CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(1997) 1 ΑΑΔ 1791

1. M & CH Mitsingas Trading Ltd., εκ Λεμεσού

ΠΙΚΗΣ, Π.: Το 1994 οι εφεσίβλητοι ενέγραψαν στο μητρώο εμπορικών σημάτων το έμβλημα το οποίο χαρακτηρίζει τα προϊόντα τους (υπόδησης και ένδυσης) - συνιστάμενο από τη λέξη Timberland - και τη σχηματική παράσταση δέντρου (Tree Design). Παράλληλα, δραστηριοποιήθηκαν εμπορικά στην Κύπρο. Έξι περίπου μήνες αργότερα ενήγαγαν (ειδικά οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα) τους εφεσείοντες (εναγομένους) για παραβίαση του εμπορικού τους σήματος και αθέμιτο ανταγωνισμό, αξιώνοντας την έκδοση απαγορευτικού διατάγματος το οποίο να εμποδίζει την αντιποίηση των προϊόντων τους και αποζημιώσεις.

Ο περί Εμπορικών Σημάτων Νόμος, Κεφ. 268, καθιερώνει ως έννομο αγαθό, το εμπορικό σήμα με αντίστοιχο δικαίωμα προστασίας κάθε παραβίασης. (Βλ. άρθρα 6 και 7 του Κεφ. 268, Kerly΄s Law of Trade Marks and Trade Names, 12th Edition, Chapter 15 και Cornish on Intellectual Property, 3rd Edition, σελ. 614 και επέκεινα).

Το άρθρο 35 του περί Αστικών Αδικημάτων Νόμου καθιστά την αντιποίηση εμπορευμάτων, κάτω από τις συνθήκες που διαγράφει το άρθρο 35, αστικό αδίκημα γνωστό ως εκείνο του αθέμιτου ανταγωνισμού. Για να τύχει προστασίας ο ιδιοκτήτης του σήματος και το θύμα του αθέμιτου ανταγωνισμού δεν είναι απαραίτητο η απομίμηση να είναι απόλυτη^. αρκεί, να είναι τέτοια που να μπορεί να προκαλέσει σύγχυση ως προς την προέλευση των εμπορευμάτων. (Βλ. μεταξύ άλλων Adidas v. Jonitexo Ltd (1987) 1 C.L.R. 383). Τόσο η προστασία του εμπορικού σήματος όσο και το αστικό αδίκημα του αθέμιτου ανταγωνισμού, έχουν ως αντικείμενο την καθιέρωση χρηστών εμπορικών ηθών.

Μετά από μονομερή αίτηση των εφεσιβλήτων το Δικαστήριο προέβη στην έκδοση απαγορευτικού διατάγματος βάσει του άρθρου 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6. Όταν τους γνωστοποιήθηκε οι εφεσείοντες έφεραν ένσταση στην παράτασή του και αξίωσαν την ακύρωση του. Υποστήριξαν, ότι οι εφεσίβλητοι απέκρυψαν ουσιώδη γεγονότα κατά την προβολή του αιτήματός τους για την έκδοση του διατάγματος ειδικά, τα γεγονότα που αφορούσαν την αντιδικία τους με τρίτα πρόσωπα, την εταιρεία E. Mitsingas Exports Ltd, τα υποδήματα των οποίων, όπως αποκάλυψε η μαρτυρία των εφεσειόντων, φέρουν από το 1983 όμοια χαρακτηριστικά προς εκείνα των εφεσιβλήτων. Από το 1988 δε, χρησιμοποιούν την ονομασία "Timberland Shoes" ως εμπορική επωνυμία την οποία και ενέγραψαν. Η εταιρεία E. Mitsingas Exports Ltd είναι οι προμηθευτές των υποδημάτων τα οποία διαθέτουν οι εφεσείοντες και τα οποία, ως έκρινε το Δικαστήριο, έφεραν ουσιωδώς όμοια χαρακτηριστικά με τα υποδήματα των εφεσιβλήτων. Η προγενέστερη χρήση, υπέβαλαν οι εφεσείοντες, μπορούσε να παράσχει υπεράσπιση βάσει των προνοιών του περί Εμπορικών Σημάτων Νόμου, Κεφ. 268, γεγονός το οποίο απεκρύβη από το Δικαστήριο κατά την έκδοση του προσωρινού διατάγματος. Η αντιδικία των εφεσιβλήτων με την τρίτη εταιρεία επεκτείνεται και σε αυτή τούτη την εγγραφή του εμπορικού σήματος η ορθότητα της οποίας αφήνεται να νοηθεί ότι αμφισβητείται.

