|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
GEORGHIOS CHAR. FELLAS AND ANOTHER ν. ELENITSA I. VOTSI AND ANOTHER (1975) 1 CLR 130
Γιάννη Σπύρος ν. Aναπληρωτή Eφόρου Mηχανοκινήτων Oχημάτων και άλλων (1995) 3 ΑΑΔ 334
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(1997) 1 ΑΑΔ 230
28 Φεβρουαρίου, 1997
[ΝΙΚΗΤΑΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΣ,
Εφεσείων-Εναγόμενος,
v.
ΜΑΡΩΣ ΛΟΥΚΑ,
Εφεσίβλητης-Ενάγουσας.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 8631).
Έφεση — Αίτηση για τροποποίηση των λόγων έφεσης — Η έγκριση ή όχι τέτοιας αίτησης εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου — Θεσμοί της Πολιτικής Δικονομίας, Δ.35, θ.4 — Παράγοντες που επιδρούν στον τρόπο άσκησης της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου.
Η εφεσίβλητη ζήτησε αναβολή, λόγω ασθενείας του δικηγόρου της, κατά την ημέρα κατά την οποία ήταν ορισμένη για ακρόαση η παρούσα έφεση. Ο συνήγορος του εφεσείοντα δεν έφερε ένσταση γιατί, εν όψει της αλλαγής της νομολογίας και της νέας Δ.64, έκρινε ότι θα έπρεπε να τροποποιήσει τους λόγους έφεσης και η αναβολή θα του έδιδε την ευκαιρία να το πράξει. Το Δικαστήριο ανέβαλε την υπόθεση δίνοντας οδηγίες για καταχώρηση αίτησης για τροποποίηση των λόγων έφεσης. Με την αίτηση αυτή, η οποία είναι και το αντικείμενο αυτής της διαδικασίας, ο εφεσείων ζητά όπως τροποποιήσει τους λόγους 1, 4 και 5 της έφεσης με προσθήκη διαφόρων λεπτομερειών. Η εφεσίβλητη - καθ' ης η αίτηση ενέστη στην τροποποίηση, ισχυριζόμενη ότι η καθυστέρηση για υποβολή τέτοιας αίτησης δεν είχε δικαιολογηθεί στην ένορκο δήλωση του εφεσείοντα και ότι η αιτούμενη θεραπεία συνιστά εισαγωγή νέων λόγων έφεσης που θα αλλάξουν εντελώς τη φύση της.
Αποφασίστηκε ότι:
(α) Είναι σαφές από τη νομολογία ότι η έγκριση ή όχι τέτοιας αίτησης εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, η οποία σχολιάστηκε εκτενώς στην Panayiotis Georgiou (Catering) Ltd και Άλλοι v. Kυπριακής Δημοκρατίας.
(β) Στη Georghiou (ανωτέρω) τονίστηκε επίσης πως δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι αιτήσεις για τροποποίηση που υποβάλλονται την ημέρα που ορίστηκε για ακρόαση η έφεση είναι εκ προοιμίου καταδικασμένες σε αποτυχία.
(γ) Οι λεπτομέρειες που αιτείται ο εφεσείων να εισάξει, αποτελούν διευκρίνιση και αιτιολόγηση των λόγων της έφεσης και όχι εισαγωγή νέων λόγων.
(δ) Η αίτηση αυτή δεν υπήρξε αιτία καθυστέρησης στην εκδίκαση της έφεσης, γιατί την ημέρα που ήταν ορισμένη η έφεση ήταν η εφεσίβλητη - καθ' ης η αίτηση που είχε ζητήσει αναβολή της ακρόασης.
Η αίτηση εγκρίνεται.
Τροποποιημένη ειδοποίηση έφεσης να καταχωρηθεί εντός 15 ημερών και να παραδοθεί στην άλλη πλευρά.
Τα έξοδα της έφεσης επιδικάζονται υπέρ της εφεσίβλητης - καθ' ης η αίτηση.
Η αίτηση εγκρίθηκε.
Υπόθεση που αναφέρθηκε:
Γιάννη v. Αναπληρωτή Εφόρου Μηχανοκινήτων Οχημάτων κ.α. (1995) 3 Α.Α.Δ. 334,
Panayiotis Georghiou (Catering) Ltd. και Άλλοι v. Kυπριακής Δημοκρατίας (1996) 3 A.A.Δ. 323.
Πολιτική Έφεση.
Aίτηση για τροποποίηση των λόγων έφεσης 1, 4 και 5 με την προσθήκη διαφόρων λεπτομερειών.
Α. Ανδρέου, για τον Εφεσείοντα.
