεί ζήτημα για κρίση στο πλαίσιο της παρούσας αίτησης. Είναι πρόωρη η ενασχόληση με αυτό. Σημασία στο μεταξύ έχει ως γεγονός το ότι οι αιτητές είναι εξ αποφάσεως πιστωτές με συμφέρον άμεσο επί του πλειστηριάσματος του πλοίου. Προς το οποίο προφανώς στοχεύουν και οι ενάγοντες. Ζήτημα της μεταξύ τους σειράς θα εγερθεί, βέβαια, μόνο κατόπιν επιτυχίας των εναγόντων. Και δεν θα ήταν ορθό να προκαταλάμβανε κανείς το αποτέλεσμα. Στο μεταξύ, το συμφέρον των αιτητών επί του πλειστηριάσματος δικαιολογεί την παρέμβασή τους προς αποκλεισμό προκριματικά των εναγόντων. Έχει λοιπόν εφαρμογή ο Κανονισμός 35. Όμως συμφέρον στην ιδία την αγωγή δυνάμει του Κανονισμού 30 δεν διακρίνω.
Ο συνήγορος των εναγόντων εισηγήθηκε πως η αίτηση δεν πρέπει εν πάση περιπτώσει να γίνει δεκτή ακόμα και αν πληροί τις τιθέμενες προϋποθέσεις διότι, καθώς ανέφερε, θα τους προκαλέσει δυσχέρεια (embarrassment) σε ό,τι αφορά τη μαρτυρία που θα προσαχθεί και τα έξοδα που θα προκύψουν, διότι είναι επιπόλαια και ενοχλητική αλλά και διότι καθυστέρησε η καταχώρισή της.
Δεν συμφωνώ ότι η εν προκειμένω διεκδίκηση από τους αιτητές των δικαιωμάτων τους θα μπορούσε ενόψει των όσων ήδη ανέφερα να υπαχθεί στους χαρακτηρισμούς που πρότειναν οι ενάγοντες ή να τους θέσει αδίκως σε δυσμενή θέση ή ότι η κάποια όντως καθυστέρηση που σημειώθηκε στην υποβολή της αίτησης δικαιολογεί την αποστέρηση δικαιωμάτων. Οι αιτητές επέδειξαν εξ αρχής ενδιαφέρον στην υπόθεση και η κατά την άποψή μου μικρή καθυστέρηση που σημειώθηκε στην υποβολή της αίτησης εξηγείται τουλάχιστον μερικώς από τη διάσταση στη νομολογία αναφορικά με την ακολουθητέα διαδικασία.
Παρέχεται λοιπόν δικαίωμα στους αιτητές να εμφανίζονται ως παρεμβαίνοντες. Η υπόθεση ορίζεται για οδηγίες 2 Οκτωβρίου 1997 η ώρα 9.00 π.μ. Τα έξοδα της αίτησης να είναι έξοδα δίκης.
H αίτηση γίνεται αποδεκτή. Tα έξοδα να είναι έξοδα της δίκης.