Το Δικαστήριο καθοδηγούμενο από τις διατάξεις του άρθρου 32, όπως έχουν ερμηνευθεί σε μεγάλο αριθμό αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου, και γενικότερα τις αρχές που διέπουν την παροχή ενδιάμεσης θεραπείας επικύρωσε το διάταγμα και παρέτεινε την εφαρμογή του μέχρι το πέρας της διαδικασίας. Στην απόφαση γίνεται αναφορά στη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου επί του προκειμένου, με ιδιαίτερη έμφαση στην Odysseos v. Pieris Estates and Others (1982) 1 C.L.R. 557. ( Οι άλλες αποφάσεις που μνημονεύονται είναι, Karydas Taxi Co. Ltd. v. Andreas Komodikis (1975) 1 C.L.R. 321, Acropol Shipping Company Ltd. and others v. Petros I. Rossis (1976) 1 C.L.R. 38, Nemitsas Industries Ltd. v. S. & S. Maritime Lines Ltd. and Others (1976) 1 C.L.R. 302, Constantinides v. Makriyiorghou & Another (1978) 1 C.L.R. 585, Papastratis v. Petrides (1979) 1 C.L.R. 231, M. & M. Transport v. Eteria Astikon Leoforion (1981) 1 C.L.R. 605, Jonitexo Ltd. v. Adidas (1984) 1 C.L.R. 263, Κυπριακός Οργανισμός Τουρισμού ν. Θεωρή, Ιπποδρομιακή Αρχή Κύπρου ν. Χ"Βασίλη, Χάρης Φεσσάς, Αίτηση Αρ. 129/90, (Απόφαση δόθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου, 1990, δε δημοσιεύτηκε ακόμα), A.B.P. Holdings Ltd. v. Ανδρέα Κιταλίδη κ.α., Πολ. Έφεση 9033, 17.11.1994).

Το καθήκον για την πλήρη αποκάλυψη των γεγονότων, που στοιχειοθετούν το αίτημα για προσωρινό διάταγμα βάσει του άρθρου 9 του Κεφ. 6, και οι συνέπειες από τη μη αποκάλυψη εξηγούνται σε αριθμό αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε ορισμένες από τις οποίες έκαμε αναφορά ο κ. Μιχαηλίδης. (βλ. Global Cruises v. Metro Shipping (1989) 1 Α.Α.Δ.(Ε), σελ. 607, 616-619, Άκης Γρηγορίου και Χριστίνας Σταύρου Χριστοφόρου, Πολ. Εφεση 8181, 23.3.1995, Louis Vuitton v. Δερμοσάκ Λίμιτεδ (1992) 1 Α.Α.Δ. 1453 και DEMSTAR LIMITED v. 1. ZIM ISRAEL NAVIGATION CO LIMITED κ.α., 30.5.1996).

Στην Demstar (ανωτέρω - απόφαση Ολομέλειας) υποδεικνύεται ότι το καθήκον προς αποκάλυψη συναρτάται προς την καλή πίστη η οποία πρέπει να επιδεικνύεται οποτεδήποτε ζητείται η παροχή θεραπείας στην απουσία του αντιδίκου. Το κριτήριο για τα γεγονότα που πρέπει να αποκαλυφθούν είναι αντικειμενικό. Το ηθελημένο ή μη της παράλειψης δεν είναι σημαντικό^. ούτε η πρόθεση εξαπάτησης αποτελεί προϋπόθεση για την ακύρωση του διατάγματος για τη μη αποκάλυψη ουσιωδών γεγονότων. Η σημασία της μη αποκάλυψης έγκειται στην αποστέρηση του Δικαστηρίου γνώσης ουσιωδών γεγονότων για την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας. Ουσιώδες, για τους σκοπούς αυτούς, είναι κάθε γεγονός το οποίο άπτεται και μπορεί εξ αντικειμένου να επιδράσει στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου για τη χορήγηση ή όχι της αιτούμενης θεραπείας. Το ουσιώδες του γεγονότος προσδιορίζεται με αναφορά στα επίδικα θέματα του αιτήματος για απαγορευτικό διάταγμα όπως καθορίζονται από το άρθρο 32 του Ν.14/60. Επιπλέον, σε μονομερείς αιτήσεις, ουσιώδη είναι και τα γεγονότα που σχετίζονται με το επείγον του ζητήματος.