Χρ. Θεοδούλου, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Π. Αρτέμης, Δ.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Η παρούσα έφεση καταχωρήθηκε την 21.1.92 και τελικά ορίστηκε για ακρόαση την 21.3.96. Κατά την ημέρα εκείνη ζητήθηκε εκ μέρους της Εφεσίβλητης αναβολή για το λόγο ότι ο συνήγορός της δεν μπορούσε να εμφανισθεί λόγω ασθένειας. Στο αίτημα δεν έφερε ένσταση ο συνήγορος του Εφεσείοντα, γιατί, όπως δήλωσε, εν όψει της αλλαγής της νομολογίας και της νέας Δ.64 έκρινε ότι θα έπρεπε να τροποποιήσει τους λόγους έφεσης και η αναβολή θα του έδιδε την ευκαιρία να το πράξει. Το Δικαστήριο εν τέλει ανέβαλε την υπόθεση δίδοντας οδηγίες για καταχώρηση αίτησης για τροποποίηση των λόγων έφεσης, η οποία τελικά καταχωρήθηκε στις 11.4.96 και είναι αντικείμενο της διαδικασίας αυτής. Με την αίτησή του ο Εφεσείων ζητά όπως τροποποιήσει τους λόγους 1, 4 και 5 της έφεσης με προσθήκη διαφόρων λεπτομερειών. Η Εφεσίβλητη-Καθ' ης η Αίτηση ενέστη στην τροποποίηση. Με την ένσταση δεν έχει αμφισβητηθεί η εξουσία του Δικαστηρίου να εγκρίνει τέτοια τροποποίηση εν όψει της νέας Δ.64 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και της νομολογίας, με ιδιαίτερη αναφορά στη Georghiou (Catering) Ltd v. Δημοκρατίας, Α.Ε. 1516 κ.ά, ημερ. 19.7.96. Η ένσταση βασίζεται στο επιχείρημα ότι η καθυστέρηση για υποβολή τέτοιας αίτησης δεν έχει δικαιολογηθεί στην ένορκο δήλωση του Εφεσείοντα και ότι η αιτούμενη θεραπεία συνιστά εισαγωγή νέων λόγων έφεσης που θα αλλάξουν εντελώς τη φύση της.
Είναι σαφές από τη νομολογία ότι η έγκριση ή όχι τέτοιας αίτησης εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου. Η διακριτική αυτή ευχέρεια σχολιάστηκε εκτενώς στο δεύτερο σκέλος της απόφασης της πλειοψηφίας στην Georghiou (Catering) Ltd (ανωτέρω) στην απόφαση του Κωνσταντινίδη Δ. Στην πιο πάνω απόφαση αναφέρθηκαν τα ακόλουθα αναφορικά με τους παράγοντες που επιδρούν στον τρόπο άσκησης της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου. Ο Κωνσταντινίδης Δ. αναφέρει τα ακόλουθα στη σελ.5 της απόφασής του:
"Σύμφωνα με τη Δ.35 θ.4, οποιαδήποτε ειδοποίηση έφεσης μπορεί να τροποποιηθεί κατά οποιονδήποτε χρόνο, όπως το Εφετείο θα έκρινε πρέπον. Οι παράγοντες που θα μπορούσαν να επιδράσουν στον τρόπο άσκησης της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου ουδέποτε καθορίστηκαν, ούτε και θα μπορούσαν να καθοριστούν, εξαντλητικά. Ισχύει το ίδιο και σε σχέση με την κατά περίπτωση σημασία τους. Αυτή κατ' ανάγκην προσδιορίζεται μετά από συνεκτίμηση όλων των περιστατικών της κάθε υπόθεσης."
Ακολούθως έγινε αναφορά σε αιτήσεις για τροποποίηση που υποβάλλονταν την ημέρα που ορίστηκε η ακρόαση της έφεσης και στο ότι έγκρισή τους θα συνεπαγόταν ανατροπή του προγραμματισμού του Δικαστηρίου και καθυστέρηση, γεγονός που οδήγησε, με βάση τη νομολογία, στο να εγκρίνονται με μεγάλη φειδώ τέτοιες αιτήσεις. Τονίστηκε όμως πως δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι αιτήσεις που υποβάλλονται στο στάδιο αυτό είναι εκ προοιμίου καταδικασμένες σε αποτυχία. Ο Δικαστής Κωνσταντινίδης αναφερόμενος στην υπόθεση Γιάννη v. Αναπληρωτή Εφόρου Μηχανοκινήτων Οχημάτων κ.ά., Α.Ε. 1359, ημερ. 21.7.95, επεσήμανε πως η ανάγκη για υποβολή αίτησης μέσα σε εύλογο χρόνο σύμφωνα με τη νέα Δ.64(2) αναφέρεται σε αίτηση για παραμερισμό λόγω παρατυπίας και όχι σε αίτημα που στόχος του είναι η θεραπεία της παρατυπίας.