Η αντιδικία των εφεσιβλήτων με τρίτους, όπως φαίνεται από τη μαρτυρία η οποία είχε προσαχθεί από τους εφεσείοντες, εκτείνεται και στην εγγραφή του εμπορικού σήματος, θέμα εκτός της δικαιοδοσίας του Επαρχιακού Δικαστηρίου. Η εγγραφή του του παρέχει τα δικαιώματα τα οποία αναγνωρίζει ο νόμος, ο περί Εμπορικών Σημάτων Νόμος, Κεφ. 268, η δε εγκυρότητα της εγγραφής του εκφεύγει της δικαιοδοσίας του Επαρχιακού Δικαστηρίου. Μόνο αρμόδιο, για την αναθεώρηση της εγκυρότητάς της, είναι το Ανώτατο Δικαστήριο. (Βλ. μεταξύ άλλων E. Merck v. Republic and another (1972) 3 C.L.R. 548, Curzon Tobacco v. Republic (1979) 3 C.L.R. 151 και Granada v. Republic (1985) 3 C.L.R. 207). Στο πολιτικό Δικαστήριο υπάγεται η προστασία του εμπορικού σήματος ως αντικειμένου ιδιοκτησίας. (Βλ. Mcdonalds Corpor. v. Παπαπέτρου κ.α. (1992) 1 C.L.R. 1072, Kerly΄s Law of Trade Marks and Trade Names (ανωτέρω) και Cornish on Intellectual Property (ανωτέρω)).

Στη προκειμένη περίπτωση οι σχέσεις των εφεσιβλήτων με το τρίτο πρόσωπο ήταν ζήτημα για το οποίο είχαν ιδιάζουσα γνώση. Δεν αποτελεί υποχρέωση του αιτούντος την έκδοση προσωρινού διατάγματος να αποκαλύψει γεγονότα για τα οποία δεν έχει άμεση γνώση. Ούτε είναι υποχρέωσή του να προβάλλει αντεκδικήσεις, εκ μέρους τρίτων προς τα δικαιώματά του, τις οποίες αμφισβητεί. Το ουσιώδες ενός ζητήματος προσδιορίζεται στο πλαίσιο της αντιδικίας των μερών. Ότι πρέπει να αποκαλυφθεί, σε κάθε περίπτωση, είναι γεγονότα γνωστά στον αιτητή ή γεγονότα τα οποία θα μπορούσε να ανακαλύψει με εύλογες προσπάθειες, τα οποία σχετίζονται με:

Δεν ήταν, εν πάση περιπτώσει, υποχρέωση των εφεσιβλήτων να αποκαλύψουν γεγονότα σχετιζόμενα με τις διεκδικήσεις τρίτων τα οποία θα μπορούσαν να περιορίσουν την πιθανότητα επιτυχίας ανάλογης αγωγής προς εκείνη η οποία ηγέρθη εναντίον των εφεσειόντων. (Σχετική με την έκταση της αποκάλυψης, η οποία επιβάλλεται, είναι η απόφαση στη Γρηγορίου και άλλοι ν. Χριστοφόρου, Πολ. Έφεση 8181, ημερ. 23.3.1995).

Δοθείσας της αποκάλυψης συζητήσιμης υπόθεσης από τους εφεσίβλητους με ορατή την πιθανότητα επιτυχίας η προστασία των δικαιωμάτων τους καθίστατο επείγον ζήτημα λόγω της φύσης των παραβιάσεων και των ζημιογόνων επιδράσεων στα δικαιώματά τους. Το θέμα αντιμετωπίσθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο μέσα στις παραμέτρους που διαγράφει ο νόμος και δεν παρέχεται πεδίο για επέμβαση με την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας επί του προκειμένου. Το ίδιο ισχύει και για το εύρημα του Δικαστηρίου ότι στην απουσία του προσωρινού διατάγματος θα ήταν, σε περίπτωση τελικής επιτυχίας, αδύνατη η πλήρης αποκατάσταση των δικαιωμάτων τους. Όπως επισημαίνεται στην Papastratis v. Petrides (1979) 1 C.L.R. 231, 240, την οποία το πρωτόδικο Δικαστήριο επικαλείται στη απόφασή του, το κριτήριο για την έκδοση ενδιάμεσου διατάγματος είναι η αδυναμία απονομής πλήρους δικαιοσύνης σε μεταγενέστερο στάδιο. Η έννοια της δικαιοσύνης δεν συναρτάται με τη στενή αντίληψη της υλικής ζημίας αλλά, με την ευρύτερη προστασία των δικαιωμάτων του αιτούμενου τη θεραπεία. Ο αθέμιτος ανταγωνισμός έχει προεκτάσεις, μεταξύ των οποίων και ο επηρεασμός της εμπορικής εύνοιας, που είναι δύσκολο να αποτιμηθούν σε χρήμα ή να εξακριβωθούν με βεβαιότητα.

Π.