Ακολούθως αναφέρθηκε σε υποθέσεις όπου αιτήσεις απορρίφθηκαν γιατί δεν είχε δικαιολογηθεί η καθυστέρηση και κατέληξε ως ακολούθως στη σελ.7:
"Δεν πρέπει να εκληφθεί πως με τις πιο πάνω υποθέσεις έχει τεθεί ούτε και θα μπορούσε να τεθεί κανόνας γενικής εφαρμογής που θα δέσμευε τη διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου στο μέλλον σε σχέση με τη σημασία ορισμένου παράγοντα, ανεξάρτητα από τα υπόλοιπα περιστατικά. Έχει τη θέση της εν προκειμένω, η απόφαση της Δικαστικής Επιτροπής της Βουλής των Λόρδων στην υπόθεση Evans v. Bartlam [1937] 2 All E.R. 646 την οποία υιοθέτησε το Ανώτατο Δικαστήριο. (Βλ. μεταξύ άλλων, Georghios Char. Fellas and Another v. Elenitsa I. Botsi and Another (1975) 1 C.L.R. 130). Τονίστηκε στην υπόθεση εκείνη ότι ο τρόπος άσκησης της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου δεν υπόκειται σε νομολογιακής φύσης προϋποθέσεις και εξηγήθηκε πως ενώ είναι συχνά σκόπιμο να διατυπώνονται ενδείξεις ως προς τους παράγοντες που αναμένεται να διαδραματίζουν ρόλο, αυτές δεν συνιστούν κανόνα δικαίου. Όπως χαρακτηριστικά λέχθηκε, σε θέματα διακριτικής εξουσίας καμιά υπόθεση δεν αποτελεί αυθεντία για άλλη. Δέσμευση του Δικαστηρίου από προηγούμενη απόφαση ως προς τον τρόπο άσκησης της διακριτικής του εξουσίας, όπως σημειώθηκε, θα απέληγε στην ουσία σε κατάργηση της διακριτικής του εξουσίας."
Παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου είναι, μεταξύ άλλων, το διαρρεύσαν χρονικό διάστημα από την ημέρα καταχώρησης της έφεσης, το αν η αργοπορία αυτή επηρέασε ή καθυστέρησε την πορεία της διαδικασίας και το αν έγκριση τέτοια αίτησης θα επηρέαζε δυσμενώς τα συμφέροντα της άλλης πλευράς. Τονίστηκε τέλος στην πιο πάνω απόφαση, πως "ο χρόνος που παρήλθε σε συνάρτηση προς την επάρκεια της αιτιολόγησης της καθυστέρησης, δεν μπορεί να αντικριστεί κατ' απομόνωση ως ορισμένης σημασίας και μάλιστα αποφασιστικής σε κάθε περίπτωση. Δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από το σύνολο των περιστατικών, κυρίως από τις επιπτώσεις στην εξέλιξη της διαδικασίας ή στους εφεσίβλητους".
Είναι γεγονός ότι στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την παρούσα αίτηση η μόνη κάποια εξήγηση που δίδεται για την καθυστέρηση στην υποβολή των αιτήσεων είναι το πρόσφατο γεγονός της αλλαγής της νομολογίας. Από την άλλη δεν φαίνεται να ευσταθεί η θέση του συνηγόρου της Εφεσίβλητης-Καθ' ης η Αίτηση πως με την αιτούμενη τροποποίηση το τι επιζητείται είναι η προσθήκη νέων λόγων έφεσης. Κατά την άποψή μας, οι λεπτομέρειες που αιτείται ο Εφεσείοντας να εισάξει, αποτελούν διευκρίνιση και αιτιολόγηση των λόγων της έφεσης. Τέλος, θα θέλαμε να παρατηρήσουμε πως η αίτηση αυτή δεν υπήρξε αιτία καθυστέρησης στην εκδίκαση της έφεσης, γιατί την ημέρα που ήταν ορισμένη η έφεση ήταν η Εφεσίβλητη-Καθ' ης η Αίτηση που είχε ζητήσει εν πάση περιπτώσει αναβολή της ακρόασης. Κάτω από τις συνθήκες και με όσα αναφέραμε πιο πάνω, θεωρούμε ότι δεν θα εδικαιολογείτο απόρριψη της αίτησης με βάση την καθυστέρηση στην καταχώρησή της και σε οποιαδήποτε ανεπάρκεια της αιτιολογίας που δόθηκε γι' αυτή την καθυστέρηση, γιατί αυτοί οι λόγοι, εξεταζόμενοι σε συνάρτηση με τους άλλους παράγοντες που αναφέραμε πιο πάνω, ούτε έχουν επηρεάσει την πορεία της διαδικασίας αλλά ούτε και μπορεί να επηρεάσουν δυσμενώς τα συμφέροντα της άλλης πλευράς. Ως εκ τούτου η αίτηση εγκρίνεται.
Τροποποιημένη ειδοποίηση έφεσης να καταχωρηθεί εντός 15 ημερών και να παραδοθεί στην άλλη πλευρά.
Τα έξοδα της αίτησης επιδικάζονται υπέρ της Εφεσίβλητης-Καθ' ης η Αίτηση.
Η αίτηση εγκρίνεται.